Wat een leuk topic dit! Ik ben thuis bevallen en ik heb het maar 1 1/2 uur echt zwaar gehad. In het laatste uur van de bevalling liep ik thuis boven van kamer naar kamer, ik weet niet waarom. Ik denk om te proberen de pijn te ontlopen of zoiets en mijn vriend liep maar een beetje achter mij aan. Op een gegeven moment greep ik hem vast en keek hem heel serieus aan en zei: "Wil je me alsjeblieft doodmaken!" Dat is eigenlijk het enige wat ik heb gezegd en wat ik onthouden heb. Voor de rest heb ik me vrij netjes gedragen.
Ik heb mijn bevallingsverhaal al eens eerder gepost in een dergelijk topic, maar wat me het meeste is bijgebleven, is mijn eigen kop op video toen ik nog thuis aan het puffen was. Op de voorgrond van de film zie je mijn verloskundige, op de achtergrond lig ik op een bed van de Thuiszorg te puffen. Ik roep: "Jeez, wat doet dit zeer... wat moet ik doen?!" Vlos (blik onverstoorbaar tijdens het schrijfwerk dat ze deed): "Gewoon doorademen." "Heb je zelf ook kinderen?" vraag ik. "Ja hoor, zeven stuks," zegt ze. Ik: "VAN JEZELF?????" (en dan dat hoofd van mij, bezweet haar stijf omhoog, grote ogen en pure walging in mijn blik, wat deed het zeer, bevallen )
hahahahaha!!!!!!!!! Ik wordt begin volgende week ingeleid en zal daarna mijn verhaal hier weer eens doen. Ik ben dit topic begonnen om mijn angst voor het bevallen weer de kop in te drukken en de leuke kant ervan in te zien. Tsja....... bevallen doet zeer, en je kunt er zo rijkhalzend naar uitkijken maar dat wil niet zeggen dat de zenuwen me niet om de oren vliegen
Ik kijk hier ook regelmatig om te zien of er nieuwe verhalen zijn, ik vind het geweldig!!! Litdekoster: Meid, alvast héél veel suc6! Tuurlijk ben je zenuwachtig, niks geks aan.. ik wilde op een gegeven moment ook niet meer bevallen.. wilde ook niet geloven dat mijn weeen, weeen waren. Ik had ook blaasontsteking op dat moment en zij de hele tijd 'nee hoor dat zijn krampen van mijn blaasontsteking ' om maar niet te hoeven. En ja, het is niet leuk en het doet pijn maar ik geef je 1 tip... probeer toch van je bevalling een mooi moment te maken want, het is gewoon een mooi moment die altijd bij je blijft.
Het laatste uurtje vond ik wel zwaar dus op een gegeven moment riep ik: "En nu wil ik niet meer!!!". Ik verwachte dat mijn man en de kraamverzorgster heel lief zouden zijn en zeggen dat ik het zo goed deed maar het enige wat ze zeiden was: "Ja jammer dan, dat kan dus niet". Toen ik aan het persen was stelde mijn man nog even voor om een kop koffie te gaan halen. De VK zei toen: "Nou, ik denk dat de baby eerst geboren wordt".
geweldig deze verhalen lees ook elke keer of er wat nieuws bijgekomen is..hopelijk kan ik ook snel een leuk verhaal plaatsen
Ik had een weeënstorm die ik echt niet trok, dus van huis uit (wilde thuis bevallen) toch naar het zkh voor pijnstilling.. Ik lag aan de pijnstilling en was helemaal wazig en ver heen, en maar blijven volhouden dat het vooral absoluut niets hielp Vervolgens, toen ik mocht gaan persen zeiden ze "eerst even het infuus eruit, dan gaan we persen". Geloof dat ik zo ongeveer gereageerd heb van "Ho ho, dat was niet de bedoeling, dat kan ik helemaal niet zonder pijnstilling! Niet eruit halen, stop anders maar, dat gaat niet lukken!"... Wist dus niet dat ze dan de pijnstilling stopzetten
Toen de anesthesist aan mijn bed kwam vanwege mijn verzoek om pijnstilling wilde hij rustig tussen de weeen door met mij in discussie gaan of ik wel of niet een ruggenprik moest krijgen :x. Ik schijn toen ERG duidelijk te zijn geweest dat ik ECHT NU die ruggenprik wilde. Zo duidelijk dat iedereen die er op dat moment bij aanwezig was (gynaecoloog, vk, vk io, verpleegkundigen etc) achteraf zei dat ik advocaat had moeten worden.... Heb die ruggenprik dus ook wel gekregen . Verder heb ik me gelukkig netjes weten te gedragen, alleen toen ik (eindelijk!!!!!) te horen kreeg dat ik mocht gaan persen heb ik heel hard geroepen "Ik durf niet, want dan ben ik bang dat ik ga poepen....!"
Whahaha, hier moet ik echt heel erg om lachen (al was het natuurlijk helemaal geen grappig moment voor je).
Ik ben niet bevallen, maar mijn moeder wel, van mij! Alleen kwam ik een maand te vroeg, op vrijdag...de dag dat ze nog even een weekend naar frankrijk zouden gaan. Dus de huisarts kwam en zei zo jij gaat vandaag bevallen. En mijn moeder haha dacht het niet, ik ga vandaag naar Frankrijk. Dokter: dat is heel leuk maar je kind komt eraan Moeder: dan wacht het maar even want ik ga naar frankrijk Dokter: dat gaat hem niet worden, het komt echt Moeder: JIJ had beloofd dat het pas volgende maand geboren zou worden!!! Kortom naar het ziekenhuis en ja hoor pers pers, ik was er zo, ze baalt geloof ik nog steeds van haar misgelopen weekendje Frankrijk. Zuster zei nog kijk eens wat een mooi perzikhuidje en mijn moeder: tis net een aappie.
hier precies hetzelfde verhaal toen mn moeder van mij moest bevallen, mn moeder ging welliswaar niet naar frankrijk maar zei; nee ik kan niet bevallen ik moet zo nog winkelen voor kleertjes, voor ik mn oudste dochter bij mn moeder op ga halen! 'nee mevrouw u gaat bevallen, ik denk dat u beter uw man even kan bellen om hier heen te komen' de dokter stond nog met een handschoen aan op de gang en toen was ik er al
Haha! Nee, zeker niet, maar achteraf kan ik er zelf ook wel om lachen. Ik voelde mezelf zo anders tijdens de bevalling. Ik had niet verwacht dat ik mezelf zo kon laten gaan. Ook toen de verloskundige er was. Het kon me allemaal niets schelen. Al hadden ze me midden op straat in het centrum van Amsterdam gelegd , dan had me dat nog niets kunnen schelen. Dat kind moet er dan gewoon uit!
Ge-wel-di-ge verhalen Ik was heel in mezelf gekeerd, zweefde op het randje van bewustzijn van de pijn, zo voelde het toch aan en toen mocht ik persen. Dus de vroedvrouw zei dat ik moest duwen alsof ik naar de grote wc moest gaan, waarop ik antwoorde "maar dan moet ik scheetjes laten" Normaal zou ik zoiets nooit zeggen! Oh ja ik wou een epidurale, dus moest mijn BH uit onder dat ziekenhuishemd. Ben ik nog in discussie gegaan met de vroedvrouw want bij mijn eerste was dat niet zo. (ben nogal preuts...) Uiteindelijk was ik te ver voor verdoving, ik kwam aan in het ziekenhuis met volledige ontsluiting.
Hahaha... geweldig al die verhalen. Tis idd megazwaar, maar je moet de humor maar behouden he. Bij de eerste zei mijn vriend "pijn is fijn, moet je maar denken". Die heb ik toen een ontzettende lel verkocht, daar met je pijn is fijn. In het ziekenhuis wel 10 verschillende mensen aan mijn bed gehad. Kwamen zich allemaal netjes voorstellen.... ja duhuh, net of me dat iets interesseert Bij de tweede in de rolstoel het ziekenhuis binnengereden (wilde heel graag zelf lopen, maar mocht niet.... grrrr). Staat er bij de lift een man te wachten. Die loopt zo voor mij, mijn vriend en de VK de lift in en gaat lekker tegelijk met ons naar boven. GRRRRRR.... idioot... ziet dat ik zwaar pijn heb en aan het bevallen ben, tjonge jonge zeg.... kon ons niet eens even privacy gunnen. Moest perse op het bed gaan liggen, getver... en kreeg persdrang maar mocht nog niet persen want VK had haar spullen nog niet klaar gezet. Ja duhuh, wat boeit mij dat nu. Kraamhulp was trouwens half uur te laat, dus we hebben de klus met zijn drietjes geklaard. Heeft ook wel wat
Haha hier moet ik echt verschrikkelijk om lachen! Zie het al helemaal voor me. En had het gezicht van je vriend ook wel willen zien... Hij bedoelde het denk ik alleen maar lief en schrok zich waarschijnlijk een ongeluk van je reactie...!