Ilona, jeetje wat een intense bevalling he! En lang zeg! Je hebt het mooi verwoord! Ik zal m'n bevallingsverhaal van Norah opschrijven. Door onze voorgeschiedenis had ik heel veel extra controles, en zou ik sowieso een ks krijgen. De weken tikte voorbij en ik sochtends een ctg en bloeddrukmeting, daar zag ik al dat m'n bloeddruk weer hoger werd. Ik had twee keer per week controle dus ze konden het goed in de gaten houden. Urine ingeleverd voor de zekerheid. M'n vader had die tijd iedere week een zgn sponswissel, en lag daarvoor een paar uur op de dag verpleging. Nog gezellig hij hem gezeten en met de zusters geklets, boterham gegeten, niks aan de hand. Ging m'n tel, was m'n gyn, ik had eiwitten in m'n urine dus ze wilde me graag opnemen. (Bij Siem heb ik hellp en placenta ruptuur gehad) Ik zei dat ik in he ziekenhuis was, maar graag zelf even m'n spullen wilde halen. Ik naar huis, manlief gebeld, gezegd dat hij rustig naar huis kon komen als het ging. Tas was al klaar maar nog even laatste spullen erin (m'n Nintendo enzo want stel je voor hahaha). Rustig gepoetst, dieren nog verzorgd. Manlief kwam thuis, en ik zeg nog, ze willen me opnemen maar willen het een paar weken proberen te rekken. (Ik was 35 wkn) Ik kreeg een eigen kamer in het ziekenhuis en aan de ctg enzo, kreeg ook een magnesium infuus om m'n bloeddruk te verlagen. We zaten nog te kleppen en foto's te maken, lachen en de sfeer was rustig. Had enorme honger dus lekker bij iedere zuster gezeurd en toen kreeg ik nog lekker eten. Bloeddruk bleef stijgen, en gyns liepen in en uit. Toen werd het al, ja we kunnen het geen week rekken. Het werd morgen...het werd nou misschien komt ze toch vanavond...En toen uit het niets... Kreeg ik me toch een partij weeën! Pijn! Ik maar zeggen; het is niet eerlijk! Én een ks én weeën... Komt de zuster, we gaan je klaarmaken, het moet nu. Omdat ik buikpijn kreeg waren ze bang dat nu ook de placenta zou scheuren. Het was een verademing, deze gang naar de operatie kamer, het klaarmaken ed. Bij Siem moest alles in minuten en was er paniek, nu werden zelfs de artsen aan me voorgesteld en de ruggespraak ging zelfs relaxed. Tijdens de operatie was ik erg emotioneel en zei steeds tegen m'n man, Siem is bij me, ik ben zo blij dat hij er is, ik voel het... Het was heel emotioneel. Maar... Wat ik achteraf hoorde, een van de assistenten heette Siem, en hij snapte er niks van... Ik ken haar toch niet? Oeps... Arme knul, hihi dat was erg grappig, maar ook heel bijzonder. Toen Norah uit m'n buik kwam mocht ik haar zelfs even zien, hoorde een huiltje en ze ging met de ka mee. Vond het zo fantastisch! Siem had ik maar heel even gezien voor hij met de ambulance mee moest naar een ander ziekenhuis. Norah ging maar de neo afdeling en ik naar de vervouver. Kreeg gelijk een foto van de zuster, zo lief! Wilde zo graag naar haar toe! Mocht al snel mee naar boven, en daar was ze... Mijn prinses, levend, zonder beademing, zonder sonde!!! Ze mocht zelfs al bij me liggen en doordat ze al gelijk uit een flesje dronk hoefde ze geen sonde! Ze moest terug in de couveuse en ik naar beneden. Het was inmiddels nacht, maar na een uur of twee had ik het niet meer, wilde zo graag weer naar d'r toe! Dus om 5 uur weer met bed en al naar boven! Heerlijk gekangeroed en zelfs al bv mogen proberen. Onze kleine muis mocht na 1,5 week uit de couveuse en ma twee weken al mee naar huis! Eindelijk ons baby bedje gevuld.... En ik weet zeker, dat haar grote broer heel trots op zijn prachtige zus is. Ik denk dat het bevallingsverhaal van Siem te zwaar voor dit topic is. Misschien dat ik het nog eens opschrijf, als het me lukt. Nou dat is een hele lap tekst geworden zeg...
Heel mooi verhaal Mitsy... Heftig zeg om dan toch ineens weer in een soort van rollercoaster te komen als het al zo moeilijk was met je eerste kindje. Fijn dat je dit keer zo hebt kunnen genieten. En Siem zal ook vast heeeeel trots op zijn papa en mama zijn!
Oké. .. wat quotes en opmerkingen van mijn bevalling. Ik wist niet dat ik weeën had.. Dus ben met 4 cm ontsluiting en om de 4 à 5 min wweeën nog lekker naar de Mac geweest om een cheeseburger naar binnen te werken. Tijdens mijn bevalling kreeg ik een nat washandje op mm'n hoofd van de verpleegkundige. . Het enige wat ik kon uitbrengen was..kijk uit ik heb mn haar gestyled straks schiet de krul erin ! Het volgende natte washandje wat half over mn ogen ging kreeg de volgende uitspraak: Oh nee hè. .. straks verander ik in een panda beer.. ( ik had eyeliner op...waar je druk mee kan zijn he..) nadat ik in mn eigen bloed stond toen ik wilde gaan douchen en lekker de badkamer van het ziekenhuis inwaggelde, liet ik dus een heel spoor van bloed na.. ik kon zelf mn eigengemaakte crime scène wel waarderen.. De zuster iets minder .. haha
Hier had ik na een spoedkeizersnee wat morfine gekregen en was dus redelijk groggy de nacht na mijn bevalling, nadat ik mijn dochter had gevoed bedacht ik me ineens dat ik helemaal niet had gekeken of ze wel 10 teentjes had! Dus ik d'r sokjes uit en tellen: een twee drie... Acht, negen... Negen?! Meteen helemaal in paniek nog een keer geteld maar tot 3x toe telde ik maar 9 teentjes, bijna huilend op de knop gedrukt zodat ze zuster zou komen, die kwam binnen en zag mij huilen, dus ik huilend gevraagd of dat de kinderarts kon komen omdat m'n dochter maar 9 teentjes had. Schoot ze in de lach! Ze zei dat dat echt niet kon omdat ze al was nagekeken door de kinderarts. Wij samen nog een keer geteld en wonder boven wonder waren het er echt 10. Ik schaamde me dood!! Denk dat ik toch net iets te veel morfine had gekregen ofzo haha
@ shart - lol om de teentjes. Mijn broertje is 10 jaar jonger dan mij. En ik weet nog dat mijn moeder zei na de geboorte die krijgt vast niet zoveel sproeten/moedervlekken als mijn andere kinderen na de geboorte. Moet jij mijn broertje nu zien whaha.
Tijdens het persen kwam er wat anders mee dan een kind.. En toen dacht ik bij mezelf, ik zeg lekker niks dan hebben ze het vast niet door !!! In de loop van de dag had ik een infuus met remifentanyl gekregen! De eerste "shot" wat er in ging, was echt hemels! Ik was in 1 klap zo stoned als een garnaal hahahaha. Wat heerlijk, wat heerlijk heb ik gezegd. Voor de rest niks geks meegemaakt, had alleen een ontzettend helder moment toen we naar OK moesten met spoed voor de keizersnede. Dat we de camera mee moesten nemen, vriendlief zei ik heb wel wat anders aan me hoofd dan die camera! Ik daarop wee en een iets bozere toon, NEEM HEM NOU MEE! Hahaha de zusters stonden me half gelukkig!
Ik was al 10 uur bezig met de eerste paar cm, en in bad verder de tussenpozen wat minder. Dus de vlos en de vpk waren op hun gemak bezig, ging er van uit dat het nog wel wat uirtjes zouden duren. Vliezen gebroken en de kraamzorg heeft me geholpen de weeënstormen te doorstaan. Uiteindelijk na half uur toch maar om medicatie grvaagd. Eerst met mn eifen vlos aangekeken hoe het ging met keuiken en welke regelmaat er in de weeën zat. Toen besloten dat het een ruggenprik werd. Dus allss werd in gereedheid gebracht, deur ging dus vaak open op t zkh. En ik maar gillen en kteunen en vloeken en janken. Anestesist kwam binen. Bij iedereen die binnen kwam voroeg is of de annesttssst waren. Bij de annestesist zelf vroeg ik maar of ie anne was. Maar die keek mij aan, de vpk was er ook net. Hem vertelt dat ik mn bed vies had gemaakt. Had dus al 2 persweeën gehad die mn blaas compleet leeg hadden gemaakt. Vpk rennen om alle spullen te pakken, anne rennen om de vlos te halen. Ik ondertussen persweeën weg moeten krijsen, wat ik overigens niet altijd deed. Goed. Tot zover de turbo waarbij ik alles onder plaste. Na 4 uur nog niet kunnen plassen, dus kreeg een katheter. De vpk stond nog met zn handen bij mn doos. Plaste ik langs de katheter af over zn hand.. hij de vlos halen. Zij de katheter controleren, ik liet slles gewoon weer lopen, dus zij ook mn urine over dr handen heen. Nou weet ik niet of ze handschoenen aan had..... Doordat ik bij die perswee al zoveel geplast had, schaamde ik me nergens meer voor en liet het gewoon lopen. Mtatjes lagen er niet voor neits..
Na een poosje meelezen mij ook maar eens aangemeld.. Wat een geweldige verhalen! Zelf 36 weken zwanger dus ben benieuwd wat voor verhalen ik straks heb
Mijn vliezen braken s' nachts met 36+1, toen ik naar de wc was geweest en weer in bed wilde stappen. Ik maak mijn vriend wakker:" mijn vliezen zijn gebroken, ik ga nu de vk bellen. HET is begonnen". Waarop mijn vriend doodleuk zegt:" dat kan niet! Want het is nog nacht!!"
Even wat anekdotes van mijn bevalling van vorige week.. * stop maar zet het allemaal maar stil ik wil niet meer we gaan naar huis en wel NU! * tijdens de rugweeën moest manlief heel hard tegendruk geven dan riep ik RUG en dan moest die duwen.. wat die dan weer niet hard genoeg deed.. ik doe het zelf wel! Zet me handen tegen me rug want ik kan er niet bij! * oke mevrouw 10 cm we gaan persen 3x persen en je baby wordt geboren. Ik piepend mag ik dan nu eerst een rennie want anders kan ik niet persen.. * kijk! Doe je ogen open daar komt je baby zie je het?? Ik schreeuwend NEE DIE PENS ZIT ER NOG VOOR HE! Voelde me echt een onwijze feeks achteraf maarja wat wil je midden in een weeënstorm hihi
Hier was de eerste dat mijn man opgevangen had en onze 2e viel bijna op de grond. Ik moest bij eerste verschijnselen naar het ziekenhuis, prima. Gedaan 36 weken 6 dagen. Werd ik aan de monitor gelegd en had ik elke 90 seconde maximaal weeën. Alleen het voordeel voor mij, ik voel ze nauwelijks... Ach, ga maar naar huis, bij de eerste had ik veel bloedverlies, dus mijn man vond dat geen goed idee. Ik had na een uur 3 cm ontsluiting. Oké kind gaat komen, blijf maar. Ik wilde nog even slapen, leuk... Komen ze elke 15 minuten in paniek mn kamer op of het nog gaat... Ik zeg toch ik voel de weeën niet... Laat me slapen! Zwaar geïrriteerd was ik, toen op een gegeven moment ging ik douchen en omkleden, helemaal in paniek, daar moeten we bij zijn... Ik heb een man hoor, die kan ook helpen. Ze braken mn vliezen met 5 cm en ik werd misselijk, dus gevraagd om een po stoel en een bakje (herkende ik nog van eerste zwangerschap) en ik zei met een glimlach, ow kindje komt. Mijn man vliegt en trekt een paar handschoenen aan.... Zegt de gynaecoloog, dat kan niet! Wat?! Ik heb hier een hoofdje wat er bijna uit komt. Ze zegt sta eens op van de stoel en de kleine glibbert zo naar buiten, ze had net het hoofdje en mijn man met zijn geweldige reactievermogen had het lijfje. Dus ik ben staand bevallen, leek wel een slachthuis, heel de vloer onder vruchtwater, bloed en andere troep, ondertussen kwam er steeds meer personeel binnen. Ik moest zonder uit te glijden op het bed komen, konden ze de bloeding niet stoppen, zegt de gynaecoloog het is gestopt... Ik echt niet hoor, ik loop van binnen vol. Dat kan niet zegt ze. Dus ik zucht. Zij duwt op mn buik, komt een stolsel voor vandaan en spuit zo bloed in der gezicht, over 2 collega's en over de grote lamp die aan het plafond hing. Ik heel droog, zei het toch! En ik dacht haha pak aan met, dat kan niet.... Dom mens. Maar uiteindelijk 4,5 liter bloedverlies,transfusie gehad. En ik mocht de volgende dag al naar huis, alleen moest ik 48 uur blijven omdat onze mooie meid voor de 37 weken geboren was. Mn geboorteplan lazen ze pas achteraf... Of ze daar geen tijd voor gehad hebben....
Maar goed dat jij je lijf zo goed kent! En je man zo snel reageert. Als je naar de gyn had geluisterd, was het heel anders gegaan.
Dan had onze kleine meid, vast een beschadiging opgelopen door de val en ik was leeg gebloed... Ja, was niet de meeste briljante gynaecoloog. Zegt ze, was wel anders, dan ik ooit heb meegemaakt... Joh.... Zucht haha O ja, zelfs mijn verloskundige werd opgeroepen een bevalling in het ziekenhuis te doen, omdat er 9 man met mij bezig waren... Zelfs de dienst wisseling sprong gelijk bij 😂. Daar ging mn idee dat ik het zo klein mogelijk wilde hebben.
Ik had alleen wat harde buiken en nog niet eens veel pijn.. Ineens de laatste toch wel pijnlijk en ik drukte op de bel.. Ik dacht oke ze worden iets heftiger.. De verpleegster kwam en zei ik haal de dokter wel even om te kijken hoe ver je bent.. Ze loopt nog niet weg of ik krijg zulke pers drang.. Het is mijn eerste dus ik had nog niet zoiets van dit is al echt voor het persen.. Ik hoor de verpleegster nog roepen: oh de eerste valt er niet zomaar uit hoor..... Binnen 11 minuten was mijn zoon geboren.. De dingen die ik nog voor de eerste perswee zei; nog niet beseffend hoe ver ik was: Maar waar is de baar kruk? Ik wil nog een ruggenprik!!! (Denkend dat ik zo nog uren moest puffen met die pijn)
Ook al zo super relax. Ik merkte wel dat ik door de snelheid dat ik er enorm aan moest wennen dat de kleine er was