Geweldig Je vroeg dus eigenlijk aan je vriend of de dokter 😷 zijn werk mocht doen Wel een scherpe opmerking van je vriend ook 😂
Mooie verhalen! Even een upje aangezien ik alles nu gelezen heb van de afgelopen 6 jaar 😂🙈
Wat apart om de ervaring in Duitsland te lezen. Dan vind ik het toch wel veel prettiger om pas met weeën in het ziekenhuis aan te komen en gewoon op één kamer te blijven, pas iets van 2uur na de bevalling ben ik van kamer gewisseld. Hihi dat verhaal over het bevallingscentrum, ik zou denk ik ook naar mijn man kijken als een hele knappe jonge arts zoiets vroeg.
Ohh heb gewoon alles gelezen. Ik kan me niks genants herinneren. Maar het was wel erg memorabel. Op di 12 augustus savonds slijm en bloed verloren en kreeg meteen wat last van weeën. Door bloed verlies toch maar even ziekenhuis gebelt. Kon komen zouden ze alles weer controleren. Was meteen erg blij om een bekend gezicht te zien. Wiesje was ook bij 1 van de miskramen. Zo'n schat van een mens. Had wel weeën maar erg onregelmatig een maar 1cm ontsluiting. Na een tijdje bleven de weeën ook weg en maar naar huis gegaan om af te wachten of het toch ging doorzetten. Wiesje zei nog tot morgenochtend, heb ik ook dienst. Ben optijd in bed gekropen. Niet meer geslapen want de weeën kwam toch weer opgang. Ben rond 2 uur gaan douchen. Vriendlief lag wel heerlijk te slapen. Om 5 uur was ik in paniek van alle pijn en wou terug naar het ziekenhuis. Vriend zei nog nu al.. hahaha In het ziekenhuis weer aangekomen was het idd goed begonnen en had ik 4 cm ontsluiting maar erg onregelmatige weeën. vliezen werden gebroken. Mevrouw had gepoept in der vruchtwater. Kreeg iets op der hoofdje en ik had banen om mijn buik en een infuus. Zo irritant als je rond wil lopen maar dat mag niet. Nu 2 uur was het nog steeds 4cm en weeën werden minder. Dus aan de weeënopwekkers. Toen werd het helemaal minder. Wiesje was er ondertussen ook weer. De weeën werden zo sterk en zo snel achter elkaar dat ik weer in paniek raakte omdat ik niet kon lopen om te dealen met de pijn. Roy kreeg me niet rustig die kreeg de ene uitbrander na de andere. Toch maar iets voor de pijn. Ruggenprik werkt bij mij niet. Moeilijk te zetten. Dus gekozen voor een morfinepompje. Vanaf dat moment is het wazig en heb ik zelfs even geslapen. Rond 11 zat ik op 6cm dus was wel vordering. Het ging allees steeds minder met onze dochter. Ze liet steeds vaker zien dat ze het niet meer prettig had in mijn buik. Om 13.00 ging haar hartslag elke keer zo ver omlaag dat het een spoedkeizersnede is geworden. Zat toen ook pas op de 7cm. De keizersnede was helaas wel onder algehele narcose en toen ik naar de ok ging voelde ik weer elke wee. Puf puf puf. Lig op de ok en een meneer wil het kapje opzetten midden in een wee. Heb hem weg geduwd en gegild dat hij op moest rotten. Hij bleef dat masker op.mijn gezicht duwen terwijl ik een wee de baas probeerde te blijven. Gelukkig een vrouwtje tegen hem gezegd dat hij even moest wachten. Ik dus na de wee onder zeil. Mijn vriend mocht er toen gelukkig wel.bij dus hij was wel.bij der geboorte. Het eerste dat ik weer weet is dat ik ijskoud wakker wordt. Na een tijdje kwam roy met onze dochter maar daar weet ik eigenlijk niks van. Was zo wazig. Pas een paar uur na haar geboorte had ik het besef dat ik mama was en dat ze gezond en wel was geboren. Dat is nog steeds wel een pijnlijk iets. Was er niet bij toen ze geboren werd of ja bij kennis. En ze was al een paar uur oud voor dat ik goed bij kennis was. 😞 Hoop echt dat deze bevalling natuurlijk zal zijn zodat ik geen moment zal missen.
Bij mijn eerste had ik een beschuitje gekregen aan het begin van de bevalling.. Stond op mijn kastje maar durfde niet te eten omdat ik bang was voor misselijkheid.. Op een gegeven moment hoor ik het gerinkel van het karretje van het eten. En meteen komt er een jonge jongen binnen... Ik zei ¨Laat mijn beschuitje maar staan hoor want misschien krijg ik wel honger zo¨ (alsof ik dan niks nieuws zou krijgen maar goed) ¨Oh das goed hoor¨ zei hij, ¨Maar ik zal me even voorstellen ik ben de gyn en ik kom je bevalling begeleiden
haha leuke verhalen ! ik ga echt een keer de tijd nemen om ze allemaal te lezen ! hier wil ik ook maar even een hoogtepuntje delen. bij 8 cm had ik al enorme persweeën, maar mijn blaas was te vol dus er werd een katheter erin gejaagd. Ja, auw.. De ontsluiting sprong gelijk naar 10cm en dus mocht ik gaan persen.. tussen de oerkreten en het persen door nam ik een pauze om even het volgende te mededelen; "Mijn arme poes !!!".. Nee, zo serieus werd ik niet meer genomen..
UP! 3 weken terug bevallen maar was niet echt genant of memorabel. Ik heb me netjes gedragen, zelfs niet gescholden op de gyn bij laatste keer toucheren, ze was opgeroepen voor ks omdat J een sterrenkijker was en ik bleef hangen op 8 cm. Ze wilde zelf 1x toucheren voor ze de beslissing nam en man, wat deed ze me een pijn! Maar J draaide en 2minuten later was hij eruit Oh en heb verschillende keren tegen manlief gezegt dat hij er NOOIT meer een jongen in mag duwen aangezien oudste zoon ook "niet wilde" en ks werd en de meiden wel gewoon bevallen. Zijn reactie: Is goed schatje, maar dit was de laatste baby weet je nog?... Maakt met niet uit, ik wil er NOOIT meer een jongen in!
Bij mijn eerste heb ik, nadat de VK zei dat ik wel wat krachtiger kon persen, huilend vanaf de baarkruk geroepen: ik ben zo bang dat ik moet poehoepen. Haha, waar kan je je druk over maken .
Mijn bevalling begon in het ziekenhuis ik zou worden ingeleid. Was al super zenuwachtig want wist echt niet wat me te wachten stond. Na een half uur aan het CTG te hebben gelegen kwam de vk en bleek ik al 2 cm ontsluiting te hebben. Ik weet niet hoe ze voelde maar de vliezen breken en het toucheren deed meer pijn dan de bevalling. Ik trok zulke gekke bekken van de pijn schijnbaar tijdens het vliezen breken dat mijn man de slappe lach kreeg. Op dat moment echt niet leuk. Toen de weeën al een tijd op gang waren en ze echt niet leuk pijnlijk meer waren kreeg ik een morfine pomp. Schijnbaar bleek ik op een gegeven moment boos te worden omdat hij niks deed (drukte vaak op het knopje en er zat een slot op) hier hebben ze schijnbaar allemaal om gelachen. Ik kan het me niet herinneren was te druk bezig met de pijn opvangen. Bij mijn zoontje ben ik ook ingeleid helaas had ik een weeën storm en heb tijdens de bevalling een zuster geslagen en een vrouw van de drankkar uitgescholdenm
Mijn vliezen braken om 4.15 in de nacht met een zwangerschap van 36 weken. Ik kreeg gelijk weeen om de twee a drie minuten en onderweg naar het ziekenhuis kreeg ik een gevoel dat ik moest poepen. Ik had alleen in mijn hoofd dat ik misschien maar 4 cm ontsluiting had, dus wilde me ook niet als een mietje gedragen...ik wilde geen rolstoel en liep gewoon lachend de verlosafdeling op. Ze wilde daardoor niet toucheren en pas toen ze zagen hoe snel de weeen kwamen (bijna geen pauze meer) en dat ik midden in een zin weeen moest wegpuffen werd er toch wat haast gemaakt Mijn broek werd uitgetrokken, benen in de beugels en ik bleek al 8cm ontsluiting te hebben, hoofdje was al zichtbaar, inclusief zijn blonde haartjes Mocht gelijk gaan proefpersen...helaas dipte zijn hartslag en hij zat klem achter mijn schaambot waardoor ik niet verder kwam met persen. Uiteindelijk de vacuuumpomp erbij en dat voelde echt als een opluchting...ik voelde dat hij verder kwam bij elke pers. Om 6.57, na bijna drie uurtjes, is mijn zoontje geboren....
Dit zou echt iets voor mij zijn. Ben ook zoooooo bang om te poepen / kotsen. Vraag me af wat vaker voor komt haha!
Hier beiden gedaan. Je houdt t niet tegen.. En je bent niet de enige dus je niet druk over maken. Wat ik wel vreemd vond was dat ik onder de douche MOCHT plassen. Dat klopt voor. Je gevoel echt niet..
Ja, onder de douche plassen met de douchestraal erop, helpt tegen het branden Ik nam in de kraamweek ook altijd een colafles met lauw water mee naar de wc. Lauwe straal over je vagina laten lopen, anders ga je jodelen van de pijn Trouwens, ik heb alleen bij de oudste vreselijk gebraakt en diarree gehad Het kwam er voor mijn gevoel aan alle kanten uit. En het kon me niets schelen, ik had zon pijn. Wel achteraf dat ik liever niet had gehad dat mijn man daarbij was Bij de jongste niks aan de hand, was een veel rustigere bevalling en was helemaal niet misselijk en ook geen poepbaby gehad haha.
Ik denk dat de meeste vrouwen wel (een van) beide meemaken Hier alleen een keer gekotst tijdens de ontsluitingsweeën.
Ik was stiekem heel blij dat ik poepte... Had al een paar dagen niet goed gekund en was als de dood dat ik na de bevalling zou moeten poepen. Dat is dus echt niet fijn!