Ik had rond etenstijd persweeen. Kwam er een vrouw binnen om avondeten te brengen, maar toen ze mij zag hoorde ik haar tegen haar colega zeggen: laat maar ik zie al benen omhoog. Vind het zelf wel grappig dat ik dat nog meekreeg.
Waar ik bij de eerste 5 jaar geleden een trauma op heb gelopen heb ik afgelopen woensdag echt een droombevalling gehad! 5 jaar geleden ingeleid..Duurde 3 dagen, de balloncatheters. Ahfijn, ontsluiting etc ging allemaal, persen duurde lang.. 1.15u. Ik was een poesliief meisje tijdens mn bevalling en zei alleen maar: oh jeetje, oh jeetje, oh sorry bij alles Maar met een schouderdystocie op het laatst en de mac.roberts die die 5 man hebben moeten uitvoeren tussen mn benen en het bijbehorende scheuren van hier tot tokio bleek het daarna niet goed te gaan met mijn zoontje. Hij had meconium aspiratie syndroom en heeft een week kritiek gelegen met klaplong, longontsteking en dus poep in zijn longen. Ik heb de bevalling als zeer zwaar ervaren en tijdens deze zwangerschap het nog erg moeilijk mee gehad. Dikwijls angstaanvallen en zoveel verdriet. Ik had dus een soort wens om juist thuis te bevallen in alle rust, donker, een fijne sfeer, thuis mogen blijven en een prachtige kraamweek. Wekenlang geroepen dat het toch weer een inleiding zou worden (met 40 wkn ivm trauma) en zitten stressen over mn bevalplan hoe of wat in het zk. Braken afgelopen dinsdag toch ineens mn vliezen (39.2) wouw, bijzonder! 13 uur later begonnen de eerste krampjes. Daar waar ik zo lief was de eerste bevalling heb ik nu de meest lelijke woorden zitten zeggen Vooral motherf-er kwam regelmatig tevoorschijn.. na 4 uurtjes had ik geen praatjes en grapjes meer tussen mn weeen en werd het tijd om de vk te bellen ‘want ik vond mezelf niet meer grappig’. Om 5.35 komt ze binnen en heb ik 4cm. Ik mag kiezen om naar het zk te gaan of het thuis te proberen. We gaan er gewoon voor! Dus kraamzorg gebeld (bleek mn beste vriendinnetje op wacht te staan, wist ik wel maar pas die dag zelf hoorde ik dat) dus die komt om 6.05 binnen en toen zat ik net in een wee. De volgende wee roep ik opeens kut kut kut kut kut! Wat is er, vraagt de vk. Persdranf! Maar zo snel?! Ik heb nog keihard NEE STOP geroepen, alsof je het kind tegen kan houden haha. Ik blijk inderdaad 10cm te hebben en in 3 min persen zet ik mijn dochtertje op de wereld, zonder kleerscheuren en welgeteld een kleine 50cc bloedverlies misschien. Met de navelstreng nog eraan roep ik dat ik er nog veeel meer wil (dát gezicht van mn man!!) Maar memorabel was het zeker! Ik kreeg vervolgens te horen dat het hele vk team heeft zitten juichen tijdens de nabespreking, ze waren zoo blij voor me. En nu ben ik al een paar dagen op een ontzettend roZe wolk aan het zitten.
Bij de eerste was ik met 41.5 gestript in de middag. Om 01.00 uur begonnen de weeën. Ik zei tegen mijn vriend, ik zou maar proberen te gaan slapen want zo'n bevalling kan wel 12 uur duren dus je hebt je rust nodig. Ik ging naar beneden op de bank zitten mijn weeën bijhouden met mijn mobiel. Ik ging kapot, ik dacht wat zijn dit voor rare metingen. 1 minuut weeen en 20 seconde ertussen. Om 02.00 uur naar boven geroepen dat mijn vriend de verloskundige toch maar even moest bellen want ik had nu precies een uur weeën. Hij keurig gebeld en ik zei dat ik nog even ging douchen, dus ik strompel met tussenpozen naar de badkamer door mijn vriend ondersteund. Ik zat onder de douche en toen kwam de verloskundige, die zei 'meid wat zit je er bedonderd Bij, heb je toevallig persweeen die je nu weg zit te puffen'? Dus ik denk na en denk, verrek, ja inderdaad. Wist ik veel dat dat zo voelt. Dus de verloskundige zei 'kom we gaan naar je kamer dan kan ik kijken hoeveel ontsluiting je hebt'. Dus om 03.00 uur ga ik op bed liggen, zegt ze 'nou je hebt 10cm ontsluiting, ik ga je vliezen breken en dan mag je gaan persen'. (WTF?! Gaat zoiets zo snel?!) Het ging mentaal wat te snel voor me, dus moest even schakelen voordat ik ook daadwerkelijk durfde te persen ipv ze weg te puffen. Dus mijn vriend rap de kraamzorg bellen en moest ook direct weer terugkomen anders zou hij alles missen. Om 03.25 uur is onze vriend geboren en de eerste woorden die ik tegen hem zei waren 'ach jochie toch, dat was krap he?' Haha achteraf schaam ik me dood voor die zin en kan ik me niet voorstellen dat ik niet iets anders kon verzinnen om tegen hem te zeggen.
Niet echt helemaal een bevallingsmoment, maar van na de bevalling. Euforisch als ik was, heb ik toen wat mensen geappt met foto’s van de baby. Achteraf zag ik pas dat het echt vreselijk lelijke foto’s waren, in alle opzichten. Baby leek wel een gnoom, had nog bloed op z’n hoor, en de foto was ook nog eens heel raar genomen. Het was totaa geen serene foto ook. Haha, zo zie je maar hoe je verblind kan zijn door liefde en euforie.
Hahaha wat een geweldige verhalen! Nou zal ik die van mij dan ook maar online gooien Met 38+3 begonnen in de avond laat de weeën. Verloskundige gebeld en die kwam eraan. Om half 2 snachts was ze er en had ik 3 cm ontsluiting. Wij hup in de auto naar het ziekenhuis want ik wilde graag in een bevalbad bevallen. 3 uur daar aangekomen naar de kamer en me omkleden en lekker in het warme bad zitten de weeën opvangen. Uiteindelijk om 6 uur sochtends nog steeds maar 6 cm ontsluiting en die vorderde ook niet echt meer dus dan de vliezen breken. In het ziekenhuis hebben ze alleen platic prikkers nou dit werkte niet bij mijn vliezen want die waren veel harder. Dus vk naar haar auto om er 1 van ijzer te halen. Uiteindelijk vliezen gebroken en dit bleek meconiumhoudend dus ik werd medisch. Wij naar ander gedeelte van het ziekenhuis en daar moest ik op bed en wilde graag een remifentinil pompje. Zo gezegd zo gedaan en daarmee was het wel uit te houden. Uiteindelijk bijna 10cm ontsluiting kreeg ik persdrang en mocht ik persen en 75 minuten later werd onze zoon geboren. Maar de placenta werd niet geboren. Ik bleef maar bloed verliezen en de artsen probeerde te doen wat ze konden maar he hielp allemaal niks dus uiteindelijk met spoed naar de OK. Nou daar heb ik allemaal niks van mee gekregen want ik was onder narcose. Maar nu komt het. Daarna lag ik op de uit slaapkamer/ruimte om bij te komen van de narcose. Ik werd wakker en had ontzettend dorst. Dus ik vroeg om drinken maar dit mocht niet ze hadden wel een raket ijsje. Ook prima dacht ik. Dus ik krijg dat ijsje en ik begin die verpleger een hele gênante grap te vertellen van de show gabbers. In die show had namelijk een comedian een grap over dat je een raket ijsje in je achterste kan stoppen en dan tegenover je vrienden kan pochen tot welke kleur je kwam. Dus ik dood leuk die grap aan die verpleger vertellen terwijl ik dat ijsje aan het eten was. En toen ik dus later weer wat beter bij zinnen was dacht ik daar terug en toen schaamde ik me rot, wat zal die arme verpleger wel niet gedacht hebben
Hihi, hier heeft mijn man trots 1 van de eerste foto's van de middelste toen op het werk laten zien. Blijkt dat een foto te zijn van voor ze haar gezichtje gewassen had gekregen en had ze nog een grote bloedklonter op haar voorhoofd. Collega dacht al dat dat een of andere geboortevlek was
Hier ook een mooi verhaal. De weeen begonnen en voordat we naar het ziekenhuis gingen wilde ik me nog even opmaken... moest er natuurlijk wel goed voor staan met al die foto’s ... zo gezegd zo gedaan. Bevallingsbad mee en hup naar het ziekenhuis. Vervolgens lekker in het warme bad... maar waar ik niet aan had gedacht was Waterproof mascara! Dus al snel zei de verloskundige: ‘Je lijkt wel een pandabeer!’ En mijn man maar poetsen . Dus bij de tweede maar zonder make up het bad in gegaan
Bij mijn tweede zoontje werd ik ingeleid omdat hij erg groot werd geschat. Na een aantal uur weeën had ik nog maar 4 cm en omdat mijn eerste bevalling nogal traumatisch is verlopen vroeg ik om een ruggenprik. Het was midden in de nacht en de anesthesist werd opgeroepen. Eenmaal aangekomen mocht ik mee naar beneden en werd de prik gezet. Maar net op het moment dat ik terug in bed wilde liggen braken mijn vliezen en kreeg ik persweeën. Grote paniek omdat er geen verloskundige bij was natuurlijk! Ze hebben haar vlug opgeroepen en we dachten inmiddels allemaal dat ik daar zou gaan bevallen. Gelukkig heeft de verloskundige mij heel streng toegesproken (lees geschreeuwd) dat ik moest stoppen met persen en zijn we halsoverkop weer terug de verloskamer op gerend, compleet met lift op een andere verdieping in het ziekenhuis. Toen ik (bijna) klaar was om te persen vertelde de verloskundige dat ik nu even goed moest luisteren! Omdat het kindje vrij groot geschat wordt moeten wij een aantal voorzorgsmaatregelen treffen zodat..... en daar was hij al! Heb haar niet eens kunnen laten uitspreken ☺️ Het eerste wat ze zei was: so, die heb je gelanceerd! En mijn reactie: sorry sorry sorry! Met onze kleine vriend was alles prima en hij woog 4300gr.
Is het beter verlopen dan je eerste bevalling @Debby81 ? (mag ik vragen wat voor "voorzorgsmaatregelen"? ik beval aankomende week hopelijk van een 9ponder)
@Lieke1989 Zonder al teveel kleerscheuren inderdaad, beetje ingescheurd en gehecht maar totaal geen last van gehad. @1981Mama De voorzorgsmaatregelen waren dat ze me langzaam door het persen wilde leiden omdat ze bang was voor een ruptuur. Ook stond de kinderarts en gynaecoloog erbij omdat mijn eerste bevalling niet zo fijn was en dat had ze ook nog even willen vertellen. Gelukkig is dit alles niet nodig geweest en was het een hele fijne bevalling. Zou er op die manier nog 10 van doen
Wel bevallen, geen nieuwe genante dingen zoals bij de eerste ("haal hem er uit, desnoods in stukjes"). De bevalling ging redelijk ok. Maar toen ik moest persen zei ik wel dat ik het niet ging doen en dat ik een ks wilde en dat ik niet ging persen. Wel gedaan natuurlijk na wat coaching Wel de tweede dag op neonatologie. Ik was nog wat onwennig met het vasthouden en over geven van de kleine smurf, dus toen zei ik "als ik het zo zou doen dan laat ik hem vallen" (uiteraard laat ik hem niet vallen) toen had ik wel opeens 4 verpleegsters om me heen haha
M'n dochter werd na 3 persweeën op m'n borst gelegd en na haar uitvoerig bekeken te hebben zei ik (nog een beetje high van het hele gebeuren denk ik) tegen de zuster: "ze heeft toch net van die down-oogjes, vind je ook niet?" en toen: "dan is ze ook heel welkom hoor" ..
Mijn vliezen waren om half 12 's avonds gebroken en de vk zou 11 uur de volgende ochtend langs komen, omdat de weeën nog even op zich lieten wachten. De rest van de nacht in spanning wakker geweest, met af en toe een lichte wee. Om half zes had ik mijn vriend wakker gemaakt met de mededeling dat hij toch de vk maar weer moest bellen, de weeën werden heftiger, maar dat was nog geen uur bezig. Hij heeft haar gedwongen om eerder te komen (ze vond eerst 11 uur nog steeds redelijk omdat ik nog niet zo lang weeën had). Ze kwam om 7 uur . Ik bleek al 6 cm ontsluiting te hebben, dus we mochten meteen door naar het ziekenhuis. ...190 over de snelweg, middenin een wee vol gas door de bocht zit niet echt lekker... En ik maar puffen en zeggen dat ie rustig aan moest doen. Maar hij zat ondertussen zo vol adrenaline, dat ging echt niet meer. We hebben zelfs de vk nog ingehaald op de snelweg, en ze was eerder vertrokken en had er ook flink de vaart in En onze dochter? Die is 10.20 uur geboren, dus gelukkig kwam de vk toch maar eerder dan 11 uur...
Bij mijn 2e bevalling was er een stagiaire op de verloskamer. Ze hadden net mijn placenta verwijderd, toen ik plotseling iets hoorde vallen. Ik keek op en zag de stagiaire met grote ogen naar de grond kijken. overal bloed... ik zei " dat was toch niet mijn placenta he, die wilde ik graag bewaren". Ik vond mezelf echt ontzettend grappig, dat arme kind voelde zich echt ongemakkelijk....
Mijn vliezen braken 10 minuten voor ZL werd geboren.... tijdens een perswee, dus er zat nogal wat kracht achter....de kraamhulp had nog een schort aangedaan.... de vk niet Kwam van de week nog een spetter tegen op de muur