ge-we-dige topic dit,man tranen van het lachen hier! zo ook heb ik er 1..nou ja ik? mijn eerste bevalling heeft 67 uur geduurd,het duurde en het duurde,moest bij 5 cm al mijn persdrang ophouden..en ooh wat had ik het hier moeilijk mee,totdat mijn man vraagt aan de gyn."kan ik miss wat doen?".waarop hij antwoorde " u kint miss wel met een nat washandje op haar hoofd deppen". ik was helemaal van de wereld..(ogen dicht en concentratie dacht ik nog)!.had ook dit gesprek niet gehoord. totdat ik " wakker" werd .FLATS!!!!!!! mannetje had een washand gepakt en onder de KOUDE kraan gedaan,en zonder uit te knijpen zo op me gezicht gelegd ik droop aan alle kanten in bed,kussen en lakens alles moest opnieuw verschoond worden!
Whahahaha Miekiee ... dat is echt weer een stunt voor een man Mijn vriend had het denk ik precies zo gedaan...hahaha, zie het helemaal voor me!!! Arme jij....
whahaha miekiee je hebt mijn dag weer goed gemaakt door jou verhaal whahahaha ik lag meteen in een deuk echt een leuke topic is dit mijn hopelijk mag ik binnenkort ook mijn verhaal komen vertellen
Ik heb al eerder wat gepost in dit topic, maar droomde vannacht over mijn bevalling (ja ja, ben 'm nog steeds aan het verwerken...) en toen schoot me ineens weer iets te binnen Het duurde allemaal best lang, dus de verpleegkundigen vroegen bij elke maaltijdronde of wij ook iets wilden. Bij ontbijt was dat niet zo erg, maar toen de lunch kwam (warm!) bestelde mijn man één of ander oosters gerecht; redelijk pittig, dus. Prima, alleen maar fijn dat hij ff goed kon eten, dacht ik. Totdat hij had gegeten en daarna weer met me mee ging puffen.... In mijn gezicht... Heb hem heel liefjes (nou ja, dat probeerde ik, hahaha) verteld dat ik het erg fijn vond dat ie me zo goed bijstond enzo, maar of hij AUB de andere kant op wilde puffen, want zijn adem rook niet zo fris meer Arme schat...
Ik heb ook al eens wat gepost maar ben wat vergeten.. Ik ben in 3 uurtjes tijd bevallen waarvan 33 minuten persweeen, toen ik in het ziekenhuis kwam had ik al 5 cm, maar mijn vriend dacht ow 5 cm pas, cm per uur dus we hebben nog 5 uur te gaan en nadat ik een kamer had en alles dacht hij wel even nog een peuk buiten te kunnen gaan roken! Ik heb hem niet zo heel vriendelijk duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend was.. 50 minuten later was Linde al geboren
De volgende ochtend na mijn (1e) bevalling kwam de zaalarts(en die Gyn.dat is al zo'n droogkloot met humor )kijken hoe het met me ging(hij had nml.besloten dat ik ingeleid moest worden) Vervolgens hangt ie over het wiegje heen waarin zoonlief lag te slapen,kijkt even naar de kleine, en zegt:ik hoop dat ie nu niet wakker wordt,want anders schrikt ie nog van me Tijdens m'n 2e bevalling heb ik m'n schoonmoeder erg hard in d'r hand geknepen met de weeën(ze heeft nog dagenlang last van d'r hand gehad geloof ik ),en ik heb d'r vergast want ik werd wat winderig met de persweeën,die gewoon over de ontsluitingsweeën heen kwamen Na m'n 2e bevalling zei de kinderarts(die al bijtijds op de verloskamer kwam,ivm infectiegevaar)dat zoonlief 'stinkt', Of het nou als grap bedoeld was weet ik niet,maar ze schijnen het te kunnen ruiken denk ik,als een baby met een infectie geboren word.(vliezen langer als 24 uur gebroken)
Nou ik heb er ook nog wel 1. Zondagavond ging ik het ziekenhuis maar eens bellen, met de vraag; "Om de hoeveel minuten moet ik weeen hebben wil ik jullie gaan bellen" Waarop de verloszuster zegt; "om de hoeveel minuten heb je ze nu dan? " Ik zeg 5 minuten. Ja kom dan nu maar hoor, dus ik bepakt en bezakt wachten op mijn vervoer. Ik ben BAM-mam, dus mijn tante en haar vriendin zouden mij op komen halen en naar het ziekenhuis brengen. Ik stikte van de weeen. MIjn tante kwam nog even naar boven, om de spullen naar beneden te helpen sjouwen. Haar vriendin bleef beneden in de auto wachten. Het was rotweer, het regende hard en het stormde. Ik sta daar dus op de stoep te wachten, en wat gebeurt er, haar auto slaat af en krijgt 'm niet meer aan de praat....... Paniek in de tent. Tenminste, bij mijn tante en haar vriendin, maar ik moest vreselijk lachen. Zij hard bezig om die auto (die midden op de weg stond) te starten. Leve de Peugeot 206 haha. Maar nee hoor, er gebeurde niks. Lopen er op een gegeven moment 3 vrouwen uit een portiek, ik kende ze niet. Een van die vrouwen kijkt mij aan en vraagt; Heb jij weeen ofzo? Ik zeg: Ja, behoorlijk haha, maar de auto start niet meer. Nou zegt ze, waar wachten we nog op, wij brengen jullie naar het ziekenhuis! Wij met 2 vreemde auto's en 3 vreemde dames naar het ziekenhuis gereden! Echt bizar maar wel grappig. Het bevallingsverhaal doe ik verder niet uit de doeken want dat wil ik nooit meer meemaken maar de voorpret was echt apart! Kari
Pfffff....geweldig zeg.... Tranen over mijn wangen en harde buiken van het lachen! Ik ben zelf behoorlijk lief en braaf gebleven geloof ik. Ik was heel erg in mezelf gekeerd en weet nog wat ik op het laatst dacht 'wat staat die kamer vol' en dat ik tijdens het persen zonder persweeen nog de hoeveelheid mensen geteld heb. 1e bevalling had ik een flinke knip en ben toen behoorlijk gehecht. Helaas kwam onze zoon heel kritiek ter wereld en moest hij gelijk gereanimeerd worden en beademd. Op dat moment wisten de VK en de verpleegkundigen nog niet hoe ernstig het was en kwamen ze tijdens het hechten doodleuk met beschuit met muisjes aan. Zo bizar als ik er aan terugdenk.... De gyn kwam ook binnen en keek naar het hechtwerk van de VK en zei nog hoe mooi en netjes ze dat gedaan had. Na anderhalf uur werd onze zoon naar het WKZ overgebracht en doordat ik steeds bij hem wilde zijn, kon ik niet liggen of uitrusten. Ik stond en zat dus continu aan zijn bedje waardoor de wond helemaal opzette en zeg maar uit de hechtingen barstte. Gevolg was dat ik na twee dagen met een compleet open wond rondliep waar nog wat losse stukjes hechting uit flieberde. Ik moest iedere dag in het WKZ controles laten doen en ik geloof dat iedereen mijn onderkant gezien heeft. Elke controle werd er wel weer iemand extra bijgeroepen...en ieder keer kwamen ze tot de conclusie dat ze het nog nooit eerder zo erg hadden gezien, maar dat ze het niet opnieuw konden gaan hechten. Voel je je lekker lullig, maar ik was alleen maar bezig met mijn zoontje dat het me allemaal niet zoveel kon schelen. Duurde alleen wel ruim 6 weken voor de hele wond van binnenuit dichtgegroeid was...
Heerlijk om te lezen! En dan hier ons verhaal; Nadat mijn vliezen waren gebroken kwam de VK om 24:00 even langs. Ze vertelde dat ik in de loop van de nacht wel eens weeën zou kunnen gaan krijgen en dat de volgend dag Els dienst had, en dan dus de bevalling zou doen. Ze wenste ons een prettige nacht en raadde ons aan om snel te gaan slapen. Ze was nog niet weg of de weeën begonnen en toen ik 3 uur later mijn man vroeg de VK te bellen, dacht hij dat het nog lang niet zover kon zijn. Slaapdronken klonk onder de dekens vandaan; "ja, straks, over 'n half uur." Ik regaeerde boos: "nee, NU!" en toch probeerde hij nog "een kwartiertje nog dan?" Toen de VK opnieuw kwam, kreeg ik direct mijn eerste perswee en bleek ik al 10 cm ontsluiting te hebben; ik mocht mee gaan persen. Maar ik had me zó ingesteld op een lange bevalling (dan kon het alleen maar meevallen) dat ik zei: "nee, dat kan niet, ik zou morgen pas bevallen!" Tijdens de persweeën regaeerden de VK en mijn man steeds heel enthousiast: "ik zie het hoofdje al!" maar ik zei "ja, maar hij glijdt steeds terug!" De Vk zei toen dat dat ook de bedoeling was, want "het moet rustig oprekken, anders heb je kans dat je uitscheurt". Dát heb ik onthouden dus toen de Vk na 10 minuten zei "ik heb het idee dat je niet meer zo hard meeperst" zei ik "Ja, ik wil het ff rustig laten oprekken zodat ik niet uitscheur!" En toen de Vk enthousiast riep: "ik zie z'n haartjes al"! Heb ik geínformeerd of ze hem dan niet kon vasthouden aan die haartjes, omdat hij steeds teruggleed!
ik vind dit topic echt geweldig. De angst voor de bevalling word hierdoor steeds wat kleiner. Ik lig af en toe echt helemaal krom van het lachen. Keep op the good work
Oh wat een super leuk topic.. eindelijk kan ik zelf ook iets plaatsen hier want ik heb ook rare dingen geroepen hoor. Op de verloskamer waar ik lag zaten er bloedvlekken op de gordijnen (hoe die er komen mag joost weten maar goed) ik vond mezelf nogal geestig en zei: 'Wat is hier gebeurd? Hebben ze hier met dr doos tegen de gordijnen aan gelegen?' Tijdens het persen voelde ik echt sterke aandrang om te poepen dus ik zei maar steeds: ik moet poepen hoor! De gyn zei: dat is het, daar moet je heen persen. Ik: maar ik denk dat ik gewoon echt moet poepen, weet je zeker dat er een hoofdje komt? Want volgens mij komt er echt een drol! Ik weet zeker dat er een drol komt hoor! (ik bleef maar doorzeiken over die drol haha) gyn: laat die drol maar komen hoor! Uiteindelijk was het toch echt een kind en geen drol wat eruit kwam.. Ook tijdens het persen wat al vrij lang duurde vroeg ik aan de gyn: wat denk je? Hoe vaak moet ik nu nog persen? zij: daar kan ik echt niks over zeggen. Ik: maar wat denk je? zij: weet ik echt niet, ik doe ook maar vrijwilligerswerk hier, ik heb m'n opleiding niet eens afgemaakt, morgen sta ik gewoon weer de wc's te schrobben! Wel leuk een beetje humor tijdens je bevalling