Ik was opgenomen in het ziekenhuis en werd na 2 dagen ingeleid. Ze hadden gezegd dat dit ook 3 dagen kon duren. Nadat de gel was ingebracht kwamen ze na 5 1/2u kijken hoe het ervoor stond. Hierop zeg ik dat als dit niets heeft gedaan, dat ze het dan nog 1 x mogen herhalen, want nog 2 dagen gehannes aan mijn doos, daar heb ik geen zin in. Geen ontsluiting, geen weeen en dus nog een keer gel. Na 20 min breken de vliezen en in 1x komt er een weeenstorm. De klinisch verloskundige komt erbij en ik zeg "wat dacht je, ik laat haar even lekker pijn lijden?" zeg ik. Zij controleert en heb meteen 6cm ontsluiting. "welja, heb je haast vandaag?" zeg ik. Al snel gaan we naar de verloskamer, word op een stoel gehesen en ik zeg "breng mij maar terug naar mijn kamer, ik ga mijn koffer pakken, ik ga naar huis!" Dat van die koffer heb ik een paar x geroepen, terwijl ik ergens probeerde om iets van die weeenstorm op te vangen. Ook heb ik op zijn plathollands een aantal x geroepen dat "ik moet schijten!",maar het enige waar ze mee kwamen was een po-stoel. Ze hadden niet verwacht dat het zo snel zou gaan. Ik moest op het bed, maar liggen deed pijn, dus toen ik eigenlijk gedwongen werd, riep ik "ga zelf liggen! Ik weiger!" Al snel was de 10cm bereikt, en mocht ik persen. Dus ik "hoe?" Stomverbaasd werd er gekeken, dus ik "ja, jullie wilden dat ik ging liggen!" ....ik had geen weeen meer en ook geen persweeen! 1.5u na het breken van de vliezen werd onze dochter geboren. Vrij snel volgde de placenta en werd er gehecht. Hierop geven gyn en vk aan wat ze gaan doen(o.a grooote tampons), waarop ik al naschuddend en trillend zeg "jullie doen maar, er is al zoveel die doos ingegaan, dit kan er ook nog wel bij!" na afloop en na haar dienst kwam de klinisch verloskundige nog even bij ons langs, om de hectische en snelle bevalling te bespreken. Ik heb mijn excuus aangeboden voor mijn idiote gedrag, maar dat vond ze best meevallen , gezien de snelheid van de bevalling had ik mij keurig gedragen .
Geweldige verhalen dit! Ik werd tijdens een giga HELLP schupp met spoed naar de OK gebracht (rennen over de gangen etc.) en ik was helemaal stoned van de magnesium want ze waren de hele nacht bezig geweest me te stabiliseren. Het ging allemaal zo erg langs me heen dat terwijl ik met stuipen en al op de operatietafel werd gekwakt en mij tegelijkertijd een kapje voor narcose op werd gedaan, ik om me heen keek en een bekend gezicht zag (ik had ooit in dat zieknhuis gewerkt). Dus ik til dat kapje op en zeg helemaal groggy:"He, jij hier?" En ging toen volledig out. Waar je al niet mee bezig bent op zo'n moment En toen ik bij kwam was ik ervan overtuigd dat de pijn over zou moeten zijn, want dat is meestal zo nadat de baby geboren is. Ik deed mijn ogen open en besefte dat ik bij 10% hoorde waar dat niet zo bij was. Dus ik midden op die verkoever een hardgrondig "G*********e het doet nog steeds zeer!" Komt er een anaestesie assistent aan, zo'n oudere man met een grijze baard, en ik vraag hem:"Heb je ook paracetamol?" Waarop hij zegt:"Je mag nu wel wat anders hoor" en haalt de grootste morfinespuit tevoorschijn die ik ooit heb gezien. En terwijl ik helemaal platgespoten was heb ik de hele tijd tegen hem lopen te ijlen dat ik van hem hield
Ik vind dit ook een geweldig topic. Zit regelmatig zo hard te lachen, dat mijn vriend zich af vraagt of alles wel goed zit! Mijn bevallingshoogtepunten (niet zo veel maar toch): Ik moet met persweeen naar het ziekenhuis, ik heb op dat moment alleen een hemdje aan dus moet worden aangekleed. Vriendlief komt aanzetten met een legging (!!). Gelukkig zegt de kraamverpleegster dat dat niet kan, en hijst mij in een pyjamabroek. Beneden gekomen moet ik schoenen aan, dat worden de snowboots van mijn vriend (maat 44!). Ik loop naar de auto, de verloskundige pakt haar spullen in. Voordat ik kan gaan zitten moet ik een perswee wegpuffen, ik hang tegen de auto aan. De verloskundig doet de deur dicht, met mijn vingers er tussen. Gelukkig viel de pijn mee. Eenmaal aangekomen bij de eerste hulp word ik verzocht uit te stappen, puffend schud ik van nee, ik was echt niet meer van plan uit de auto te komen. Ze hebben me streng moeten toe spreken en uiteindelijk met z'n drieeen uit de auto getild. Mijn vriend was redelijk van de kaart, en vergeet mijn vluchttas. Gelukkig heeft hij wel de kleertjes voor ons meisje bij zich want 20 min na aankomst in het ziekenhuis is onze dochter geboren!
O G*D....ik heb echt zo'n medelijden met jou hahaha, denk je er vanaf te zijn, wordt je wakker en dan nog steeds pijn haha. Jij wou die oude grijze man zeker mee naar huis nemen he?
Woehahaha echt, dolkomisch! Hier een paar puntjes uit mijn verder niet heel hilarische bevalling; - in het ziekenhuis beland wegens niet vorderende ontsluiting kreeg ik een ruggenprik. Moest mijn lenzen uit. Ik dacht al de hele tijd te zien dat de anesthesist enorme blauwe ogen had. Dus ik, heel alert na 36 uur geen slaap en inmiddels 24 uur weeën: "Ik kan jou niet zien, kom eens dichterbij!" Krijg ik vervolgens een heel vrolijk lachend gezicht boven mijn hoofd. Ik: "Oh". - een paar uur na de ruggenprik merkte ik op dat de druk wel een beetje ging verplaatsen, dus ik dacht dat het wel zo'n beetje de goede kant op ging. Ik zat telkens maar te wachten op een enorme poepdrang, maar het enige gevoel wat ik had was een 'scheet die dwarszat'. Gyn ging wel even kijken, en zegt "Oh, toucheren is niet meer nodig, ik zie het hoofdje al! Bij de volgende wee mag je gaan persen". Ik: Oh! Uh, ja nou..uh (ondertussen hard bedenkend wat ik dan nu zou gaan doen)...Nou..ja..."lamadoendanhè"? - Doordat mjn bloeddruk na de ruggenprik erg laag (onderdruk in de 40) was geworden moest ik de hele tijd op mijn linkerzij liggen. Gevolg; toen ik moest gaan persen bleek mijn linkerbeen 'kwijt'. Optrekken ging dus niet. Dus ik dacht, oh dat doe ik gewoon toch (hardnekkig proberend been op te trekken) zegt de vk: Nee, niet doen hoor, anders maak je je spieren kapot! Ik: "Ja, kan iemand dan ff mijn been aangeven?! Ja, dankje". - Verder heb ik nog liggen wauwelen over mijn hééérlijk warme voeten toen de ruggenprik erin zat, vervolgens aan de vk gevraagd of ze nou vaak uitgescholden werden ("Nou, vanmiddag hadden we er een, die was niet mals!") nog iets over dat degeen die de ruggenprik had uitgevonden toch wel een prijs had gewonnen? De nobelprijs vond ik. En anders moest tenminste de anesthesist toch iets krijgen.
Oh, en nog eentje... Ik heb tijdens mijn bevalling een paar keer overgegeven. De wee voordat ik ging overgeven voelde ik het telkens aankomen, dus ik: "Waar is mijn puke-emmer? Geef me mijn puke-emmer! Heb je mijn puke-emmer gepakt?" Ik hoorde de vk op de achtergrond proesten... (engels dus..puke=kots)
Fantastisch owwww ben ook zo bang dat ik idioot ga doen....Heb normaal al weinig filter laat staan straks met bevallen hahahahaha
Ik heb genoten van de verhalen. Wat een mens allemaal kan doen in zo'n situatie. Ikzelf kan (helaas) nog niks mededelen. We moeten nog even wachten voordat ons eerste beebje komt.
Moet ontzettend lachen om jullie verhalen meiden... Ben benieuwd wat ik er straks allemaal uit ga kramen tijden de bevalling...
Oh heerlijk dit! Na een bevalling van een week eindigend in alsnog een spoedkeizersnee heb ik mijn gyn bij het dichtnaaien gevraagd om een buikwandplastiek met liposuctie (waarschijnlijk door het geluid van dat afzuigding)... Ik kan me er niks meer van herinneren. 24 na de keizersnee had ik echt giga-pijn aan de buikwond/baarmoeder waar die volle darmen op drukten. De hele handel wordt namelijk stil gelegd zodat je tijdens de keizersnee met ruggenprik niet de operatietafel onder poept. Ik heb PDS en ik had zo'n pijn dat ik een klysma kreeg. Bel lag niet binnen handbereik, dus ik kon geen steek vragen. Ik kon me met moeite vasthouden aan de papegaai terwijl ik heel mijn bed onderpoepte....
Ik ben gisteren bevallen van onze dochter. Weinig genants gebeurt eigenlijk. Behalve dat ik na het zetten van de knip zei "Nou dat klinkt net als het knippen van een kipfilet..." . Hahaha, de vk en kraamhulp hebben er smakelijk om kunnen lachen.
Oh god, ik val bijna van de bank van het lachen! Het mooiste is nog dat, omdat ik zo hard lach, Damien ook heel hard gaat lachen!
Whahahaha Gefeliciteerd trouwens meid! Volgens mij heeft nog nooit iemand al ZO snel na de bevalling de genantigheden gedeeld op dit topic
Ik moest even graven (deze is uit December), maar deze heeft mij destijds zo doen bulderen dat ik zelfs als ik er aan terug dacht nog tranen in mijn ogen kreeg van het lachen. OMG. HAHAHAHA!!!
Zo, na 3 uur ben ik (helaas) door het topic heen.. Geweldig dit! Tijdens mijn bevalling heb ik op de wc gezeten, keihard aan de diarree, terwijl ik tegelijkertijd aan het overgeven was in het prullenbakje wat in de verloskamer stond.. En de verpleegkundige bleef maar zeggen 'Dit hoort erbij, dit hoort er allemaal bij..' Tijdens m'n weeenstorm riep ik de hele tijd 'FUCK FUCK FUCK', en daarna 'Sorry mama, sorry mama, sorry mama!', want ik had beloofd dat ik niet zou schelden En tijdens het toucheren zei ik tegen de verloskundige 'Ahh, dat is echt LEKKER!' Ik vond dat zo fijn, als ze dat deed voelde ik mn weeen eventjes veel minder!