Om 2 uur drukte ik op de bel, om te zeggen dat ik weeen had. Die domme ctg eraan, zegt de zuster op deze weeen ga je niet bevallen, ikke ; '' Ik durf te wedden dat ik morgen vroeg moeder ben hoor'' ... Om 25 over 4 ik me man gebeld, die was er binnen 20 minuten incl douchen honden uitlaten en er heen rijden (10minuten normaal gesproken).. Waar komt ie in aan?? Een trainingsbroek en slobbertrui (DAMN).. Al die twee weken in het ziekenhuis komt ie aan in ze spijkerbroek met nette blouse en op dat moment in ze ouwe kloffie. Toen kreeg ik een enorme wee, en piepte ik wil niet op het knopje drukken, ze zegt toch dat dit geen weeen zijn.. Je drukt op het knopje anders doe ik het, heeft ie dat gedaan. Gaat ie lopen kotsen de flinkerd!! Wat was ik kwaad.. Toen kwam de gyn om half 6, toucheren 6 cm. Goh dat werd tijd na 8 dagen inleiden!! Ze ziet het licht aan het eind van de tunnel. Daarna op de verloskamer, kwam een zuster steeds binnen lopen en met dat ik een wee aan het wegpufferen was, gaf ze me een klap op me bil;; BLIJF MET JE TAKKEN VAN ME AF EN GA WEG!!! 8-9 cm heeft de gyn me vliezen gebroken, en kreeg persdrang. Me moeder was naar de WC die moest ineens poepen. Heb nog gezegd dat me zus er nog niet was, en dat ik niet mocht persen . Me moeder kwam eindelijk binnen MET zus dus kon om 9 uur beginnen met persen.. Tussen bijna elke wee, heb ik gezegd: '' mag ik op de baarkruk? '' Antwoord: " Ja dat mag maar als het hoofdje staat moet je weer op bed, anders scheur je erg uit'' .. Mijn antwoord: '' Nee laat maar'' .. Toen ze er was kon ik alleen maar janken. Tot madammetje het leuk vond om moeders meteen onder te pissen... Wat overigens alweer 5 keer is gebeurt
Whahahaha nou eh geen zuster of wie dan ook die op mijn bil gaat lopen tikken, of ik nou beval of niet, jouw reactie zou mijn standaard reactie zijn. Zijn ze nou helemaal gek, je bent geen koe die er een kalfje uitperst
lees net een stukje over hechten...da's echt geen pretje... Bij de 1e had ik wel een paar hechtingen nodig, en gelukkig bij nr 2 niet! M'n meisje lag nog niet op mijn buik, of ik vroeg al of er nog gehecht moest worden....de vk zei dat het niet hoefde. YESSS zei ik toen keihard. En vervolgens iedereen verteld dat we bevallen waren van een meisje...en dat ik dit keer geen hechtingen hoefde...wat was ik daar blij mee, zeg!
Superleuke topic, ik ben pas bij pagina 16 maar ik heb al tranen met tuiten gelachen. Heerlijke om te lezen, zo tijdens de laatste loodjes! Straks zal ik de rest ook lezen. Tijdens mijn eerste bevalling heb ik ook nogal wat "onzin" uitgekraamd. Toen mijn ontsluiting al heel lang stil stond, ook na het breken van de vliezen, moesten we toch echt naar het ziekenhuis. In de parkeergarage onder ons appartementencomplex moest ik een aantal hele zware weeën opvangen. Ik was het opeens zo beu, al dat gedoe. Dus ik stelde heel serieus voor aan mijn man en de verloskundige, dat zij maar naar het ziekenhuis moesten gaan. Ik zou wel daar blijven. Mijn man en de VK moesten me samen aan het verstand peuteren dat ze toch echt voor MIJN bestwil naar het ziekenhuis gingen! Hahaha! In het ziekenhuis stond mijn ontsluiting nog steeds uren stil. Na een petidinespuit (of zoiets) had ik gelukkig wel weer praatjes. De zoveelste VK-ploeg kwam binnen, er hadden zich nogal wat diensten gewisseld tijdens het hele gebeuren. "Dag mevrouw, ik ben die- en die, ik kom even kijken hoe het ervoor staat. Vindt u het goed als ik u even kom toucheren?" Waarop ik antwoordde: "Ja maar natuurlijk joh, het halve ziekenhuis heeft er al in zitten roeren, dus waarom u niet?" Iedereen keihard lachen, ikzelf vond het helemaal niet zo leuk. ( Maarre... respect voor het personeel in het Maxima Medisch centrum in veldhoven. Wat een klasse meiden, stuk voor stuk!)
Hahah geweldig allemaal zeg! Ik had verwacht een echte bitch te zijn, maar was juist heel lief. Ik heb verder niet zo heel veel gezegd. Ik was alleen reuze bang om te gaan poepen tijdens de bevalling, dus toen ik daar met mijn benen in de beugels hing te persen maakte ik me daar nog wat druk om. Ik wilde heel zachtjes aan mijn man vragen of ik niet aan het poepen was, dus fluisterde ik (dacht ik dan ) "ik ben toch niet aan het poepen he?" Waarop de hele verloskamer volmondig zei NEE HOOR! (ik heb trouwens niet gepoept!) En ik heb tijdens mijn bevalling van 24 uur 1 hele keer gevloekt, en daar heb ik heel plechtig mijn excuus voor aangeboden. (normaal kan ik vloeken als een bootwerker, maar ik was blijkbaar spontaan beschaafd geworden haha) De verpleegkundige zei ook wel dat ze wel erger gewend waren, en ik me maar schamen omdat ik 1x k*t had gezegd
Hahahaha... Nadat mijn vliezen waren gebroken kreeg ik lichte weeen en probeerde te slapen, het was rond middernacht toen mijn man achter de pc vandaan kwam en zei "vind je het raar als ik een pizza ga bakken" hahaha... Toen kwam vervolgens een uurtje of 5/6 later de kraamhulp omdat ik 8cm ontsluiting had en ik kon mijn weeen het beste opvangen door op mijn linkerzij te liggen. Dus zo lag ik ook, in mijn blote kont! De slaapkamer deur zat rechts dus toen de vk zei dat de kraamhulp er ook al was zei ik "nou da's ook lekker, die komt zo binnen en het eerste wat ze ziet is mijn dikke blote kont" Nog even later zat ik op de baarkruk met de hoop dat mijn zoontje er op die manier uit zou komen en de vk ging in kleermakerszit voor me op de grond zitten, keek omhoog naar een persende vrouw (met alles wat daarbij mee kan komen) en zei "vind je het erg als ik even wat eet" Ik moest me toch lachen. "Nou nee, als jij het niet erg vindt" Maar goed, ons zoontje lag niet goed dus die kwam er thuis met geen mogelijkheid uit. Na 2 uur persweeen (want die kreeg ik met 8 cm. al) besloot de vk dat we toch maar naar het zkh moesten gaan..... Het gezicht van mijn man, toen hij alleen met mij in de auto zat en ik begon te grommen bij een flinke perswee vond ik ook wel iets om nooit meer te vergeten In het zkh werd ik overgedragen aan de gyn en een heel team en uiteindelijk is ons zoontje met de vacuumpomp gehaald de vk bleef erbij en ik weet nog wel dat ze op een gegeven moment zo heftig aan het deppen was met een nat washandje dat ze zelfs mijn man begon te deppen schijnbaar zag hij er ook een beetje uitgedroogd uit van alle spanningen. Verder heb ik niet gescholden of grappige dingen gezegd. Behalve toen ons zoontje eruit kwam en ik zo blij en opgelucht was dat het na alle spanningen die ik voor de bevalling had, toch 100 % was meegevallen, ik riep "dit doe ik morgen weer" was toch blij dat dat niet hoefde Ga nog even wat verhaaltjes van jullie lezen want heb een hoop gekkigheid gezien
Je op een gegeven moment ben je niet meer verlegen he Ik herinnerde me ook nog dat ik met m'n benen in de beugels lag en de gyn kwam kijken. Die stond ook voor mijn gevoel wel 10 min. letterlijk te kijken vanuit de deuropening naar mijn opening..........
Oh, mijn vriendin moest tijdens de bevalling van de eerste de hele tijd overgeven heel sneu voor haar... Maar omdat haar man het nogal vond stinken stond hij de hele tijd met toiletspray te spuiten...... Kon mijn vriendin ook niet zo waarderen
Gisteren ben ik bevallen van onze prachtzoon Marijn. Volgens mij heb ik me erg netjes gedragen, ik heb niemand uitgescholden of zo. Nou scheelde het dat ik er pas bij 8 cm ontsluiting achterkwam dat ik aan het bevallen was. Ze waren me al dagen aan het inleiden en dat leidde steeds tot hevige weeen die verder niets deden, mijn bm was nog niet eens verstreken. Dat die weeen ineens wel wat deden merkte ik pas toen ik de eerste perswee kreeg Anyway hier is mijn tip voor tijdens de bevalling: vraag je mannetje *niet* om tijdens persweeen je been tegen te houden zodat je je af kan zetten. Ik heb dat die van mij gevraagd en die stond toen eerste rij bij het tafereel dat hij tot dan toe van de zijlijn had bekeken. En laat dat nou net het moment zijn waarop de vk de knip zette Ik vond al dat hij ineens wat wit wegtrok Hij vroeg vervolgens de co-assistent of zij het over wou nemen omdat hij daar de grens trok en is vervolgens weer bij mijn hoofd gaan zitten Daar gaat mijn kans om ooit een tweede kindje te krijgen, mijn man is volgens mij voor het leven getraumatiseerd
Ik weet niet zoveel meer van mijn bevalling. Ik was behoorlijk van de wereld door pijnstilling die ook echt nodig was. Ik kan me alleen maar herinneren dat ik steeds Jezus zei. Schaamde me rot op he moment als ik dat zei (dat kreeg ik wel weer mee ) en ik heb mijn man nog ondergekotst. Gelukkig had ik de hele dag niet gegeten en alleen gedronken. De pijn was zo heftig dat ik gewoon moest overgeven. Mijn man hield dat bakje vast en die was dus vol, wil ie een nieuwe halen, maar dat was al te laat en het ging zo over zijn arm heen . Vond dat zo erg! Zei de VK ook nog tegen mijn man, kijk uit dat je niet uitglijdt, hihi.