Debbrunschot dat is erg zeg, weet precies wat je bedoeld met het niet kunnen blijven liggen etc. alleen mocht ik wel gewoon lopen en doen toen ze de gel ingebracht hadden, alleen niet meer na het vliezen breken. Wat een eikel zeg die inval gyn!
Geweldig al die verhalen van jullie! Vind ze echt super om te lezen!! Ik heb me tijdens de bevalling rustig gedragen. Was vooral erg in mezelf gekeerd en mijn man zat rustig in een hoekje van de kamer en ging af en toe even naar buiten om te roken. Heb tijdens de weeen nog een sms gestuurd naar een vriendinnetje. Kwam hier pas een dikke week later achter toen ik de verzonden berichten op mijn mobiel las. Was het dus echt vergeten dat ik haar had gesmst Heb mijn man 1 keer gebeld toen hij beneden stond te roken want ik vond dat hij bij mij moest zijn. Hij kwam gelijk en ging weer netjes in zijn hoekje zitten Toen ik van de ass. gyn. op mijn rug moest gaan liggen om te gaan persen zei ik tegen mijn man kom nou snel straks is ze er! Nou dat was dus ook zo! In 3 keer persen werd onze dochter geboren! Op het moment dat haar hoofdje werd geboren riep de ass. gyn. ZUCHTEN, ZUCHTEN maar haar lichaampje kwam er gelijk achter aan dus op het moment dat ik begon met zuchten was onze dochter al geboren. Ik dacht echt wat lig ik hier nu stom te zuchten ze is er toch al. Heb toen maar gevraagd of ik mocht stoppen met zuchten. Tijdens het hechten (1 voor het genezen) verdoofden ze het met een spray. Wat voelde dat fijn Heb gevraagd of ik dat mee mocht naar huis maar dat ging helaas niet. Doordat ik wat ruim bloed had verloren en een ruggeruk had gehad moest ik bellen als ik naar de wc wou. Dus ik aan de verpleegkundige mag ik wel naar de wc?? Gelukkig mocht het. Toen ik daarna op zou staan ging ik bijna onderuit. Vervolgens stonden er 4 verpleegkundigen in de wc. Goh zei ik komen jullie allemaal mijn mooie dochter bekijken? Heb me prima vermaakt in het ziekenhuis! Ik had graag thuis willen bevallen maar door zwangerschapsdiabetes kon dat niet. Weet dat bij een evt. volgende zwangerschap waarschijnlijk weer in het ziekenhuis moet bevallen en ik moet bekennen dat ik niets liever zou willen! Liefs Dinges
hihi ik blijf dit topic in de gaten houden, vind het echt super om te lezen allemaal... heb mijn verhaal eerder al verteld, maar hoorde van mijn beste vriendin net nog iets: toen ik bevallen was van onze dochter heb ik mijn vriend en moeder opdracht gegeven om iedereen te bellen met het goede nieuws, ik wilde zelf alleen mijn beste vriendin bellen. bleek toen dat ik haar belde ik eerst ruim 5 minuten met haar over koetjes en kalfjes heb gepraat echt zo van: hoi hoe is het met je? ja goed en met jou? bla bla bla en na 5 minuten vertelde ik pas: owja ik ben net moeder geworden hihihi ik was nog helemaal van de wereld zeg maar en kan me dit dan ook niet meer echt goed herrinneren, maar vond het wel grappig
@dinges vond je die spray echt lekker???? ik heb dat bij mijn eerste gehad, nou echt nooit meer dus toen mijn tweede geboren was heb ik heel verschrikt gevraagd of ik gehecht moest worden (als ze ja had gezegd had ik heel hard geschreeuwd: niet die spray!!! niet die spray.... en ook geen naalden!!) maar ik hoefde gelukkig niet gehecht te worden
@ Luvmyluver, Vervelend dat jij de spray zo naar vond! Die spray vond ik wel erg fijn! Soort van verkoeling en daarna dat dove-geen-gevoel-meer-hebben. Maar misschien was het ook wel de combinatie met de ruggeprik. Onze kleine is met de ruggeprik nog aan geboren. Voelde de persweeen door de ruggeprik heen. Hihi ik zie het alvoor me; Ja maar mevrouw voor het hechten hebben we toch echt een naald nodig!
Ik ben waarschijnlijk gek, maar ik heb 'm begraven in de tuin . Dat hebben mijn ouders ook gedaan, na een jaar is er een boom geplant en die is nu vrij groot en mooi. Heel symbolisch en heel mooi.
Mijn bevalling is heel vlot en 'normaal' verlopen. Ik heb wel erg moeten lachen met het breken van de vliezen. De VK had een stagiaire bij. De VK vroeg aan mij of de stagiaire de vliezen mocht breken. Ik vond dat prima. Waarna de VK aan haar stagiaire vroeg of ze dit wel eens eerder had gedaan; "ja, op een ballon" . Ik keek toen blijkbaar heel verschrikt op.. De stagiaire heeft de vliezen onder begeleiding van de VK gebroken. Ik had mijn man voor de bevalling al gewaarschuwd dat ik vast heel onaardig tegen hem zou doen. Maar mijn man vertelde me na de bevalling dat ik juist erg lief was voor hem. Tussen twee persweeën vroeg ik aan hem "gaat het een beetje schatje"?
Hier had mijn vriend zich ook op voorbereid... maar ik was zo in mijn eigen wereldje, dat ik helemaal vergat dat hij er ook nog was heb zelfs op een gegeven moment tegen hem gezegd "oh, ben jij er ook nog". Volgende keer wilt hij er nog iemand bij, zodat hij tenminste iemand heeft om mee te praten, nu verveelde hij zich en hij durfde de kamer niet af om een wandelingetje te maken of een kop koffie te halen. Dacht dat dat raar zou zijn en ik dat niet leuk zou vinden.
Hmmm jullie mannetje was er tenminste bij...de mijne was er niet bij omdat hij het niet durfde Iemand nog goeie argumenten om er voor te zorgen dat hij er een volgende keer wel bij gaat zijn? Maar steeds weer lees ik met plezier dit topic
Mijn man zei ook eerst dat hij het eng vind en niet bij wilt zijn. Ik heb gezegd dat hij er moet bijzijn en dat hij mag zien wat een vrouw voor pijn moet lijden nu komt hij alsnog naar binnen
:S begrijp dat niet zo goed dat je partner er niet bij wil zijn?..hij was er toch ook bij toen jullie kindje gemaakt is????
Ik zou zeggen: Ik kan ook niet thuisblijven omdat ik het eng vind dus zorg jij er maar voor dat je er ook bij bent om mij te steunen. Ik vind het heel triest als ie echt thuis blijft!
jeetje dat hij er niet bij is vind ik echt heel erg. Is toch een moment van jullie samen? samen gemaakt, samen gewenst en dan ook samen te wereld brengen? Wat is hij dan gaan doen toen je lag te bevallen???
Mijn man wilde er heel graag bij zijn maar was erg bang dat hij zou flauwvallen. Hij kan niet goed tegen bloed, naalden etc. Toen ik bij de VK vier dagen voor de bevalling werd gestript werd hij al bleek... Gelukkig had hij er tijdens de bevalling geen last van en hij heeft zelfs de navelstreng doorgeknipt. Hij riep van te voren nl dat hij dat noooooit zou doen Vandaar dat ik ook tijdens de bevalling aan hem vroeg of het wel ging. Ik was bang dat hij onderuit zou gaan. Het lijkt me vreselijk als je man niet bij de bevalling wil zijn.
Ik ben tijdens het persen van de tafel proberen kruipen! Ik had er werkelijk genoeg van en had enorme kramp in mn kont door het persen en wou gewoon eventjes rondwandelen en de kramp er uit 'schudden' maar werd met man en macht vastgehouden natuurlijk!
Hihi, leuk! Even plassen voor ik mijn ruggenprik kreeg: rustig in je onderbroek over de gang, alle schaamte voorbij! Ik beviel in Duitsland, en mijn ruggenprik werkte na een uur half niet meer goed. Ik kreeg zo'n pijn weer, dat ik die vrouw terug heb geschreeuw: FRAUU DOKTOOOOORRRRR!!!!!!
Wat een leuke verhalen!!! Mijn bevalling ging snel (4 uur en een kwartier) en als super ervaren!!! Weet alles nog ben niet van de wereld geweest heb onze zoon geboren zien worden (keek zo tussen me benen) Mijn man mocht alleen geen tel weg! haha hij mocht al helemaal geen peuk roken en hij moest heel nodig naar de wc, dat mocht van mij tussen de weeen door hij stond bij de wc toen riep ik hem dat hij nu terug moest komen, hahaha nou hij kwam gelijk, ik hield hem heel stevig vast tijdens de weeen!, een uur na de bevalling mocht hij wel even weg om te plassen Heb wel heel veel aan me man gehad! Hij pufde ook met me mee, dat wilde ik graag dan kon ik hem na doen, later vertelde hij dat hij door al dat extra zuurstof helemaal licht werd in zijn hoofd, aaah hij heeft goed mee geholpen! @ Marlies, jeetje wat jammer voor je meid, snap dat je dat echt niet tof vind....ik zou het hem denk ik toch wel een beetje "verplichten" ik had heel veel aan me man en hij vond het niet eng, ik bedoel je hoeft toch niet naar beneden te kijken als man zijnde, gewoon naast je staan en je hand vast houden!!!! Dan doet hij zijn ogen maar dicht vind het zo sneu voor je! Gewoon mee nemen die mannen
Op het moment zelf was ik zo in mezelf gekeerd dat ik hem niet heb gemist zeg maar. Maar nu achteraf voel ik me er zo rot over...ik heb niemand waarmee ik over de bevalling kan praten.(beetje rot, want de bevalling had geen leuk einde voor mij) Ik ben overigens thuis bevallen en m'n man zat beneden. Toen onze dochter was geboren durfe hij ook de navelstreng niet door te knippen, maar dat vond ik niet zo erg. Het zal bij een eventuele volgende toch wat lastiger worder voor hem om er niet bij te zijn aangezien ik voortaan in het ziekenhuis zal moeten bevallen. Allemaal bedankt meiden! En nu genoeg over mij, kom maar op met die hilarische verhalen!