@ Bloem, klopt wat Dina zegt! En ik kreeg iedere 2 uur een catheter ivm dat ik een ruggeprik had gehad.
En ik kreeg een katheter tijdens de bevalling omdat ik zei dat ik moest plassen maar in een onwijze weeenstorm zat en dus de toilet niet kon bereiken.
Ik heb toen een catheter gehad tijdens de bevalling, kijken of er dan wel persweeën zouden komen(helaas pindakaas) En een paar uur na de bevalling mocht ik op een po-stoel klimmen, maar het lukte me echt niet dus dan maar hop weer zo'n ding er in.
Oeiiiii als ik daar nog aan denk die catheter brrrrr. Vond het echt heel erg pijn doen. Dan te bedenken dat mijn schatje met 6 weken!!! dit zijn piemeltje kreeg geduwd om te kijken of hij geen reflux op de nieren had. Hij heeft zo gehuild en ik mee, lag bijna op de grond.
Wat een grappige verhalen hier, lig in een deuk! Bij mijn tweede bevalling was ik iets minder bijdehand en nog meer in mezelf gekeerd. Wel moest ik langer wachten op de ruggenprik dan ze hadden verwacht. Ik lag om 16.30 aan het ctg en hij zou dan rond 17 uur er zijn maar het duurde maar en duurde maar en 17 uur werd 17.30 uur en dat werd 18 uur en ooooooo, wat had ik een PIJN! Dus ik dacht bij mezelf: zit die l*l gewoon ff-ing koffie te drinken gvd, KOM HIER MET DIE PRIK!!! :x Ik was echt woest dat het zo lang duurde maar gelukkig kon ik niet meer praten, haha! Toen alles voorbij was bleek dat de anesthesist bij een spoedoperatie was dus ik kreeg verontschuldigingen van de verloskundige die het ook echt heel lang vond duren. Zegt mijn man heel droog: tja, hij zit natuurlijk niet koffie te drinken ofzo... Ben blij dat ik het niet hardop heb gezegd! En verder had ik maar 1 bijdehante opmerking, namelijk bij het zetten van de ruggenprik krijg je eerst een verdoving. Dus de anesthesist zegt dat het wel even een branderig gevoel kan geven, die prik. Zeg ik tegen hem: gast, ik ben aan het bevallen, weleens een wee gevoeld?! Zo'n lullig prikje ga ik niet dood van hoor! Ik was natuurlijk nog een beetje pissig dat hij "koffie aan het drinken was"... Hij kon er niet om lachen, zuurpruim...
Over dat plassen na de bevalling: Heeft niks te maken met infecties. Het zit zo: Als je blaas gevuld is ligt deze tegen je baarmoeder aan. Deze kan daardoor niet samentrekken. Zonder samentrekkende baarmoeder blijven de bloedvaten 'open' staan met flink vloeien als gevolg. Risico is een fluxus. Daarom willen ze je blaas zo veel mogelijk leeg hebben.
Weet niet of mijn verhaal hier hoor maar kan hem wel even delen.. na 2,5 dag van primen kregen we eindelijk het verlossende woord dat ik de volgende dag ingeleid zou worden voor onze 2 ling. Nadat mijn vliezen waren gebroken door de arts assitent kreeg ik weeen op wekkers.. deze deden goed hun werk.. met 2 uur had ik al 6 cm ontsluiting en een half uur later 8 met persdrang.. maar ik mocht er nog niet aan toe geven.. Dus aangezien de weeen niet meer te houden waren kregen ik een pijnpomp via infuus die ik zelf kon regelen.. (dat was echt een genot.. je werd er flink wappie van) inmiddels ware de weeenopwekkers gestopt.. ivm weeenstorm.. al met al een uur later mocht ik persen en met 9 min was onze 1e dochter er.. Tja toen de vliezen gebroken van onze 2e dochter.. ze konden 1 beentje pakken maar de weeen bleven weg.. na 15 min en geen weeen zei de gyn goed luisteren en je gaat persen wanneer k het zeg.. ik wil weten of we haar er zo uit kunnen krijgen.. Dus ik braaf luisteren maar helaas deze dame lag in spagaat dus ik ging met een rotgang naar de ok.. Ruggeprik en hup een ks.. maar ik lag op mijn eigen kussen op het verlosbed.. en ik heb wel 3 keer gezegd zorg dat me kussen weer op de afdeling komt ihih waar kan je mee bezig zijn.. we zijn nu 2,5 week verder en het gaat hier gelukkig super goed. met 5 dagen mochten we met zijn allen naar huis.. yippie
Dit is dan niet zo grappig, maar ik was er overtuigd van het feit dat de verloskundige steeds zaten te liegen tegen mij. Ze zaten me te hechten en het was iedere keer van bijna klaar, of het doet geen pijn. Pff, ik heb ze aardig voor wat uitgemaakt Overigens na de tijd wel netjes gezegt dat ik het niet meende en wel heel erg fijn vond dat ze de hele bevalling bij me waren Ook wat erg apart is, dat ik schijtbang was voor de katheter. Ik kon dus ook niet na de bevalling naar de wc en om 5 uur s'ochtends was de katheter dus gezet omdat ik letterlijk ontplofte van binnen. Ik maar vragen met een piepstemmetje als een katheter pijn doet, wat heb ik de verlossing niet gevoeld toen mijn blaas leeg was! (Helaas moest ik er nog wel 24 uur aan vast zitten) Terwijl een bevalling en het uitpersen en de hechtingen toch echt wel meer pijn doen, en ik was al een watje over een katheter :x
Ik heb me ook keurig gedragen maar heb volgens m'n vriend wel 100 keer gezegd dat ik moest poepen........had persdrang met 8 cm maar mocht nog niet dus bij iedere wee was het ik moet poepen. Door de prik in m'n been werd ik ook behoorlijk high en viel tussen de ween door in slaap, op een gegeven moment werd ik weer wakker en zei tegen m'n vriend is iedereen weg??? Bleek dat ze gewoon achter me stonden.
Wat een geweldige verhalen! Ondanks dat ik zelf nog niet zwanger ben, is het fijn om te weten dat iedereen zich zo´n beetje om het zelfde zorgen maakt.
toen ik 3 jaar geleden beviel van me zoon hij was dan wel te vroeg geboren met 26.5 weken maar toch de bevalling was vond ik wel grappig om half 3 snachts had ik rug weeen en het was me eerste zwangerschap en die doos van een zuster vroeg of ik weeen had dus ik snauwde terug ja hoe moet ik dat nou weten dit is me eerste keer kwame ze kijke met een eende bek en nu moet je weten ik keek elke dag naar de bevalling de kraam afdeling en elke andere geboorte progamma die er op tv kwam en toen ze tegen me zeiden dat ik ging bevallen had ik echt zoiets van waaaaaar hebben jullie het over en ik begreep ze gewoon niet eindstand lig je daar op de tafell met je benen wijd en me vader kwam ff binnen wandelen ook niet echt een charmant gezicht om je dochter wijdbeens zo tegemoet te komen die was wel weer snel weg moest ik de weeen weg pufffen maar had totaal geen benut van hoe dat moest dus de gekke beken waren echt te zien op me gezicht dat me moeder me zei van schat niet zo overdreven gewoon normaal zuchte.. kwam er een assistent en die zat maar in me doos te poeren en me schaamlippen uit elkaar te trekken dat ik echt op me lip heb moeten bijten want anders had ik der echt uitgescholden levi was er in 2 keer persen en ik zei van he he gelukkig geen naalden meer kwamen ze weer met een naald aankakken tegen bloedverlies had bijna die vrouw die naald in der eigen been gestoken want ik was gelijk bij en riep oprotten met die naald en ik zei na afloop tegen me moeder joh als dit bevallen is doe me dan nog maar eeen heel elftal en toen kwamen de na weeeen die waren nog pijnlijker dan die hele bevalling al met al het was allemaal in een uurtje geklaard ben benieuwd naar me volgende bevalling
Mijn ervaringen met de 1e bevalling heb ik hier al neergezet. Met de 2 ging het best wel snel en verliep vrij normaal. Zat aan de morfine pomp, wat echt fantastisch was. Was zo high as a kite. Weet wel dat na 1.5 uur persen er nog geen kind was en elke keer als ze over een vacuum of tang begon, begon ik te schreeuwen ( woest, rood aangelopen hoofd, ogen die uit mijn kop knalden en het haar dat me alle kanten opstond ) NEEEEE GEEN TANG!! GEEN POOMPPP!! En direct weer persen. Heb hem er na 1.45 uur zelf uit gekregen. Gelukkig.
Wat een verhalen zeg Heb ook wel even gelachen om sommige haha, ik zag het al helemaal voor me. Mijn eigen bevalling had niet veel grappigs om het lijf, maar wat wel erg genant was, of tenminste wat ik als genant heb ervaren is dat ik poepte tijdens het persen. Bij sommige weeen kwam er steeds een beetje mee tijdens het persen en dat vond ik vreselijk, want ik wilde weten hoeveel het was en of het stonk (ik schaamde me kapot en vond het lullig dat de verloskundige mijn ontlasting moest ruiken ... Gelukkig kwam er niet superveel haha, maar voor de volgende bevalling ben ik wel weer een beetje bang dat er weer wat meekomt, oei oei hihi.
Dat had ik ook, bij de eerste wee, meteen een hele berg. En stinken! Ik schaam me achteraf nogal maar ik kon op dat moment niet anders.. Net voordat ik ging persen waren de vlos en mijn man even in de babykamer, snel snel spulletjes bij elkaar graaien (we hadden een beetje laat gebeld ) en toen liet ik ook een gigantisch harde scheet . Maar het ging echt vanzelf, ik kon het echt niet tegenhouden. Ik hoop dat ze het niet gehoord hebben . Achteraf weet ik dus dat onze kleine zich toen al een weg aan het banen was en dat ik voordat de verloskundige er was eigenlijk al persweeën had.
Ik heb wat gezegd waar alle artsen heel erg om moesten lachen: Ik heb een hel van een bevaling gehad en na 2,5uur persweeën en blijven steken op 7cm ontsluiting was ik echt klaar. Het hoefte niet meer! Werkelijk ik heb om dat punt echt opwillen geven en ik heb dat dus ook meerdere malen tegen de gyn en verpleegkundige gezegt. Ik dacht werkelijk dat ze er nooit uit zou kunnen komen. Ze hebben me toen op alle mogelijke manieren aangemoedigd om me maar te laten volhouden. (even voor de duidelijkheid ik ben op dinsdag beginnen met de bevalling, om de 5min weeën van min 1min, en op vrijdag zette de bevalling pas echt in) De gyn ging op een gegeven moment kijken met een soort apparaatje hoe de baby er voor lag........en kwam tot de conclusie dat de haartjes al zicht baar waren. Dus ik roep heel hard: TREK HAAR DAN AAN DE HAREN ERUIT!! Ierdereen moest echt moeite doen om hun lachen in te houden Gelukkig is ze niet veel later geboren. Met al mijn laatste kracht heb ik haar me 5keer persen op de wereld gezet