Hahaha wat een geweldige verhalen!!! Hier niet zulke genante momenten, ik was eigenlijk gewoon mezelf, mijn gedachten gingen wel alle kanten op, maar daar had niemand last van (behalve ikzelf ). Tijdens de ontsluiting hing ik bij elke wee aan mijn vriend. Op een gegeven moment moest hij even met de verloskundige mee naar de babykamer om te laten zien waar iets lag, ik raakte bijna in paniek omdat hij wel snel terug moest komen want ik had hem echt nodig! Toen ik weer een wee voelde aankomen (ik had tussen de weeen door nog geen minuut) strompelde ik de kamer uit om mijn vriend te halen. Toen is de stagiaire hem maar snel gaan halen. Op een gegeven moment verstond ik de verloskundige blijkbaar niet goed, ik dacht dat ze zei dat ik het maar moest zeggen als ik weer een wee had, maar ze vroeg dus: komt er een wee? Dus ik zei ja en iedereen stond startklaar om te gaan duwen en trekken om Eva eruit te krijgen en ik lag rustig te wachten tot de wee kwam. Ik had geen idee dat iedereen op me aan het wachten was . Mijn vriend had het er direct na de bevalling over en op de video is het ook erg grappig om te zien. Ook had ik wel eens dat ik dacht dat er een wee kwam, maar die kwam toen toch niet, dus ik: ja hij komt weer geloof ik. En daarna: oh nee toch niet. Oh toch wel! Wat ik zelf achteraf wel een beetje genant vond was dat ik telkens tussen de weeen door in slaap viel. Maar ik was zó moe en het was zó heerlijk om even in te dutten! Ook tussen de persweeen door viel ik telkens in slaap en mijn vriend had het maar druk met mij telkens wakker houden/maken. Wat wel een beetje apart was was dat na de bevalling er 4 mensen (2 verloskundigen, 1 stagaire, 1 kraamhulp) met een lamp op mijn vagina gericht ernaar aan het kijken waren en het tegen elkaar hadden over hoe mooi het eruit zag . (Na een snelle bevalling zonder knip of scheur van een groot kind (4350 gram en 52 cm), wel 1 uurtje persen). En ik was best een beetje trots! Wat ik trouwens van mezelf heel dom vond: ik had zo'n dorst en ik zag mijn flesje water verderop op bed liggen, maar ik voelde me een beetje bezwaard om ernaar te vragen. Alsof dat teveel gevraagd is als je aan het bevallen bent . Maar voor deze keer ga ik wel aan mijn vriend vragen of hij af en toe even aan mij wil vragen of ik iets wil drinken zodat ik het zelf niet hoef te vragen
Op een gegeven moment vertelde ze mij dat als de kleine er niet met een kwartier was de gyn naar t ziekenhuis zou komen met grof geschud ik brood nuchter en dan duurt t ook nog een kwartier voor die gyn hier is, zijn we 30 minuten verder, bel NU maar!!!! iedereen lachen, behalve ik gelukkig was de kleine er binne 15 minuten
@marlet Zooooooo grappig! "Doe die dan maar!" Toen ze joey uit mijn buik haalde met de keizersnee laten ze je je kindje zien hangend boven zon gordijn Wat je dus ziet is een babytje die onder het bloed en gore slijmpjes zit... Ipv dat ik dacht "Awwww mijn kleine zoon" Dacht ik dus:"Getver..."
Heb niet echt een genante verhaal maar wel een unieke. Ben in het ziekenhuis bevallen i.v.m poep in vruchtwater. Bij de geboorte zat navelstreng twee keer om zijn nekje en toen ze de navelstreng aan het afstroppen was, scheurde de navelstreng door. Effect was navelstreng die als een tuinslang aan het ratelen was. Alles maar ook echt alles zat onder het bloed, ik mijn man, verloskamer en de arts assistent had geen wit pak maar een rood pak. Had allang door dat er geen gevaar was voor mij en mijn zoontje, was erg bij en kon daardoor er wel om lachen. Zegt de arts assistent ... wat was dat.... Gr Samantha
- Mijn bevalling ging heel snel....en toen ik 10 cm ontsluiting had,had ik enorme persdrang. De gyn zei dat ik nog op mijn zij moest gaan liggen en de persweeen moest wegzuchten want de kleine moest nog wat zakken... Ik heb denk ik net 1 minuut gelegen...toen heb ik me op mijn rug gedraaid en gezegd: "Ik weet niet wat jullie doen,maar ik ga persen!Ik heb 10cm!"ze hebben toen heeeeel snel maar hun schort aan gedaan. -Ook was ik bang om een catheter te krijgen,dus toen ze mijn vliezen braken heb ik snel geplast...was toch al een zooi...hihi Net erna vroeg de gyn of mijn blaas niet te vol was aan de verpleegster...die antwoorde..."nee hoor die heeft ze net ook geleegd"....oeps -Toen Damien geboren was en op mijn bui gelegd werd heb ik meteen gevraagd" "Zo,en mag ik nu dan gaan plassen want ik moet ZO erg"...de verpleegster schrok er geloof ik een beetje van. -Ik ben helemaal Out gegaan in de douche na de bevalling...ze hebben me toen weer naar mijn bed moeten dragen. -Tijdens het hechten heb ik een broodje gegeten en beschuit met muisjes...en gelachen met de gyn. Op een gegeven moment was er nog een bevalling en moest de gyn even weg...ik zei toen "ik blijf wel hier wachten".......na een half uur ging ze weer verder hechten haha -OW en ik had ook een staigiere met een washandje...ik pakte het steeds weg...,en zij legde het steeds terug. Toen had ik er zo genoeg van...heb het washandje gepakt,naast me op de grond gesmeten en gezegd: "Zo nu rot je op met dat k*t ding"... Voor de rest niet gescholden gelukkig hihi
na een hele goede voorloop van de bevalling mocht ik gaan persen... na een flinke knip en veel geduw op mijn buik kwam mika ter wereld. toen zei ze van nou... hij ziet er zo goed uit (geen verdrukkingen in het gezicht of wat dan ook) dat het wel leek of hij met een keizersnede was geboren... nou het ik zat er niet veel naast met een keizersnede...was namenlijk vanbinnen ook best erg uitgescheurd en met die knip... ze had veel hechtwerk zal ik maar zeggen. mika werd met zijn handje naast zijn hoofd geboren en dat verklaarde dat hij niet lekker wou. tijdens het hechten zei ik nog tegen me vriend... je hoeft niet perse te kijken hoor bij het hechten..(was hij ook helemaal niet van plan hij had zijn zoon in zijn handen en dat zag er beter uit dan dat gapend gat van onderen haha)
M`n bevalling ging echt super relaxed, was zelf in de meeste relaxte modus ooit maar dan nog kun je rare dingen denken..... - Ik bedacht me dat ik niet wist hoe persweeën aanvoelde. Ik wilde het aan m`n moeder vragen (was erbij) maar deed het toch maar niet. Misschien zou ik me heel druk gaan maken als ik hardop zou vragen hoe die weeën voelden. Vlak daarna kwamen ze en wist meteen dat dit de persweeën waren. - Ik was aan het persen en dacht; "Ik ben nu gewoon echt aan het bevallen! Het is nu echt!" - Ik pakte m`n dochtertje aan van de vk en legde haar op m`n buik en riep; "Ik kan het ook!" (bevallen.... 8))
Heerlijke verhalen allemaal . Het enige genante wat ik me herinner, is dat ik tijdens het persen het hele bed heb onder gescheten. En niet zo'n beetje ook, het bleef maar komen, my god!! Vaak zeggen ze dat je dat niet eens door hebt, nou... en OF ik het door had. Ik schaamde me m'n ogen uit de kop en schreeuwde telkens, Ik poep, ik poep!! weghalen!! vreselijk moment....
Met de eerste geen genante dingen gehad. Met de tweede verloor ik veel bloed doordat me placenta niet kwam en ik was super moe dus onze zoon was geboren en wilde even lekker slapen ineens kreeg ik een klap in me gezicht van de kraamhulp! Ik zei nog heel droog wilde alleen maar slapen 5 min later stopt de verloskundige een spuit in me been heel gemeen!! Dus roep heel hard au trut dat doet zeer iedereen lachen natuurlijk behalfe ik! Met de 3e ging het allemaal zo snel kreeg me eerste perswee en me water was nog niet gebroken dus ik perste en me water brak gelijk en kind kwam ook mee Ik heel droog ''ze wil er uit'' dus me man heel droog jah natuurlijk wil ze dat
Hmmm, hier geloof ik weinig genante momenten. Alhoewel... Als ik nu de bevallingsvideo terug zie heb ik vlak na de geboorte wel een heleboel onzin uitgekraamd, haha! Ik bleef maar herhalen ´ze is eruit´, ´ze komt uit mij´, ´het is gelukt´, ´we hebben een dochter´ en dat allemaal met zo´n gek hoog stemmetje. Haha!!
Hahaha geweldig topic dit!!! Bij Noah ben ik thuis bevallen en vond ik de weeen allemaal nog heel goed gaan.. Toen ik mocht gaan persen riep ik tot 2 keer toe, ff wachten nog hoor, de volgende ga ik liggen oke! (vond die omschakeling beetje eng zeg maar..) toen eindelijk aan het persen maar duurde zoooo lang. Moest echt volgas gaan elke wee. Ze hadden me van tevoren verteld dat niks je meer interesseert tijdens de bevalling, nou echt wel.. ik voelde dat er iedere keer beetje meekwam dus elke keer, sorry sorry sorry.. hihi. kreeg op gegeven moment opgedragen om geen sorry meer te zeggen waarop ik antwoorde oke sorry! hahahahaha... En toen hij bij me op mn buik werd gelegd riepen ze ohhh wat is ie mooi he.. ik heel droog, geen idee heb nog niet gekeken (was zoooo moe wilde alleen maar slapen) en toen ik keek dacht ik: mooi??? hmmm waar kijken jullie naar dan.. hahahahah!! In de paar dagen erna kreeg ik behoorlijk last van mijn buik en ik was ervan overtuigd dat er iets was blijven zitten maar wilde niet naar zh natuurlijk dus mond dichthouden.. tot ik heel voorzichtig tegen man zei, ik heb toch zo'n last vn mn buik, is niet goed hoor.. toen moest hij heel hard lachen en zei, ja vind je dat gek .... (de kraamhulp) heeft met haar hele gewicht (en ze was best fors) meegeduwd op je buik, je zal wel spierpijn hebben hahahahah was ik dus vergeten!!! Ben ook heel benieuwd hoe het dit keer gaat!!! Volgens de vk duurt persen 2e keer 15-30 min (vorige keer 66 min) en ik vroeg gelijk of ze dat op wilde schrijven en tekenen
Geen echt genante momenten hier, maar ik heb wel een rommel gemaakt. Ik had net een glaasje water gekregen, paar slokjes genomen en op de grond naast me gezet (ik zat op de baarkruk). Toen werd ik ineens overvallen door enorme persdrang, waardoor ik half achteroverviel en met m'n voet het glas omschopte. Glas in scherven en heel de slaapkamervloer nat. Ik had het niet eens gemerkt dus toen het kind eruit was en ik het bed opklom vroeg ik heel suffig: He, m'n sok is nat, hoe kan dat nou?
Nou de gyn ging mijn vliezen breken, dus de verpleegkundige zei dat ik mn benen goed wijd moest doen, echter ben ik een beetje preuts en stond er per slot van "ramp" een mannelijke gyn aan mn bed dus ik weigerde... NEE!!! zei ik.... gelukkig kon hij er mee lachen.. Later op de ochtend heb ik de volgende gyn nog gesmeekt om ajb dat "jong" eruit te snijden omdat ik niet meer kon, toen het idd een ks zou worden zei ik dat ze me maar meteen helemaal plat moesten spuiten want ik vond de ruggeprik te eng.... duh.. dat doen ze dus niet op verzoek Dus heb ik mn man gesmeekt om me ajb nooit meer zwanger te maken Tot de ruggeprik er eenmaal inzat want toen zat ik weer volop praatjes.... Achteraf hebben we gehoord dat ze verpleegsters op de ruggeprik afdeling erg om mijn man gelachen hebben, hij moest zich in zon groene overal hijsen maar hij is te lang dus kreeg dat pak niet over zn schouders.... Gelukkig hebben ze hem geholpen met zn overal....
@Gina82: 't Zit 'm in de naam!! Toen ik aan 't bevallen was van mijn dochter Noah heb ik ook continu sorry lopen roepen! (Een eindje terug te vinden in dit topic...)
Geweldig dit topic Bij de 2e hebben we niet echt een standaard einde gehad S'ochtends opgenomen met weeen om de 2 min en 3cm ontsluiting. Meteen werden de vliezen gebroken, maar na een paar uur nog steeds 3cm en ik kreeg een infuus. Samen met manlief nog uitgebreid patat met sate zitten eten en tegen 18.45 keken ze weer naar de ontsluiting, 6cm jippie! Manlief moet altijd na het eten voor de grote boodschap (sorry ) en aangezien het zo langzaam ging dacht hij wel op het gemak te kunnen gaan. Hij was net weg en ik dacht dat er een wee aankwam, maar het was een flinke perswee. Heel de kamer in paniek,want het hoofdje stond al en hubbie was pleitte en niks was er klaar. Een stagaire is in paniek hubbie gaan halen, die nog op de wc zat Hubbie vertelde naderhand dat ze op de deur heeft staan bonken en lopen roepen hij komt er aan! Ze heeft hem letterlijk meegetrokken terug de verloskamers in. 2x persen later was ons ventje er ook, dus hij had bijna de bevalling gemist.
't is even geleden, maar bij de bevalling van mijn dochter heb ik braaf de puflessen van de zwangerschapsgym geademd. Jullie kennen het vast wel, diepe teug lucht via de neus inademen en dan puffend: Al-tijd-is-kort-jak-je-ziek enz... Dat werkte tot een cm of 8, maar na het breken van de vliezen veranderde dat al snel in: ik-wil-nooit-meer-sex-oh-nee! Vervolgens ging er vanalles mis en werd het bij 10 cm en vele (gesmoorde) vloeken verder een ks. Het enige wat ik toen kon uitbrengen: dokter, kunt u mijn buik ook een beetje strakker weer dichtmaken? Helaas, niet gebeurd.