bwah, je merkt het nauwelijks en ik denk dat je dat idd kan vragen al ben ik zeker dat zij aan ergere dingen gewend zijn
Oh, wat een eye-opener. Ben twee keer bevallen, maar gelukkig nooit meegemaakt poepen tijdens de bevalling.
Ik kreeg een of ander goedje van het ziekenhuis wat ik naar binnen moest 'spuiten' de dag van de inleiding. Daarvan ga je binnen een kwartier naar de wc. Ideaal. Geen vieze taferelen in de verloskamer... nou jaa... ik kotste wel alles onder
Haha, het één of het ander! Mijn ervaring is dat als ik weeen krijg ik vanzelf diarree krijg en "schoon" ben als ik moet gaan persen, ook erg fijn.
tegenwoordig is een klysma vaak niet meer een slang in je reet... of in ieder geval, je kan hem zelf toedienen (als je om de juiste dingen vraagt tenminste, en je een beetje handig bent en een beetje lef hebt) Ik denk toch dat ik liever geen klysma doe en erop vertrouw dat de vlos het allemaal al 100 keer heeft gezien (zo niet meer)
Nou, het is niet per sé het één of het ander.... Hier zowel poep als kots.... (Ik had tien jaar daarvoor voor het laatst gekotst, dus lag het aldoor maar tegen te houden, en toen ik het kwijt was, kon ik beter ontspannen, en was het zo voorbij...) En dat poepen, ach ja..... ze hebben wel ergere dingen gezien, denk ik dan maar! Ik vond de 3 kwartier hechten met de neus van de vk tussen mijn benen, en de kraamhulp met een zaklampje erbij veeeeeel genanter.... (en pijnlijker/vervelender ook dan de bevalling zelf trouwens, waarschijnlijk omdat ik uit mijn roes was ontwaakt, haha!) (Thuis bevallen overigens)
ik ben/was zo bang voor de bevalling.maar door het lezen van deze verhalen heb ik er eigenlijk gewoon zin in? hahaha bedankt dames
Mijn vriend hoopt heel erg dat ik scheten ga laten als ze mij gaan hechten (mocht dat nodig zijn) Dat lijkt hem zo grappig!
Bijna iedere vrouw "poept" tijdens de bevalling.. dat komt omdat je kindje eigenlijk ook t laatste stukje darm leegduwt.. is dus heel normaal en gebeurd meer wel dan niet Ik zat er ook mee maar de vk en gyn zal t op zon manier weghalen dat je t amper merkt hoor.. dat was hier iig zo.. zo weten ze ook dat je goed perst. Ik vond t moeilijk om me eroverheen te zetten dat ik echt t gevoel had dat ik moest poepen en om daar dan aan toe te geven.. bij de laatste persweeen die ik weg moest zuchten mocht ik langzaam eraan toe geven en de vk merkte dat ik ze tegenhield nog steeds.. t voelde voor mij echt alsof ik dan in mn bed zou poepen en dat ging niet hield ik automatisch tegen..
Op een gegeven moment zat ik op mijn eigen drol te kotsen.. zo ellendig veel pijn had ik. Maar goed.. detail. Ik bleef ook telkens sorry roepen.. en toen ze zei: ik wil geen sorry meer horen ... zei ik: oke, sorry. En ik probeerde ook niemand tot last te zijn.. en was heel beleefd ondanks de pijn.. en op een gegeven moment na het 4e keer mis prikken van het infuus schreeuw ik: Is het nu godverdomme KLAAR? Ik wil die fucking RUGGENPRIK.. Dus SCHIET OP. Iedereen schrok zich rot.. Maar natuurlijk wel mijn excuus aangeboden.
ik was niet lief bij mijn eerste bevalling ik schelde iedereen uit en vond alle mensen achterlijk die nog een tweede of derde kregen na zulke helse pijn dat wil je toch nooit meer? gelukkig kon achteraf hier iedereen om lachen vooral dat ik nu in verwachting van onze derde ben
Ik herinner me niet heel veel meer... lag ook continu te pitten tussen de weeën door, maar wat ik nog wel herinner is dat de kleine eruit kwam (nou ja, kleine... meneer was 4320 gram en 54 cm) en de gyn KEIhard riep: Hoe kan DAT, uit JOU komen...??!!! (was niet echt dik om het zo maar te zeggen) Ook heb ik me achteraf echt kapot geschaamd om mijn pyjama... Toen gaf ik er niet zoveel aandacht aan, TIJDENS de bevalling... Alleen toen ik later iets wakkerder was besefte ik ineens wat er met Koeieletters op stond.. "Look at me!" Nou... dat deden ze wel
Ik weet er niet veel meer van ivm verdoving waardoor ik zo stoned als een garnaal was.. Maar weet wel een paar kleine dingen die ik heb geroepen. Ik had alleen maar rugweeën dus ik lag daar te kermen vd pijn. zegt de verpleegkundige: ja het doet pijn he. Ik: ja dat weet ik ook wel ik voel t tog of niet dan? En riep continu, ik kan het niet ik ben hier niet voor gemaakt!! haha Ook heb ik geroepen haal dat jong er nu maar uit dan kan ik naar huis. Vlak voor ik mocht persen kreeg ik al persweeen en riep dus dat ik moest persen. Mocht het niet. Ikke: nou dan hebben jullie pech want ik moet persen. En toen nam mn lichaam het haarfijntjes over en mocht ik het opeens wel!!