Sinds ik een paar dagen geleden dit topic ontdekte ben ik steeds als het even kan aan het lezen, ben nu op pagina 70, dus ik ben er nog lang niet! Er relativerend om dit allemaal te lezen. Ik kijk namelijk terug op een heftige bevalling met een heftige nasleep. Dit heeft mij doen denken wat er allemaal grappig was en ik heb er toch wel een aantal momenten uit kunnen halen! Zoals wel meer dames schrijven over hun man deed mijn lieverd ook een aantal bijzondere sprongen. - Eenmaal op de kraamkamer in het ziekenhuis (we hadden toen al een nachtje over geslagen) heeft hij voor mijn gevoel heel lang en dwangmatig zijn best gedaan om ALLE kanalen van de radio op te zoeken! Lieverd ik heb je nodig!! Gaat hij aan mij hangen ipv ik aan hem! Even duidelijk op zijn plek gezet en vanaf toen stond hij mij heel goed bij! Vliezen gebroken, meconium dus naar boven over gedragen aan de Gyn. (of nouja, de co bleek achteraf) - Daar gaven ze mijn man de taak een washandje (die heb ik hier ook vaker voorbij zien komen) op mijn hoofd te leggen. Ik vond het wel prettig, maar niet meer als ie lauw werd. Steeds als ik een wee had greep ik blijkbaar mijn voorhoofd waardoor het washandje sneller warm werd, ging mijn man tijdens een wee zeggen dat ik dat niet meer moest doen. Ik ja DOEI al loop je 100 keer voor een fris washandje ik pak wat ik moet pakken! - Toen het persen niet vorderde en ik helemaal geen persweeen voelde gingen ze het proberen met de pomp. Na drie keer trekken deinste de co achteruit en vloekte KUTZOOI. Ik is hij er is hij er? Nee de pomp is van het hoofdje geknald. En binnensmonds vloekte ze nog even verder! - Toen is de gyn van zijn bed gebeld die kwam binnen en die slager heeft zonder nog maar iets tegen mij te zeggen de tang naar binnen gewerkt en begon daar zonder pardon aan te trekken waardoor ik met mijn billen van het bed getrokken werd, ik riep zomaar; Wat doe je nou gek! Toen mijn benen goed in de beugels en mee drukken, daar was mijn schatje eindelijk! Wat een heerlijk moment, maar wat zag hij eruit. Grote toeter op zijn hoofd van de pomp en een schram in zijn gezicht van de tang. - Het was 4.06 toen mijn zoontje werd geboren. Er moest zoals jullie zullen begrijpen veel gehecht worden. Naast de knip was ik verder ook gescheurd. Ik hoorde de Co en de Gyn samen overleggen. Volgens mij hoort dit hier en dit daar. Nou, daar werd ik niet vrolijk van. Maar ik hield mij stil! Genoot lekker van de kleine! - Tot slot heb ik de gyn mijn bed aangeboden, die zei voor hij vertrok dat hij nog dagdienst had en dus ging proberen nog een uurtje te slapen. Ik zei ik ga zo toch douchen, u kunt zo in dit bed! Dames die mij voor gingen met hun verhaal, dank, het heeft e.a. echt gerelativeerd!! Dames die nog moeten, zet 'm op! Alle clichés zijn echt waar! Het is het helemaal waard!
Oh, haha! Door dat verhaal met het bed moet ik nog wel ergens aan denken: Ik wilde graag in bad om de weeën op te vangen, dus mijn man had het grote bad in de verloskamer aangezet. Toen de verloskundige er was, was het net vol. Zij zei tegen me dat ik beter niet meer in bad kon gaan omdat ik al volledige ontsluiting had. Nou ja, 5 minuten later was Julia al geboren. Een halfuurtje later ging ik lekker douchen en toen ik terugkwam lag mijn man in MIJN bad "Ja, het is toch wel erg zonde om al dat water weg te laten lopen, vind je niet?"
Ik ben ook erg aardig tegen mijn man geweest, heb ook de vloer in de douche na mn bevalling proberen schoon te maken (Het leek wel alsof er iemand vermoord was in die douche, zoveel bloed!!) en ik heb wel 100x Sorry gezegd tegen de gyn en verpleegkundige omdat ik tussen mijn weeën door niet veel begreep van wat ze allemaal tegen me zeiden (door de vermoeidheid) Gevolg; Een boze man die zei dat ik aan mezelf moest denken en niet aan hem, een boze verpleegkundige die me voor gek verklaarde omdat ik aan het schoonmaken was en een boze gyn die geen sorry meer van mij wou horen En echt, in het dagelijks leven ben ik nooit zo aardig! Ik vreesde het ergste tijdens mijn bevalling(Manlief ook trouwens). Maar ik was alles behalve onaardig
Ook voor mij heel herkenbaar. Weet nog dat ik na de bevalling de vraag kreeg of ik me wilde laten wassen of dat ik even wilde douchen. Nou met al dat bloed en zweet voelde ik me zo goor dat ik wel even wilde douchen als het dan toch mocht. Ben ik eindelijk overeind uit dat verlosbed en wil ik naar de douche lopen verlies ik me daar toch een lading bloed tussen mijn benen. Ook na het douchen leek het wel of er een geslacht was in de douche En ik maar sorry sorry roepen. Ach zegt de verpleegkundige die me assisteert,ben je daar toch weer vanaf moet er toch uit . Dat vond ik een van de vervelende dingen uit mijn kraamtijd. Was je net schoon uit de douche en voor je je had aangekleed was je voor je gevoel alweer vies.
Ik had ook verwacht dat ik een onwijze feeks zou zijn, maar dat was helemaal niet zo. Ik was vrij in mezelf gekeerd en heb verder niemand voor iets uitgemaakt. Heb wel nog om een cheeseburger gesmeekt tussen de weeen door, ik had al zoooo lang niks meer gegeten haha
Ik heb echt liters limonade gedronken! Manlief zei op een gegeven moment; Wil je een infuus met limonade? &zelfs dat vond ik grappig. Hahaha! Oh en ik had de helft van mijn bevalling (tot ik aan de weeënopwekkers moest) gewoon mijn verloskundige gehad en die heeft wel meerdere malen thuis; "Maar je vindt het helemaal niet erg als we praten, weet je zeker dat de ECHTE weeën al begonnen zijn" gezegd. Ik heb het de hele bevalling lang helemaal niet erg gevonden als ze om me heen aan het praten waren. Ik verbaas me nog steeds over het feit dat ik zo aardig was
Hi, ons zoontje is inmiddels 5 maandjes oud. Tijdens de laatste loodjes van de zs las ik deze topic dagelijks. Nu tijd om mijn momenten hier te vertellen hihi Allereerst, met exact 38 wk braken mijn vliezen om 7.15. wij hebben er geen rekening mee gehouden, want tja eerste is toch vaak overtijd. avond d'rvoor nog wezen wandelen, schoonheidspecialiste etc. gelukkig was ik al wakker, lag in bed. leek alsof iemand een kurk uit me trok. Ik ben gelijk naar de badkamer gestrompeld. Geen schade, inlegkruisje had keurig alles opgevangen. Ik vond het zo spannend idee, dat het nu echt ging gebeuren. Wilde manlief niet wakker maken, het zou weleens een lange dag kunnen worden. Maar moest het toch aan iemand kwijt. dus ik naar beneden gelopen, telefoon gepakt en m'n moeder gebeld.. en ja hoor heb ik mijn moeder aan de lijn, ohwww mammmm er komt meer uit, hele plens midden in de woonkamer, snel naar boven naar de badkamer gerend..beter niet kunnen doen. liet een hele spoor achter door heel het huis. Manlief kon gelijk heel het huis dweilen , m'n schoonzus vertelde dat ze tijdens haar bevlling de verpleegster had gebeten.. haha moest zo hard om lachen. maar... ik heb een hekel aan inwendige onderzoeken. van tevoren keurig aangegeven, vk zou er rekening meehouden. maar ja er is geen ontkomen aan. de inwendige onderzoek vond ik erger dan de rugweeen. had 8 personen om m'n bed. verpleegsters die mijn benen vast hielden. Manlief gaf zijn hand zodat ik erin kon knijpen..maar tja hij hield het recht voor m'n mond. Moest toen gelijk aan m'n schoozusje denken en voordat ik wist zei ik HAP en zette m'n tanden stevig in zijn handpalm hahaha. maar wat was dat toch een opluchting zeg..pfff dus ja bij de volgende inwendige onderzoek, begon ik te zeggen, geef me je hand, geef me je hand.. en weer die heerlijke opluchting op het moment dat ik mijn tanden stevig in z'n handpalm kon zetten. haha arme lief, deed hem echt heeel veel pijn. bevalling verliep op het laatst niet goed. persen lukte niet omdat de weeen te ver uit elkaar lagen. opwekkers hielpen. uiteindelijk 3 uur geperst en toch de vacuuum gehaald. tijdens de persweeen viel ik spontaan in slaap. vk: kom op we gaan er nu helemaal voor, ikk: ik doe eerst ff een tukkie, zzzzzzz ohw ohw komt er weer een. zoveel mooie verhalen gehoord over echt de geboorte van je kind, reacties van moeders en emoties.. ik was helemaal uitgeput. kreeg ee vacuum die ookdreigde te mislukken, was helemaal verdoofd en volledig ingeknip (niks gevoeld) op het moment dat de schaar te voorschijn werd gehaald had ik in een keer vier gezichten bijna in mijn gezicht(te voorkomen dat ik de schaar zou zien) mij aan te moedigen. iedereen;denk maar aan het mooie moment dat je kindje vasthoud. ik kon me dat dus echt niet voorstellen, kon niet voorstellen dat er een eind zou komen. 3pogingen vacuum waren mislukt. heb niet doorgehad wanneer hij eruit kwam. ineens werd iets glibberigs op mij gelegd. en kijk manlief aan, helemaal in tranen.. ik aan iedereen vragen"zijn we d'r al, zijn we d'r al"echt is dit hem? hmmm baby werd na een half uur naar de kinderafdeling gereden. hij zakte ietsjes weg. niks ernstig. manlief mee. lag ik daar alleen op de kamer. eten en douche dan mocht ik naar hem toe. Maar ja de verpleegster gaf alleen mijn bloesje van de pyama om te dragen. vond dat vreemd. ga toch niet in mijn slipje door het zkh lopen. ik met pijn en moeite broek aangetrokken, stond ik de kamer komt er een schat van een verpleegster"kind wat doe je nu"ja ik ben klaar, dus ik kan nu naar mijn kindje toe" kind, je bent net bevallen, ga lekker in bed liggen, we brengen je gewoon met bed en al naar je baby" hihihi
Hahaha heel herkenbaar! Mijn moeder was bij mn bevalling aanwezig en ik heb tussen de persweeen door geroepen: dat je dit 3x hebt gedaan, jij spoort echt niet! Grappig om te lezen dat er meer dames waren die verwachte uit te vallen naar mensen, maar juist heel lief waren. Ik heb mn hele zwangerschap geroepen dat ik hele lijstjes klaar had liggen met wat ik wilde zeggen tegen iedereen die erbij was, want dat mochten ze me dan toch niet aanrekenen Maar was compleet in mezelf gekeerd en heb geen onaardig woord gezegd. Had ik echt niet verwacht!
Ik was ook wel een schatje eigenlijk tijdens mijn bevalling.. En heeeeeeel beleefd ook! Behalve één zuster was gewoon die lul bij mij. Dat was zo'n Gompie.. Als ik yoghurt vroeg dan vergat ze dat (en hallo, ik had HONGER) en dan ging ze MIDDEN in een wee zitten zeuren om iets waarvan ik dacht: lekker boeiend!? Als zei dan iets wilde vertellen ging ik er gewoon doorheen praten of dan zei ze: even doorbijten meid.. dan zei ik: mocht ik jou maar bijten.. dat soort dingen. Niet heel aardig. Op een gegeven moment.. vlak voor de uitdrijving kwam mijn gyneacoloog even langs.. 'Heeeee meneer de gyneacoloog, kwam u ook even kijken hoe mooi ik er bij lig?'
Hahaha, dat van die wc en douche schoonmaken, heel herkenbaar! Alleen ben ik niet betrapt door de verpleegkundige, dus ik heb het keurig netjes achter gelaten. Thuis ook trouwens, toen ben ik wel betrapt door de kraamhulp, die al lachend met de handen in haar zij mij een standje gaf, haha!
O, ik ben jaloers op alle dames met honger en dorst tijdens de bevalling.... Ik ben de hele tijd kotsmisselijk geweest! Toen ik weer een beetje bij mijn positieven was, heb ik achter elkaar 6 koppen thee gedronken, maar omdat ik 8 hechtingen had, durfde ik niet te gaan plassen, en heb ik dat te lang uitgesteld... Gevolg: toen ik uiteindelijk ging, liep ik volledig leeg! Er staat in mijn papieren dat ik minder dan 500cc bloed ben verloren, maar het 'kraantje' stond al een tijdje open toen ik toch maar eens de kraamverzorgster erbij riep om te vragen of dit normaal was.... Ze stond een tijdje te kijken, en zei toen: "Als het nu niet gauw stopt, moeten we je met een ambulance naar het ziekenhuis brengen!" Gelukkig stopte het toen, en was ik maar een beetje duizelig. Dat stukje naar het bed redde ik nog wel! Wel een wijze les geleerd voor de volgende bevalling dus! Op tijd gaan plassen achteraf!
@ Shaida, zo herkenbaar dat je even een tukkie wilde doen tijdens de bevalling. Ik riep ook met volledige ontsluiten dat ik te moe was en morgen verder wilde, als ik nu maar kon gaan slapen!!! Guus is om 4:35 geboren maar uiteindelijk ben ik door alle adrenaline 's avond om 7 uur thuis op de bank letterlijk tussen alle visite pas in slaap gevallen.
Ik viel tussen de persweeën door in slaap Had al 3 dagen en nachten niet geslapen inmiddels (had HELLP en had daar veel pijn door) Dus was echt kapot. Is naar wakker worden met een flinke perswee elke keer Ik kreeg tijdens de laatste gewone weeën een hele droge mond, maar drinken lukte niet. Dus ik vroeg om labello. Manlief helemaal naar de andere afdeling gehold (was tussendoor verhuisd) en de labello gehaald. Dus ik doe het op. Bah, ik wil helemaal geen labello!!! Heb ik het er direct weer af zitten poetsen haha. Issie helemaal voor niks heen en weer gehold
haha leuke verhalen! Ik heb ook wel een aantal momentjes gehad waar ik achteraf wel om kan lachen: * mijn moeder wilde graag weten wanneer de weeën begonnen waren dus toen we al een aantal uurtjes onderweg waren, vroeg ik mijn man om mn moeder te bellen. Op dat moment leek mij dat een goed idee, had het idee dat ik wel wat extra support kon gebruiken naast man. Nou dat had ik even verkeerd ingeschat, want ik irriteerde mij mateloos aan mn moeder (arm mens) Ik kon alleen maar rondjes lopen in de gang boven en mn moeder maakte zich natuurlijk enorme zorgen toen ze mij pijn zag lijden. Gevolg was dat ze naast me ging lopen en mn arm ging vastpakken, geloof dat ze het wel een aantal keer deed en ik snauwde alleen maar dat ze mn arm NU moest loslaten...en ze deed nog wel zo haar best/ * toen ik de auto inging naar het zh (Ik wil NU iets tegen de pijn) heeft de buurman een paaltje uit de grond gerukt. Ik woon aan een plein waar geen auto's op mogen, dus auto kon niet direct voor de deur. Buurman riep nog " sterkte" en heeft toen de gemeente gebeld dat iemand het paaltje eruit gehaald had, hij had geen idee wie , en of ze het even wilden komen maken. * in het zh vond ik vooral de lift heel erg, er stonden meerdere mensen in de lift, zit je daar lekker met je verlepte kop in badjas een wee weg te werken, schaamte me kapot. * in de gang op weg naar de juiste afdeling ben ik opgestaan uit de rolstoel om al staand een wee weg te puffen. Man en verpleging riepen nog " blijf nou zitten" maar nee, ik wilde perse staan. * ik kreeg persdrang en net op dat moment waren man en ik alleen op de verloskamer. Ik wist niet of ik al mocht persen dus riep tegen man " shit, ik moet persen en weet niet of het al mag, haal even iemand" Man rent de gang op (beide geen moment aan het belletje gedacht wat naast je bed hangt) en komt terug " ik zie niemand" " NU iemand halen" en toen kwam hij terug met verpleging. * ik mocht gelukkig rustig meepersen maar met iedere pers kwam er opnieuw poep mee. En stinken!!! Ergste vond ik nog dat ik dus denk ik wel 6 keer ofzo gepoept heb. Lag met mn blote billen onder een laken (want mocht wel meepersen maar nog niet hee actief) dus moest iedere keer melden aan de verpleging " eh....ik eh....heb weer gepoept" waarop verpleging dat iedere keer keurig opruimde. Maar ik vond het met de keer gênanter worden naar verpleging en man toe. Kijk 1 keer poepen had ik niet zo erg gevonden maar ik bleef erin! Man heeft trouwens prima geholpen en goeie support gegeven tijdens de weeën. Ik moest echt alleen maar kotsen en wilde vervolgens water drinken dus hij kon de hele tijd nieuwe kotsbakjes en glaasjes water aangeven. Ben verder wel lief voor hem geweest
ik was ook heel misselijk vanaf wee 1, wat een drama vond ik dat! Een wee opvangen en kotsen vond ik echt een afschuwelijke combinatie. Heb tussendoor wel veel water gedronken want had een enorm droge mond. Na bevalling had ik enorm gevoel van plassen maar kon niet en uiteindelijk katheter gekregen. Toen was mn blaas nog een keer vol, kon door alle zwelling weer niet plassen, dus toen katheter gekregen voor 3 dagen. Ik vond het prima, hoefte niet iedere keer mn bed uit om te plassen en kon lekker veel drinken want had veel dorst.
Hier een erg memorabel bevallingsverhaal. De ontsluiting ging bij mij heel snel gister (5cm in een half uur erbij) dat de vk en vp niet wisten dat ik al zover was. (ikzelf ook niet trouwens) Ze waren even van de kamer toen ik persdrang kreeg, keihard begon te gillen, het hoofdje eruit voelde komen en mijn man heeft Sam opgevangen, navelstreng van het nekje weggehaald en hem op mijn borst gelegd. In 1 perswee geboren, geen schade. Unieke ervaring!