Hier niets spectaculair meegemaakt met Amy's geboorte (behalve natuurlijk mijn dochter zelf ), maar moest toch wel lachen (én aan dit topic denken) toen ik mijn gyn haar gummi laarzen zag aantrekken! En die van haar waren nog leuk, rode met witte stippen. Die van de stagiair waren echt van die groene laarzen! Achteraf zei mijn man dat deze écht geen overbodige luxe waren geweest!
Mijn verloskundige was 33 weken zwanger van haar eerste. En tijdens de persweeen zei ik tegen haar: Jij komt er ook nog wel achter hoe het voelt! Volgens m'n vriend had ik nog wel meer gezegt over dat ik niet meer wilde ofzo, maar daar weet ik niks meer van
Haha leuk, dus kortom hij dacht: het wordt een lange dag, laat ik eens met een bakkie koffie beginnen
Ik weet nog dat ik bij mijn eerste bevalling tijdens het hechten om meer verdoving vroeg. Dat kreeg ik niet, want ik had al het maximale. Toen zei ik heel kortaf: "nou schiet dan maar op"
Tijdens de weeen heb ik me aardig normaal gedragen geloof ik. Maar ik maakte toch een blunder in de ok (het werd een keizersnede uiteindelijk). Er kwam een heel team binnen en ik herkende de gyn nog van de controle een paar weken terug. Ze benoemde dit ook. Ik zei, ja en nu lig ik hier want de ontsluitingsweeen waten te zwak en toen is uiteindelijk tot eem keizersnede besloten. Zegt zij: ja dat klopt, dat hebben wij besloten! Oeps! Ik was me er totaal nit van bewust dat zij dezelfde gyn was als degene die door de klinisch verloskundige was geraadpleegd over haar idee dat het een keizersnede moest worden Dacht dat er een gyn op de afdeling was en eentje in de ok Whahaha lig ik daar doodleuk het hele verhaal te vertellen terwijl zij degene was die uitermate opde hoogte was van alles
Ik moest tijdens de persweeën naar de OK gereden worden voor een spoedkeizersnede... Heb geloof ik iedereen die ik tegenkwam gesmeekt om een ruggeprik, inclusief de schoonmaker
geweldige verhalven allemaal... hier een hele normale bevalling gehad geloof ik... ben ingeleid en tegen de tijd dat ik een ruggeprik wilde werd me verteld dat het niet meer kon omdat ik 8 cm had... dat interesseerde mij maar weinig en heb bijna gesmeekt om iets van pijnstillers maar ja niet gekregen... mijn moeder gaf me op het laatst toch maar haar hand en vertelde me dat ik gerust mocht knijpen maar dat kon ik niet... tussen het half persen half weg puffen van de pers weeen haar verteld dat ik haar geen pijn kon doen dus heel slap handje in me moeder haar hand haha... vond ik toch wel lief van mezelf... verder redelijk vaak f*cking hell geroepen en paar keer met volledige overtuiging geroepen laat maar want het past niet... toen ik me dochter toch op me buik had een paar hele verbaasde gezichten naar de navelstreng zag kijken vraag ik wat er mee is... had niemand ooit zo'n dikke navelstreng gezien... en daar lig je dan met verloskundige, gyn, verpleegkundige, moeder (kraam geweest) en vriending die ook al bij de nodige bevallingen geweest is... vond het toch wel erg apart... was ook wel erg dik ong 3 a 4 vingers... maar ja het ding heeft z'n werk prima gedaan haha
Bij m'n eerste bevalling was ik tijdens de persweeën ervan overtuigd dat ie door het verkeerde gat kwam Ik riep dan ook steeds: auw m'n anus!! en er achteraan: Hij komt uit het verkeerde gat! Snap tot op de dag van vandaag niet hoe ik dat kon denken haha! Kon e dit eigenlijk dagen later pas weer herinneren. Denk dat ik deze beschamende opmerkingen meteen heb geblokt
hahaha gelukkig kunnen we er achteraf weer om lachen, terwijl ik direct en een week na de bevalling riep "DIT DOE IK NOOIT MEER" Nadat mijn bevalling is ingeleid mbv gel en ik om 16.00uur naar huis ging zonder resultaat kwamen thuis al snel de weeen. Om 18.00uur knapte er iets in mijn lijf in(wat de vliezen bleken te zijn) en dit klonk voor mijn gevoel zo hard dat ik het onbegerijpelijk vondt dat mijn man dit niet had gehoord. Heftige weeen en op naar het ziekenhuis en al 5 cm ontsluiting. Riep de hele tijd, dit kan ik niet hoor en geef maar iets voor de pijn. Had een weeenstorm. Heb de hele tijd mijn ogen dicht gehad en de verloskundige pas na de bevalling gezien haha. Tijdens de persweeen durfde ik niet meer vanwege de pijn en dacht in mijn bed te poepen dus zei iedere keer de wee is weg zetten mijn benen neer en riep dan hard ohhh nee hij is er nog wel. Bij de laatste perswee schreeuwde ik zo hard (echt erg haha) dat mijn man in mijn oor mijn naam riep en zei "hij is er al". Ik hield op met schreeuwen en inderdaad lag hij al op mijn buik. Echt genant zeg, had nooit gedacht dat ik zo veel zou herrie zou maken.
Ik heb me heeeel netjes gedragen tot ieder zijn grote verbazing.. Ik heb alleen tijdens het hechten een opmerking gehad. Ik vond dat ze relatief 'lang' bezig was en vroeg redelijk bezorgd; '' je bent toch niet mijn 'gat' aan het dichtnaaien hé?!, ik bedoel.. ik heb daar straks toch nog wel een opening?!'' Jemig wat een debiele opmerking!!
Haha wat een leuk topic.. en wat een verhalen! Hier ook aardig "misdragen" voor mijn doen.. De entree ging heel goed, heb meteen de hele hal ondergespuugd. Eenmaal op het bed ging het ff weer wat beter, totdat ik de persweeen kreeg. Ik had de hand van mijn vriend vast en op een gegeven moment heb ik deze in mijn mond gestopt en erop gebeten Had het niet eens in de gaten.. Mijn vriend schreeuwd meteen, gek wat doe je nou! Naja toen gebeurde er iets waar ik helemaal wild van werd. De verloskamers zijn op de begane grond en de ramen (waar je niet doorheen kan kijken) aan de voorkant waar ook de ingang is zeg maar. Ineens zag ik drie schaduwen voor het raam staan met hun handen tegen het raam en gezicht tegen het raam gedrukt. Mijn vriend zei dat dat zijn moeder en zusjes waren, want die had hij even gebeld. :x Nou toen heb ik geschreeuwd dat die spionnen weg moesten en dat het gordijn dicht moest en ga zo maar door.. Ik was echt laaiend. Uiteindelijk bevallen, ging de kinderarts met mijn baby ervandoor (hij was te vroeg.. heb hem wel eerst ff vastgehouden) en mijn vriend ging met ze mee.. Toen hij terugkwam (ze waren mij toen aan het hechten) zei hij doodleuk: Schat, ik ben kapot, ik ga naar huis hoor. Nou dat moet je dus op een moment zeggen dat ik vol met adrealine zit.. dus ik: Naar huis, naar huis!? ben je gek geworden, jij gaat helemaal niet naar huis! Je wacht maar mooi totdat ik gedoucht en al naar mijn kamer word gebracht grapjas! Achteraf kunnen we er wel om lachen! Had ook nooit verwacht dat ik zo zou schelden en schreeuwen tijdens de bevalling.. magoed is de adrealine zullen we maar zeggen.
Whahahaha wat is dit ook een geweldig topic!! Ik bedacht me er net eentje en weet niet of ik die al gepost had.. Toen ik net in mn bed ging liggen (smorgensvroeg al gebroken vliezen) om even lekker te slapen met 2 paracetemol (tip van vk) zetten direct mn weeen door en kon ik met een sprong mn bed weer uit want kon ECHT niet liggen.. Dus ik de weeen weggepuft, weggelopen en lekker gedouched.. ben ik net klaar met douchen en loop ik ff komt er een wee dus ik leunen over t bed (ideaal zo hoog door de kratjes ) omdat t in mn rug ook kwam.. wordt vriendlief wakker.. (uur of 3 snachts) die kijkt me slaperig aan.. en ik zeg tegen m "ga nog maar ff slapen schatje" Hij bedenkt zich geen moment, draait zich om en slaapt verder Na weer wat uren weeen en puffen en douchen sta ik om een uur of 6 weer op dat bed te leunen en te puffen.. wordt ie weer wakker.. Hij kijkt even wazig.. kijkt nog wat langer.. zegt ie ineens.. "He?! Dit heb ik al s gezien!" Uhm, ja lieverd je was al wakker geworden en bent netjes op commando verder gaan slapen! whahaha Hij wist er niks meer van en vond t geloof ik best erg..
pampillio haha die is leuk, mijn man weet dingen de volgende ochtend ook nooit meer. Ik kreeg vanaf uur of 11 beetje weeën, vanaf uurtje of 2 werden ze serieus. Man gaat altijd laat naar bed, dus ik had nog wel zo gezegd dat hij beter nog even kon gaan slapen maar ja, eigenwijs he, dus hij heeft nog wel een poging gedaan maar ging niet lukken. Na de bevalling was niet alleen ik, maar ook hij heel moe Dus wel goed dat die van jou nog even geslapen had en dat eerste stuk kan je mss toch beter alleen doen.