Ik ga zo de rest van de verhalen lezen. Tussen de weeen door (thuis) nog tegen mijn man gezegd dat het een klootzak was. Hij: Waarom dat nou weer? Ik: Nou dat schijn je te horen zeggen? Met spoed naar het ziekenhuis, heel team om me heen, Sasha geboren. Uiteindelijk werd ik gehecht door de gyn. Zeg ik: Owja, ik heet Wendy, aangenaam kennis te maken. En: Laat maar een krammetje weg hoor. Gyn: Huh? Ik: Ja iedereen zegt, doe er maar een krammetje bij, lekker strak, ik probeer origineel te blijven. Hoe ik erop kwam? Geen idee. Maar ik heb nogal in benarde situaties dat ik rare opmerkingen ga maken.
Las net iets over het tactiek van mannen. Hier net zo. Had weeen, man naar huis laten komen. Lagen we op bed te giegelen, toch wel spannend. Zegt ie na een uurtje: Vind je het erg dat ik even ga xboxen? Grrr. Ik snap dat hij dan niets kan doen, maar toen vond ik het wat minder leuk...
Oh meiden, wat een heerlijk topic. Ik heb op zich een fijne bevalling gehad. Heel snel (7 uurtjes), helaas wel 2,5 uur persweeen moeten wegzuchten. Dat was echt geen pretje. dus de arts assistent zei elke keer als hij kwam kijken: 'niet meepersen, dan werk je het alleen maar tegen'. (iets met een randje wat gaat opzwellen of zo). En elke keer als hij wegging zij ik heel laf tegen de verpleegster: 'Ik doe het lekker toch' Tja, kom op hou ze maar eens tegen. Oh en ik had mijn tanden niet gepoetst. Werd wakker van de weeen (wist ik toen nog niet) en ik pufte toen elke keer met mijn pyjama voor mijn mond Op een gegeven moment heb ik mijn man naar het restaurant gestuurd voor kauwgom, ik was bang dat ik uit mijn giecheltje zou ruiken. Heb overigens nooit die kauwgom gebruikt. De weeen kwamen te snel. Maar wat ik zelf wel grappig vond toen Noor geboren was en ik gehecht werd. Toen kreeg ik praatjes, dus ik zeg tegen die arts assistent. 'Je wil niet weten hoe ik hier ben binnen gekomen, ik zag er niet uit' (volop in de persweeen, sportbroek, pyjama en een aftandse duster. Met zwangerschapskaart voor mijn hoofd. Schaamde me dood, er was geen kip. Het was zondagochtend hhaha) Zegt hij: Oh, dat weet ik wel hoor. De hele afdeling spreekt er schande van. Zelfs in de kantine ben je het gesprek van de dag .
HAhahahahahahaha!!! Oh, wat een humor van die vent.... Kan me voorstellen dat je het zelf niet zo geweldig vond, maar ik moet er nu toch wel even heel hard om lachen!!! Volgens mij zijn de gyn en gyn-in-opl. soms helemaal klaar met al die zwangere en bevallende mutsen met hun bijdehante opmerkingen!!!
Te leuk dit! Zelf heb ik een heel fijne, goeie, makkelijke bevalling gehad waarin ik niets kan aangeven wat echt grappig of genant was. Maar ik ben bij de bevalling van een vriendin geweest en dat was echt te leuk... Karin had vrij snel behoorlijk heftige weeën. Ik was toevalllig bij haar op bezoek (ze verveelde zich te pletter) en manlief was aan het werk aan de andere kant van het land (ze was ongeveer 38 weken). Ik mocht van K. niet weg zolang haar man er niet was. De VK kwam, keek en zei: HUP, naar het ziekenhuis. De baby lag mogelijk in een stuit. Er werd een ambulance gebeld en ik dus mee met mijn vriendin. Ze zat ondertussen verschrikkelijk te mopperen en had veel pijn. De rit naar het ziekenhuis ging goed. Eenmaal aangekomen moest ze naar een verloskamer en ik weer mee. Daar bleek gelukkig de kleine niet in een stuit te liggen maar de weeën waren heel fors. Ondertussen was manlief natuurlijk zo snel mogelijk naar het ziekenhuis aan het komen. Na 2 uur kwam hij de verloskamer binnenstormen... (nog op tijd hoor).. K. keek haar man aan en gilde: DIT IS ALLEMAAL JOUW SCHULD L*L! Je mag NOOOOIT meer aan me komen. Ik haat je! Daar stond ik dan met de camera in mijn hand (ze wilden alles gefilmd hebben... en dus staat dit ook prachtig op film ) 10 minuten later was hun dochter er! En ze hebben daarna nog 2 kinderen gekregen
Ja draken kunnen we zijn als vrouw zijnde!! Manlief was bij voorbaat al door de GYN en door de verloskundige gewaarschuwd dat hij stevig in zijn schoenen moet staan op dat moment
Ik brulde bij 7 cm dat ik er mee wilde stoppen en er geen zin meer in had, ze bekeken het maar. Bij 9 cm aangekomen bij het zkh wilde ze me met rugweeën op bed leggen aan de ctg. Heb de zuster die dat wilde doen weggemept. Toen zijn ze zo slim geweest om me maar rond te laten lopen en onder de douche te zetten. Onder de douche zat ik alleen maar de vk stagiair aan het afkatten dat ze me rugweeën weg moest masseren. Arme kind was zeiknat erna.. (Man heb ik niet meer gezien, boeide me ook niet, stagiair kon het beter ) 10 min later kon ik alleen nog maar brullen: "ik moet poepen!!!" Na de bevalling begon de verloskundige op me buik te duwen. Ik: "jezus trut he doe ff normaal ja!". (wist ik veel dat die placenta er nog uit moest) Bij het hechten kwam mijn man binnen lopen, toen schijn ik gezegd te hebben: "welkom bij de slachterij". (verder ben ik best wel lief...haha)
Hahaha mooi hoor allemaal. Ik had zelf m'n schoonmoeder erbij erg lief mens hoor, maar ze luisterde totaal niet naar me. Mijn eigen moeder zat rustig op een stoeltje en hielt dr mond. M'n schoonmoeder begon na een tijdje te fluisteren ipv gewoon praten, dus ik kon het gesprek niet volgen, na een paar x gewoon vragen schreeuwde ik dat ze gewoon moest praten en anders maar op moest rotten. M'n ex hielt ook de hele tijd wijs z'n mond, tot op het einde het hoofdje stond, en hij zei: ooh je bent er bijna... Dat had hij ook beter niet kunnen doen. Ik was woest!! Heb m'n man nu al gewaarschuwd, niet praten, niet aan me komen, niet puffen. Niets. Gewoon naast me zitten en wachten tot het klaar is!
hihihi wat een heerlijke verhalen, wat kunnen we gemeen zijn he!! heb niet echt genante dingen meegemaakt, geloof ik, wel een paar ´woordenwisselingen´ of eigenlijk gesnauw van mij naar mijn man...hahaha, na een paar heftige weeen (zat bijna op volledige onsluiting, wist ik toen niet) zei ik tegen mijn man: ik vind het echt superzwaar hoor,zoveel pijn... waarop mijn man (lief bedoeld) zei: anders breng ik je wel naar het ziekenhuis.... o wat was ik boos....ik wilde juist graag (als het allemaal goed ging) thuis bevallen, ben in huilen uitgebarsten...man snapte er niks meer van...heb ff daarna wel mijn excuus aangeboden,haha! en tijdens het persen, moedigde mijn vk en de kraam mij soms aan maar manlief zat doodstil naast mij (had wel mijn hand vast) dus tussen het persen door, heb ik hem vriendelijk doch dringend verzocht ook iets te zeggen....waarop hij weer antwoorde dat hij niet wist wat hij moest zeggen en dat hij dacht dat ik het juist prettig vond als hij stil was (ja dat was zo tijdens de onsluitingsweeen maar nu niet meerrrrrr...hahahaha, vrouwen he!!) en aan het begin van het persen schijn ik de vk te hebben gevraagd of ze het hoofdje niet vast een stukje erdoorheen kon trekken... voor de meiden die nog moeten...succes!!! en voor de partners dubbel succes,hahaha! liefs,
niet echt genant, ik was alleen heel verbaasd. het was mijn uitgerekende datum en ik kon niet geloven dat ties eraan kwam. ik heb de hele bevalling door tegen iedereen gezegd: "ik ben aan het bevallen, hoe kan dat nou???" en tegen de de vlos: "jij zei dat ik overtijd zou gaan lopen!" daar had ik me ook echt op ingesteld dus ik had het nog helemaal niet verwacht
Ik had een rustige verloskundige met een zachte stem en ze praatte op een rustige, zachte toon. En ik dacht; (wat je al niet denkt tijdens een bevalling!!) "ze praat net zoals de verloskundigen op tv!!" Ik ben heel lief geweest tegen m`n man, heb naar hem geglimlacht, over z`n wang gewreven, gevraagd of het wel goed met hem ging....
Dag na/van (ben om 23:59 bevallen) de keizersnede van Sam, ik lag nog aan de morfine, en nog wat andere zooi. Was erg ziek door Pre-eclampsie/HELLP en was niet helemaal bij... Om 9 uur ging mijn telefoon (ging denk ik om 6 uur slapen maar ja.. mijn ritme lag toch al beetje door elkaar).. Collega die wilde even gezellig bellen en vragen hoe het ging.. ooo ja, ik ben bevallen... Collega in schock. Kreeg visite van nichtje van mijn man, ik dacht dat hij het wel aan heeeel de wereld had verteld. Kreeg ik heel lief een kaartje met daarop "ik hoop dat de baby nog lang in de buik mag blijven" (zou op dat moment 30.2 week zwanger zijn)... ik heel droog "maar de buik is leeg hoor" ... ze wist niet hoe ze moest kijken. Ik vond de mededelingen iets minder schokkend dan dat het ontvangen werd. Nog een dag later MOEST ik gaan poepen, maar ik kon niet lopen en tja, in bed lukte het ook niet. Dus heb ik op een po stoel naast bed gezeten. Was op de high care, dus veeel artsen en verpleegkundigen en verder natuurlijk een kamergenote. En uiteindelijk na 45min lukte het (wat een pijn doet dat), maar dat stinkt best wel als je al 3 dagen niet bent geweest. Volgens mij kon de arts er ook niet onderuit dat het wel heel erg stonk hahaha. Tweede bevalling: Ik werd opgenomen met hoge bloeddruk (onderdruk ging niet meer onder de 100), verloskundige voelt aan mijn buik "oooh dit wordt een flinke Hollandse baby".. Aangezien wij al vanaf de 20 weken te horen kregen dat het een erg kleine baby zou zijn vond ik dat wat moeilijk te geloven, maar ja... het is kennelijk vreemd om iemand zijn dossier te lezen als de persoon wordt opgenomen. Toen al in discussie. Uiteindelijk ben ik 3 dagen later bevallen van een hele kleine baby die misschien nog in de couveuse moest om die reden en gelukkig was de verloskundige de persoon die het had geschat ook diegene die zelf haar foute inschatting mocht rechtpraten.. Op 4 mei om 20:00 was ik heeel druk met het onder controle houden van mezelf en wegademen van mijn weeen (ik heb niet gepuft alleen heel relaxt geademd).. en gaan ze om 20:00 praten, grrrrr werd even heeel pissig dan hoor je stil te zijn!!! Ook al lig ik te bevallen gewoon je mond houden. Toen ik 6cm ontsluiting had moest ik heeeeeeel nodig plassen, dus bakje onder billen (mocht niet van bed af) komt er 1 druppel uit. Uur later weer.. ik moet heeeel nodig plassen, maar nog een keer 1 druppen. Dus uiteindelijk katheter en komt er 1 liter uit!!!! "ik zei toch dat ik heel nodig moest plassen!" Kreeg daarna een weeenstorm en ineens had ik 10cm ontsluiting. (Volle blaas hielt de bevalling tegen) Toen kreeg ik te horen dat ik te veel had gerookt euhmmm nog nooit gerookt en mijn man rookte pas weer heel even (en daarvoor was al bekend dat de baby te klein was). Maar mijn wraak was zoet Niet tijdens het persen maar tijdens het hechten moest ik om de haverklap scheten laten hahaha. En ook ik zei keurig netjes elke keer sorry zodat ze snel de andere kant kon opkijken. Maar wat een werk bah bah. Omdat ik nog onderzoek heb nav eerste zwangerschap, kwam ik twee weken geleden in het ziekenhuis. Was een van de verpleegkundige kennelijk bij mijn bevalling geweest, maar zij herkende mij niet. Tot ik vertelde dat mijn man de hele dag met zijn mobiel op msn een live verslag van mijn bevalling aan het doen was hihihihi, ze wist het meteen weer
whahaah wat een super verhalen! Volgens mij heb ik niet van die buien gehad??? de eerste was 24uur thuis. met 5cm zegt de huisarts doodleuk na vele keren toucheren. Goh je vliezen zijn helemaal nog niet gebroken, sorry mijn fout ik breek ze nu.....grrrr had je dat niet even eerder kunnen bedenken na zo vaak voelen. Maar goed daarna zat ik op 8cm maar die laatste 2 wouden niet. Ik had al persweeen en ik had zo pijn, zegt de HA welk ziekenhuis wil je naar toe......ik zeg het intereseerd me geen reet waar je me heen stuurt als je me maar wegbrengt. Moest ik ook nog bij de HA in de auto, me man moest maar achter de HA aanrijden, zodat ie niet te hard zou rijden door de paniek. EUHUMMMM de HA reed zelf wel 140 over die boerenweggetjes, terwijl het net de dag ervoor gesneeuwd had (gelukkig had ik dat onderweg niet door, maar me moeder wel) ik hing ondertussen aan de deurpost me persweeen weg te persen. Voel ik ineens het hoofdje van de kleine man. Dus ik schreeuw hij komt eraan. Zegt de HA doodleuk ja knijp de boel maar even dicht want we zijn nog niet bij het ziekenhuis.....Ja daaagggg. Aangekomen bij het ziekenhuis word er een rolstoel voor me gezet, ik word er in gezet, en de HA door het ziekenhuis krossen naar boven, steeds aan de kant schreeuwen (ik schaamde me dood tussen de weeen door) ik word letterlijk op de bevaltafel gesmeten, broek word uitgerukt, benen open ja 10cm je mag persen. Ondertussen pakte ze de vacuum en lepels, en allemaal "gereedschap" Bij de volgende wee zetten we de vacuum in. Ik zeg ja daaaaaag dat ding komt er bij mij echt niet in!! Ik doe het zelf wel haha. Ik persen en jahoor daar kwam meneer, ooohhh wat was ik opgelucht na 24uur. Iedereen dacht dat ik wel doodop zou zijn, maar nee hoor deze moeder stond te stuiteren na de bevalling haha.......maar ik heb me netjes gehouden toch! de 2e werd ik ingeleid. De zuster zei dat ik er niet op hoefde te rekenen dat ik die dag zou bevallen omdat ik gel kreeg. Ik zeg dat zien wel wel. Na de eerste gelinbreng kreeg ik meteen weeen. Ik die zuster roepen, ik zeg ik heb weeen. Nee hoor zegt ze dat zijn gewoon openingskrampen.....ik zeg; Dit is me 2e ik weet echt wel wat weeen zijn!!! Ik roep de gyn wel even. Die komt meteen, je zit er wel rustig bij voor iemand met weeen. Ik zeg ik kan heust wel wat hebben hoor. Je hebt al 6cm! We gaan je vliezen prikken....De gyn loopt de kamer uit, ineens heb ik persdrang, ik zeg tegen me mannetje haal de zuster want ik moet persen.....hij drukken drukken op de knop....totdat ze eindelijk eens kwam......we brengen je naar de verloskamer. Fijn dacht ik. Daar aangekomen zeg ik het komt! Hij zegt oh nee je hebt nog maar 8cm dus nog even wachten. Ik ga even een bakje doen en een frisse neus halen buiten. Hij loopt op het einde van de gang als ik het echt niet meer hou, en gewoon mee pers. Je mag niet persen mevrouw even wachten tot de gyn er is. Rot op!!! ik moet nu persen.......Hij komt eraan rennen, smijt zijn jas uit, trekt zijn handschoenen aan. Zeg het was niet de bedoeling dat je zo snel zou bevallen. Ik zeg sorry kan ik ook niet helpen, maar er wil er hier een uit!!!!!!!! 2x persen en daar was meneer. Zo he wat voelde ik me daarna weer hyper. Daarna ging ik lekker douchen, me man de kleine aangeven beneden. Kreeg ik wat te eten. Ineens moet ik naar de wc en daar kwam de grote boodschap al. Zo dat luchte op........komt na een uurtje een zuster even bij me kijken, als je na de wc moet dan druk je maar op de knop dan help ik je wel. Ik zeg nou dat is niet nodig ben al geweest, en heb de grote boodschap ook al gedaan. (half uur na de bevalling) ze zit me aan te kijken alsof ik gek ben! Ik zeg ja ik moest denk ik nodig sorry...Zegt ik heb veel meegemaakt maar dit slaat alles, eerst al 1,5uur bevallen en da binnen een half uur al douchen, na de wc en ontlasting.....Ja wat moet je daar op zeggen....de eerste 3 dagen kon ik ook echt niet slapen, pas de 4e dag zakte ik thuis inelkaar van moeheid! de 3e was thuis, alles ging goed, meneer ging voor de tv hangen (wist na 2 bevalling wel dat ie me gewoon met rust moet laten) ineens heb ik persdrang. De vk me op bed helpen. En persen maar. Toen kwam ze erachter dat de kleine te hoog lag, dus ging ze even vriendelijk de kleine naar beneden trekken....auwwwwwwwwwwww daarna zei ik je blijft voortaan tussen me benen weg!! Ik weer persen, komt het hoofdje eraan, duwt ze het terug, auwwwwww ik zeg ik moet persen, zij zegt nee je gaat puffen. Ik kwaad ik zeg dat kan ik niet, ze wil er uit dat zie je toch wel! Nee je gaat puffen, trekt ze me benen uitelkaar, die ik van angst dicht had geslagen....geef ik haar ineens een fikse schop! oeppss sorry....de kraamverz ging maar achter het bed staan want die was bang dat ze ook een trap zou krijgen haha....daarna mocht ik weer persen en kwam ze er eindelijk uit....na wat boze geschreeuw en gevloek dat ze allemaal de boom inkonden enz.....oja naderhand bleek dat ze de kleine trug duwde omdat ze een sterrekijker was, en haar dus moest draaien, plus dat ze dacht dat de navelstreng er ook nog eens omzat, maar dat bleek dus gelukkig niet zo.....Ik was blij dat ze dat ze zo streng was geweest maar op het moment van, was ik daar dus echt niet blij mee. Ik heb 100 keer sorry gezegd voor het schoppen en het schelden. Ze vond het gelukkig niet erg, ze schrok alleen even van de schop......zou ik ook doen! Neee ik ben vrij netjes gebleven, al zeg ik het zelf haha....by the way sorry voor me lange verhaal.......
oja me man is wel bij het persen geweest hoor haha. Aan het verhaal te zien is het net of ie alleen voor de tv hing. Maar bij het persen had ik hem echt even nodig, dus stond ie er ook echt voor me zonder washandje, want oohhh daar heb ik ook zo hekel aan!
Ik zat te persen zegt de gyn tegen mn man kom kijken het hoofdje is er bijna! Ik snauwend; kijk maar goed dit zal de laatste keer zijn dat je mn schaamstreek mag zien! Zegt mn man; Wees maar niet bang schat, na wat ik heb gezien nooit meer! En ja hoor, na een maand zaten we weer te oefenen hoor!
Tijdens mijn zwnagerschap was ik een HEKS. Met hoofletters! Tijdens mijn bevalling was ik juist heel rustig en beleefd. Alleen ik ging een discussie voeren met mijn gyn en verpleegkundige. Ik had een zeer zware en pijnlijke bevalling. Op het moment dat ik persdrang kreeg was de gyn een paar etages beneden op de poli. Ik moest van de verpleegkundige gaan puffen. Ik vroeg haar hoe ik dat moest doen! Ze deed het voor en ik ergerde me aan haar. Ik vertelde haar heel vastberaden dat het puffen niet voor mij weggelegd is! Ze keek mij echt raar aan! Toen de gyn gearriveerd was mocht ik persen maar de persdrang was weg. Ik probeerde het maar het deed zo'n pijn alsof het daar beneden aan het scheuren was. Ik vertelde haar dat ik het niet wilde doen want het deed zo'n pijn. Ze bleef aandringen om te persen. En toen begon de discussie dat ze het maar van mij moest overnemen als ze het beter wist. Ik was van plan om niet te gaan persen. Het kind moest maar op een andere manier eruit! Ik was doodmoe en ik wilde gaan slapen. Toen kreeg ik het op mn kop en ik moest gaan persen. Ze hielp mij door op mijn buik te duwen en wat een pijn! Na 3 keer persen was ze er! Ik lig elke keer dubbel als ik eraan denk
Haha dit doet me aan mezelf denken ik kwam ook onder douche weg en stond een wee weg te puffen toen de gyn binnen kwam, daar stond ik in mijn nakie over de vensterbank heen gehongen haha. En ik heb de humor er ook ingehouden vooral tijdens het persen! Kreeg op een ogenblik echt de slappe lach tijdens een perswee en zei steeds Ik ga nu naar huis en kom het morgen wel afmaken hoor! Ik ga Slapen. En toen mijn er uit was was het 1e wat ik zei "nu wil ik eindelijk een bak Koffie hebben!"
Briljant!!!!!!!!!!!! Ik kan niet wachten totdat het zover is (denk als het zover is dat ik er al anders over denk)