Ik was zo rond Pasen uitgerekend en heb vlak voor de laatste perswee tegen mijn man gezegd: "Ik vind dat ik nu wel zo'n chocoladehaas van de Hema heb verdiend"
Mijn laatste bevalling was er een die in de turbo-stand ging. Ik werd ingeleid met gel en dat deed verder niet zoveel op wat harde buiken na, maar na een hele dag in het zh geweest te zijn had ik toch 4 cm ontsluiting (zonder weeën) en besloten ze de vliezen te breken om zo de bevalling op gang te brengen. Dat lukte ook en ik kreeg buik- en rugweeën tegelijk. Was druk bezig met deze weg te blazen, toen de verpleegkundige zei dat ik zo stil was. Ik had even een helder moment tussen twee weeën door en antwoordde daarop heel droog: "Tja schreeuwen helpt toch niet." Om vervolgens weer verder te gaan blazen. Ze moesten er smakelijk om lachen. Na een half uurtje weeën wegblazen (aan puffen ben ik niet eens toegekomen) moest ik naar de w.c. voor zowel een grote als een kleine boodschap. Manlief bellen en daar kwamen de VK en de verpleegkundige binnen. Ik zei dus dat ik naar de w.c. moest om te plassen en te poepen en toen zei de VK: Ik denk niet dat je moet poepen, maar dat je beginnende persdrang hebt. Ik weet nog dat ik dacht dat ze echt gek geworden was. Ik was net een half uurtje bezig en had misschien 8 tot 10 weeën gehad, maar ze had wel gelijk... Uiteindelijk is mijn zoon na een bevalling van een uur, met 7 minuten persen geboren. En ik... ik had wel altijd het idee gehad dat het een snelle bevalling zou kunnen worden, maar zo snel? Ik heb zeker een half uur flabbergasted naar mijn prachtige zoon liggen kijken.
hahaha! Ik heb echt dubbel gelegen om deze verhalen! Mijn genante opmerking (waar nu nog gretig over word verteld door mijn moeder, ze was erbij ipv vader. (lang verhaal, was al ex toen ik nog geen vier maanden zwanger was)). Heb om 05:00 ma gebeld 'kan nu niet meer slapen van de krampjes, toch maar hierheen komen aub?' 05:10 ma komt binnen. Geen kramp/harde buik/laat staan wee meer te bekennen. 06:00 ongeveer. ma 'je konijn heeft weer genoeg aandacht gehad, ga je nou mijn kleinzoon er nog uit duwen vandaag?' 06:30, ja dus. In een klap persdrang, giga weeen. 07:50 aankomst ziekenhuis, pa reed de auto. 07:55 auto geparkeerd, pa hoefde er niet per se bij te zijn want moest naar de zaak. Komt weer even boven om te melden dat hij weer gaat. VK 'heb je een kwartiertje de tijd, nog?' 'ja hoor, maar dat lijkt me sterk!' 08:06 Tygo geboren! (pa; 'netjes binnen de tijd schat, gefeliciteerd!' en bedankt...) Tygo huilde niet echt, heeft schijnbaar een gilletje gegeven maar deed het verder prima. Heb zelf dat gilletje in de commotie niet gehoord waardoor ik na tien minuten zei 'ja maar, hij huilt niet! Hij doet het niet! HIJ DOET HET NIET!'
De eerste was een vlotte bevalling met blijkbaar een hele korte persperiode. Bij de tweede kwam de gyn in de verloskamer toen ik moest beginnen persen en de vk zei dat ze nog naar een andere vrouw moest gaan kijken. Gyn bekijkt mij en zegt doodleuk nee ik blijf hier want dat gaat hier veel te rap gaan (was toen 13u20). Rond 13u30 zegt de gyn tegen mij: een beetje doordoen hé want om 14u ben ik weg en je bent nu toch traag hoor. Een goede pers en om 13u40 was dochter er. De vk vraagt haar naam en ik zeg M, bleek die vk ook zo te heten. O, en de batterijen van de camera waren op, maar op het verloskwartier hadden ze alle merken en maten want meer papa's vergaten de batterijen
Bij zoon kreeg ik lachgas omdat ik al te ver was voor een epidurale. dus telkens als je een wee voelt moet je aan die tube zuigen. WTF ik heb me sufgesuckt aan dat ding. Op een gegeven moment voelde ik mij draaierig worden en riep ik dat ik mij niet goed voelde en viel achterover in bed (apestoned natuurlijk) darna hield ventje de tube vast en kreeg ik ze alleen op het toppunt van een wee om aan te zuigen. Junk in een paar uur dus
@Heleentje: zoiets met de naam hadden wij ook! Bij de oudste werd het een keizersnee, nadat de bij het persen niet bleek te passen. Het OK-team werd opgeroepen en bleek met elkaar op een feestje te zijn geweest........de jarige heette net als onze pasgeboren dochter!
Bij ons ook Onze vk had dezelfde naam als onze dochter kreeg. Waarop de vk zei: 'goede keus, die naam bevalt me heel goed'
Genante en memorable dingen tijdens mijn bevalling - Mijn zus die mijn teen nagels nog even lakt tijdens heftige ontsluitingsweeën (wilde toch graag naar een paar verzorgde voeten kijken tijdens het persen) - Supermelige ambulancebroeders die om 05:00 's ochtends in je slaapkamer staan.. - Op de foto gaan met je duimen omhoog in de ambulance, tijdens heftige persweeën. - Je man die met de ambulancebroeder over koetjes en kalfjes praat terwijl je persweeën ligt weg te puffen.. - Bij elke volgende perswee zeggen "Komtiedan!" (ik had na 1,5 uur persen wel een beetje hulp nodig met het vasthouden van mijn benen) Volgens mij zijn er nog wel meer dingen gebeurd maar dit was het eerst wat me zo even te binnen schoot! Dames, die nog moeten, succes! Het is heftig maar je voelt je zo euforisch na de tijd (tenminste dat was in mijn geval)
Inderdaad dit is een geweldig topic! Mijn eerste bevalling was geen doorsnee bevalling maar een stuitbevalling. Al met al deed ik het heel goed, eenmaal met volle weeen aangekomen in het ziekenhuis moesten we wachten tot de gyn kwam. Dat duurde even. In tussen tijd moest ik persweeen ophouden. Met een stuit mag je niet mee persen tot dat je volledig 10 hebt en ik had ze met 8 heel sterk. haha de zuster had een doek gelegd over mijn buik en muts..ik lag te wachten op de gyn en had bijna 9 cm ontsluiting..hahaha...de zuster haalt die doek weg om te kijken hoe het eruit ziet vanonder en meteen toen ze keek plopte het vruchtwater...de baby had gepoept in het vruchtwater en dat was groen..ik voelde me de exorsist....haha die zuster,vloer en de muren zaten helemaal onder..de poep..haha En bij mijn tweede had ik een vk die erg irritant was tijdens het persen die riep steeds "en duw maar duw maar duw maar door duw duw duw..toen zei ik"ik duw jou zometeen,...maar dan van mijn bed af" op dat moment overheerst de pijn zo erg..dat het je niets interesseert eigenlijk
Whahahaha ik lig in een deuk!! Dat gevoel had ik namelijk ook bij mijn zoon. En ik schaamde me enorm!!
haha moet er nog aan denken dat toen ik op de bevallingstafel lag dat mijn gynaecoloog mij down under ging scheren voor ik moest gaan persen, zodat alle haartjes weg waren moest er iets scheuren of als ze moesten gaan knippen... En ik zeg doodleuk: Ben ik blij dat jij het doet! nu hoef ik het tenminste een tijdje niet meer te doen! hahahaha
Wat een leuk topic! Ik lag aan de pijnmedicatie (remifentanil) dus was helemaal van de wereld. Ondertussen waren er wel 10 mensen aan mn bed geweest, het was erg rustig op de afdeling Iedereen zich braaf vorstellen haha en ik dacht alleen maar: moeeee Toen begaf de apparatuur het. Dus nieuwe werd gehaald. Bleek dat de apparatuur gekoppeld is aan de kamer dus deed ie t niet. Gevolg: ik groggy en al naar een andere kamer. Lig ik daar slaapdronken en stoned de weeen weg te puffen, vriend naast me boekie te lezen oid, gaan mn ogen wijdopen en ik roep: IK MOET PERSEN! Zegt vriend, moet ik iemand roepen? JAAAA IK MOET PERSEN! Komt er iemand binnen zegt ze: ik ga ff voelen. VOELEN?! IK MOET PERSEN! Loopt ze weer weg!! Gelukkig kwam ze terug met backup en mocht ik inderdaad persen 55min persen (voor mn gevoel waren t er maar 5 heel gek) en onze dochter was er. Dat hechten was wel een hel trouwens, echt een afknapper op zo'n mooi moment!
UPje! Vermaak mij eens even met wat mooie verhalen dames, voordat ik eindelijk zelf aan de beurt ben!!
Lees al een tijdje mee , maar plaats zelf niet zo vaak. vindt dit wel een fantastisch topic trouwens. Hier de mijne dan. nadat ik al 9 uur bezig was met stormweeën weg te puffen op buik, rug en been ,zijn we toch maar naar het ziekenhuis gegaan. Heb een ruggeprik gekregen en toen bleek zoonlief een sterrekijker te zijn waardoor het allemaal niet opschoot. Ik begon ondertussen ook wel lichtelijk geïrriteerd te raken , en vooral ongeduldig. Toen ik na 18 uur eindelijk op die 10 cm zat en mocht gaan persen had ik toch zo'n vreselijke gynecoloog aan het bed. Ze riep maar neem je tijd.....rustig aan ....je hoeft toch de bus niet te halen... ( grrr).... zooo irritant. Op een gegeven moment gaan ze dus tellen terwijl je perst. Datt schoot naar mijn mening echt niet op en bij de 8ste poging heb ik maar keihard geroepen of ik niet g*^%^&$mme even haar telraam erbij moest pakken zodat ze wat sneller kon tellen. Nu denk ik foei , maar ik ben serieus nog dagen boos op d'r geweest. dat waren nu vast de hormonen O ja en manlief was zo geinterreseerd in alles wat er gebeurde dat er op een gegeven moment werdt gevraagd of hij soms op een kruk ernaast wilde komen zitten om te kijken. waarop hij heel blij ja hartstikke leuk antwoordde , en ik hem dus maar even heb verteld geen stap verder te zetten.maar even ook voor mij er moest zijn. Even later stond ie super gezellig te kletsen met de ( verschrikkelijke knappe) co-assistent. dat ik even heb gevraagd of ze straks niet even gezellig een bakkie koffie met elkaar konden doen als dit achter de rug was. Arme kerel van me hij mag ook niets
Wat een leuke verhalen. Zelf heb ik weinig momenten die gênant waren, want bevallen gaat me gelukkig erg makkelijk af. Wel had ik na de bevalling van onze derde nog een moment waar de verpleegkundige(ziekenhuis bevallen) erg on moest lachen. Ze hadden nl een elektrode op de schedel van de kleine geplaatst voor de hartslag en die vast geplakt aan m'n been zodat het goed bleef zitten. Toen de vpk de pleister eraf trok riep ik heel hard AUW! ( tijdens bevalling geen kik). De vpk begon toen te lachen en zei: ben je net bevallen zeg je AUW bij zon klein pleistertje!
GE_WEL_DIG!!!!! Super leuk om te lezen allemaal! Ondanks dat ik zelf nog geen kindje heb blijf ik dit lekker lezen! Heerlijk gewoon!