Wat me ook nog binnen schiet is dat ik na een bevalling van ruim 14 uur mocht persen en na een tijdje mijn moeder hoorde: "Oh wat leuk ik zie al wat haartjes!" en het enige lieve wat ik eruit kon gooien op dat moment was "ZIT DAAR NIET ZO DOM EN TREK DR AAN DR HAREN DR UIT DAN!!!!" Gelukkig kon ze het me vergeven
Poeh, mijn bevalling is al weer zo'n 2 weekjes geleden.. genoeg memorabele momenten Pittige bevalling, 't was een sterrenkijkertje, thuis lukte het niet dus werd de ambulance gebeld. Tussen 2 persweeën in de trap af op de brancard.. zo snel mogelijk naar buiten, waar we 2 afstapjes hebben. Begint toch de brancard te kiepen die vrouw achter me roepen, hij kiept, die man zijn best doen de brancard weer terug te duwen.. mijn man die vol verbijstering toe stond te kijken en ik, vol in een perswee, mijn best doen om te blijven liggen. Haha. (nou achteraf dan) Goed afgelopen, ben blijven liggen. In de ambulance was de vrouw (hoe heet zo iemand eigenlijk) van de ambulance helemaal in de stress.. bleef maar tegen de vk zeggen, ze heeft persweeën, ze puft ze gewoon weg, hoe doet ze dat, enz. De vk maar rustig blijven herhalen dat ik weinig keus had, 't was beter voor de baby. In het ziekenhuis kwamen de persweeën net als thuis in 1 lange ruk achter elkaar door. Dat vrouwtje weer helemaal in de stress tegen de vk: maar er zit bijna geen tijd tussen haar persweeën. Dat arme vrouwtje was volgens mij zo bang dat ik zo op de brancard zou bevallen In de verloskamer was een heel team paraat omdat er werd getwijfeld over een spoedkeizersnede. 1 iemand viel me achteraf heel erg op, een jonge kerel, een co-assistent. Uiteindelijk is mijn dochtertje toch op de natuurlijke manier, zonder hulp geboren en iedereen feliciteerde me, behalve dus die jonge kerel. Die stond me maar compleet verbouwereerd aan te kijken en leek wel verstijft. Uit de verhalen van mijn man en vk begreep ik later dat het zijn eerste bevalling was. Mijn vk was het ook opgevallen.. toen ze foto's wou maken het het niet lukte had ze mijn camera in zijn hand had geduwd en gezegd: hier maak maar foto's, daar heb je vast wel verstand van Arme jongen. (hij heeft me later ook echt niet gefeliciteerd, is stilletjes weg geslopen ) Na de bevalling mocht ik lekker gaan douchen. Ik was thuis in alleen een t-shirt vertrokken. Ik stond naast het bed en de broeder die ons hielp kwam naar me toe en zei: Kom is hier terwijl hij zijn armen iets omhoog hield. Ik dacht; huh? deed mijn armen verbaast ook iets omhoog en toen sloeg hij een laken om mij heen terwijl hij zei; je weet nooit wie je op de gang tegen komt. Zeg ik heel verbaast: ohw ik dacht al, gaat hij me nou knuffelen??.. schieten mijn man en hij in de lach.. zegt hij, goed hoor, kom maar hier. Ik hobbel de hobbel naar de douche, vraag daar nog eens heel verbaast aan mijn man waarom ik dan een laken om moest. Schiet hij weer in de lach.. omdat je alleen een kort t-shirt aan hebt.. haha... Ik had dus echt niet door dat ik zo weinig kleren aan had
Ha ha die verhalen.. Ik ben bevallen in de hittegolf periode en 's nachts tijdens de bevalling viel de kraamverzorgster tegen de vlakte, ze viel flauw.. lag ik daar in bed de weeen weg te puffen met een dekentje over me heen en sokken aan omdat ik het koud had en zij viel flauw van de hitte..
Op 28 augustus, midden in de nacht met volop weeen naar het geboortehuis gegaan., om daar te komen moesten we de eerste verdieping op en door de gang van de verloskamers heen. Daar waren twee vrouwen en ik was nog heel gezellig aan het kletsen. Mijn vriendin die ook zwanger was , was namelijk oo dat moment OOK aan het bevallen. We scheelden 3 weken van elkaar..bizar he? Ik dus mooi ja ... ligt hier ook te bevallen he? Ze deden heel vaag, uhm ja dat kan wel , weet ik niet. Ik dacht echt; Oke.. ik zie haar auto staan en heb gisteren avond nog met haar op whatsapp gezeten dat ze in het zh ligt met gebroken vliezen etc. (Het kwartje viel bij mij pas later dat ze ook nog iets van privacywet hebben oepsiee) Maar goed, Die vrouwem dachten omdat ik tussen mn weeen door nog zo vrolijk aan het doen was dat ik nog lang niet zou bevallen. Ander half uur later loopt mijn vk er naar toe om een praatje te maken, vragen ze verbaasd; maar jij was toch een bevalling aan het doen? Uhh ja.. die is al lang bevallen joh en is al aan het voeden! Hahaha.. al met al in 2 en een half uur bevallen. Owja.. ik moest tijdens de weeen hele tijd poepen en plassen.. maar poepen mocht dus niet. Ik was als de dood dat ik ging poepen en plassen tijdens het persen.. ik bleef maar tegen mn vriend zeggen niet schrikken he ik ga miss straks poepen. Dan moet je ff de andere kant op kijken. En ja hoor... tijdens een perswee kwam er uit elk gaatje iets! Ik heb alles onder gescheten en gepiest. Nou.. ik zal je vertellen wat een raaar gevoel was dat. Owja en tijdens het persen raakte ik ff een beetje in paniek.. en het was zo grappig maar mijn vriend zat gewoon mee pijn te lijden .. ik hoorde hem echt zo'n 'mmm ohh' geluid maken! Al met al toch wel een hele leuke bevalling buiten de pijn om haha,
ik heb bijmijn 2e ingeleide bevalling een pomp gehad.. nou ik wilde die pomp mee naar huis nemen ik ,oest en zou dat ding hebben want ik voelde me zo lekker stoned dat ik nog wel 10 kinderen wilden
Het kon nog wel even duren volgens de verloskundige, maar als ik het gevoel had dat ik moest poepen, moest ik meteen bellen! - "ok, het zal wel "... twee uur later moest ik naar de wc en had ik het gevoel dat ik moest poepen, maar het bleef bij dat gevoel (alsof je ècht héeeel nodig moet) maar er kwam niets... dus toch maar heel voorzichtig tegen mijn man gezegd dat ik het gevoel had dat ik moest poepen en hij dacht waarschijnlijk "ok, het zal wel" want zag de nood er niet zo van in ... vijf minuten later toch maar gebeld, omdat ik nog steeds dat gevoel had, de verloskundige stond binnen 10min. op de stoep en 45min. later waren we al trotse ouders Meteen na de geboorte vroegen ze of ik ons kindje op mijn buik wilde "ja! maar kan wel iemand hem even vasthouden?" ik had geen kracht meer in mijn armen en handen en was doodsbang dat ik hem zou laten vallen
Donderdag 1 nov '12 41w5d zwanger. 08.45 uur. Schat, het interesseert me niet hoelaat jij moet werken maar wij gaan ontbijten bij de Ikea! hmmm goed schat. nog even liggen. Dan hoor ik een knap en spring uit bed. Ik bedenk me dat mijn vliezen wel eens kunnen breken want dat had ik op dit o zo fijne forum wel eens gelezen Ik op de wc en er kwam nix. na 10 min sta ik toch maar op en roep: schat het is vals a...... PLONS vruchtwater. herstel, geen vals alarm en ik sta te springen van blijdschap dat mijn vliezen gebroken zijn. (je kunt je misschien voorstellen dat je na bijna 42wk opzich best zat ben het zwanger zijn) Vk gebeld en ik zei mn vliezen zijn gebroken alleen geen heldervruchtwater. Vk komt en controleert. Nu blijkt het dan wel echt vruchtwater te zijn. 2wk daarvoor had ik ook gebeld maar toen was het vals alarm. En ze had idd in het water gepoept. Dus ze belt het ziekenhuis voor een vk kamer. Er was er nog 1. Dit hoorde ik en riep: reserveer die maar voor mij! Nu ben ik aan de beurt! Of ik kraamverband in mijn onderbroek heb? waarom dan? ooh ja vruchtwater, is goed doe ik... 2 stuks dan maar... We reden de straat nog niet uit en ik zeg tegen ML Stop! deur open.. *Kotsen* deur dicht, ja we kunnen weer. 10 m verder.. STOP! ik ben een haar elastiekje vergeten... ML hield heel goed zijn mond dicht, keerde om en haalde thuis een haar elastiekje De weeen werden eigenlijk steeds sterker en ik moest licht mee puffen. stoplicht was oranje en ML STOPT?!! dus ik schat.. ik ben aant bevallen en jij stopt voor oranje terwijl je normaal altijd doorrij?! dat heb ik geweten. de rest van de stoplichten reed die allemaal door rood. We zijn gearriveerd en ML helpt mij de auto uit. Als ik eindelijk sta gier ik het uit! blegh.... nog een klodder vruchtwater. We moesten verschrikkelijk lachen... dat zal er gek uitgezien hebben, midden op die parkeerplaats van het ziekenhuis. manlief met de MC en mijn tassen en zwangere in een deuk liggende vriendin aan zn andere arm. Een maal op de afdeling bel ik aan en zeg: hallo ik kom bevallen. Een verpleegster keek wel heel gek toen ze me zag, liet me binnen en wees mijn kamer. ze koppelde me aan alle apperatuur en na 10 min lag ik aangesloten. 5 min later zeg ik tegen ML: schat, haal die vrouw ik moet poepen! Hup hij de gang op en de verpleegster gehaald, k hoor hem nog zeggen: mijn vriendin moet poepen..... ze koppelt me weer af en ik naar de wc. en daar ging de rest van mijn vruchtwater! ondertussen werden de weeen steeds erger en ik naar de wc. ALLES KWAM ER UIT ! blegh...! oh en een bende wat ik er van had gemaakt! ik schaamde me daarzo voor dat k na de daad, nog op mijn knieeen ben gegaan om het vruchtwater van de grond te boenen, en de wc heb schoon gemaakt. puf puf puf. ik werd weer aangekoppeld en vanaf het moment dat ik binnen kwam, 45 min later kon ik niet meer praten van de weeen. na 2,5 uur puffen komen ze mijn ontsluiting checken. hallo ik ben dokter X. dit is mijn assistente en dit mijn stagiaire. 1cm. ik zeg, dat had ik 2 wk geleden ook al, ik wil een ruggenprik! die kreeg ik. zo even rust. even later kwamen ze weer en toen zei ik : zo ik ben KIM, toen moesten ze lachen en zeiden ze, oh je kunt dus wel praten ipv snauwen? Het duurde allemaal erg lang en schoot totaal niet op. ik had me toch een partij last van winderigheid!! niet normaal! kwamen ze weer mijn ontsluiting checken. de 2e wisseldienst onderstussen. op 1 of andere manier waren er alleen maar stagiaires en artsen in opleiding enz. die aan mijn bed kwamen. mogen wij even meekijken? welja je bent pas de 8ste die naar mijn punani komt koekeloeren !! Oh even wachten, ik moet een scheet laten! ik zag het schaamrood op de kaken van ML, dus ik zeg: ja wat?! ik kan het beter zeggen dan dat zn vinger daar al zit en ik laat een scheet! savonds om 21.30 uur, we zitten expeditie R te kijken en ik voel persweeën door mijn ruggenprik heen en druk op het knopje. t duurde zo lang voor er iemand kwam dat ik bleef drukken. ondertussen was er op tv een gelijke stemming dus moesten ze zo'n zinpuzzel oplossen met alle letters door elkaar en maak hier een zin van. Dit kan ik normaal gesproken nooit, en op dat moment ben ik aant puffen... puf puf puf.. IK WIL HIER BLIJVEN puf puf puf (dit waren de letters in de goede volgorde en binnen 1sec heb ik deze opgelost) ML vraagt, schat kan ik even roken! NEE DAT KAN NIET DAT KAN IK AL 9MND NIET DUS JIJ DEZE PAAR UREN OOK NIET! (uiteindelijk nadat ik een 1 of andere cocktail had gehad van meds. was de pijn weg en ging het weer.) Schat? wil jij niet even een sigaretje roken?? ga maar hoor, mag wel. Eindelijk om 3.00 uur mag ik gaan persen. en al mijn persweeën weg. zo ik ga maar weer naar huis want ik voel nix meer. maar ze kwamen wel terug... ik persen.. en op het moment dat ik mega druk voel aan de onderkant durf ik niet meer... Ik begin te jammeren en zeg: sorry k ben hier niet zo goed in.. sorry ik kan het niet zo goed. sorry ik durf niet. sorryy.. sorrryyy sorrrryy! (geloof dat ik wel 30x sorry heb gezegd) op de achtergrond hoor ik steri zakjes en hoor dat ze een schaar willen pakken! HELL NO DAT ER GEKNIPT GAAT WORDEN! ik begin te persen en te persen en daar is het hoofdje van ons dochter! er knapt iets in mij van emotie en roep huilend.. ohhh daar ben je kom maar bij mij! en ik pak haar en leg dr op mijn buik neer. prachtig!!! niet geknipt en maar 3 hechtingen... GVD WAT BEN JE AANT DOEN? aant hechten mevrouw. AUUWWW kun je dat niet verdoven? ML vraagt aan de arts, kun je een steekje xtra doen? (jullie kennen dat wel, mannengrapjes....) door wat complicaties tijdens de bevalling had onze dochter koorts en na een uur bij mij liggen werd ze mee genomen door de kinderarts. Zo en nu ga ik douchen. Verpleegkundige komt en zegt: mevrouw we gaan u even wassen aan bed en dan bregen we u naar boven naar de kraamafdeling. waarop ik zeg, pardon? wassen aan bed? heb je mijn oksels geroken?! nee mevrouw, deze dame gaat gewoon onder de douche! ik sta op en ga douchen en roep naar mijn moeder die ondertussen al gekomen was, mam, kun je me champoo even aangeven? na 10 min ben ikklaar en wil naar boven lopen. er stond een rolstoel en de verpleegkundige vraagt: wil je niet in de rolstoel? op dat moment besef ik dat ik idd best wel moe ben en ga zitten en zeg op dat moment, dat is een goe.....AUWWW IK HEB PIJN?!! dat bleken de hechtingen te zijn. ik heb nog genoeg geroepen en ondanks dat ik normaal gesproken echt een scheldkannon ben heb ik me heel lief gedragen. ik heb elke wisseling van de artsen op eeen dag meegemaakt want 22 uur later was Aukje er. als ik het zo terug lees is het niet zo grappig, ach.. je had er bij moeten zijn hihihi
Haha, die Kim. Mooi verhaal, lange bevalling!! Hier moet de nacht receptioniste in het ziekenhuis wel raar hebben opgekeken: manlief brengt me de hal van het zkhs binnen (ik heb alle tassen vast, ik kan heus nog wel tillen met weeen) en pakt een rolstoel. Ik gezegd dat ik heus niet daar in ga zitten! Weeen komen om de paar minuten, dat red ik *puf puf puf* net naar boven als we nu lopen! Ik half rennend voor zover dat lukt richting de lift, met manlief en een rolstoel achter me aan, hahahaha. Mooi niet dat ik er in ben ga zitten!! 😁 En tijdens de bevalling steeds maar sorry roepen. "Sorry dat ik niks zeg, sorry dat het zo druk is (waren er 7 tegelijk aan het bevallen, alsof ik daar wat aan kon doen..) sorry dat ik mee pers (had volledige ontsluiting) sorry dat ik je hand wegduwde toen je me zeer deed... Pffff... Heb naderhand nog excuses aangeboden voor al m'n sorry's, hihi
Ja en waarom eigenlijk? Zullen niet de eerste en zeker niet de laatste dames zijn die chagrijnig zijn, snauwen, etc etc Hihi
ik ken maar paar dingen bedenken en wat gehoord heb wat wel grappig werd ontvangen... de standaard dingen heb mijn moeder echt meerdere malen voor gek verklaard dat ze 3 kinderen gebaard heeft!!! heb manlief gemeld dat hij de komende jaren seks kon vergeten want dit was allemaal zijn schuld.... ik was die ochtend na een nacht in ziekenhuis naar huis gestuurd met de moto wat je voelt zijn indalingsweeen en je vliezen zijn niet gebroken ( ik had de avond er voor gezegd dat ik 100% zeker wist dat mijn vliezen gebroken waren) toen na 2.5 uur weer terug in ziekenhuis kwam kwam meteen de arts die mijn die ochtend had ontslagen binnen... kijkt mij aan en zegt ze heel droog zo heb ik jou niet naar huis gestuurd... dus ik tussen de weeen door dat zou er nog eens bij komen zeg.... ohw de rit in de lift naar 3e verdieping stond ik weer eens een wee weg te puffen en natuurlijk moest er iemand op 1 en 2 er uit dus duurder een eeuwigheid voor mij gevoel.. maar we stonden met een jong stelletje in de lift en zo te zien hoefde zij ook niet lang meer... die jongen trok serieus helemaal wit weg na mij te zien puffen en waggelen en heel zacht vloekend... paar dagen voor mij bevalling hadden we een programma van linda de mol gekeken met chantal jansen ( zomerweek ofzo) en chantal vertelde dat zo irritant vond dat vrouwen elkaar vrouw noemde zoals hoe is het nou vrouw? hoe is met de kinderen vrouw? manlief en ik vonden al zo apart nog nooit gehoord maar leek mij ook irritant... lig eindelijk op dat bed in de verloskamer komt er arts binnen hoe gaat het met je vrouw 0-o manlief en ik kwamen niet meer bij van lachen maar dat was snel over door de weeen... ze wou even kijken hoever ik was 5 cm en vliezen waren al gebroken dus ik echt vet kwaad ja sinds gisteravond maar jullie geloofde mij niet he... ik schijn na de pomp voor medicatie de eerst shoot echt gezegd hebben wauwiie zo stoned ben ik nog nooit geweest goed spul man... heb manlief uitgescholden om vervolgens te zeggen dat het mij speet dat ziels veel van hem hou en dat hij de beste pappa van de heeeeeeeeeeelllleee wereld word hahaha.... die arts bleef maar zeggen je doet het super vrouw... ik weet het gaat harstikke snel vrouw... zo je puf ze echt super weg vrouw.. bijna en je heb je mannetje op je buik vrouw... etc etc etc ik werd er met de keer gefokter door... dus heb uiteindelijk echt heel b*tchy tegen haar vermeld als ik GVD geen vrouw was had hier niet zo gelegen denk!!!! voor de rest kan ff niks bedenken
Hihi, lag met mn man te kletsen nadat ik een pethidine prik had gehad. In mn hoofd praatte ik keurige volzinnen,maar t kwam er zo beroerd uit... Zo heej,dit is echt goed spul,snap best dat mensen aan morfine verslaafd kunnen zijn, wauwelwauwel
Even de laatste paar pagina's gelezen. Tranen van het lachen . Ik hoop volgend jaar mei ook weer mijn ervaringen te mogen posten, alhoewel ik bij de geboorte van nr 1 helaas erg saai en precies mezelf was! Alleen erg in mezelf gekeerd, meer niet. Er volgden redelijk wat complicaties, en toen ik na een dag of 5 weer terug op de normale kraamafdeling was (na IC en acad.zkh) trof ik daar de verpleegster die er tot 8 cm ontsluiting bij was geweest. Ze vroeg 'weet je nog wie ik ben?', en ik dacht echt 'pfff... ze komt me wel bekend voor, maar waarvan...?'.
Ik zal ook even mijn bevalling typen, moet wel even een voorgeschiedenis geven. Augustus 2010, 38 zwanger en al die tijd al misselijk! Ze gingen kijken of ze konden strippen, helaas het lukt niet maar ik had al 2 cm ontsluiting. De dame lag wel in een stuit, de draaipoging lukt niet maar omdat ze maar 2,5 kilo werd geschat met 40 weken mocht ik gewoon bevallen. 40 weken gingen voorbij, 41 weken ook, met 42 weken ingeleid, vliezen werden meteen gebroken, inmiddels was het 19 oktober (5 okt was ik uitgerekend) om 14.00 uur mocht ik persen, na 1,5 uur nog geen baby. Dat werd een spoed ks! 19,32 uur werd Lise geboren, 3690 gram!!!! Tja niet zo gek dat het niet paste! 25 dec uitgerekend maar er gebeuren niets, voor 26 dec had ik het gevoel dat ik niet bij de de traditie van mijn vader zou zijn.... Met de hele familie om de boom, cadeaus uitpakken. En toch ik was er, mijn dochter pakt het eerste pakje en legt hem op mijn schoot om uit te pakken. Plop dat waren mijn vliezen, heel langzaam begon het te lopen, ik sta op. ga met mijn stiefzusje en stiefmoeder naar de badkamer om iets anders aan te trekken, alle mannen in paniek en mijn oma ook. Kom ik beneden in een boxer en ga op een handdoek zitten.... Hebben ze alles snel uit gepakt grrrrrrrr Nee ik moest nu naar het ziekenhuis, nu nu nu! Nou echt niet ik wil eerst een kop thee en mijn cadeau uitpakken, daarna bel ik het ziekenhuis wel. Na een half uurtje gebeld, je moet meteen komen, we willen zeker weten dat het je vliezen zijn. Hallooooo het zijn mijn vliezen en is verder niets, ik heb geen weeën niets! Nee meteen komen. Nou ik doe rustig aan, eerste inpakken, naar zwolle, tas voor de oudste pakken, oudste weg brengen en naar het ziekenhuis... 1,5/2 uur later waren we er. Aan de ctg, kom er iemand kijken of mijn vliezen echt zijn gebroken.... Zucht dat heb ik al gezegd! Eerst een keer rustig hoesten, doe maar iets harder (ik voelde het stromen) nog iets harder..... Whahahaha, ze zat er helemaal onder! Ja ik zei toch dat het mijn vliezen waren! Volgende dag terug komen, weer aan de ctg, alles was goed ik had alleen nog steeds geen weeën! 28 dec word ik ingeleid, liggen we al 1,5 uur op de kamer komt de verpleegkundige binne, sorry ik wist niet dat jullie er al waren. Aan het infuus, 11 uur ik word gek! En heb pas 3/4 cm ontsluiting, ruggenprik word gezet door een verschrikkelijke vent! Hij werd boos op me omdat ik verder moest zaken zodat mijn wervels verder open ging... Ik kon niet verder! Zelf de verpleegkundig werd boos.... Op hem! Nou die ruggen prik heeft maar 30 minuten nu gehad! Van 4 naar 10 cm binnen een uur!!! Weeën storm is geen pretje! Na een uurtje persen pakt de VK een schaar, ik zeg je gaat knippen.... Nee joh, ik leg alles vast klaar. Mijn antwoord: tuuuuurlijk! Ik ben gekke Henkie niet! Dikke verdovings spuit er in. Om 13.55 word eindelijk Lara geboren, 3500 gram! (het stuk hier onder weet ik niet meer alleen van verhalen, foto's en de kleine stukjes die ik me herinner) Lara op mijn buik en de kinderarts komt er aan om haar na te kijken omdat ik zolang gebroken vliezen heb gehad. Kinderarts is er nog niet maar 2 minuten na de bevalling word er aan mijn man gevraagd om op de grote rode knop te drukken, hij moet niet schrikken, de kamer staat zo vol met mensen. Dat was ook zo, Lara word bij mij weg getrokken en word aan manlief gevaagd of het de eerste is, nee zegt hij en krijgt Lara in zijn armen gedrukt. Niet na gekeken niet schoongemaakt niets. Iedereen loopt aan mij te trekken, een arts gaan met zijn had naar binnen (heb alles bij elkaar geschreeuwd) nee volgens mij is de placenta wel weg maar ik weet het niet zeker, ze moet toch naar de OK, ze verwachten een kwartier bezig te zijn, dat word 3,5 uur! Manlief heeft geen idee of ik nog in leven ben en loopt al een uur met Lara door de kamer, gelukkig is mijn vader in de buurt en die komt meteen naar hem toen. (daar was ik zo blij mee achteraf) Na 1,5 uur komt er een verpleegkundige dat het bloeden niet wil stoppen en de baarmoeder niet wil krimpen, verder kon ze weinig vertellen ja dat er 3 artsen bezig zijn met mij waaronder de kinderarts voor Lara! Even kort samen gevat, waarschijnlijk is de placenta vast gegroeid in het litteken van de KS 2 jaar daarvoor (komt nooit tot zelden voor!) Na 3,5 uur opereren sluit mijn baarmoeder, inmiddels ben ik 4/4,5 liter bloed verloren!!!! Na veel andere complicaties op de uitslaapkamer krijg ik rond 11 uur s avonds eindelijk Lara te zien. Helaas zie ik niet zo veel, ze plakken je ogen dicht voor de OK en ze hadden verwacht dat ze maar 15 minuten bezig zouden zijn, dat werd 3,5 uur... 1 ooglid niet goed afgeplakt en is door de droge lucht op de OK gaan irriteren. De eerste 3 dagen kan ik Lara bijna niet zien. De weken hierna ga ik nog vaak terug naar het ziekenhuis, de hechtingen willen niet oplossen, ik ben flink ingeknipt en ook nog uitgescheurd. Al met al aardig wat hechtingen die verschrikkelijk trekken, ik kan niet liggen of zitten, staan gaat het beste maar houd ik niet lang vol. Ik slik tot 3 maand diclofenac, wat een super spul hihi Ik herinner me ook bijna niets meer van de eerste 3 maanden en daar heb ik het nog regelmatig flink moeilijk mee. Lara had ook nog eens het kiss-syndroom. Zo het is een flinke tekst geworden! Dit is de eerste keer dat ik het hele verhaal typ, lucht wel weer op! Helaas heb ik er een flinke verzakking aan over gehouden. Inmiddels is Lara 8,5 maand een heerlijke vrolijke baby die steeds meer gaat slapen!
Bij mijn bevalling ging het er volgens mij redelijk normaal aan toe. Wat me wel is bijgebleven is dat ze een mooi verhaaltje op kwamen hangen over dat ik alleen deze 2 zou zien (verpleegkundige en verloskundige). Nou echt, ik kon de tel niet meer bijhouden, maar wat daar allemaal de kamer in is komen lopen! En ik weet nog dat tijdens het persen de 2 dames zo ontzettend stonden aan te moedigen (lees gillen) dat ik er knettergek van werd en ze toch wel enigzins snauwend heb gevraagd of het wat rustiger aan kon. Oh ja, de verloskundige wilde op haar manier "helpen". Ik heb wel een paar keer geroepen dat die vingers erg vervelend waren. Toen het niet lukte en zij wegliep om de gyn te gaan bellen, bleef de verpleegkundige dus alleen achter. Nou zegt ze, ik denk dat ze 'm weer af kan gaan bellen zo, want ik zie ineens een hoop donkere haartjes. Toen de verloskundige terugkwam, was het koppie er al bijna uit. Achteraf zij ze idd dat ze beter had moeten luisteren. Ik weet wel dat bevallende vrouwen van alles kunnen roepen. Voor haar was het ook een leermoment. Maar gelukkig was die gyn niet nodig!