Genante en memorabele bevallingsverhalen

Oh ja,toen Sietse net eruit was is hij eigenlijk vrij direct aan de beademing gelegd,ik heb hem maar heel kort vast gehad....wel weet ik nog dat ik toen zei toen hij op mijn buik lag,"waar komt die nou vandaan"..uuuhm spiegeltje nodig

 

Haha, nee, niet eens Ik denk dat ik high was van mijn eigen endorfientjes

 

*Proest* haha ik zie het ook helemaal voor me

Beetje zo van, jou verstaat ie niet maar mij wel

 

Wat een leuke topic!

Ik heb eigenlijk een hele makkelijke bevalling gehad,
Nergens las van gehad totdat ik bloed verloor om 6 uur? Toch maar even vak gebeld en moest me half 9 in zhuis melden.
Daar wat gedronken met vriend/kraamverzorgster en vk. Half 10 vliezen gebroken en toen kwamen de weeen heel snel en pijnlijk maar kon ze goed opvangen, vond de persweeen niet erg en riep elke ik jaa ze is er bijna kijk schat goed opletten.. Tot dat ze er was en ik m'n mooie meisje bij me had, had nog geen vloek, traantje of wat dan ook gelaten en toen zag ik ineens een spuit naar me been toe gaan.. Totaaaaaaaaale paniek sloeg uit!!! Deed er alles aan om hem niet te krijgen.. Vk met m'n benen weggeduwd terwijl ik m'n meisje bij me had. En owee als die spruit erin kwam!
Het is ze uiteindelijk gelukt terwijl ze met z'n 3e op me been lagen...😊

Achteraf veel om gelachen' bevalling was voor mij een makkie maar die prik........ 😀😀

 

Zo mijn bevallingsverhaal er ook maar bijzetten
De bevalling:
Om 19:00 uur savonds stond ik op van de bank na het eten en ik voelde inene iets lopen. Ik zei nog tegen mich: ok of ik plas in mijn broek of mijn vliezen zijn zojuist gebroken hihi. Om zeker ervan te zijn dat ik niet in mijn broek had geplast, toch maar even naar de wc gegaan. En daar het truukje met op je hand blazen toegepast. Uhmm Mich het is vruchtwater, want het stroomt er nu nog uit. Dus ik was helemaal enthousiast! Het is eindelijk begonnen! Met veel enthousiasme de verloskundige gebeld. Ze kwam even langs rond 20:15uur. Toen maar vast begonnen met alles te checken of ik alles ingepakt had. Me druk te maken dat er gestofzuigd moest worden haha. Toen de verloskundige langs geweest was en had bevestigd dat het inderdaad vruchtwater was,kreeg ik het advies om lekker mijn ding te doen en te bellen zodra de weeen om de 5 minuten kwamen. Ondertussen hadden we Tamara al gebeld dat ze hierheen moest komen(ze was aan het werk hihi). De ouders allemaal op de hoogte gesteld dat het begin er was,maar dat we nog niet naar het ziekenhuis hoefden. Ondertussen begonnen er wel wat weeen te komen,maar nog niet snel genoeg achter elkaar.
Rond 22:00 uur kwamen de weeen ineens wel heel snel achter elkaar en zat er soms zelfs nog maar 3 minuten tussen. Dus de verloskundige weer gebeld, die was al in het ziekenhuis dus wij mochten ook daar naartoe gaan komen. Jeeee het werd steeds spannender.
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werden we naar de verloskamer gebracht en zou de verloskundige snel komen om te kijken hoe het er voor stond.
Ik kon de weeen nog goed opvangen, weliswaar hangend tegen de wasbak/aanrecht aan. Ik had namelijk helaas rugweeen. Maar met de ademhalingstip van mijn vriendin en het voorrecht een hele levendige fantasie waardoor ik heerlijk zen in mijn eigen plekje kon zijn kon ik ze goed doorkomen. Ik wilde rond 23:30 graag douchen,maar wilde wel even zeker weten dat ik niet al zoveel ontsluiting had dat ik er maar kort onder kon staan. Dus de verloskundige kwam voor het eerst controleren voor de ontsluiting (thuis had ze nog niet gekeken ivm infectiegevaar en de weeen waren toen nog niet begonnen). Ik zat op 5 cm. Jaa op de helft, dus kon nog met gemak douchen.
Eenmaal in de douche, was dat erg prettig tijdens de weeen. De warem straal op mijn rug deed me erg goed. Michel en Tamara beide op een stoeltje in de douche voor het gezelschap hihih.
Na een uur toch maar onder de douche uit gegaan.
De weeen namen nu wel toch in heftigheid toe,maar waren nog steeds goed op te vangen. Rond half 3 kwam de verloskundige weer controleren voor de ontsluiting, ik zat nu op 7/8 cm. Ok vooruitgang,maar helaas ook momenten dat ik wel 3 weeen achter elkaar kreeg en die best heftig konden zijn. Liggen was geen succes,maar tada de techniek van tegenwoordig is al erg met zijn tijd vooruit, dus het bed kon omgetoverd worden tot een "stoel". Dit gedaan want misschien werkt de zwaartekracht wel mee met de centimeters en aangezien ik ook graag op de baarkruk wilde,waren dit 2 vliegen in 1 klap haha.
Wel voelde ze dat mijn vliezen niet helemaal gebroken waren maar gescheurd,dus ze heeft ze alsnog doorgeprikt. Het bleef goed stromen haha.
Rond half 4/kwart voor 4 had ze weer gecontroleerd,maar zat ik helaas nog steeds op 8 cm. Ok dit ging niet heel snel. De verloskundige gaf aan dat als ik om half 5 nog op 8 cm zat, ze gingen bijstimuleren. (dit heb ik met Bodine ook gehad, dus ergens verbaasde het me niet.)
Zogezegd zo gedaan, om half 5 helaas nog steeds 5 cm, dus akkoord gyn werd geregeld en infuus werd geregeld. Ik wilde wel pijnstilling, want bijstimulatie en al behoorlijk heftige weeen. Ik voorzag dat ik dan het laatste stuk niet meer ging redden.
De verpleegkundige durfde niet goed te prikken want mijn aderen rolden (nog nooit last van gehad hahah). Dus rond kwart over 5 kwam de verloskundige van het ziekenhuis en die heeft het infuus gezet. De pijnstilling werd ook aangesloten en haalde zo de scherpe randjes van de weeen af. Ik kreeg ook een pompje dat als een wee begon ik een extra "boost" kon krijgen haha. Nadeel van de pijnstilling was dat je ademhaling erg oppervlakking word, dus Mich en Tamaar moesten constant mij aansporen goed door te ademen. Want tja Naatje lag soort van high te wezen haha.Ik kan me van dat moment alleen nog goed herinneren dat ik dacht wat een humor,ze moeten op me letten en zeggen dat ik adem moet halen. ohh ik hoor het piepje..adem in! whahah
Echt wazig werd je van dat spul

Op een gegeven moment ging Tamaar even snel roken en zou Mich erna gaan. Toen Mich net weg was, kreeg ik persdrang. Tamaar meteen Mich laten bellen dat hij als de sodemieter terug moest komen haha.
De pijnstilling ging uit en ik mocht meepersen. Wel kreeg ik een zuurstofkapje. Het persen heeft in totaal 12 minuten geduurd.
Toen is ons wondertjes geboren om 06:08 uur. Hij werd meteen op mijn borst gelegd. Tijdens zijn geboorte had meneertje met het eruit komen meteen gepoept en toen hij bij mij lag ook geplast. Zo die vuurdoop had ik alvast gehad hihi.
Jax heeft heerlijk een lange tijd bij mij gelegen voor ze hem gingen wegen en aankleden. Hij heeft zelfs al gedronken aan de borst. Dit wilde ik zo graag dat ze hem zo lang mogelijk bij mij zouden laten liggen.
Toen kwam het moment van hechten. Eerst mijn eigen verloskundige vroeg of ze nog moest blijven of at ik het erg vond als zij naar huis zou gaan (officieel was het natuurlijk overgedragen nar de gyn, maar de vk van het ziekenhuis was erbij). Dus ik zeg tegen haar, nee tuurlijk ga lekker naar huis. Het is een zware nacht voor je geweest..Was niet eens sarcastisch bedoeld, had medelijden met haar, want ze had in 6 uur tijd 3 bevallingen gehad.
Maargoed de vk van het zieknhuis ging kijken voor het hechten. gelukkig een klein scheurtje dus voor het mooie wel 4 hechtingen.
Nou toen begon het. De godvers en de k.l.o.t.e schoten de kamer door. Ze moest door litteken weefsel heen en dat leek wel of ze een stuk leer zat te naaien. ze kwam er alleen doorheen met wat geweld. ik heb haar bij elke steek lelijke woorden toegeworpen. en toen ze klaar was meteen sorry sorry sorry. Jax lag op mijn borst, ik tegen hem, het s maar goed dat je je dit niet herinnert later.
Maar toen het voorbij was(want tja het waren er maar 4), was mich ook weer terug. Die zag er ook echt uitgescheten uit. Ik alleen maar vragen, gaat het wel, voel je je wel goed,wil je wat eten/drinken (waar je je al druk om maakt als je net bevallen bent). Zei nog tegen hem, ja voor jou is het ook vreselijk zwaar geweest..al met al, zorgzame zit er altijd goed in, alleen tja als je net bevallen bent boeit dat normaal niet haha.

Nadat Jax werd nagekeken en gewassen en aangekleed, ging ik douchen. Toen we naar zaal mochten, moest Jax nog wel nagekeken worden door de kinderarts, dit ivm mijn pijnstilling en bijstimulatie en vanwege de afwijkingen die Bodine* had.

Nu was hij al gecontroleerd daarop dus we wisten dat hij deze afwijkingen niet heeft. Maar goed dat is blijkbaar interessant voor artsen, aangezien het niet veel voorkomt, dus arts 1 is geweest. Ja alles is goed. Nou mooi mogen we zeker zo naar huis? Ja zegt ze dat kan, even de papieren in orde maken en zodra dat geregeld is kunnen jullie gaan.

Goed half uur later, weer kinderarts, ja we willen nog even extra kijken want het is toch wel iets zeldzaams wat zijn zus had (let wel zijn zus). dus arts 2 komt met stagaire, weer Jax uitkleden. Dus ik al aardig geprikkeld gezeg dat ze moesten opschieten anders zou ik Jax gewoon oppakken en meenemen naar huis want hij is geen studieobject.
Ok sorry van de arts,Jax weer aangekleed, nu mogen jullie straks echt weg.
Ok wij wachten en wachten, ging de verpleging eerst met pauze. Dus ik was het echt al goed zat, ik naar de bali gelopen gezegd dat ik mijn kind ging aankleden en in de maxicosi ging doen en naar huis ging. Ze konden de papieren ook opsturen anders.
Nou binnen 5 min hadden we ze ineens de papieren.

Dus eindelijk mochten we weg.

Zo dit was mijn verhaal

Liefs Nathalie

 

Naatje, dit is niet het juiste onderwerp om je bevallingsverhaal in geuren en kleurn neer te zetten.

 

Tis al een tijdje geleden, maar moest naar de uitslaapkamer voor de ruggenprik dus een nieuwe verpleegkundige. Meisje komt naar me toe, steekt haar hand uit en zegt:
Hallo, ik ben xxx (ik weet het echt niet meer)

Waarop ik met beide handen haar hand grijp en alleen kan uitbrengen:
Hallo, ik moet een bakje!

Ze was net iets te laat

 

Ik was toendertijd iedereen die ik tegenkwam van het ritje van de Verloskamer naar de Operatiekamer aan het smeken om een ruggeprik... zelfs de schoonmaker die naast me in de lift stond... en serieus?? Had het prima gevonden als hij me die had gegeven haha

 

Wat een giller!!!

 

Na eeeindelijk het hele topic te hebben gelezen- en regelmatig in een deuk te hebben gelegen, komen hier wat dingetjes die me het meest zijn bijgebleven van mijn eigen bevalling.

Ik was binnengekomen in het zh met 3 cm ontsluiting om 5u 's ochtends.
Na wat onderzoeken en ctg's etc. , komt er weer een jonge co-assistent binnen met de mededeling : ' de weeen zijn nog niet sterk genoeg en je hebt nog maar 3 cm dus misschien sturen we je alsnog naar huis zometeen' . Vriendlief en ik al helemaal chaggie want ik had toch echt wel weeen,was 40 +6 weken zwanger en er onderhand wel klaar mee!

Komt een halfuurtje later de dienstdoende gyn binnen, een oudere mevrouw - type niet zeuren maar werken , met de mededeling " je denkt toch niet dat ik iemand die bijna 41 weken zwanger is, nu nog naar huis laat sturen. Nee hoor mevrouw, of u nu wil of niet die baby wordt vandaag geboren.
Meteen stormt er een heel legertje verpleegkundigen, co's , etc.. binnen , er wordt een infuus geplaatst, de weeenopwekkers gaan erin , mn vliezen worden gebroken en ze raadt me toch wel even ten sterkste aan om een ruggenprik te nemen want het kan nog wel eens even gaan duren.

Toen alles weg was, zegt mijn vriend heel droog : en nu gaat het dus echt beginnen? Kzeg jaa het was duidelijk nog niet aan de gang , heb al een hele week voorweeen, ben gestript , heb weeen maar nu gaat het pas echt beginnen.

Paar uur later kreeg ik me een pijn door de ruggenprik heen die steeds erger werd, ik zeg tegen vriend van dit is niet normaal hoor , ik weet uit ellende niet hoe ik moet gaan liggen en ik mag niet van dat bed af.
Zegt ie , je hebt toch ook een pompje ,druk daar dan op.
oohh ja helemaal vergeten . Toen hebben we nog ff met zijn twee een uurtje liggen pitten, heerlijk was dat.

Rond 18u had ik volledige ontsluiting, dus ze zouden over een halfuurtje terug komen en dan kon ik gaan persen want de baby moest nog wat meer zakken . Nog nooit gehoord, kzeg tegen mijn vriend : volgens mij willen ze nog even eten.

Toen begon ik echt wel zenuwachtig te worden en zat helemaal te rillen, heb uit 'angst' voor wat er ging komen nog even een paar keer op de pomp geduwd.
Met het gevolg dat ik mijn persweeen niet meer voelde, oeeps.. moest dus mee gaan persen wanneer de gyn het zei.

Heb nog even tussen het persen gezegd, dat als ik had geweten dat het zo vermoeiend zou zijn, ik tijdens de zwangerschap beter had blijven sporten. Heel de kamer lag even in een deuk.

na een halfuur persen, bleek dat ons dochtertje een sterrenkijker was en er dus niet makkelijk uit zou komen,
Hup de pomp erop, knip erin.. en na 2 keer meepersen werd ze geboren.
Ze werd meteen meegenomen om door de kinderarts te worden nagekeken, vriend en ik keken elkaar nogal beduusd aan.
Ik zeg , loop er dan even naartoe kun je foto's maken.
Ocharme het schaap was helemaal de kluts kwijt nadat hij achter mijn bed door moest terwijl ik nog in de beugels hing.

Nadat ik was gehecht en het meeste personeel de kamer uit was, zegt ie heel droog tegen me , je had eens moeten zien wat er allemaal op de grond lag.. ECHT niet normaal.
Ja schatje, dat voel ik zelf ook dat ik wel wat bloed ben verloren .

Kan je wel vertellen dat alle clichés waar zijn, het is echt de meest speciale dag in je leven!
Sorry, het is toch nog een heel verhaal geworden haha.
Wou alleen wat anekdotes neerschrijven

 

Pfoe mijn bevalling is inmiddels meer dan 5 jaar geleden.. Ik was voornamelijk druk met de pijn van de weeen wegpuffen (weeenstorm) het enige wat ik me kan herinneren is dat er mensen binnen kwamen die hun hand uitstaken om zich voor te stellen... je moet je voorstellen dat ik zoveel pijn had en de hand van mijn toenmalige man en de assistent stevig vast had en niet van plan was los te laten! Ik heb niks gezegd maar ik dacht echt: WTF??!!! Are you kidding me?? denk je nou echt serieus dat ik me poot uitsteek om een handje te geven idioot??!!

En later kwam mijn man goedbedoeld met lipgloss aan zetten (tip van een vriendin tegen droge lippen van het puffen) en toen heb ik geroepen: ROT OP MET DIE LIPGLOSS!!

Verder ben ik braaf geweest

 

Normaal ben ik een pittige tante maar tijdens mijn bevalling was ik vrij rustig.

We kwamen in het ziekenhuis aan en mijn vliezen waren gebroken en had al aardig wat weeen. Vriend haalt een rolstoel en we rijden naar de lift om naar de 1e etage te gaan. Dat is een mini lift alleen bedoelt voor mensen die niet met de roltrap kunnen. We lopen op de lift af, ik al puffend met de vluchttas op schoot en grote rode wangen (ik had het duidelijk al best zwaar) Komt er een bejaard echtpaar voorbij, ze kijken me nog aan en hop ze kruipen zo voor om de lift in te gaan dus wij konden er niet meer bij Ik kon tussen het puffen door alleen nog uitbrengen NOU JAAAA

Ik lag al een uur persweeen weg te puffen op mijn zij, en elke keer kwam er een verpleegster naast me staat om aan het infuus te prutsen, op zich niet erg maar ze had zon afdeling telefoon in haar zakken die dus maar bleef afgaan vlak voor mijn gezicht(en ze nam hem niet op) Dus toen ik het echt beu was heb ik geroepen '' als je nu niet oprot met die telefoon gooi ik hem weg!!'' Ze heeft me trouwens na de bevalling alleen maar lopen afsnauwen dus heb ook geen excuus gemaakt.

Verder heb ik uiteindelijk een ruggeprik gehad (die helaas niet werkte omdat hij blijkbaar verkeerd gezet was) Dus we lopen over de gang om naar de andere afdeling te gaan voor de prik. Valt halve wege mijn bed uit elkaar whahahaha moest ik tot overmaat van ramp ook nog met allemaal andere mensen in de lift. We waren op de verdieping waar we moesten zijn en gaan de lift uit hoor ik achter me '' succes he!!'' Waren dus de mensen in de lift

Toen er voor de 20e keer werd gevoelt hoe het ervoor stond en de vk vroeg of de co ook even mocht voelen zei ik '' tuurlijk het is toch net een kijkdoos vandaag''

Verder heel vaak gevraagd of we niet op een andere dag verder konden gaan ik was zoooooooo moe

Nou dat was het volgens mij wel.

 

Ik was 41+3 weken zwanger toen ik zondag op controle moest voor een ctg enz toen vertelde de verloskundige me dat ik de volgende dag ingeleid zou worden omdat alles nog steeds potdicht zat en dat ik er rekening mee moest houden dat het dan nog zeker een paar dagen ding duren.
Dus wij melden ons braaf om 7.30 in het ziekenhuis ik lig rustig op bed en ze komen me klaar maken maar eerst voelen ze nog een x of ik geen ontsluiting heb gekregen ik roep nog stoer nee hoor dat kan niet ik heb niks gevoeld. Zegt ze maar je hebt al 3 cm ontsluiting dus je gaat hoe dan ook vandaag bevallen! Ik was helemaal in paniek en zei ik ben er nog niet klaar voor en dat kan niet want jullie hebben gezegd dat het nog een paar dagen duurt. Het heeft zeker een uur geduurd voordat ik het kon bevatten..

 

Ik weet nog dat ik twijfelde of ik wel echt weeën had.
Toen de vk kwam bleek ik al 5cm ontsluiting te hebben en besloot ze de vliezen te door te prikken, toen ze dat had gedaan zei ik heel droog ja dit zijn de echte weeën en 20 minuten later ging ik van mijn zij op de rug en ik kreeg ineens persdrang! Ik zeg weer heel droog ik moet drukken en 2 minuten later was de kleine man al geboren!

Ik was heel bang omdat het zo snel ging dat ik uitgescheurd zou zijn, maar nee hoor geen schrammetje!

 

Hierbij mijn bevallingsverhaal met enig gênante momenten (geschreven aan mijn dochter, beetje een lang verhaal ):

Op 29 juli (7 dagen over tijd) deed jij nog geen aanstalten om geboren te worden dus ik moest weer op afspraak komen bij de verloskundige. De verloskundige en derde jaars student hadden dienst. Papa was inmiddels vrij van het werk dus hij kon ook mee naar de afspraak. Tijdens de afspraak heeft de student bij mama gevoeld of de baarmoedermond al aan het verweken was en wat de stand van de baarmoedermond was. Helaas was de baarmoedermond nog niet zacht en nog echt een ‘’tuitje’’. Daarom heeft zij mama toen gestript (baarmoedermond losmaken van de vliezen). Dit kon de bevalling op gang helpen. Helaas gebeurde er die dagen weinig.

Woensdag 31 juli
Verloskundige en student kwamen bij papa en mama thuis om mama nogmaals te strippen. Gelukkig was mama haar baarmoedermond nu wel verstreken en kon de stagiair de vliezen goed los wroeten.

Donderdag 1 augustus
Door de tweede strippoging kreeg mama die nacht vanaf 03:30 uur weeën/krampen om de 5 minuten. Om 9 uur heeft mama de verloskundige gebeld. De andere verloskundige had dienst en kwam om 10 uur bij mama kijken. Helaas voelde zij nog geen ontsluiting en sprak met mama af om s’avonds om 20:00 uur weer langs te komen tenzij de situatie veranderde. Dit gebeurde niet dus om 20:00 uur kwam de verloskundige nogmaals langs en voelde weer geen verandering. Zij zei stellig dat mama nog niet aan het bevallen was. Tijdens het toucheren s’ochtend en s’avonds heeft zij mama ook nog gestript.

Vrijdag 2 augustus (warmste dag ooit op 2 augustus en warmste dag van het jaar 2013)
De nacht van donderdag op vrijdag had mama erg pijnlijke krampen/weeën! Mama wist niet waar ze het zoeken moest! Ook papa vond het maar raar dat mama nog niet aan het bevallen was en toch al zo’n pijn had. Die ochtend zakten de weeën wat af. Gelukkig moesten we deze dag om 9.30 naar de gynaecoloog in het ziekenhuis omdat mama inmiddels 10 dagen over tijd liep. Om 9 uur zijn we nog bij opa geweest voor een kopje koffie. In het ziekenhuis kreeg mama eerst een CTG om te kijken of jij het nog goed deed in mama haar buik. Op deze CTG bleek dat jij het prima naar je zin had en ook bleek dat mama wat harde buiken had tenzij ze op haar zij ging liggen dan kwam er direct een enorme wee. Na de CTG moesten we ons melden bij de gynaecoloog. We moesten nog even wachten in de wachtkamer en in tussentijd kreeg mama weer weeën om de 5 minuten die ze steeds lopende ging weg zuchten. Totdat een andere gynaecoloog mama zag. Ze vroeg aan mij hoe het ging en voelde aan mama haar buik. Mama vertelde haar dat het wel ging en dat ik waarschijnlijk zo aan de beurt was en mama liep direct weer verder om de wee weg te zuchten. Papa zag dat deze gynaecoloog direct naar de balie liep en zei dat ze mij voor moesten laten gaan. 5 minuten later werd mama opgeroepen door de dienstdoende gynaecoloog. Hij liet papa en mama naar binnen en vertelde dat de CTG er goed uitzag. Toen hij voelde hoe het met mama haar baarmoedermond was constateerde hij 4 cm ontsluiting!

De gynaecoloog belde de verloskundige op om te vertellen dat ik 4 cm ontsluiting had en dat hij mama naar de kraamafdeling zou sturen. Om half twaalf meldden papa en mama zich op de afdeling. Daar werden we begeleidt naar de verloskamer.

Om twaalf uur kregen we ook wat eten aangeboden. Daarna heeft mama zich even gedouched en om half 1 was de stagiair al bij ons om ons te steunen maar mama kon toen nog prima zelf de weeën weg puffen. Vooral het warme weer was onderwerp van de dag (35 graden).
Om kwart over 1 was de verloskundige er ook en hebben we met zn allen besloten om de vliezen door te prikken. Dit gebeurde uiteindelijk om half 2 en toen bleek dat jij in het vruchtwater had gepoept. Hierdoor werd mama overgedragen aan de gynaecoloog. De stagiair gaf aan dat ze graag bij de bevalling wou blijven. De gynaecoloog gaf aan dat hij dit prima vond en dat zij de bevalling zou doen met zijn toeziend oog. Vervolgens kreeg mama een infuus en jij een elektrode op je hoofdje om jouw hartslag in de gaten te houden.
Om half 3 kwamen mama haar weeën niet regelmatig genoeg waardoor besloten werd om wat weeënopwekkers te geven. Toen werden de weeën zo heftig dat jouw hartslag aldoor behoorlijk daalde tijdens een wee. Mama moest vaak van houding veranderen om te kijken of dat beter was voor jouw hartje. Op een gegeven moment is de computer ook nog stuk gegaan waardoor de ICT man van het ziekenhuis nog langs kwam om de computers te verwisselen! (terwijl mama in vol ornaat een wee stond weg te puffen.....
Tegen kwart voor vier werden de weeën steeds heviger en ze volgende elkaar steeds sneller. Mama wou het liefst naast het bed staan al leunend op het matras. Papa moest dan heel hard op mama haar onderrug drukken om zo de pijn wat te verzachten. Tussen de weeën door was mama een beetje slaperig/wazig. Tussendoor kwam de gynaecoloog om het hoekje kijken om te vragen hoe het ging en of mama al moest ’’poepen’’.
Om tien voor vijf voelde mama een drukkend gevoel van onderen. Mama vertelde dat aan de stagiair en zij zei dat ik heel voorzichtig een beetje mee mocht drukken. Ze zei tegen mama dat ze weer op bed moest gaan liggen en voelde dat mama bijna 10 cm ontsluiting had. De gynaecoloog werd opgeroepen en intussen werd mama gekatheteriseerd om de blaas leeg te maken. Mama had al het vocht al uitgezweet want er zat niks meer in mijn blaas. Daarna mocht ik flink meepersen tijdens elke perswee. Papa drukte mijn hoofd goed naar voren en ik hield zelf mijn benen stevig vast. Op een bepaald moment zei de gynaecoloog dat hij al haartjes zag. Mama geloofde dit niet en vroeg papa om te kijken of dit echt zo was. Papa bevestigde dat de gynaecoloog gelijk had. Enkele ween daarna werd jouw hoofdje in een keer geboren. Helaas was de perswee toen weg en moesten we wachten op de volgende wee zodat ook jouw lichaampje geboren kon worden. Omdat de volgende wee gevoelsmatig erg lang op zich liet wachten zei de gynaecoloog tegen mama dat ze een klein beetje moest persen en toen kwam de wee in alle hevigheid terug waardoor jouw lichaampje ook geboren werd. WE vergaten uiteindelijk ook helemaal te kijken of jij een jongetje of een meisje was.

 

Hier ook weer bevallen

Ik vraag me af hoe "helder" vrouwen zijn tijdens hun bevalling, ik was aan het persen, en heb serieus na elke perswee (en flink geperst te hebben) gevraagd hoe het ervoor stond en hoe ver ze al was...
Heb ook steeds op de klok gekeken en gedacht "waaaaaarrrooooommmm duurt dit veel langer dan de eerste?
Dus ook maar even tussendoor gevraagd (daar wist ze dus geen antwoord op...)
(Bleek een sterrenkijker te zijn...)

Daardoor vertelde ze me dat ze een knip ging zetten (heb ik even bij meegekeken )


Na de bevalling onder de douche moest ik zo lachen om mijn vriend:
De vorige X hadden we een dicht douche gordijn, zag hij dus niet veel...
in dit huis hebben we een glazen wand, vriendlief zat op de deksel van de wc te kijken hoe ik stond te douchen(kijken of alles wel goed ging met mij) maar ik verloor natuurlijk nog een hoop zooi, wat samen met water nog meer bloederige zooi lijkt...
Hihi dat hoofd van hem, volgens mij dacht hij dat ik ter plekke doodbloedde