Er kwam een mannelijke gyn mij toucheren om te kijken hoeveel cm ik had. Ik had toen 3 a 4 cm. Maar die man deed wat, beetje vroeten ofzo. Deed me echt zeer. Heb echt gezegt dat ik hem niet aardig vond! Was echt boos haha. Toen werd ik een uurtje daarna weer getoucheerd door een vrouw, en die deed me geen pijn ik echt zo: OOOOOO JIJ BENT AARDIG, DIE MENEER NIET HOOR DIE DEED ME ZON PIJN IK WIL HEM NIET MEER ZIEN... wat je ook allemaal zegt tijdens de bevalling
Mijn bevalling....een melige toestand. Op maandag 13 januari om 10:00uur braken mijn vliezen, ik was toen al 41+2 en zou die week ingeleid gaan worden. Wat een opluchting dat het allemaal vanzelf begon Helaas was dit van korte duur... Mijn vriend ging onze dochter naar opa en oma brengen en in die tussentijd kwam de vk even controleren hoe het ging en of alles goed zat. Nou....niet dus, onze zoon lag iets verhoogd en rechts met zijn hoofdje bij mij bekken. Dat werd dus toch bevallen onder begeleiding van het ziekenhuis *balen* Maar goed, alles voor de kleine. Even later belde vriend op om te vragen hoe het ging en of de vk er al was. Ik:"Ja ze is er en we moeten naar het ziekenhuis want onze zoon ligt niet recht voor de uitgang." Hij:"Ow, dus ik moet direct door naar het ziekenhuis?" Ik;"ja." Laat ik nou vergeten zijn om hem te zeggen dat ie mij eerst moest ophalen..... dus drie keer raden waar hij naar toe onderweg toen ik hem weer belde met de vraag waar ie bleef. Dat begint al goed zo hahaha! Eenmaal in het ziekenhuis vroeg de verpleegkundige die ons opving me:"Zo, dus jij denkt dat je vliezen gebroken zijn?" Ik:"Nee, dat denk ik niet hoor....dat WEET ik " Eenmaal op bed en aan het ctg kwam de arts eens kijken wat er nou was en hoe de kleine man er bij lag, en voor de zekerheid deden ze nog een echo om te controleren of de navelstreng er niet voor lag en er geen armpje voor lag. Gelukkig was dat niet het geval en mocht ik naar de verpleegafdeling om te wachten op de weeën. In de tussentijd was de schoonzus (C) van mijn vriend ook gearriveerd.......laat dat nu ook een jolige vrolijke muts zijn Wat juist weer goed voor mijn vriend want die kan niet goed tegen stress en zij zorgde er wel voor dat hij er geen last van had. De verpleegkundige vroeg voordat ik naar de afdeling ging nog of ik allergieën had, mijn antwoorden zorgden voor hilariteit. Verpleegkundige:"Heb je allergieën en zo ja welke?" Ik:"Ja, koper, rubberIk:"Ja, koper, rubber(jullie voelen hem al aankomen.....verpleegkundige en C begonnen te lachen en zeiden zowat tegelijk:"Ja, dat verklaart waarom je hier ligt hahaha!") diclofenac en ibuprofen." Owowowow dit belooft wat voor de rest van de dag... Na de vragenlijst werd ik naar de afdeling gebracht in afwachting van de weeën. En rond 16:00uur begonnen de weeën dan eindelijk op te komen. Na weer een checkup door de arts mocht ik naar de verloskamer want de kleine lag gelukkig centraal (C vroeg aan de arts op welk Centraal Station hij dan lag...gelukkig had de arts humor haha) Eenmaal daar moest ik op mijn zij gaan liggen. Ow nee he! Niet weer!!! Bij mijn dochter moest ik dat ook doen en haar hartslagje daalde toen bij elke wee en daar was ik toen behoorlijk van geschrokken. Dus had ik nu gevraagd om het geluid van de ctg uit te zetten en het scherm weg te draaien want dat bezorgde me iets te veel stress en angst. Maar ja, toen ze kwamen met het draaien kwam het weer naar boven. Ademhalen en rustig worden.... Ik lag op mijn linkerzijde op dat moment en nog geen drie minuten later kwam de verpleegkundige terug met de mededeling dat ik op de andere zij moest gaan liggen. Vraagt C aan haar of dat elke drie minuten moest gebeuren...ik zeg daarop:"Ja C, ik ben een braadkip Toktok ". Rond 19:30 kwam de arts om te zeggen dat ik aan de oxytocine moest. WAAATTT!?!?!? NEE!!!!! Moest ik bij dochter ook en dat heeft ervoor gezorgd dat ik elke keer wegviel en de bevalling in een waas heb beleefd en dat wou ik nu absoluut niet! Nu hadden ze in het AtriumMC wel het infuus in ene keer open gegooid waardoor ik en dochter in de stress kwamen te zitten, vandaar dat ik dus nu niet meer wou. De arts en verpleegkundige verzekerden me dat dat nu niet ging gebeuren (deze keer beviel ik in het Orbis in Sittard) en ik het tempo aangaf wat betreft het infuus. Oke, dan doe maar want mijn lichaam snapte het niet en de weeën kwamen te onregelmatig. Dus werd ik aan het infuus gehangen en begonnen ze op de laatste stand. Dat was ook alles wat ik nodig had want nog geen anderhalf uur later (verdorie, miste ik weer The Blacklist voor de helft ) begonnen de persweeën en om 21:35uur is onze prachtige zoon geboren :-D L.yam werd bij me gelegd en tijdens het kroelen met hem ging de arts-assistente me hechten want ze hebben ruimte moeten maken. Gaat in ene de telefoon van de assistente, maar zij kon niet oppakken omdat zij mij aan het hechten was. Dus vroeg ze aan C of zij de telefoon op wou pakken voor der. C pakt de telefoon op met; "Hallo, met de telefoon van F." Twee tellen later begint C te lachen.....de assistente en ik keken elkaar vreemd aan. F. pakt de telefoon over want ze was net klaar, begint ook zij te lachen en zegt nog:"Dat zou ik aan mevrouw zelf moeten vragen." en kijkt mij aan. Euh ja...het zal wel. F. hangt weer op en verteld wat haar collega had gezegd. Haar collega had aan C gevraagd of F. weer ergens met haar handen zat waar het zonlicht niet kwam, erin niet nee, er op, tja voor jullie een vraag voor mij een weet Al met al een bevalling die gepaard ging met een lach en een traan
Haha ik heb gevraagd aan mn verloskundige toen mn dochter op mijn buik lag en de navelstreng er nog aan zat of ze echt van mij was. Nee muts we hebben een andere baby onder het bloed gesmeerd en een navelstreng eraan vast gemaakt.
Zo nu ga ik ook eens mijn bevalling vertellen, Mijn man en ik waren in het ziekenhuis voor controle en een uur geleden had de verloskundige nog gekeken en had nog gezegd dat alles goed was en nog lang geen tijd was om te bevallen. Het was ook meer een routine check omdat ik 34 weken zwanger was en dat ze dan altijd voor de zekerheid een ctg scan maken. Mijn man en ik zijn lekker aan het kletsen en wat aan het lachen, en opeens voel ik plop en had zoiets van plas ik nu in mijn broek? Manlief gezegd dat hij de gyn moest halen want volgens mij waren mijn vliezen gebroken....mijn man nog lachen van echt niet. Check, inderdaad vruchtwater en toen ging het snel! Volop rug weeën en kon alleen maar mijn excuses jammer voor mijn gejammer hahahah. Vijftig min laten begon ik doodleuk te roepen dat ik moest poepen.......waarom nou, schaam me nog steeds hihihi. Maar bleek volledige ontsluiting te hebben en ze wisten niet hoe snel ze alles gereed moesten maken. Ook toen weer bleef ik maar de hele tijd mijn excuses aanbieden, maar vond ook dat ik mij zo aanstelden. Een uur en tien min later en knip rijker werd onze zoon met 34 weken geboren! Jammer genoeg werd hij meteen meegenomen en dat vind ik nog steeds lastig. Het was een snelle bevalling en zo zou nog wel eentje willen doen, alleen dan met 40 weken
Nou ik hoop dat ik me deze bevalling beter ga gedragen 😝 Heb wel 100 x mn excuus aangeboden haha. Maar goed ik had ook wel een drama bevalling zeiden ze in het zh dus denk dat het me wel vergegeven is 😊 Bij mij kwamen er termen uit van er komt van alles uit behalve mn kind! En bij mn knip auw gvd me kut staat in de fik! Ze konden er wel om lachen gelukkig.
ik kan elk moment bevallen en laat dat nou net zijn waar ik zo bang voor ben ik zit echt in twijfel of ik niet eerst gauw thuis een lavementje zal nemen maar weet niet goed welk ik mag nemen....
ik herinner me nog dat ik bij de tweeling al 25 uren weeen had en volop aan het bevallen was van nummer twee toen de verloskundige telefoon kreeg en dus even ophield met mee te duwen op mijn buik en ik bijna van het bed rolde in een poging haar te grijpen om haar vervolgens met geweld terug te sleuren en te dwingen verder op mijn buik te duwen ze kon nog net zeggen"ja ik bel later terug ik mag even niet praten nu...."
Stukje die ik heb geschreven voor m'n blog (die overigens nog lang niet klaar is en ook nog niet online staat ). Heb even de naam eruit gehaald en scheldwoorden gecensureerd omdat ik niet weet welke er nou wel en welke niet doorkomen. 'Ik strompel naar de woonkamer en klap m'n laptop open, om maar even door m'n newsfeed te scrollen. Slapen lukt zo toch niet. Nadat ik weer bij de laatste post die ik gelezen heb ben aangekomen, leg ik me zuchtend even neer. Au au au, geen goed idee en gelijk is daar weer die druk. Ik kijk naar de tijd, 06:19. Al ruim twee uur is dit nu aan de gang, maar toch gaat er nog geen belletje rinkelen. 'Sjongejonge, jij bent letterlijk een eigenwijze drol!', grom ik chagrijnig naar m'n achterste. Voor de derde keer laat ik me op de wc zakken en meteen voel ik een enorme, pijnlijke druk die ik met man en macht probeer tegen te houden maar die overduidelijk niet binnen mijn controle ligt. En dan hoor ik een hard, knappend geluid en in een fractie van een seconde ook kletterende geluiden die met regendruppels op het dak te vergelijken zijn. Ik knipper een paar keer vol ongeloof totdat het tot me doordringt dat er overal, echt overal water ligt. Wat? Huh? Ik kijk tussen m'n benen en zie dat er een enorme stroom bloed naar beneden loopt. Oh god. Dat kan niet waar zijn. Oh god, nee. Nee! Opstaan durf ik uiteraard niet meer, maar ik heb nu toch echt G. nodig. Ik begin te roepen. Eerst kalm, zodat hij niet in paniek wakker wordt en zodat de buren me niet horen (we wonen in een ontzettend gehorig appartementencomplex). Ik was immers in de veronderstelling dat de weeën en dergelijke nu pas zouden beginnen. Maar hij hoort me niet.. Langzaam raak ik enorm in paniek omdat het bloed maar blijft stromen en ik begin keihard te huilen en te schreeuwen. Ik hoor dat hij in bed opspringt en in paniek (precies wat ik dus niet wilde bereiken) 'Ja?!' roept. 'G-hee-hee, heeeeeeelp me, heeeeeeeeeeelp', brul ik. Hij komt aanrennen en glijdt nog net niet uit over onze houten vloer. 'Wat is er?', vraagt hij zo snel dat het bijna onverstaanbaar is. 'Wat is er, wat is er, wat is-' Dan ziet hij het water en het bloed en ook hij begint te huilen. Gek genoeg kalmeer ik daar juist weer een beetje van en ik zeg dat hij m'n moeder-kind pas moet pakken en het ziekenhuis moet bellen. Hij rent naar de woonkamer, grist de pas, rent naar de slaapkamer om z'n mobiel te pakken en toetst het nummer zo snel hij kan in. 'Tuuuut.. tuuuut.. tuuuut.. tuuuut..' Een minuut of vijftien gaat dit zo door, terwijl G. tegen z'n telefoon schreeuwt en ook ophangt om opnieuw te bellen, wellicht werkt het dit keer wel. En dan voel ik iets balvormigs en glads naar beneden zakken en het lijkt wel alsof een opening zich vormt. 'ZE KOMT AL G., SH*T, ZE KOMT ERUIT', gil ik en ik raak compleet in paniek. Hij probeert me te kalmeren zo goed hij kan. 'Rustig, ze komt nog niet, wat je voelt zijn de weeën, rustig maar' Maar voor hij z'n zin heeft afgemaakt ben ik al begonnen met persen en is haar hele hoofdje inmiddels compleet zichtbaar. G. kijkt me met ogen als schoteltjes aan. 'Ademen!', roept hij, 'Blijven ademen! Blaaaaaaaaaas pffffffff' 'F*ck, nee, F***CK', schreeuw ik, terwijl ik opnieuw een enorme drang voel en weer begin te persen. In een razendsnelle reactie weet G. nog net zijn telefoon op de grond te smijten en haar op te vangen voor ze in de wc-pot valt. We kijken elkaar aan en het enige wat we een paar seconden lang kunnen is keihard schreeuwen. Misha is geboren.'
Aah wat blijft het een indrukwekkend verhaal Micchan.. Pff. Zit weer met tranen in mn ogen. Lea, ik zie dat je weer zwanger bent! Gefeliciteerd! Ik wens je het allerbeste toe!
Hihi dank je Jullie zoon heeft ook al zo'n mooie naam @Micchan Kan de juiste woorden niet vinden....nogmaals heel veel sterkte.