Ik had met 28 weken een pretecho, maar kind is eigenwijs en lag er niet zo goed voor in de zin dat ze het gezichtje mooi in beeld kon brengen. De echoscopiste probeerde vanalles, maar uiteindelijk moest ik maar even wat gaan rondlopen en wat springen enzo in de hoop dat de baby wat zou gaan draaien. Ik dus van die bank af en ga rondlopen, beetje rennen op de plaats...en springen...mij niet realiserende dat mijn evenwichtspunt zich waarschijnlijk enigzins verplaatst had door die buik Ik val dus zo achterover, op mijn billen! ik voelde toen ik ging vallen dat ik mijn evenwicht niet meer kon houden en kun dus net half wankelend met mijn armen zwaaiend een paar passen naar achteren lopen zodat ik bij de muur met mn rug recht naar beneden zou glijden. en manlief heel stond direct bij me heel bezorgd "lief, gaat het wel goed?" "Ik zo ja, ik verloor opeens mijn evenwicht, weet ook niet hoe dat kan " terwijl t natuurlijk wel duidelijk was maar schaamde me dood!
Haha! Super grappige dingen allemaal!! Tijdens mijn vorige zwangerschap was de absolute topper van vergeetachtigheid dat ik zonder te betalen de dierenwinkel uit ben gelopen (en wel mijn hele handen vol met hondenkoekjes en speeltjes he!). Die medewerker kwam me achterna en riep zo over dat plein: "mevrouw, zou u niet even betalen?" Ik schaamde me kapot... Nu valt het nog mee, al ben ik laatst wel midden in de supermarkt in huilen uitgebarsten. We zouden wraps eten en mijn vriend wilde daar gyroskruiden voor gebruiken. Dat leek me zoooooooooo vies, dat ik kei hard begon te janken dat ik dat echt niet wilde. Mijn vriend begint altijd heel hard te lachen als ik zo'n hormoonbui heb, waardoor ik zelf ook kei hard moet lachen door het huilen heen. Ik creëer dan echt een soort oergeluiden. Je had die mensen moeten zien kijken joh...hahaha. Ik ben benieuwd wat we nog in petto hebben!!
Nou hier ook wel al wat genante momenten gehad hoor!! We waren gezellig aan het winkelen en ik wilde graag in een winkel kijken. Vriendlief had het duidelijk niet naar zijn zin en keek heel sago. Dus ik stampvoetend de winkel uit en barst buiten in tranen uit....... Kon er helemaal niks aan doen. Al die mensen die langs liepen zullen wel gedacht hebben, maar op dat moment was ik daar helemaal niet mee bezig. Tijdens de yoga had ik laatst ook een moment waarbij je dan op handen en knieen moet zitten. Dan heeft iedereen gelukkig zijn ogen dicht, maar met het naar beneden zakken laat ik me daar toch een wind.... Dan is het heel moeilijk om je lach in te houden zal ik je vertellen. hihi...
Ben wel al bevallen... Maar ik schaam me echt om één hormonale breakdown, We lagen in bed en ik voelde me gewoon rot! Ben beginnen huilen en schreeuwen dat er maar beter een mooi kind uit me ging komen, want een lelijk kind moet ik niet! Neen, echt niet, geen lelijk kind, ik zal er niet van houden ... Vriend keek toen een beetje bang. En verder was het in de zomer soms tegen de 30°C aan en had m'n vriend een zwembadje voor me gekocht, zo type éénpersoons waar je net in kan, lekker leunen op de randen. Maar ik had echt een gigantische buik, en was allesbehalve elegant als ik in of uit dat bad moest. Zat ik er net in (met bijhorende zuchten "aaaahhh"...) , staat de postbode aan onze afsluiting. Geen idee hoe lang die er al stond, maar het ergste was dat ik er nu ook weer uit moest omdat die een aangetekende zending had. Schaamde me kapot.
Nou ik had eergisternacht even een dieptepunt Ik had vlees gegeten wat veeeeel te pikant was en dat kon mijn maag blijkbaar niet aan, dus ik word snachts wakker met het gevoel dat ik niet helemaal lekker was, ma dacht ooh zal wel meevallen dus ik mijn ogen weer dicht en opeens voel ik het omhoog komen dus ik renne renne renne naar de wc onder, was nog half slaapdronken dus wankelde van links naar rechts die trap af kom ik bij de wc en zak door me knieen en begin over te geven, ma mijn god wat zette mijn lichaam kracht als ik weer moest spugen en tegelijkertijd dat ik kracht zet om te spugen zet ik kracht op mijn blaas en ik plas zo mijn broek helemaal vol en elke keer wer als ik weer moest spugen kwam er weer een scheut plas bij. Dus ik al diep beschaamd terug naar boven gegaan toen ik klaar was om me even op te frissen en wat anders aan te doen en vooral hopend dat manlief niks had gehoord en niet zou komen kijken hoe ik mezelf had bezeken. Ga weer terug in bed liggen en 5min later voel ik het weer opkomen ( had dit keer gelukkig wel een emmer naast mijn bed gezet ) en ik gooi me tog met kracht een golf spuug in die emmer en wat denk je, tegelijkertijd ook weer in mijn broek geplast, want was na die 1e keer niet op het wc gaan zitten om de rest ook even eruit te laten.... nu was meneer wel wakker, pff
Het enige wat ik kan verzinnen is deze: Mijn vriend (26) heeft eind november pas zijn rijbewijs gehaald (tja...ik ga dus echt niet achterop de scooter naar het ziekenhuis om te bevallen ) Hij dus achter het stuur in mijn auto (ow, sorry, onze auto) om voor controle naar de vk te rijden. Onderweg de hele tijd schelden op andere automobilisten. Want tja, hij kon natuurlijk al zó ontzettend goed rijden en die anderen niet. Dat hij 2x afsloeg, was ook niet zijn schuld, want dan moet de rest maar doorrijden zodat hij dat ook kan In de auto voelde ik de tranen al opkomen. We stappen dus uit bij de vk op de parkeerplaats en in begin me toch te janken Mijn vriend schrok zich rot en vroeg wat er was. Dus ik tussen mijn tranen door 'Die mensen kunnen er ook niets aan doen dat jij nog niet kan rijden en pas een paar dagen je rijbewijs hebt!!!! Jullie snappen wel dat mijn vriend erg blij was met me en er erg veel zelfvertrouwen door kreeg
Ik heb het juist andersom. Ik heb tijdens mijn zwangerschap niet ergers als normaal (ik ben enorm vergeetachtig en chaotisch). Zo was het een paar jaar terug dat ik bij een vriendin was die zwanger was, bleef ook logeren. We zouden 's avonds weggaan en zij kon haar autosleutels niet vinden (tja, zwanger). Alles afgezocht, maar uiteindelijk heeft ze maar de reservesleutels gepakt onder vermelding van: "Nu snap ik hoe jij je altijd voelt". De volgende ochtend toen ik naar huis wilde gaan moest ik schoorvoetend naar haar om haar haar autosleutel terug te geven. Die leek op de mijne en die had ik in mijn tas gedaan, bij mijn eigen autosleutel nota bene. Ik was dus niet zwanger, maar zij wel en zij kreeg een enorme huilbui. Wat voelde ik me rot.
-Ik heb vorige week mijn bord pasta stukgesmeten op onze plavuizen vloer. Ik stond te koken en had mijn dag al niet, tijdens het snijden van de kip stond één van onze katten te bedelen en als ik ergens niet tegen kan... Afijn, eten klaar, komt mijn vriend de keuken in en die deed een kip na tegen de kat, als in 'Ruikt lekker hè zo'n stukje kip, toooook tok tok!' Ik ging helemaal over de zeik met het gevolg dat het bord eten op de grond ging. Het gaf me een klerezooi... Vriend wist echt even niet wat hij met me aan moest. -We moesten een pot grondverf hebben voor de babykamer, vriend moest werken dus ik naar de Praxis voor grondverf. Kwam met een pot voorstrijk thuis, ja weet ik veel. Dat was niet goed en heb daar minstens een half uur om zitten janken. Verder heb ik de hele zwangerschap al een superkort lontje, kan erg weinig hebben. Word ook echt boos om de meest belachelijke dingen. Achteraf heb ik weleens medelijden met mijn vriend.
Jij moet je ook rot hebben gevoel zeg, lijkt me echt rot om mee te maken. Moest wel een beetje erom lachen. Niet kwaad bedoelt hoor Kan me echt voorstellen dat het op dat moment echt enorm kl*te voelt.
Ik kan me trouwens echt niets herinneren dat genant was tijdens de zwangerschap. Ik had ook niet zoveel last van hormonen enzo
haha geweldig!! Ik had bij mijn vorige zwangerschap sterk t idee dat mn vliezen waren gebroken!!39 weken zwanger....helemaal nat!! Vk gebeld arme vrouw komt helaas even ruiken(zo genant)Sorry zegt ze is gewoon urine.....HAD GEWOON IN MN BROEK GEPIEST!!haha 2 weken later braken echt mijn vliezen en kan je zeggen totaal anders... gelukkig kon vk er wel om lachen....hihi
Gisteren zat ik met mijn man in de auto. We moeten onderweg blazen voor alcohol. Gelukkig reed mijn man. Ik kreeg namelijk net bij het blazen een oefenwee. Dus moet echt ook effe zuchten. Die agent zag niks (of deed of ie niks zag) ik zat op de bijrijders stoel. Wel stom moment. Zei al tegen mijn man, volgens mij denken ze anders dat je met smoesjes komt als je weeen aangeeft, hahaha
Haha, ik ken het Ik kan ook om het minste geringste al boos worden, en heb nu vooral een hekel an onze katten (2 van 11 wke oud) kan die 2 nie uitstaan Vooral as ze tijdens koken/eten ant bedele zijn, of as ze al mauwend om me benen ant dralen zijn. en kan helemaal nijdig worden als ze weer (alweer) wat gesloopt hebbe Verder heb ik eigenlijk nog weinig genante momenten gehad (even afkloppen ) Ach ja, nog 14 weken te gaan.. dan hoop ik dat alles weer 'normaal' word
Wat zijn jullie verhalen geweldig... hahahaha... Zit hier lachend op de bank, manlief vraagt waarom ik zo lach, dus ik vertellen... Zegt ie, ik zou maar niet te hard lachen want als het ooit zover bij jouw is, overkomt het je misschien ooit zelf wel .. LOL... Ik blijf jullie volgen dames
In mijn zwangerschap had ik echt veel last van winderigheid,ik mocht ze van vriendlief gewoon laten gaan,maar ik kon toch slechts de hele avond zitten knetteren op de bank. Ook dat ik in een winkel liep,dacht dat er niemand achter me liep en liet er even 1 gaan die heeeeel erg in de weg zat....en juist toen stond er iemand achter me.. Net na de bevalling lag ik een weekje in het ziekenhuis,en kwam er een paar keer per dag iemand mijn buik controleren of de baarmoeder goed herstelde...ik zie de verpleegster nog binnenkomen,ze vertelde dat ze even mijn buik controleerde en op het moment dat ze haar hand erop legde liet ik toch een mega wind,ik voelde hem niet aankomen,en schaamde me echt dood zeg,pfffff
pfff.. dit heb ik ook gehad... echt ik ben normaal een echt dieren mens (werk bij de dierenambulance)... maar ik had me toch een hekel aan mijn kat.. echt een hekel.. ik vond het zelf echt niet leuk, maar ja aan een gevoel kan je niets veranderen (de hekel tegen mijn kat is nu ook pas net weg, mijn dochtertje is nu al 16 maanden) ik had ook ERG veel last van mijn hormonen bij mijn vorige zwangerschap... als ik zo terug denk vond ik deze het gênantste.. -mijn vriend en ik lagen in bed, te knuffelen.. en vraag ik opeens aan hem, vind je me nog lief schatje? (gewoon een domme vraag wat je stelt als het stil is haha).. zegt mijn vriend toch gewoon: Nee !! dat was dus sarcastisch bedoeld van hem, maar ik heb echt liggen huilen in bed een half uur lang en hem ook niets meer gezegd haha.. toen vond ik het echt niet leuk, want zoiets zeg je toch niet maar ja als ik nu terug denk, denk ik wat heb ik me toch aangesteld haha en bij deze zwangerschap heb ik ook al een gênant moment gehad haha zie dit : http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/251258-bah-stinkende-man-de-supermarkt.html
Ja, die hekel aan katten/dieren herken ik ook. Wij hebben 3 katten die ik normaal geweldig vind, kan echt niet zonder die beestjes. Maar op het moment kan ik ze idd niet uitstaan. Ze lopen alleen maar in de weg, maken de boel vies met hun haren (dat boeit me normaal weinig, stofzuig gewoon een keertje extra), ze maken de keuken vies met hun eten, ze willen naar buiten en naar binnen en weer terug en bla bla. Normaal niet erg, maar nu vreselijk! @Fairylaughs; Ja zoiets had ik laatst ook met mijn vriend. "Schat, vind je me nog wel mooi?" "Nee" (sarcastisch) Ik heb ook een half uur zitten janken. Vriend: "Maar ik maakte maar een grapje..."
Hier enorm veel last van zgn "zwangerschapsdementie". Voorheen hield ik nauwelijks een agenda bij, want ik vergat nooit wat. Maar tegenwoordig... Vorige week lag ik 's avonds na een vermoeiende dag heerlijk languit in bad. Tot manlief ineens met de telefoon binnenkwam. Of ik naar mijn zusje toe zou gaan vanavond? En het meest genante van het verhaal... het was nog wel een kraambezoek! Ok, ik was er al eerder geweest die week, maar toch... Schaam, schaam, schaam! Mijn zusje zat net midden in haar kraamtranen en was helemaal hyper dat ik haar gewoon was vergeten, dus ik heb mezelf maar snel uit bad gehesen en ben er alsnog heengegaan. Wie heeft er in vredesnaam bezit van mij genomen??
Ik ben dus niet de enige die een stront hekel heeft aan de kat nu ik zwanger ben! Maar het gekke is wij hebben 2 volwassen katten een mannetje en een vrouwtje, met het mannetje is alles goed maar het vrouwtje! Ik kan er niks aan doet maar ik kan niet naar haar kijken want dan begint mijn hart te kloppen als een gek! Als ik haar hoor miauwen, of ze moet weer poepen en het hele huis stinkt naar haar strond, dan heb ik echt de neiging om haar zo weg te doen,, voel me best wel gemeen. Heb dit ook nooit gehad! Hoop dat het snel weer weg gaat!
Hier gelukkig nog geen hekel aan de katten. Lastig, zeg! Alleen mopper wel sneller op ze als ze bv. eens voor de voeten lopen en mij daardoor bijna laten struikelen.