Ik werd voorgesteld aan mijn nieuwe baas. Ik liep achter hem aan de trap op. Mijn hoge smalle hak bleef haken in de zoom van mijn broek en ik landde op handen en knieën op de trap
Oh ik heb iets met trappen besef ik me nu. En met de hakken van mijn schoenen! Op mijn werk wilde ik de houten trap aflopen naar beneden. Boven aan de trap liet het onderste deel van mijn hak los. Ik viel voorover van de trap, echt bizar, met mijn armen voor me uit stuiterde ik op mijn buik over de treden naar beneden. En toen moest ik huilen, heel gênant, omdat ik even geen lucht meer kreeg.
Ja dat mag hoor Het is ook wel apart om voorover van de trap te vallen pffff. Ik ben blij dat ik al mijn tanden nog heb!
Wordt er net aangebeld, op het moment dat de meisjes zich aan het omkleden waren om naar bed te gaan. Ik hol naar beneden. Collectant. Hij staat te schutteren en te stotteren, en naar m'n deurmatje te kijken. Ik dacht nog: "Achgos, die haalt vast niet veel op als ie zo verlegen is" Ik geef hem een muntje, wens hem goedenavond, doe de deur dicht en draai me om... zit mn oudste poedelnaakt op de trap! Toen snapte ik waarom de collectant niet wist waar ie moest kijken. *oeps*
Leuk topic! Blunders genoeg, eventjes een uitblinker hier! Toen ik in mijn vorige relatie een maandje samen was, Ging ik bij hem een nachtje slapen (hij woonde nog thuis bij zijn ouders). Echter kreeg hij het idee om samen te gaan sporten in de sportschool, nou was het zomer en had ik een katoen achtige broek aan die vond ik zelf wel redelijk door kon voor een sportbroek, maar ik stoorde mezelf eraan dat mijn onderbroek steeds tekende als ik bukte of iets dergelijks. Dus ach waarom ook niet, ik besloot geen onderbroek aan te doen. Eenmaal in de sportschool waren we al een half uurtje bezig toen ik me wou uitsloven op de apparaten met de gewichten. Ik naam plaats op een apparaat waar je met je bovenbenen twee platen open en dicht moet duwen en terwijl ik de vijfde keer dat ding open en dicht duw hoor ik zo me broek uitscheuren.... precies op de naad in het midden. Van schrik verlies ik alle kracht in mijn benen waardoor de gewichten met een knal naar beneden donderen en dat toestel nog verder naar buitenklapt. Fijn iedereen keek dus mijn kant op door de knal en ik zat Onderhand in de split op zon toestel.... en iedereen kon zo naar binnen kijken! Toen moest ik nog de sportschool uit zien te komen want me broek was echt van voor tot achteraan de broekrand uitgescheurd dus ik liep ook nog is met me blote billen naar buiten! Vervolgens nog door de huiskamer bij me schoonouders die niet meer bijkwamen van het lachen! Nu kan ik er om lachen maar ik heb nooit meer een stap gezet in die sportschool!
Hahaha geweldig. Dit heb ik ook een keer gehad alleen ben ik heel hard aan het denken waar ook alweer? Toen liep ik ook met mijn fiets ergens naar binnen dat k dacht.... what the hell? Haha
Ik heb er eentje van een aantal jaren geleden: Op het kdv van mijn zoontje kwam ik af en toe een moeder tegen met brengen/ophalen. Ik wist dat ze zwanger was en op een dag maakte ik een praatje en vroeg wanneer ze nou uitgerekend was. Toen zei ze: nou...hij ligt hier in de Maxi Cosi...... Ik kon wel door de grond zakken!!! Heb tig keer mijn excuus aangeboden.... Oeps!
Ik ging solliciteren bij mn huidige baan. Dit is ondertussen alweer 10 jaar geleden. Was toen nog een naïef, heel erg verlegen meisje die dat vooral niet wilde laten merken Goed, de receptioniste zette me dus in een kamer met een bakkie thee, waar het sollicitatiegesprek zou gaan plaatsvinden. De directeur zou er zo aankomen. Wat denk je, ze is die kamer uit, stoot ik die hele kop thee om! Ik was al zó erg zenuwachtig voor het sollicitatiegesprek, en nu dit ook nog eens. Ik durfde écht geen doekje te vragen, hier was ik veel te verlegen voor. Ik had een shirtje aan met een zwart vestje, en heb dus die hele tafel afgenomen met mn zwarte vestje . Vervolgens dat vestje over mn stoel gehangen en precies toen ik klaar was kwam de directeur binnen. Tot op de dag van vandaag weer niemand dit op het werk haha. En nu denk ik: had gewoon een doekje gevraagd mutsie
Ik van de week nog. Ben verkouden en ik heb steeds een loopneus. Kinderen naar school gebracht, boodschappen gedaan, kwam nog allemaal bekenden tegen kijk ik thuis in de spiegel, loop ik met een soort opgedroogde snotklodder aan mijn neus rond...pfff. Oh, en nog eens een dubbele blunder. Had erge hest, moest ergens heen en was de tijd vergeten, snel naar de w.c. In alle haast mijn shirt niet goed meer naar beneden gedaan, geloof dat mijn blote buik er half uitstak, vlieg naar buiten, zie de buurvrouw, roep 'sterkte met de laatste loodjes hè'. Roept ze terug 'ik ben net bevallen hoor! Oh shit. Nou ja, was de buurvrouw ook al eens eerder op straat tegen gekomen toen ik vergeten was dat mijn dochter allemaal haarstrikjes en clipjes in mijn haar had gedaan. Was zo de ramen aan het lappen en in de tuin aan het werk. Zelf ook eens in de zomer de hond uit gaan laten, lekker weer, rokje aan en de tijd om wat verder te wandelen. Op ongeveer het verste punt van ons huis kom ik er achter dat ik mijn knalrode pantoffels aan heb.
Mijn moeder had er weer een gisteren jemig hoest mogelijk: Mijn moeder heeft een kunstgebit.....oké maar ik helaas ook alleen boven (anorexia verleden) dus me moeder zegt op een gegeven moment: me kunstklaper zit niet lekker meer hijs veels te groot, moet denk ik naar de tandarts, zal een afspraak maken bla bla....wat denk je? had ze mijn eerste veels te grote boven gebit aan gedaan pfffffffffft zaten we dan in de bus, elke keer als ze lachte floepte dat ding naar beneden
Ik liet vanmorgen per ongeluk een scheet toen ik onder de douche vandaan kwam.. Normaal niet zo erg maar wel in een volle omkleedruimte van de fitness! Ik keek een andere kant op en deed net alsof het mijn bewegende voet was..
Vies? het was van MIJ niet van een vreemde, ik ben haar kind en dat zal ik altijd zijn of ik nou 31 ben of 1 jaar oud, had het van een vreemde geweest oké dan is het vies, ik ben ook niet vies van mijn eigen kinderen, jij misschien wel maar dat is jou manier van doen en laten, hier is ieder geval niet. En duuh natuurlijk hield ze haar mond dicht, maar ooit de slappe lach kunnen inhouden met je mond dicht? mijn lieve moeder ieder geval niet, het was beschamend maar ter gelijkertijd ook enorm grappig, zelfs nu nog zeg ik voor de grap: heb je wel de goede in?