Mij werd in de eerste instantie verteld dat ik een jongetje zou krijgen, ik had al een naam bedacht en alles, ik wilde ook graag een jongetje. Met de 16 weken echo bleek ik toch ineens een meisje te krijgen en ik moest echt wel even wennen aan het idee... Nu zou ik niet meer anders willen! Ik ben dolblij met mijn meisje en het leuke is dat ze meisjedingen heeft maar ook superstoer is, ze houd van vrachtwagens, brandweerauto's en voetballen en heeft het temperament van een jongetje. Het geslacht zegt dus uiteindelijk niks en je gevoel trekt echt wel bij als je meisje geboren is.
Ik denk dat ik mijn berichtje mss wat overdreven is. Vergeet niet ik ben zwanger en alle hormonen he haha! Ik heb ook nooit gezegd : ik ben bang dat ik niet van mijn dochter ga houden zodra ze er is of het niet accepteer of wat dan ook! Het is een feit dat ik het zwaar had toen ik het hoorde. En nu nu is het gewoon zo. Het is een meisje hetzelfde kindje wat in mijn buik zit en mij schopt als toen ik dacht dat het een jongetje was. Ik ben happy iedereen om me heen is sowieso happy. Dankjewel voor iedereen die mijn situatie begreep of een beetje kon begrijpen. Voor de gene die het niet konden, ik had me liever ook niet verdrietig gevoeld maar het was nu eenmaal zo, heb me verdriet zn loop laten gaan en ben nu gelukkig en zie wel wat de toekomst ons brengt. Misschien word ik zelfs zo een gekke pageant mom zoals op tv haha!
1 van de redenen waarom ik het bij de eerste niet wilde weten. Ik wilde zò graag een meisje, naam wist ik al jaren. Ik was bang dat weten dat het een jongen was een domper op de zwangerschap zou geven terwijl dat als ik eerst het kind in mn armen zou houden en het dan horen het minder erg zou zijn. Het was idd een jongen, heel even gedacht "nee he" maar daarna was ik gelijk blij met hem, omdat het ons kind is. Bij de tweede wil ik juist graag nog een jongen, 2 broertjes in 1,5 jaar, kunnen ze lekker spelen samen, jongensdingen doen etc. Dat werd dus een meisje maar ze spelen alsnog heel veel samen, doen zowel jongens als meisjes dingen, trekken elkaars kleren aan (alleen aan boord als er niemand kan komen nu maar dan is hij mama en zij papa ) Laat het even toe nu dat je je beeld moet bijstellen, maar blijf er niet in hangen. Slaapkamer, kleding, naam... de eerste jaren zegr je kind er niks van dus als je wil kan hij best een prinsessenkamer en zij een voertuigenkamer. Hij in schattige kleertjes, zij in stoer etc
Toen ik bij de oudste hoorde dat ze een meisje was, moest ik best even wennen; in mijn hoofd had ik al een jongensnaam en een meisjesnaam, ik had al een soort beeld bij een jongen en een meisje... en ineens viel dat jongetje dus 'weg'. Ik moest echt even wennen. En ik miste dat jongetje heel erg! Ik had geen voorkeur, maar gewoon van beide geslachten een soort fantasie en het was echt afscheid nemen van 1 van die fantasiën. En de fantasie van een dochter? Dat bleek ook heel anders dan de werkelijkheid natuurlijk Maar ik heb nu 2 dochters waar ik dól op ben. En als ik naar mijn familie kijk; mijn jongste is duidelijk de stoerste, mijn neefje houdt het meest van 'schattig' en 'glitterregenbogen', gender zegt niks over karakter etc...
Ik word oprecht enorm verdrietig van dit topic. Dat je een klein beetje een voorkeur hebt voor een geslacht dat kan ik nog begrijpen maar dat mensen werkelijk huilend uit de winkels lopen omdat ze liever een meid in plaats van een knul willen krijgen. In mijn directe omgeving word er hard geknokt om zwanger te kunnen worden, jarenlang van ziekenhuizen bezoeken en weet ik veel wat voor onderzoeken passeerden er, iedere keer weer de teleurstelling als er een negatieve test op de tafel lag, iedere keer weer de hoop op een wondertje En dan lees je een topic waarin mensen werkelijk teleurgesteld zijn als ze een bepaald geslacht krijgen. Het maakt mij zo ontzettend boos. Wees verdorie gewoon blij dat je het geschenk van nieuw leven in je armen mag sluiten. Er zijn zoveel mensen die dit niet mee kunnen maken. Wij hebben ook 4 jaar geknokt om onze tweede te kunnen krijgen en natuurlijk was het leuk geweest om een dochter te krijgen omdat we al een zoon hadden maar kom op zeg, het belangrijkste vond ik dat we gewoon een prachtig nieuw leventje in onze armen kon sluiten, kon mij op dat moment geen ene reet meer schelen dat het geen meisje was, mijn zoontje was net zo welkom. Sorry als ik je voor je benen schop of als iemand zich aangesproken voelt maar ik vind je echt egoïstische als je zo overdreven kan reageren op het geslacht van je baby.
Bah, wat een vervelende reacties. In mei heb ik hier ook een topic over geopend en kreeg hier toch hele andere reacties op. Zoveel herkenbaarheid, wat ervoor zorgde dat ik me niet rot hoefde te voelen over mijn gevoel, want geloof me dat doe je! Iedereen is zich ervan bewust dat een kind krijgen het meest bijzondere is wat je kan overkomen en dat je hier elke dag dankbaar voor mag zijn. Dat wil niet zeggen dat we ook maar gewoon mensen zijn met gevoelens en we ons soms kunnen verbazen wat deze gevoelens met ons doen. Ik ben heel dankbaar voor mijn zwangerschap en ook voor de reacties die ik toentertijd op mijn topic heb gehad. Dat heeft er namelijk voor gezorgd dat ik er op een andere manier tegenaan ben gaan kijken. Gevoelens mogen er van iedereen zijn, maar reageer wel met respect of reageer niet.
Ik heb een meisje en 2 jongetjes naar het crematorium gebracht. Geloof me, van alle drie evenveel gehouden en evenveel verdriet om gehad. Ik had serieus nu geen voorkeur. Nu ben ik wel zo realistisch dat je een voorkeur mag hebben (mijn man zei nu ook, levend en gezond is nr 1 maar mag ik kiezen.. dan een meisje), alleen vind ik dat je nooit teleurgesteld mag zijn in wat je krijgt. Ik vind tranen overdreven. Dat je even moet schakelen als er 2x gezegd is knul en het en meid is, is logisch. Denk dat bijna iedereen dat zou hebben.
Misschien omdat het een vervelend onderwerp is? Verplaats je eens in de vrouwen die moeten knokken voor een kindje, elke maand weer, heb je er dan wel begrip voor dat dit onderwerp in het verkeerde keelsgat kan schieten? Serieus bedoeld overigens hoor, geen sarcasme of flauwekul.
@boogiebril ik maak dit in mijn nabije omgeving mee, dus verplaatsen in zo’n situatie lukt me aardig. Daar hoef jij mij niet op te wijzen. Er is ook nooit gezegd dat een dergelijk topic er is om andere mensen te kwetsen. Ik zeg alleen dat we allemaal mensen zijn met gevoelens en dat we met respect naar elkaar toe moeten reageren.
Je liet jezelf waarschijnlijk een beetje gaan... 3 dagen huilen omdat je een dochter krijgt ipv een zoon vind ik nogal overdreven. Toekomstbeeld bijstellen... oké, maar daar is huilen niet voor nodig, toch? Ik word ook een beetje droevig als ik al die leuke meidenkleding zie hangen. Mijn dochter overleed na de geboorte. Ik wilde dat ik had geweten of ze een meisje-meisje zou zijn geweest of juist helemaal niet. Ik heb 3 gezonde zoons, daar heb ik mijn handen vol aan maar ik ben er dolgelukkig mee!
Het is ook de toon die de muziek maakt. Een kleine voorkeur kan ik me zelfs nog inkomen, ook al had ik die zelf niet. Maar huilend winkels uitlopen is gewoon verwend gedrag... en dan mag er ook alleen maar aardig op gereageerd worden
Tja, jammer dat er dan op deze manier gereageerd wordt als ik serieus een paar vragen stel. Dat laatste had er dan wat mij betreft niet bij gehoeven ("Daar hoef jij mij niet op te wijzen.") dat is dan gelijk weer zo'n sneer naar mij toe. Ik hou op hier in dit topic.
Fijn @Maze1, dat je nu je eraan gewend bent gewoon blij bent. En inderdaad is huilend winkels uitlopen omdat je een meisje krijgt een beetje overdreven, maar dat geeft ze toch zelf ook al toe? De hormonen speelden daar vast een rol bij.
Leef en laat leven! Mijn eerste reactie was ook; JEMIG, zeur niet! Maar toen bedacht ik me dat ik bij de eerste ook ff moest schakelen, dacht echt dat ik een jongen zou krijgen. Als je over een jaar hier aan denkt, met je lieve baby in je armen, dan moet je waarschijnlijk een beetje lachen om jezelf. Komt goed meid!
Wij hebben onze kinderen ook niet 123 gekregen om het zo maar te zeggen. Maar ik moest toch wel huilen toen ik hoorde dat we na onze dochter een zoontje verwachtte. Huilen van wauw wat mooi dat we straks een dochter en een zoon hebben. Was het een meisje geweest waren we waarschijnlijk net zo blij geweest. Maar dan kun je nooit voorspellen, hormonen kunnen lelijke dingen met je doen.
Toen mijn oudste dochter werd geboren hadden wij dit ook. We wisten tijdens de zwangerschap het geslacht niet. Toen ze al een paar minuutjes op mijn borst lag vroeg mijn vriend "wat is het eigenlijk?" En ik dacht huh waar heb je het over. Op dat moment stond ik er helemaal niet bij stil dat de baby ook een geslacht heeft Gelukkig kan ik me helemaal niks voorstellen bij de gevoelens van ts. Echt bizar vind ik het dat je zo diep teleurgesteld kan zijn om zoiets.
Ik heb het al eens eerder ooit gezegd,maar als we nooit dit soort gevoelens mogen hebben omdat er vrouwen zijn die moeite hebben met zwanger raken (wat afschuwelijk is, begrijp me niet verkeerd!!) Mogen we ook nooit meer klagen over spierpijn omdat er mensen zijn die verlamd zijn etc En sinds wanneer moeten we altijd rationeel zijn? En al helemaal als je zwanger bent