Ik zeg niet dat iets vreemd is, ik vraag me af waarom jij denkt dat JIJ onvoldoende voorbeeld bent voor je dochter om te weten dat ze alles kan doen wat ze wil. Als DAT je doel is (want dat kan ik me voorstellen), dan heeft ze toch geen extreme geslachtsneutrale opvoeding voor nodig? En ja, ik heb gelezen dat jij het niet wilt sturen naar geslachtsneutraal, maar bij je andere opmerkingen doe je het wel. Want waarom zou je anders je peuter zoon een rok aan willen trekken? Of nagellak/ hoge hakken aan? Kleding die puur het onderscheid in geslacht benadrukken, en niet de positie in de maatschappij. En metro mannen zijn tegenwoordig vrij normaal, dus je eventuele zoon hoeft daar niet voor te lopen vechten. Wat voor invloed zou dat hebben in zijn toekomst keuze, los van zijn evt sexuele geaardheid? Ik ken geen enkele beroep waar een man een rok zou moeten dragen om het te kunnen beoefenen, behalve travestiet.
Huh, bij mijn weten heb ik nergens geschreven dat ik een jongen een rok wil aantrekken? Of hoge hakken aan... Waarom zou ik? Er was een discussie of je je zoontje in een rok naar school zou laten gaan, omdat hij dat zelf perse wilde...remember? Er er was ook iemand die dat absoluut niet vond kunnen. En mijn reactie was dat ik het wel okay zou vinden, als hij dat perse zo zou willen. Verders denk ik niet dat ik een extreme geslachtsneutrale opvoeding voorsta. Vind het heel bijzonder dat jij dat oppikt uit dit topic. Btw: mijn neefje heeft prachtige Schotse rokken, ook wel kilts genoemd, dus zo vreemd is dat ook weer niet
Trouwens, Adi, of je de seksuele geaardheid van je kind hiermee kunt beïnvloeden lijkt mij een discussie apart. En dat ligt niet zo simpel, als jij nu stelt. Maar ik ga er maar vanuit dat jij dat ook wel weet.
Het is maar waar je woont, een zeer groot gedeelte van de wereldbevolking bestaat nog steeds uit jurk-dragende mannen. Deze mannen worden in Nederland met name bestempeld als ' niet geintergreerd'. kleding is vooral cultuur en trendbepaald.
Ik vind het eigenlijk best meevallen qua uniseks keuzes e.d. Ook qua speelgoed vind ik het echt altijd genoeg keus. Maar goed, als mijn zoon een pop wil of in een roze tuutuu de balletvloer op. Dan moet hij het doen, als hij maar gelukkig is. Dat is de hoofdzaak.
Wil je ook nog verder in gaan op mijn post? Jij beweert dat ik jongens een rok aan wil trekken, of hoge hakken aan wil doen. En daar reageerde ik op.
Ik ga geen 20 pagina's terugzoeken, maar je hebt zelf discussie gevoerd met meerdere mensen die er een mening over hebben. Vond je het niet vreemd dat ik niet wil doen? Met de vraag waarom ik het niet wil (want dan was ik 'rolbevestigend' bezig?) Ik heb gereageerd op je reactie, vooral met de vraag welke ' rol' jij aan een rokdrager hangt. Welke 'rol' heeft iemand die een rok draagt? Daar heb ik nog steeds geen reactie op gehad. Waarom zou je het WEL doen?
Ik voer graag met veel mensen een discussie. Liefst wel een die nuttig is, en dat is deze met jou duidelijk niet. Je legt me uitspraken in de mond die ik niet gedaan heb. En vervolgens draai je er omheen. Want waar beweerde ik dan dat ik een jongen een rokje aan wilde trekken? Nergens volgens mij. Je aanname in je post hierboven klopt dus gewoon niet. En als jij je jongen niet op straat (of naar school) wil laten gaan in een rokje, terwijl hij dat zelf heel graag wil, prima wat mij betreft. En volgens mij heb ik dat ook geschreven. En nee, ik vind het niet vreemd dat je er zo in staat. Maar ik maak een andere afweging. Ik zou hem wel laten gaan, maar niet zonder een gesprekje. En mijn afweging daarbij heb ik meermaals beschreven. Maar kennelijk wil je deze discussie graag over mij persoonlijk voeren. Dat ik 'extreem geslachtsneutraal' zou willen opvoeden. Als jij dat denkt, ga lekker je gang. Want ik zit hier niet om jou te overtuigen van dingen die je toch graag wil lezen.
Heb eens uitgebreid zitten lezen. Soms heb ik het idee dat mensen zo graag een kind willen vormen naar hun eigen ideaalbeeld dat het onnatuurlijk lijkt. Natuurlijk wil je dat de wereld aan de voeten van je kind ligt en er kansen te over zijn. Maar is alleen geluk niet belangrijk genoeg? Kan geluk alleen bewerkstelligd worden via een succesvolle carrière, liefst een die vaak door het andere geslacht vervuld word? Wat is nu het probleem, als ik een meisje heb en haar jurken en rokken geef, en haar stimuleer in de talenten die ze van nature heeft meegekregen? Een gemiste kans als ze gelukkig word als huisvrouw i.p.v. accountant? Wat ik hiermee wil zeggen is; relax een beetje. Je kan toch de toekomst niet uitstippelen voor je kind. Je ziet toch vanzelf waar zijn/haar talenten liggen. Speel daarop in, ongeacht bij welk geslacht het lijkt te horen. Wees ook niet bang "stereotype" te zijn als je meisje alleen roze wil en ballerina wil worden, is toch geen ramp?
jij opent een topic over je eigen ideeen en overwegingen, en dan is het raar dat mensen op jouw persoonlijke ideeen reageren? ik (en vele anderen) hebben geprobeerd om inhoudelijk te reageren, maar jij wilt geen andere insteken horen, want die zijn allemaal 'bekrompen' of 'rolbevestigend'. en ik zou deze topic toch nog eens nalezen, denk dat je veel reacties over het hoofd gezien hebt. ps: en over mijn zoon: als je goed las zou je zien dat ik zeker een gesprek met hem had, het ging hier om een kind van 2,5. Dan valt er weinig te vragen over zijn bedoelingen of behoeften. In die fase wilde hij ook wijn, omdat ie dat bij anderen zag. Zonder daar een diepgeworteld behoefte te voelen om te experimenteren met zijn eigen 'ik'.
Nooit in die termen nagedacht. Wij voeden niet op volgens een bepaalde stijl, maar volgens ons gevoel. Wij doen wat goed voelt en wat voor ons als gezin werkt. En dat betekend ook dat we soms andere keuzes maken dan wat we vooraf bedacht hadden. Onze zoon is een grote kerel, een lieverd, en onze dochter een mooie meid, een stoertje. Alles wat we vinden. Mijn zoontje heeft een pop gekregen in de zwangerschap van de tweede, maar hij heeft ook een garage, een bal, auto's. Hij heeft ook een roze tasje om mee te spelen, want die hadden we ooit voor eerdere oppaskindjes in huis gehaald. Er is hier, mede door beide geslachten van alles om mee te spelen. Maar ook zonder dat zou er speelgoed voor beide interesses zijn. Dat mag van ons. Ik zou niet weten waarom niet. Ze zijn vrij om te geloven wat ze willen, te studeren als ze dat willen, te houden van een man of een vrouw, kleuren en kleding kiezen zoals ze dat willen en ga zo maar door. Dus hier gewoon opvoeding op gevoel denk ik.
Aquablauw is Dirks lievelingskleur, maar de afgelopen jaren was de keuze daarin niet groot. Goed, net kast opgeruimd, een hele stapel niet of nauwelijks gedragen broeken in 50 tinten modder doorgegeven naar buren. Zoonlief draagt liever bijna elke dag hetzelfde dan in grijs-bruin-khaki. Donker steenrood staat hem ook goed (en mij ook).
Ik denk ook dat voorbeelden sterker werken dan wat er gezegd wordt. Daarom vind ik het zo jammer dat er vrijwel geen meesters meer zijnop basisscholen. En als ze er zijn, meestal vooral in leidinggevende functies, niet als TOA of psz-leider...beeld is al weer geschept. Wat wel heel sterk speelt is de peergrouppressure...ook bij kleuters al. Als je in een groep een paar echte haantjes of hennetjes hebt die in de leidersrol zitten en die zeggen dat iets 'voor jongens' of 'voor meisjes' is, dan kan dat enorm veel invloed op de groep hebben, en dus ook op de ontwikkelng van de meningen in de groep. Dat is iets waar je als ouders of leerkracht niet altijd volledig zicht op hebt, maar je kunt zulk gedrag natuurlijk wel niet of wel bevestigen door je eigen uitingen. De ene oude van meisje met queen bee neigingen zal daar ongemerkt trots op zijn (moeder was zelf al queen bee), terwijl de andere ouder er van zal gruwen. Houding van de ouder bepaalt dan hoe kind zich in dat opzicht ontwikkelt. Overigens, ik sprak gisteren nog een moeder die verpleegster is die haar puber letterlijk gezegd heeft dat ze maar VMBO Zorg moest gaan doen. Dus ja, dat soort mensen heb je wel degelijk.
Ik neem aan dat het een meisje is waar dat dan niet bij past? Want dan is zo'n uitspraak idd verschrikkelijk. Als het echt iets voor haar is, kan ik me best voorstellen dat ik zo'n uitspraak zou doen. Hier zoiets met stiefdochter: die wilde juf worden. Dame is chaoot eerste klas en niet bijzonder sociaal. Is op school erg sterk in rekenen en juist niet heel sterk in taal. Inmiddels heeft ze bedacht dat ze misschien wel naar de TU wil. Gelukkig maar, want dat past ws veel beter bij d'r (Ze heeft nog een jaar of 6 om een definitieve keuze te maken, maar als ze over 5 jaar weer over PABO begint, ga ik dat toch ernstig ontraden...).