Helemaal niet bewust mee bezig. Toen Jan met M zijn oude autootjes ging bekijken, was hij aan het rondtoeteren (boys will be boys ... ) en M liet de autootjes met elkaar trouwen en kusjes geven . T was daarentegen vanaf moment 1 verkocht: echt een autojongen. Maar hij loopt ook rond met een pop en doet daar best lief mee en zorgzaam voor. Hij heeft zich wel eens met M verkleed in een prachtige prinsessenjurk, als hij daarmee naar de speelzaal zou willen dan zou dat ok zijn (bij uitzondering, maar dat geldt ook voor een eventueel politiepak). Nu houdt hij niet van verkleden dus gebeurt niet. Hij heeft wel de oude sneeuwschoenen van M aan: zwart met KNALroze. Hij heeft lang haar. En hij wordt vaak zij genoemd. Hij is bloedmooi, met dromerige blauwe ogen en meterslange wimpers en dat zeg ik ook tegen hem. Als hij (net als M) op balletles wil dan is dat prima, maar hij mag ook op gym of judo. M is best een meisjemeisje, dol op roze en paars, maar steeds meer ook op geel ed. Wil een prinses zijn. Als ik vraag wat wil je worden als je groot bent zegt ze: dierendokter en mama en balletdanseres. T wil politie en brandweerman worden. Het liefst brandweerman want dan kan hij mama natspatten . Maar M had als baby idd wel eens een jurkje aan en T en S nooit. Ik zou ook niet snel iets roze voor hun kopen, maar goed, ook geen overhemdje ... Erg leuk boek wat veel aandacht besteed aan man/vrouw (gender) verhoudingen: Investigating Culture (Carol Delaney).
Wat een topic heb veel terug gelezen. Maar pff mijn mening even. Kom op zeg t.s ik snap jou niet eerlijk gezegd. Weet ook niet precies waarom. Maar dat je anders in het leven staat dan ik dat is me wel duidelijk. Laat je kind gewoon kind zijn zonder al die wetenschappelijke boeken er op na te slaan. Dat je je kind wilt opvoeden dat het zich zelf mag zijn dat snapt menig ouder hier echt wel. Maar hoe meer je de nadruk wilt leggen op gewoon genderneutraal of hoe je het ook noemt. Doe maar vooral normaal dan doe je al gek genoeg. Twee kinderen hier heb er nog nooit een seconde bij stil gestaan om daar me eigen in te verdiepen. Mijn zoon is een jongen mijn dochter is een meisje. Willen ze met keukens spelen poppen auto.s wat dan ook mij maakt het niks uit. Zou mijn zoon nu met een jurk naar school willen zou hij dat nu niet mogen. En ik ben wel een vrouw en doe vrouwen dingen maar ben geen tut vrouwtje dat met haartjes en zo in de weer gaat nagel lak doe ik niet op ect ect. Maar mijn dochter is echt een meid wat dat betreft ze vind het geweldig gelakte nageltjes haartjes gek. niet als ik het verplicht in haar haar doet s morgens als we weg moeten en ik haar haren kam maar wel als ze zelf speelt. O ja ze is bijna jarig en wat wil ze voor haar verjaadag hebben. Mama ik wil een brandweerauto prima meid jij krijgt een brandweer auto en dat bij een moeder die niet na denkt over genderneutraal. Mijn zoon was gek op dora gek op Wing,s prinsesjes ect heeft alle dvd, s daar van gekregen. Maar nu hij is twaalf waar is hij het gekst op oorlog ect schieten ect stoer doen ect. Met een klein hartje.
Ik heb een meid van bijna twee. Ze is gek op auto's en harde stoere dingen. Ook al kleed ik haar wel echt als een meisje, ze is een halve jongen roep ik altijd Maar dat ligt nu gewoon in haar aard. Wie weet is dat over een tijdje wel minder! En zo niet, prima! We hebben hier veel blokken, duplo, auto's enz. Maar ook poppen ed. Wat ik terug zie hierin in het stukje van TS is niet zozeer het genderneutraal opvoeden, maar meer opvoeden zonder vooroordelen en rolbevestiging. En dat vind ik wel een wereld van verschil. Vrouwen kunnen ook hoge functies betreden of automonteur worden, en jongen kunnen kapper of nagelstyliste worden. En meiden zijn niet alleen maar schattig, maar ook stoer. En jongen kunnen ook schattig zijn. Dat soort dingen. Nu denk ik dat je gewoon erg naar je kind moet kijken hoe hij/zij zich ontwikkelt en fijn vindt. Maar dat je niet de hele dag door hier mee bezig kunt zijn.
De oudste van ons die heeft een roze buggy (zelf uitgezocht in de action) en rijdt daar met zijn knuffels in rond. Hij trekt absoluut niet naar poppen of meisjesspeelgoed, maar is wel ontzettend gek op roze. Toen hij servies en pannetjes mocht uitzoeken voro zijn keukentje (die heb ik voor hem gekocht omdat hij zo graag helpt koken) was het allemaal rose. Dat vind ik geen punt. Papa daarentegen laat ook even de andere kleuren zien hahaha.. Maar ik doe dat echt niet bewust. Hij is gek op zijn autos, spaart autos, en is al maanden bezig met zijn duplotrein ..... Niets bewust. Maar ik hou niets tegen en stimuleer niets. Geen enkele kant op. Hij kiest toch echt voor jongsenspeelgoed.
Het enige wat ik belangrijk er van vind is dat mijn kinderen niet van huis uit mee krijgen dan vrouwen voor het huishouden zijn en mannen voor het werken. ( daarmee wil ik de thuis blijf moeders niet voor de kop stoten, zou willen dat ik ook minder kon werken ) Dit omdat ik vind dat je een huishouden met zn allen doet. Je woont er immers ook met zn allen. En wil dat mn kinderen weten dat meisjes net zoveel kunnen bereiken als mannen.
Ik vind al die termen altijd zo overdreven. Er komen steeds meer opvoedtermen en manieren. Ik hou het maar gewoon op volgen wat mijn gevoel en kind me aangeeft. Ik voed mijn kind gewoon op gevoel, niet met een bepaald opvoedtechniek in mijn hoofd. Nee, volg gewoon mijn moederinstinct. Ik heb een zoontje, maar als hij met popjes wil spelen vind ik dat prima. Een kind stuurt je zelf wel, en geeft zelf wel aan hoe het is en wat het wil. Wij laten een vast rollenpatroon toch niet echt zien. Papa en mama doen beiden dingen in het huishouden. We verschonen hem beide even vaak. Papa kookt ook af en toe.We werken allebei (werkt fulltime en ik parttime) Wat naar mijn mening vooral belangerijk is is dat je je kinderen thuis helemaal zichzelf laat zijn. Dus als ze thuis een tutu aanwillen en make-up op willen laat ze daarin.Zo heeft het een veilige haven, dus als er dingen buiten huis niet kunnen of mogen, denk bv aan op school of op de opvang.. Dat ze dan weten dat ze thuis altijd zichzelf kunnen zijn, zonder dat ze daarop beoordeeld worden. (bedoel natuurlijk niet dat ze thuis helemaal geen regels moeten hebben) Maar naar school gaan met een tutu aan zou ik niet goed vinden. Waarom niet? Je kind zal hoe dan ook moeten leren dat gewoonweg in de 'buitenwereld' niet alles kan, wat thuis wel kan. Wij kunnen als volwassenen ook niet buiten de deur altijd alles doen wat we willen, of aanhebben wat we willen.
Onzinnig modern gedoe. Opvoeden is al moeilijk genoeg en als je hier ook nog allemaal over na moet denken pff. Ik heb 2 dochters en 1 zoon.Onze zoon is 9 jaar en heeft nooit naar een pop omgekeken.Die was alleen maar bezig met auto's haha.Mijn middelste(dochter) speelde net zo makkelijk met de auto's van haar grote broer en is met haar 7 jaar toch een echte meid(heerlijk), De jongste is nog te klein maar die krijgt vaak genoeg knalroze kleding aan en ik kan niet wachten om staartjes te gaan maken haha. Idd belachelijk wat ik las over zo'n geboortekaartje zonder gelacht erop te zetten.Gewoon van de zotte.Mijn haren gaan altijd overeind staan bij dit soort mensen.Gewoon sneu voor de kindjes.
nu wordt ik toch nieuwschierig... Even buiten jouw mening over het hele rolpatroonbevestigend etc, zou jij je geen zorgen maken over of je kind gepest zou worden? Mijn menig is dat mijn zoon best eens een rok zou mogen dragen thuis (net als in de situatie van Adi) maar waarom je kind een makkelijke prooi laten worden voor pesters???? Dat zou ik in jouw geval belangrijker vinden dan mijn eigen overtuigingen hierover. Ik ben oprecht benieuwd hoe jij dat dan ziet???
maar waarom open je dan een topic? Is toch ook vrij persoonlijk. Zou het jammer vinden want ik ben daar gewoon echt heel erg benieuwd naar.. Wat haar redenatie daarover is.
Daar denk ik ook wel over na. En natuurlijk wil ik niet dat mijn kind gepest wordt. Maar ik vind het belangrijker dat mijn kind wel zichzelf kan zijn. Om nou te zeggen "nee, dit mag je niet want dan kan het zijn dat je gepest wordt" vind ik voor mijzelf geen steekhoudend argument. Ik ga niet opvoeden vanuit angst. Ik wil juist dan mijn kind alle ruimte krijgt om te expirimenteren. En wat ik zo lees, jongetjes die een rok aan willen, expirimenteren kinderen daar vanuit zichzelf al mee. Dat ga je toch niet beknotten? Het lijkt mij opzich een gezonde drang van het kind. Het ligt denk ik ook aan het type school waar je kind zit. Mijn dochter is 13 maanden, dus het speelt hier nog niet. Maar het is goed om er over na te denken. Mijn kind zal bijv ook niet naar een christelijke school gaan waar de gender-identiteit vaak strakker vast ligt. Niets mis met een christelijke school, overigens. Maar ik kies eerder voor een school waar meer ruimte is voor individuele ontwikkeling en creativiteit. Veel toneel, expressie etc. Laat een kind er maar mee spelen, wat het is om een jongetje of een meisje te zijn. Er zit hier in de buurt een school waarvan ik hoorde dat een van de jongetjes wel eens in een rokje op school komt. Hij wordt daar niet over gepest. Het was juist aanleiding voor de juf om er wat meer een thema over te maken. En zoiets spreekt mij heel erg aan. Maar een rokje aan is maar een voorbeeld, daar gaat het natuurlijk niet over. Het gaat erom dat een kind zich vrij kan ontwikkelen en niet beknot/te erg gestuurd of beperkt wordt hierin. Daag het kind juist uit om te ontdekken. Dat sturen doet de maatschappij toch wel.
Genderneutraal volgens mij is het een hype, een hippe dr phil/oprah term. Ik vind het het kling klare onzin, krampachtig gedoe. De wereld is al ingewikkeld genoeg en ik heb nou niet het idee dat je het een kind makkelijker maakt op deze manier. Mijn kind is geboren met piemel en al. Mijn jongen is een jongen en geen meisje. Hem opvoeden als een "het" zie ik het nut niet van in. Mocht hij willen spelen met poppen, roze jurken willen aantrekken of zich net zo opmaken als mama. Dan moet hij dat lekker doen. Echter ga ik dat op jonge leeftijd niet stimuleren. Ik zal hem niet een auto en een roze jurk aanreiken zodat hij kan kiezen. Nogmaals hij is geboren als jongen, en niet als een het.
Wat moet ik hier voor antwoord op geven dan? Jij staat er duidelijk anders in dan ik. Je bent zo te lezen al zo overtuigd dat er niet echt een open uitwisseling van gedachtes mogelijk is. Voor jou staat het kennelijk allemaal al vast. Prima toch voor jou? Ik ga er trouwens wel vanuit dat mij kind, als ze puber is, lekker gaat expirimenteren met bijv kort haar, kleding etc. Daar is toch niets vreemds aan? Alleen nu het nog een kleintje is, kun jij als ouder opleggen welke kleding er niet gedragen mag worden. Straks niet meer. En wat ik gestudeerd heb? P&A te Amsterdam, waarbij ik me oa bezig gehouden heb met vrouwvriendelijk personeelsbeleid. Onderdeel daarvan was genderstudies.
Door dit soort opmerkingen heb ik helemaal geen zin om serieus op jouw postings in te gaan. Het komt niet echt open over.
Gender neutraal opvoeden is niet het geslacht van je kind ontkennen! Het gaat er om om na te denken over het automatisme waarmee bepaalde dingen als meisjesachtig of jongensachtig worden bestempeld en dat niet als reden te geven waarom iets wel of niet mag. bijvoorbeeld als je een jongen geen pop aanbied als speelgoed maar wel een auto dan bedenk jij dus voor hem wat jongens speelgoed is. Terwijl speelgoed gewoon speelgoed zou moeten zijn.
Ze te lezen kies jij straks voor de vrije school of montessori niks mis mee. Maar hou er altijd rekening mee dat je kind er wel geschikt voor moet zijn. Ja geschikt niet elk kind is geschikt om volgens deze principes te leren en heeft meer begeleiding nodig. Doe je dat niet als ouder kan je jij je kind als ouder helemaal de soep in laten lopen. Moet bekennen ondanks ik vind dat iedereen zijn eigen keuze en opvatting mag hebben wat opvoeden betreft bij mij mij nek haren over eind vliegen bij jou manier van denken. Ik vind het normaal als een jongen binnen,s huis een rokje aan zou willen doen. In de poppenhoek helemaal niks mis mee is ook normaal van uit mijn oogpunt kinderen pakken toch het speelgoed wat hen trekt en niet wat de ouder trekt. Ze is nu pas 13 maanden maar dan ook al kan je zien wat voor vlees je in de kuip hebt een bedeesd meisje of een lekker meisje dat al lekker snel de wereld wilt ontdekken en nergens bang van is. Karakter kan je al vrij snel ontdekken bij je kinderen daar kan je als ouder geen invloed op uit oefenen het zit in het kind of niet.
Een tatoeage is iets heel anders omdat het permanent is. In bikini naar school? Het weer leent zich er niet echt voor hier in Nl. Dus ik zou wel zorgen dat er ook andere kleding meegaat. Net als kinderen die in hartje winter in een t-shirt naar buiten willen. Op zich heeft dat niet zoveel met gender te maken. Maar ik zou zeggen: ga je gang. Voel maar dat het koud is. En mama heeft wel een jas/trui bij zich voor je. Verders heeft het je bewust zijn van de rol die gender speelt niet zoveel te maken met het karakter van het kind. Het is juist de bedoeling dat het kind zich vrij kan ontwikkelen, naar haar aard. En dat ik haar daarin stimuleer, en niet beperk. Ik begrijp eigenlijk niet zo goed wat je daarin tegen staat. Kun je dat uitleggen?