Genderneutraal opvoeden - herkenning?

Wat kunnen mensen toch overdrijven

Het gaat niet om het ontkennen van het geslacht of situaties waarbij je zoon elke dag in een tutu naar school wilt.
Het gaat erom dat je af en toe eens stilstaat bij de dingen die je zegt en doet. Bijvoorbeeld wanneer een jongen van 10 jaar valt en pijn heeft, wij geneigd zijn te zeggen dat hij zo stoer is en niet hoeft te huilen. Terwijl we hem ook kunnen leren en ruimte kunnen geven om wel te huilen, ondanks dat hij een jongen is en stoer is. Als je pijn hebt, mag je namelijk gewoon huilen, jongen of meisje. Nogal lullig als je dat altijd maar moet verbijten.

Zo zijn er veel situaties waar je niet bij stilstaat en wel een stempel drukt om een kind en zijn beleving. Een jongen beseft wel dat hij een jongen is, een meisje andersom ook. Maar dat betekent niet dat ze hun interesses en ideeën moeten aanpassen aan het beeld wat de maatschappij ooit bedacht heeft omdat ze anders gepest worden. Geef daar wat ruimte, en ik kan niet geloven dat ze dan allemaal in een rok naar school gaan en meisjes hun haar afscheren, er is zeker een deel biologisch bepaald en daardoor houden meisjes vaak van roze en jongens van blauw.

Het schaadt echt niet om over dingen te denken en te praten. Dat betekent niet dat je de hele dag bezig bent met de opvoeding zoals sommigen beweren. Het kan ook leuk zijn om over verschillende manieren van opvoeden te praten, haal er uit wat je bij jezelf vindt passen maar bekijk het niet zo zwart-wit. Zonde.

 

Volledig gender neutraal heeft wel degelijk de "bedoeling" dat je alle rol bevestigende speelgoed/kleding/etc verwijderd...
Echter zoals er hier over gesproken word is het opvoeden naar de intresses van de kinderen. Dus als een jongetje graag een poppewagen wil voor zijn verjaardag dan is dat geen issue. Als je zoiets doet is dat niet direct gender neutraal opvoeden.

Gender neutraal opvoeden is wel degelijk vrij radicaal...

Hier is het geen probleem als mijn zoontje een poppewagen wil. Of als hij graag een keer als prinses gekleed wil. Of net zoals mama nagellak op wil.
Echter zal hij ook leren dat het niet raar is maar nee ik zal hem in eerste instantie niet naar school laten gaan op die manier.
In huis mag er vanalles maar zolang hij geen transgender is hoeft hij niet in rokjes jurkjes en tutu's buiten te lopen...
En dat betekend niet dat ik meteen krampachtig bezig ben. Het is ook je taak als ouder je kind voor te bereiden op de buitenwereld en nee die is niet altijd even vriendelijk...

 

Mijn dochter mag spelen waar ze mee wil, of het nou een pop is of een auto. Maar het blijft een meisje. Ze is nu op een leeftijd dat ze ziet dat papa wat anders heeft dan zij En als ze vraagt waarom, dan leggen we uit dat papa een jongetje is en zij een meisje. Ik zeg ook vaak "mama's grote meid" of oma bijv. "oma's prinsesje". Je denkt daar niet bewust bij na, maar of ze nu wil of niet.. het veranderd niks aan het feit dat ze een meisje is .

Qua kleding draagt ze nooit spijkerbroeken. Niet omdat ze dat van mij niet mag, maar omdat ze dit zelf niet wil. Ze vind het niet lekker zitten zegt ze Ze wil altijd leggings en een truitje/tuniekje aan. Nou prima, dan ga ik haar geen spijkerbroek aandringen.

Dus ik weet niet of ik het goed begrijp, ik vind genderneutraal een beetje rare verwoording. Niemand is genderneutraal, je bent een jongen of een meisje. Geen "hetje"... Of snap ik iets verkeerd??

 

OMH.. is daar ook al een term voor bedacht? Ik geef mijn kinderen gewoon wat ze leuk vinden en ga daar niet verder over nadenken of een filosofie van maken.. Wat een onzin. Jongens en meisjes verschillen gewoon van elkaar en dat zal snel genoeg naar boven komen maar een jongen die een tasje wil of nagellak prima en als dochter een auto of garage wil ook goed maar daar hoeven we toch geen Engelse termen voor te bedenken?

Tjonge.. je kunt het ook overdrijven hoor.

En gender neutraal is klinkklare onzin... meisjes vinden gewoon andere dingen leuk dan jongens... daar hoef je niets aan te doen.. het is gewoon een feit. Dat is geen opvoeding, dat zijn hormonen

 

Het gaat binnen gender neutraal opvoeden erom dat je geen rolbevestigende acties doet.
Maar zolang je kind naar school gaat/kdv/gastouder etc etc zal je kind altijd rolbevestiging om zich heen houden...
Als je volledig gender neutraal op wil voeden zul je je hele omgeving erop aan moeten passen zoals in zweden gebeurt op sommige scholen.

Persoonlijk vraag ik me wel af hoe reeel het is in een hedendaagse maatschappij en of je je kind wel voldoende voorbereid op de buitenwereld maar ja dat is uberhaupt de discussie over het hele genderneutraal opvoeden...

 

totaal niet mee bezig hier en ik geef er ook niets om.
Ze weet zelf heel goed wat ze leuk vind en wat ze graag wil en daar ga ik in mee.
Er staat hier een bak duplo die regelmatig gepakt word maar de poppen blijven favoriet.
Roze is de kleur die zij overal in terug wil zien en gisteren zelf een paar glitter glimmende skechers uitgekozen.

Ik ga niet mee in al die nieuwerwetse dingen en die gewoon mijn eigen ding.
Mijn gevoel zegt veel meer dat al die opvoedboeken

 

Sorry hoor, maar wat een zweverig gedoe is dit. Eerder plaatste ik dat het belangrijk is om je kind je volgen, maar er zijn grenzen!
Thuis mag mijn zoon (als hij dadelijk ouder is) doen wat hij wil qua verkleden en spelen en ik zal ook echt geen nee zeggen tegen een pop, maar sommige dingen gaan gewoon te ver. Ik heb absoluut niks tegen het ontwikkelen van een eigen voorkeur m.b.t. bijvoorbeeld speelgoed, maar om een jongen nou met nagellak, een rok of jurk naar school te sturen... Nou, nee. Een meisje blijft een meisje en een jongen blijft een jongen.

Zeg vooral tegen je kind hoe leuk, lief, stoer en knap ze zijn. Dat zijn jongens en meisjes namelijk allebei en ze horen te weten dat de ouders onvoorwaardelijk van ze houden en ze respecteren. Dat betekent alleen niet dat je een kind zo in het diepe kan gooien.
Een jong kind is namelijk niet in staat zelf te bepalen wat "goed" voor hem/haar is en ik denk juist dat het schadelijk voor je kind is als je een kind grenzeloos laat experimenteren. Ik bedoel er trouwens niet alleen kinderen mee die dingen van het andere geslacht willen uitproberen, want ook typische jongens- en meidendingen kunnen te ver gaan. Ik mocht ook niet zwaar opgemaakt en met een prinsessenjurk naar school en mijn kind gaat op een normale dag ook niet verkleed als Spiderman, omdat hij dat leuk vindt cq zichzelf wil ontdekken. Hoe vaak komt het voor dat een kind buiten de boot valt en gepest wordt? En wat denk je van de emotionele en psychische gevolgen die hieraan verbonden zijn? Daar worden ze gelukkig van zeker? Denk even na!

 

Niemand heeft het hier over grenzeloos experimenteren! Dat bedenk je er zelf bij. Als Thijmen met nagellak op naar school wil gaan, dan kan ik hem daarin ook begeleiden. Overigens vinden kleuters bijna nooit iets raar, die accepteren veel meer dan oudere kinderen. Zij gaan veel meer mee met wat ze zelf leuk vinden. Pas in als kinderen wat ouder worden merk je dat ze naar 'de maatschappij' kijken voor wat wel of niet kan en veroordelen ze elkaar meer. Ik hoop Thijmen toch vooral tolerant tegenover verschillende mensen op te voeden. Dat hij niet een jongetje veroordeeld omdat die graag met een rok naar school komt, dat hij niet gaat lachen als een meisje spiderman wil zijn etc.

Ik weet precies welke emotionele en psychische gevolgen aan pesten verbonden zitten, uit eerste hand... En daardoor weet ik ook wat er voor andere kinderen voor nodig is om een kindje te pesten... namelijk helemaal niets! Als kinderen willen pesten, dan vinden ze wel iets hoor of iemand nou anders is of niet. Je kunt nog zo hard proberen om je kind precies gemiddeld te laten zijn, met de juiste kleren en het juiste speelgoed en dan nog heb je geen garantie dat hij of zij niet gepest wordt.
Dan kun je dus maar beter er voor zorgen dat je kind gewoon lekker in zijn vel zit en kan doen wat hij wil, en hem leren dat anders zijn ok is voor hemzelf en voor anderen.

 

Jij kent mij klaarblijkelijk niet. Als er iemand 'open' opvoedt, ben ik het wel. Mijn kind bepaalt trouwens zelf wat hij mooi vindt, ik 'stuur'.

Je gaat nu wel heel snel naar de puber toe. Ik val over je reactie richting Adi en de rok die haar zoontje (van 3!) niet aan mag.

 

Nee, jij bent lekker open met je ontwijkende gedrag.
Ik heb ook nooit het idee dat je serieus bent, krijg altijd een 'knuppel-in-het-hoenderhok-gevoel bij jouw topics. 't Is zo overdreven allemaal.

 

Dat je altijd rolbevestiging om je heen zult houden, betekent toch niet dat je er niet over na kunt denken en er mee bezig kunt zijn? Ik denk dat het heel belangrijk is om na te denken over waar bepaalde denkbeelden vandaan komen. Waarom is roze voor een meisje bijvoorbeeld? Een paar honderd jaar geleden was het namelijk de kleur voor jongetjes... toen werd roze als afgeleide gezien van rood wat een mannekleur was.
En waarom vind een meisje roze mooi? Is dat omdat ze dat zelf mooi vindt of omdat ze dat overal om haar heen ziet en vanaf haar vroege jeugd in roze wordt gekleed?

Voorbereiden op de maatschappij vind ik prima, maar daarnaast voed ik mijn zoon liever op tot iemand die nadenkt over wat hij doet dan iemand die blind de massa volgt...

 

Inderdaad, want dan mag je ook geen pop kopen, want die heeft een spleetje.

En ik ben benieuwd hoeveel scholen het accepteren als een jongetje continu met een jurk aan op school verschijnt.

 

roze is toch niet meer alleen voor meisjes? Mijn man en mijn zoontje hebben zo vaak roze aan. Vooral fuchsia vind ik ze erg leuk staan.

 

Ik heb er nooit zo bij stil gestaan...
Mijn dochters dragen wel echte meisjes kleding, de oudste wil alleen maar rokjes en jurkjes aan. Speelgoed krijgen ze wat ze leuk vinden, of dat nu een auto of een pop is.

Ze doen met papa 'stoere' dingen en dat vinden ze ook heel leuk. Maar toch is de oudste best een meisjes meisje. Zolang ze lekker in hun vel zitten vind ik het wel prima

 

Haha, mijn man en zoon dragen ook roze, ikke niet!

 

Ik hoop toch heel veel.. Zou mijn kind meteen weghalen van een school waar een kind niet wordt geaccepteerd wordt zoals hij is.

 

Ik spreek over grenzeloos experimenteren, omdat hier over het begrip experimenteren gepraat wordt alsof alles wat een kind wil proberen maar normaal is en er naar mijn mening geen grens getrokken wordt als een kind zomaar (naar mijn opvatting) ongepast gekleed naar school mag gaan. Experimenteren met grenzen is voor mij lekker thuis op spelenderwijs en daar kan hij zich prima verkleden e.d. Wat ik dus bedoel is dat ik het onacceptabel vind dat een kind naar school wordt gestuurd met kleren van een andere sekse, nagellak, make-up of verkleedkostuums. Kleuters zijn inderdaad minder kritisch dan oudere kinderen, maar vergis je niet. Ik heb voor mijn opleiding vier jaar met kinderen van verschillende leeftijden gewerkt in het onderwijs en daar heb ik wel anders gezien. Kinderen zijn, vaak onbedoeld, harder dan je denkt.

Hier ook ervaring met pesten. Mijn tweelingbroer is jarenlang gepest en dat was verschrikkelijk. Ik impliceer ook helemaal niet dat een kind niet gepest wordt als hij de juiste kleding etc. draagt, maar ik vind ook niet dat je een kind moet motiveren zich buiten de maatschappelijke norm te kleden. Ik vind het ook belangrijk dat mijn zoon lekker in zijn vel zit en een zelfverzekerd kind wordt, maar dat kan ook zonder nagellak.

 

Laat het eens weten tegen die tijd zou ik zeggen.

Kunnen zijn en geaccepteerd worden wie je bent heeft miz weinig met kledingkeuze te maken. Je bent wie je bent en wat je draagt, ach ...

 

Ik vind het erg belangrijk dat mijn kinderen zich vrij voelen om zichzelf te zijn maar dat gaat verder dan geslacht. Ik vind het dan ook onnodig om dan daar specifiek krampachtig over te doen. Gewoon lekker je kind volgen en hem of haar (of hét, voor de liefhebber) zijn eigen ding laten doen.