Ben benieuwd wanneer jullie echt konden geniet van de zwangerschap. Was dat na een positieve test? Was dat na de eerste echo? Of na 3maanden?
Niet. Haha sorry Ik maakte me continue zorgen of hij het "nog wel deed" En halverwege toen ik schopjes ging voelen en dus dagelijks bevestiging kreeg dat hij er nog zat kreeg ik last van hypertensie waardoor ik vaak naar de gyn moest. Nu heb ik sociale angst en zat ik niet op al die sociale contacten te wachten dus stress! Nu bij de tweede keer hoop ik dat ik wel kan genieten, maar ik vermoed van niet!
Eerlijk? Eerste keer ook heel bezorgd, maar wel genoten van de beweging in mijn buik in het derde semester. Bij de tweede iets eerder, na 20 weken werd ik er iets happier onder. Maar echt genieten begon bij mij bij beiden na de geboorte starend naar dat lieve slapende kindje op mijn buik.
Ook ik heb me veelste druk gemaakt en te weinig genoten. Alles ging super met onze dochter, maar 4 miskramen er voor gehad. En als ik ze dan een keer niet voelde was het paniek. Maaar van de echo's en hartje luisteren en van de schopjes heb ik dan wel heel erg genoten!
Eerlijk? Ik denk dat ik de laatste 6 weken oid wel een soort van kon genieten. Ik ben extreem misselijk geweest, 3 keer in het ziekenhuis gelegen wegens uitdroging. De laatste 6 weken was de misselijkheid weg en had ik weer wat energie gekregen. Toen vond ik het wel leuk worden.
Oh en dat was idd wel genieten tussen het zorgen maken door. Had daarvoor ook al 2 miskramen gehad dus ik maakte me ook steeds zorgen of het wel goed ging. Alleen al omdat mijn buurvrouw toendertijd haar kindje tijdens de zwangerschap is verloren (toen ik dus ook zwanger was)
Herkenbaar wat de anderen zeggen... Ik was in het begin heel bezorgd, ik had he-le-maal geen symptomen dus ik dacht echt: dat moet mis gaan. Na een goede 12 weken echo kalmeerde ik wat, nu ik hem regelmatig voel geniet ik echt. Maar als ik dan buikpijn heb, dan maak ik me toch weer zorgen. Ze zeggen wel eens dat met je kind de zorgen worden geboren, nou ik vind dat de zorgen er al zijn zodra je weet dat je zwanger bent!
Ik zat direct na de positieve test op een roze (blauwe, bleek na de 20 wk echo hihi) wolk en daar heb ik tot de bevalling op gezeten!
Ik heb de eerste weken een beetje in een waas geleefd en had steeds de angst dat het fout zou gaan, na de eerste 8 weken echo kon ik al iets meer genieten maar de angst bleef, toen de 10 weken echo en ondanks dat de echoscopiste me verzekerde dat het echt raar moest lopen zou het fout gaan bleef ik wat angstig. Afgelopen maandag de termijnecho gehad, was ook prima, toen viel er een klein beetje last van me af en ik geniet er zeker wel van MAAR toch blijft er een stukje angst, we hebben pas over 4 weken de volgende echo gepland en ben bang dat er in de tussentijd iets fout gaat maar zo moet ik helemaal niet denken maar ik doe het toch. Ik denk dat je je de hele zwangerschap wel druk doet maken, misschien na de 24 weken minder als je weet dat het ook levensvatbaar is buiten je buik. Toch probeer ik er ook wel van te genieten hoor en heb na maandag voor het eerst ook eens iets kleins gekocht voor de kleine, nu durfde ik het wel
Eerlijk? Ik geniet met momenten en wat baal ik daar van! Vandaag 27 weken zwanger,maar omdat ze minder en anders beweegt maak ik me gelijk weer zorgen. Zeker de 1e 12 weken waren verschrikkelijk pfff. Ik hoop dat ik het 3e trimester wel kan genieten. Erg zijn wij vrouwen he haha!!
Ben nu 5 weken en 4 dagen zwanger heb dinsdag een echo gehad en het lag 'goed' in de baarmoeder maar ik maak me toch zorgen heb ook last van buikpijn en kei misselijk bah bah hihi
Na 3 maanden, toen het ook bekend gemaakt is bij familie en vrienden, begon ik te genieten. Maar met het voelen van de schopjes, word je toch nog wat geruster. Binnenkort bij de 20w echo nóg wat geruster Dus telkens een beetje meer en op het einde weer wat minder (als er wat zou mislopen met de bevalling) Maar wel genieten hoor! Ik geniet nu heel erg van het feit dat dit een normale zwangerschap is, ben me er erg bewust van (na verplichte bedrust vorige zschap vanaf 20w)!
Na een aantal goede echo's met een beweeglijk kindje, en vooral toen ik het begon te voelen. Rond 14 weken
helaas pas vanaf de goede 20 weken echo Eerst doodsbang dat het weer mis zou gaan (eerste keer mk gehad) Na 12 weken kreeg ik vertrouwen, maar helaas met 13 weken een bloeding... dus weer bang Met 18 weken begon ik mijn babytje te voelen dus al meer vertrouwen, maar pas na de goede medische echo kan ik echt genieten nu geniet ik met volle teugen van het gedraai en de schopjes
Na twee miskramen, ben ik de eerste weken alleen maar panisch bang voor nog een miskraam. En dat gevoel is gebleven. Al zou het nu geen miskraam meer zijn (27+3 weken). Na 24 weken is de angst gezakt. Al merk ik wel dat ik elke paar uur wat wil voelen omdat anders de paniek er alsnog inschiet. Voor mijn gevoel kan ik de laatste weken wel genieten. Tussen de bedrijven door. Want heb veel last van zwangerschapsklachten: vooral bekkenpijn en veel krampen. Nu lig ik daar bijvoorbeeld wakker van. Ben niet bang dat ik acuut ga bevallen, maar echt ontspannen ligt het ook niet. En dan is echt ten volle genieten wel moeilijk. Feitelijk geniet ik vooral van de schopjes en van de wetenschap dat ik in verwachting ben en moeder mag worden.
Meteen natuurlijk, je bent immers zwanger! al werd het wel meer vanaf dat ik de baby voelde omdat het dan wat 'echter' is. Heb me nooit erg ongerust gemaakt (natuurlijk heeft ieder zn momenten) vrouwen zijn al heeeeeeel lang zwanger en dat gaat bijna altijd goed allemaal, een lichaam weet zelf prima wat t moet doen.
Niet...hoe erg het ook is...( tenminste zo word het in onze omgeving ervaren ) Bij mijn zoontje weinig genoten omdat het een ongeplande zwangerschap was en dus onwijs veel ineens geregeld moest worden... Ik was door de stress bang dat het mis zou gaan, had veel pijn en na de spoedkeizersnede deed hij het erg slecht... Toen gingen we voor een 2e....en nu gingen we echt " genieten " omdat dit de laatste keer was... Nou mooi niet dus Tot 12 weken in de stress gezeten of alles goed was, daarna heftige bloeding gehad en onzekerheid tot 20 weken of het wel goed zou gaan... Met 19 weken hem pas voelen en meteen in de stress als ik hem minder voel... Elke dat mega hoofdpijn en strakke buik wat zeer doet... Maar vooral....hoe gaat deze bevalling.....gaat dit kindje het wel goed doen enz enz... Nee van mij mag het december zijn en de zwangerschap klaar zijn..... Al geniet ik wel van de schopjes hoor! En de buik die erg mooi groeit om mee te pronken.. Maar zwanger zijn mag van mij ook maar 2 maanden duren
Wat jammer dat jullie zo weinig kunnen genieten allemaal, ik gun jullie een betere mentale rust hoor meiden! Al herken ik ook wel wat Ik heb de eerste 16 weken niet kunnen genieten ivm continue beroerdheid 24/7, daarna moest ik wennen aan het bewegen van mijn kindje. Vanaf 20 weken kon ik meer genieten en sinds mijn suikertest goed is vind ik het steeds leuker, vooral nu mijn verlof steeds dichterbij komt Dus ik kan wel zeggen dat ik nu echt geniet van de zwangerschap. Ik heb natuurlijk geen traumatische dingen gehad zoals een miskraam, ik denk dat dat ook erg scheelt! Hoop dat jullie ook meer plezier mogen hebben in deze bijzondere periode