Knuffel lieve Lisa! Ik herken het. Het ging met mij altijd goed. Ik kon ook geen diepere vriendschappen aan gaan, alles bleef oppervlakkig. Ben begonnen met de stap naar een psycholoog, toen ik 19 was. Mijn hulpvraag was: ik kan niet voelen. Ik weet niet hoe ik moet voelen. Ik weet niet hoe ik bij mijn gevoel moet komen, hoe ik het moet uiten etc. Later ook nog een NLP coach, een haptonoom, nog een psycholoog. Niet heel spannend ofzo allemaal, en weet achteraf ook niet of dat echt iets opgeleverd heeft, maar met de tijd en veeeeeeel oefenen, ging het stapje voor stapje beter. Nu doe ik niet anders meer en praat ik heel veel over m'n gevoelens er is hoop!
Mijn rijtje: Haptonoom Psycholoog POH GGZ Hypnose Accupunctuur Maatschappelijkwerk Nu doorverwijzing Psycholoog met EMDR. Eind resultaat, nagenoeg geen vriendschappen (behalve online, ook gedeeltelijk een bewuste keuze) nooit mijn echte gevoelens bespreken of laten zien. Ik houd altijd rekening met de gevoelens van mijn gesprekspartner. Wil diegene waar ik mee praat geen rot gevoel geven, over, voor of door mij. Vb. Ik heb een connectie met mijn maatschappelijk werkster. Dus vertel ik niks omdat ik het erg voor haat ind dat zij van mij verdrietig word en het mee naar huis neemt. Ik ben gewoon echt een empaat, voel voor anderen en niet voor mezelf.
Flink rijtje al alle hoop op de emdr? Herkenbaar ook van die empathie. Heb ik ook moeten leren, kan het nog niet altijd. Kan me veel te goed in anderen verplaatsen en die gevoelens neem ik dan ook weer mee. Naast je eigen gevoelens die je dan aan de kant schuift ja. Wat ik nog steeds heel erg heb is dat ik niets vertel als mensen er niet naar vragen. Ik ben vooral bang dat mensen niet op mij zitten te wachten. Als het niet oprecht gevraagd wordt zeg ik overigens ook niets, daar prik ik ook zo doorheen. Jij ook volgens mij. Gelukkig nu een heel fijn netwerk om me heen gebouwd, dus die mensen neem ik wel in vertrouwen uit mezelf. Het is een rocky bumpy road.
@Asil dikke knuffel. Psychomotorische therapie wel eens geprobeerd? Dan hoef je niet zo te letten op wat je zegt.
Ja heb ik gehad althans iets vergelijkbaars, oefeningen in een groep in combinatie met meditatie. Heb daar nu nog handvaten van. Maar toen was niet het juiste moment. Op mijn 18de heb ik hele heftige hyperventilatie gehad. Daarvoor ook 6 maanden halve dagen trainingen in groepsverband gehad icm logopedie. Heb ook cognitieve gedragstherapeutische gehad. Naast dit alles gewoon veel mee gemaakt ij mijn leven wat veel indruk heeft gemaakt en zich onbewust toch in je zijn heeft opgeslagen. Dat gaat allemaal goed. Maar metname nu met die kinderloosheid vind ik moeilijk.
Ik geloof er wel in. Toen mijn moeder werd geboren zat mijn eicel al in haar. Toen mijn oma werd geboren zat de eicel van mijn moeder al in haar. En ga zo maar door. Dus ik denk dat je eigenlijk voordat je überhaupt verwekt bent al het een en ander meekrijgt…
Het is ook een heleboel wat je op je bordje hebt gekregen. En daar is denk ik geen oplossing voor, enkel hoe ermee om te gaan. En vind het al heel knap hoe je dat doet. Ik gun je alleen nog meer rust en een tevreden gevoel. Vind het ook echt moeilijk om te horen dat vriendschap lastig is. Juist in vriendschap zou je een geborgenheid en onvoorwaardelijk kunnen vinden, en wat verdrietig dat het niet lukt door jouw gevoel. Dikke knuffel