Vind het ook zo'n geneuzel dat Moeten Genieten. Ik blijf gewoon hels onzeker en tel af naar het moment dat ik mn kindje in mn armen heb en mijn lijf niets meer kan verpesten. Maaaar.. nu ik de schopjes voel, kan ik daar wel van gnieten.. dat het bijzonder voelt en dat ik blij ben om haar te mogen dragen Mss maken de schopjes het realistischer
Bij mijn eerste heb ik weinig kunnen genieten. Na 2 miskramen waren de eerste weken erg spannend. Met 15 weken al kreeg ik harde buiken dus sloeg het genieten om in angst en stres. Met 26 weken opgenomen voor longrijpers en weeenremmers en als klapper op de vuurpijl een keizersnede een ruime week eerder dan gepland omdat er nog een flink risico bij gekomen was. Dus uhh genieten? Niet echt... Al vond ik de trapjes heel bijzonder hoor en het idee dat er een kindje in je groeit wat je gaat leren kennen! Deze keer gaat het een stuk(je) beter. Eerste weken weer spannend ivm bloedverlies en ook al weer vroeg harde buiken dus zeker tussen de 20-28 weken vond ik het toch weer enorm spannend. Nu is het overgrote deel van de tijd gelukkig gewoon normaal.
Ben nu bijna 36 wk zwangeren denk dat ik wel kan zeggen dat ik ervan geniet. Ben metteen aangeteld en dit beschouwen wij (mijn vriend en ik) als een groot voorrecht en een wonderdje want je hoort het zo vaak anders. hellaas. Ben de eerste 4 maanden erg misselijk geweest en dit viel heus niet altijd mee. Maar ondanks dat genoot ik er wel van. Hoe mn lichaam veranderd en zich klaar maakt om het tot eeen babytje telaten uitgroeien. hoe mijn buik steeds een beetje meer zichtbaarder werd en hoe mijn vriend zich ontpopte als papa tobe. Ik vindt het geweldig vooral nu je de kleine elke dag voelt en weet dat je niet alleen bent. En de gedachten dat er over een maandje een klein babytje van ons samen in dat ledikantje ligt! Dat geeft toch een warm gevoel van binnen?
genieten, mmmmm de ene dag wel en de andere dag helemaal niet. tot 24 weken ziek geweest, nu plas problemen en als ik mijn kindje een paar uur niet voel, schiet ik meteen in de stress. ben reuze blij als ik de 40 weken haal en die meid in de wieg naast me ligt, denk dat ik dan pas echt geniet
Ik probeer wel te genieten van mijn zwangerschap maar tot nu toe is dat niet altijd makkelijk geweest. Heb in anderhalve maand tijd al 5 begrafenissen gehad in eigen familie en schoonfamilie. Ik hoop dat het na de 20 weken het een beetje voor ons mee zit. Soms heb ik wel een momentje als ik denk dat ik de baby voel bewegen maar de rest heb ik er nog niet echt van kunnen genieten.
He gets Veerle, dat is ook niet niks... Qua genieten, mwah, tja... De eerste 13 weken kotsend en jankend ziekenhuis in en uit gevlogen, maar toen ik eenmaal goed werkende medicijnen had, ging het snel beter. Maar toen begon mijn rug en bekken te 'zeuren' en kon ik nog steeds niks. Conditie was helemaal weg, dus ik voelde me echt een wrak, de eerste helft van de zwangerschap. Inmiddels geniet ik af en toe wel. Van de schopjes, het idee dat er straks een minimensje helemaal alleen van ons gaat komen, of van de voorbereidingen voor het kamertje enz. Spulletjes kopen voor de baby, dat vind ik allemaal ook wel dingen om van te genieten. Maar ik moet eerlijk zeggen: het grootste deel van mijn zwangerschap wordt toch in beslag genomen door lichamelijk ongemak (zoals nu zere ribben en middenrif zodra ik langer dan een uur of 2 rechtop sta/zit) en geestelijke spanningen (in het begin zelf erg ziek geweest, met 16 weken ineens hevige bloeding, stress voor 20 wekenecho omdat t bij kennissen 'niet goed zat', en nu de laatste tijd weer omdat ik soms ineens bedenk dat ik dr al een tijdje niet heb gevoeld of omdat de groeiecho een achterstand aangaf). Maar goed, ik hoor om me heen dat met de geboorte van je baby, er ook een heel pakket aan extra zorgen bijkomt, dus ik bereid me maar voor op het ergste
Vind eigenlijk alleen de schopjes leuk!! En ben trots op mijn mooie zwangere buik... Genieten nee, zo mag ik het niet noemen Trots op mijn kleine man in mijn buik dat wel!
Genieten? Nou, ik geniet niet van die misselijkheid, duizeligheid, onzekerheid, extreme moeheid en alle andere kwaaltjes.. Ik geniet wel van het dagdromen over als het geboren is, gesprekken met mensen die het al weten en gewoon dat het zo is
Genieten? Nee. Totaal niet. De bewegingen van mijn baby, ja dat vind ik mooi, intiem en bijzonder. Maar daar houdt het echt mee op. Sterker nog, dat hele zwanger zijn, ik vind het geen hol aan. Ben zo ziek geweest de eerste 16 weken, zoveel overgegeven, misselijk, zo moe, zoveel stress gehad of alles goed ging door bloedingen dat ik serieus overweeg om het echt bij 1 te laten.
Hahahaha, MamaJulia heeft het op de tweede pagina exact verwoord zoals ik het ook beleef. Ik zeg maar gewoon dank-je-wel tegenover iedereen die roept: "Geniet ervan!", maar ik begrijp the big deal ook niet helemaal!
Ik kan niet genieten omdat ik in mijn examen jaar zit en 2 dagen voor de uitgerekende datum mijn laatste examen heb en ons huis word ook rond die tijd opgeleverd dus het is alleen maar gestress eigenlijk.
Ja, iedereen die ik vertel dat ik zwanger ben, zegt 'geniet ervan'. Dan kijk ik nog ns en dan denk ik 'waarvan?'. Maar goed, buik gaat vanaf nu wel groeien, dus dan zie ik het in ieder geval. Wat ik wel heel leuk vind trouwens, is de weetjes over uk. Dat is van de week een opponeerbare duim kreeg. Of dat ie een tijdje terug zn nageltjes kreeg. Op een voetje van 2,5mm!!! Met teentjes en al. Vind ik hartstikke leuk, maar heb gewoon niet zo het idee dat dat over mij gaat.
Hm, ik zie dat mijn topic twee keer geplaatst was. Vreemd. Beheer heeft bij die andere er onder gezet 'omdat het dubbel plaatsen van berichten niet is toegestaan is deze verwijderd' of zoiets. Ben toch echt bang dat het gewoon een foutje is. Zal wel 'back' in de browser hebben gedaan. Excuses... en ik hoop dat iedereen dit topic kan vinden in ieder geval!
Hihi, herkenbaar! Ik voel 'm sinds 3 weken bewegen, dus dan is het allemaal wat "echter", maar voor de rest...ik kan me gewoon niet voorstellen dat er een mensje in me groeit en als ik dan plaatjes of filmpjes zie over ongeboren baby's, kan ik zelfs niet geloven dat ik zélf ook zo ieniminie ben geweest. Morgen 20 weken echo, kijk er echt naar uit, hoop zo dat alles goed is...
Ik vind het soms gewoon bullshit, dat "geniet er van". Vooral de 1e 3 maand... Maar misschien bedoelen de mensen het ook niet letterlijk. Iedereen begrijpt wel dat je niet kan genieten als je doodziek in je bed ligt met als enige gezelschap een kotsbak naast je. Of nauwelijks nog kan lopen en je als bejaarde leeft omdat je ernstige bekkeninstabiliteit hebt. Ik denk dat het eerder bedoeld word dat je "moet" genieten van het feit dat er zo'n wondertje in je buik groeit. Want hoe misselijk je ook bent, of hoeveel pijn je ook hebt, het is en blijft toch bijzonder, dat er uit zoiets microscopisch kleins een compleet mensje ontstaat. Ik negeerde die "geniet er van" opmerkingen gewoon. Ik beslis zelf wel wanneer ik geniet van mijn zwangerschap en wanneer niet, púh! LOL
Ik ga er maar vanuit dat 'geniet ervan' een wens is, en geen verplichting. Zoiets als 'gelukkig nieuwjaar'. Je hoopt toch voor iedereen t beste, maar opleggen kan je het niet. Maar toch... echt IEDEREEN zegt het
Dat Thauma, precies dat. Het is een soort beleefdheidsvorm. Een soort zwangerschaps-equivalent van het 'Hey hoe is het?!' van een vage bekende waarop je ook alleen maar 'Ja goed, en met jou?!' dient te antwoorden. Ach, goed bedoeld zullen we maar denken
Zelfde als toen ik ging trouwen en echt iedereen vroeg of ik zenuwachtig was. Vond ik ook zo,n domme vraag, Tuurlijk ben ik niet zenuwachtig! Wordt gewoon een mooie dag!
Ik geniet vanaf begin van alles: zelfs de meest vervelende kwaaltjes, ik geniet van het feit dat er zoiets wonderlijks in m'n buik groeit, de groeiende buik en nu sinds 4 weken van het heerlijke getrappel van m'n meisje