Dank je Kiwi1... Mooi verwoord! Ik had het liever ook anders gehad! En als je zelf geen of weinig klachten/pijn hebt dan kun je er ook niet over oordelen denk ik. En dan is het ook makkelijk om te zeggen dat vrouwen "zeuren"
Wat de bevalling betreft: ik ga ervan uit dat de bevalling erg heftig zal zijn, maar zie er niet tegenop. Bevallen hoort er nu eenmaal bij en daarna heb ik een lief kindje. Ik zie de bevalling als even (misschien heel erg) afzien, maar daarna heb ik het gehad... Kan ik gaan genieten en langzaamaan mezelf weer worden. Het lastige nu is dat je weet dat je nog een paar maanden 'moet'. De bevalling is het einde en dan maakt het allemaal niet meer uit... Maar misschien heb ik een te naief beeld van hoe gemakkelijk ik de bevalling 'even doe'... Ik had ook verwacht dat zwanger zijn wel even tussen de bedrijven door zou gaan, zonder dat er veel veranderde. Al mijn gezeur neemt niet weg dat ik soms ook wel kan genieten hoor! Voorals als ze 's avonds of 's ochtends wakker wordt en mijn man tegen me aankruipt en we samen ons kindje kunnen voelen...
Ik heb nog nooit een bevalling meegemaakt... Maar ik zal je zeggen. Ik kijk er echt naar uit! Liever gister dan vandaag! (wel voldragen dan he?) Kijk.. ik snap dat het geen feestje zal zijn, maar ik weet waarvoor ik het doe!
Ik zie zelf ook niet tegen de bevalling op. Ik heb nu steeds zoveel pijn (bekken, ribben) dat ik de bevalling zie als het eindstation. Natuurlijk moet ik dan nog het één en ander doorstaan, maar dat hoort er bij! Daarna is de pijn over en kunnen we echt gaan genieten van ons kleintje!
ik wil ook echt niet alle vrouwen over 1 kam scheren, en er zijn echt vrouwen die reden tot klagen hebben, begrijp me niet verkeerd. Maar soms klagen wij vrouwen wel over dingen die bij een zwangerschap horen.... Er wordt tegenwoordig wel meer geklaagd als vroeger.... En Kiwi.....je hebt mij niet horen zeggen dat ik mij wel goed voel hoor.... Nogmaals: er zijn zwangere vrouwen het echt niet makkelijk hebben, maar er zijn er ook die denken dat zwangerschap een ziekte is en "klagen met gezonde botten".... En dat vind ik gewoon jammer! Die vrouwen vergeten een beetje te genieten.
Misschien zit het er ook een beetje in dat je nooit zoveel hoort over het ongemak van zwanger zijn. Zwanger zijn wordt, terecht, vooral gezien als iets enorm moois en bijzonders. Er wordt veel gesproken over de 'roze wolk' en weinig over de andere kant ervan. Daardoor valt die misschien wat rauw op sommigen hun dak. Je voelt je een beetje 'bekocht' als het ware. Ik heb me er zelf in ieder geval op verkeken. Maar dat staat wel los van het feit dat ik heel blij ben dat we een kindje krijgen hoor! Alle ongemakken ten spijt, zou ik het natuurlijk nooit hebben willen missen. Niet zwanger kunnen worden lijkt me heel veel erger. Ik heb zelf altijd snel gedacht dat 'zeurende' zwangere vrouwen zich aanstelden , maar daar ben ik wel van teruggekomen inmiddels... Ach ja... voor zwangerschap geldt uiteindelijk hetzelfde als voor alles: je kunt eigenlijk niets zeggen over een ander, omdat je nooit weet hoe iemand iets beleeft en dus ook niet over of diegene zich aanstelt, of zichzelf juist te kort doet. Vind het wel een lastig iets: misschien moeten we het forum in tweeen splitsen: een klaag- en een genietgedeelte?
Maar als je je realiseert dat er na negen maanden een wezentje uitkomt van rond de 50cm en pak 'm beet een 3500 gram dan kan dat toch ook niet geheel vlekkeloos? Dan is dat toch logisch dat je lichaam keihard heeft gewerkt om dat voor elkaar te krijgen? Maar dan blijft het toch een wonder dat jouw lichaam dat wel voor elkaar heeft gekregen, en dan is het toch niet erg dat je daar wat ongemak van hebt gehad? Ik bedoel, misschien moeten we ons daar wat meer van bewust worden. (en misschien ben ik mij daar wel wat meer van bewust omdat ik voor de tweede keer zwanger ben....)
O, maar het is ook niet erg! Ik zou er nog wel veel meer voor overhebben... Het is inderdaad wel heel wonderlijk allemaal... Het is meer dat het me overvallen heeft. Misschien dat ik het de volgende keer ook anders zal beleven.
Het is voor mij ook geen reden om geen kinderen meer te willen. Ik heb het er allemaal uiteraard voor over!
hier een poitief bericht ik ben gewoon superblij dat ik zwanger MAG zijn en dat je er ziek zwak misselijk moe etc van word... jammer dan dat neem ik er gewoon bij. ik vind het echt zooooo super. vandaag was ik op een "vreemde" verjaardag en veel mensen die meteen vroegen "hoe ver ben je" zo super dat mensen het aan de buitenkant ook zien dan smelt ik gewoon. ik geniet er dus onwijs van Liefs Shir
Ik zou veel meer willen genieten dan ik nu doe. Vooral omdat dit ook mijn laatste zwangerschap zal zijn. Gaat alleen af en toe wat moeilijk omdat ik veel last van m'n rug en heupen heb. Van mij mogen de laatste 2 maanden voorbij vliegen. Wel geniet ik heel erg van de schopjes en het bewegen van mijn buik en natuurlijk het pronken met m'n buik!
@moesje.. ok.. nu ik je laatste 2 berichtjes heb gelezen, snap ik ook wel een beetje wat je bedoeld. Het is ook best wel lastig in te schatten wat iemand anders voelt, denk ik. @roshi.. heerlijk is dat he? Middelpunt van aandacht (vanwege de zwangerschap, normaal vind ik het vreselijk, hihi) Net zat ik bij de fysio in de wachtkamer, 2 ouwe mensjes, helemaal vertellen over 'hun' tijd en vragen hoe het er nu aan toe ging enz. In de winkels ook, je hebt op 1 of andere manier altijd aanspraak. Leuk leuk leuk.
dank je Wendyp.... en inderdaad dat is nu genieten, lekker pronken met je buik en veel aanspraak hebben, heerlijk. En nu is de baby ook nog "van jou alleen" daar moet je ook van genieten. Na de geboorte moet je da baby een beetje delen. Al is delen met de papa natuurlijk weer helemaal niet erg.
Ik ben nog helemaal door niemand aangesproken op mijn buik... (eigenlijk weer ik niet zo goed of ik dat nou juist erg vind, of fijn). Alleen wat collega's die vragen of ik in verwachting ben, maar onbekenden zeggen er helemaal niets over. Inmiddels geloof ik dat de busschauffeur het wel doorheeft gelukkig: die rijdt nu iets voorzichtiger weg als ik nog niet zit . En laatst in de trein was er geen plek meer en moest ik staan: toen keken de mensen me wel heel erg nadrukkelijk niet aan. Het viel dus wel op... Je kindje moeten delen met de rest van de wereld lijkt me nu nog echt helemaal niets... Merk dat ik erg bezitterig word en er nu al geen zin in heb dat iedereen straks aan het kindje gaat plukken . Maar ik kijk er wel echt heel erg naar uit om het in de armen van mijn man te zien. Lijkt me zo geweldig!
Dat lijkt me niet leuk als niemand iets over je buik zegt.. Ik krijg wel hele leuke reacties uit mijn omgeving. Ook op verjaardagen ben ik, en dan vooral mijn buik, onderwerp van gesprek. Daar kan ik wel erg van genieten; praten over de baby en over wat komen gaat.
Ik geniet van de schopjes en het voelen bewegen van de baby, echt heerlijk En ik krijg ook (positieve) complimentjes van bekenden maar ook onbekenden dat is ook erg leuk. En ik heb het ook dat ik op verjaardagen het onderwerp van het gesprek ben
Ik geniet het meest van de bewegingen die ik voel en inmiddels ook heel duidelijk zie! maar ook door te fantazeren over hoe het straks zal zijn om met z'n drietjes te zijn. En ik heb een cd gedownload (of eerlijk gezegd heeft manlief dat voor mij gedaan ) met kinderliedjes en die zet ik dan aan en dan ga ik meezingen en babykleertjes en hydrofielluiers strijken, en dan vind ik het leuk om me voor te stellen dat de baby mij al kan horen enzo..... gewoon een beetje dom zwijmelen Ja, en ik kan uren naar de foto's van de echo kijken als ik wil...