Ik vind het een goed initiatief. De communicatie kan in veel gevallen beter. Als de verloskundige in het ziekenhuis had gevraagd of ik wilde dat ze me zou strippen, dan was ik op z'n minst voorbereid. Nu wilde ik alleen maar in een hoekje gaan zitten huilen. Ik heb er geen trauma aan overgehouden, maar zo hoor je je niet te voelen bij een hulpverlener tijdens je bevalling!
Nee joh!! wat erg zeg! Ik blijf geloven/hopen dat de meeste medici echt in de zorg werken vanuit hun hart. Maar er zitten ertussen die beter slager hadden kunnen worden.
Ik vind het een goed initiatief. En als hierdoor ook maar één verloskundige, verpleegkundige of gynaecoloog gaat nadenken over zijn of haar handelen, dan is er al iets bereikt. Ik hoop dat dit gebeurd. Sommige verhalen die ik gelezen heb vind ik echt schokkend, het grijpt me aan. Waarschijnlijk omdat ik er helaas wat van herken.
Ik merk dat ik het een lastige actie vind. Dat er dingen mis gaan, geloof ik direct. Maar uit de verhalen die ik lees, lees ik ook dingen waarbij ik denk: Ja, jij vond dit misschien niet leuk, maar het was mogelijk wel medisch noodzakelijk? Zelf regie hebben over je bevalling: prima, maar bevallen is niet te plannen, je weet vooraf niet wat er zal gebeuren. Lijkt me dus handig dat je er altijd in moet stappen met de wetenschap dat het totaal anders zal kunnen lopen dan jij zelf graag zou zien. Dus bij sommige verhalen die ik lees, denk ik ook weer: het ging anders dan jij wilde.... get over it. Daarbij denk ik dat het effectiever is om de specifieke professional die bij je bevalling iets deed wat je niet OK vond, daarop aan te spreken in een persoonlijk gesprek, dan het zo algemeen te doen.
Waarom denk je dat dit niet besproken is met de desbetreffende professionals? Dat staat er niet namelijk. Ik denk dat we als mensen onder elkaar en zéker als vrouwen, meer begrip moeten tonen. Termen als 'get over it' gaat niemand dichter tot elkaar brengen. Ik heb net weer een paar verhalen gelezen en ben er ziek van. Get over it?! Er is bij sommige vrouwen grof geweld gebruikt. Onnodige ingrepen. Angst, pijn, verdriet, trauma. Hoe kun je dan zo gevoelloos reageren? Is dat omdat bevallen iets is waar je niet over mag klagen? Alles wat met zwangerschap te maken heeft wordt soms zó weggehoond. Jij kiest ervoor om zwanger te worden dus tja dan ben je misselijk, moe, heb je pijn etc. Men neemt je niet serieus. Dat dit ook voorkomt op andere zorggebieden, betekent niet dat we onze stem niet mogen laten horen. Het kan anders. Het móet anders. Je kunt zoveel ellende voorkomen door respectvol met iemand om te gaan. Waar ik bij mijn oudste zoon bijna een jaar in shock was na zijn heftige geboorte en achteraf ptss en pnd bleek te hebben, is dit mij zo duidelijk wat er mis ging. Terwijl bij mijn jongste zoon ik het zo'n mooie en empowering ervaring vond. Het gaat hier niet om een knipje en get over it. Het gaat om mensenlevens die onnodig beschadigd worden en generaties lang door kan werken.
En misschien soms niet eens medisch noodzakelijk, maar juist goed bedoeld zoals bij mij bijvoorbeeld: Na de bevalling van mijn oudste verloor ik veel bloed en de placenta wilde niet komen.. de gyn zei dat de placenta er binnen 5 min uit moest zijn anders moest ik naar de operatie kamer.. waarop een andere gyn binnenkomt in de kamer en tegen mij zegt "jij gaat mij over 1 minuut een vreselijk mens vinden" waarop ze met haar volle gewicht op haar elleboog in mijn buik springt. Gevolg een vreselijke pijn die niet te harden is, maar de placenta is er wel uit! Ik kan dus boos worden omdat de gyn mij onnodig veel pijn doet, maar ik ben juist blij, want ze bespaart mij dus wel een operatie uit! Bij sommige verhalen die ik lees denk ik ook wel, stel je niet zo aan zeg.. er zijn vast wel situaties die echt niet door de beugel kunnen hoor, maar artsen zijn ook maar mensen en als je bevalling niet gaat zoals je in je hoofd had zitten kunnen de artsen en verpleegkundigen ook niet altijd wat aan doen....
Mee eens. Als je een probleem hebt met je hulpverleners, dan moet je dit bespreekbaar maken. Als je je verhaal opschrijft en op FB zet, dan weet de desbetreffende instelling ook niet over de mogelijke fouten van hun hulpverlener en kunnen zij er niks aan doen. De hulpverlener zal zijn/haar eigen fout ook niet inzien. En inderdaad: De andere kant van het verhaal. Misschien waren er wel heel goede redenen om bepaalde keuzes te maken. Ik heb mijn eerste bevalling ook niet als 'netjes' ervaren, maar ik heb dit doorgegeven aan mijn verloskundige (die er niet bij was). Ik heb er het volste vertrouwen in, dat zij dit teruggekoppeld heeft aan het ziekenhuis. Bij mijn 2e bevalling had het ziekenhuis grote stappen gemaakt. Zoals het de eerste keer ging, dat gebeurt nu niet meer daar, omdat ze heel andere procedures hebben. En dan met name wat betreft voorlichting, communicatie, begeleiding, etc.
Dan hadden ze er iets bij moeten zetten van: "Mijn klachten werden niet serieus genomen". Of "Het was achteraf niet bespreekbaar". En misschien is er wél iets mee gedaan, maar dat merkt de vrouw in kwestie natuurlijk niet...
En dan nog is het niet altijd een medische misser. Het is niet altijd goed te zien dat er echt iets mis is. Als alle controles goed zijn, ook dat het kindje voldoende beweegt, wat hadden ze dan moeten doen? Het kindje met 30 weken moeten halen, alleen omdat de zwangere vrouw minder leven voelde? Natuurlijk is het verschrikkelijk, maar om het nou een medische misser te noemen, vind ik nogal kort door de bocht.
Als je het zo bekijkt: Ja, dat kan een toegevoegde waarde hebben. Maar helpt het dan echt bij de verwerking ervan? Daarnaast kan ik me voorstellen, dat niet iedereen zit te wachten op bepaalde details, als ze op FB inloggen...
De helft van de dingen, die het medisch personeel tegen mij heeft gezegd tijdens de bevalling, heb ik niet eens geregistreerd.... Mijn man heeft me achteraf een aantal dingen verteld, die ik helemaal niet meegekregen heb. Dus wie zegt dat dit niet al een paar keer gezegd is tegen de vrouw? Nee, dat is niet normaal en dan mag ook zeker aangekaart worden. Maar door je verhaal anoniem op internet te zetten bereikt het de juiste personen toch niet? Daarnaast zijn veel verhalen "oud". Niet dat het minder erg is, maar hulpverleners kunnen in de tussentijd ook verbeterd zijn. Dit was bij ons ziekenhuis ook het geval. Omdat vrouwen meer zeiken. Nee geintje hoor. Was jij er bij? Kun jij met zekerheid zeggen, dat die andere vrouwen een lagere prioriteit hadden moeten hebben? Soms is het inderdaad druk. Soms zijn er in één nacht ineens veel complicaties. Wat wil je? Dat er 24 uur per dag een team van 50 verpleegkundigen én gynaecologen beschikbaar is, zodat elke patiënt 1 op 1 aandacht kan krijgen? Zou wat zijn... wil niet weten wat de zorgpremies dan doen... Ja die heb je altijd... Daarom juist aankaarten bij de instelling zelf. Dan kan er ten minste iets mee gedaan worden.
Ik vind het goed. somige dingen gaan zo verschrikkelijk langsje heen en wil je achteraf hier iets tegen doen word de hand boven het hoofd gehouden.
Ze hadden een echo van de placenta moeten maken,die bleek vol infarcten te zitten doordat ze leiden factor V had maar nee,minder leven voelen word niet serieus genomen. Had dat kind er maar uitgehaald met 30 weken,dan leefde ze nu nog. Raar bericht dit Ik word echt pissig van je.
Onder een medische misser versta ik: het nalaten tot / het foutief medisch handelen waardoor de gezondheid van een patiënt in gevaar is gekomen/verslechterd is, al dan niet met fatale afloop. En nee een baby hoeft niet gelijk gehaald te worden omdat moeder minder leven voelt, maar een zwangere met deze klachten moet wel heel serieus worden genomen, men had er bovenop moeten zitten, ctgs echo's etc. In het geval van mijn dochter heeft men gewoon niet goed gekeken, er zijn behoorlijk wat aanwijzingen geweest dat het niet goed ging met haar. Maar het was mijn eerste kindje, dus alles wat ik zei werd door de vk weggewuifd; het hoort erbij, mevrouw. Als ze me had doorgestuurd hadden we in ieder geval het stukje zuurstoftekort wellicht kunnen voorkomen. Maar goed dat is een andere discussie.
Wisten ze dat ze factor V Leiden had? vreselijk en zo onnodig. En dat is dus een punt die ik veel terug zie. Vaker bij vrouwen dan bij mannen: men neemt je niet serieus. Ik ben ooit door meerdere artsen weggestuurd omdat ik slechts spierpijn zou hebben. Alsof ik met spierpijn naar een arts zou gaan. Mijn benen en longen stonden voor mijn gevoel on brand. Ik heb 6 weken niets kunnen doen, lag alleen maar in bed. Ik voelde me alsof ik aan het sterven was maar ik dacht dat ik me 'aanstelde'. Pas toen ik bloed begon op te hoesten werd ik serieus genomen. Trombose in beide benen en longen vol embolieen. Er is maar 1 arts geweest die zijn excuses heeft aangeboden. Vrouwen zijn sterk! Maar dat betekent niet dat je dan zomaar kunt gaan knippen of kunt gaan schreeuwen tegen iemand.
Ja en? Ik verwacht dat je bij een medische indicatie ook zorg krijgt. Anders had ik beter thuis kunnen bevallen waar de vk er 100% voor je is. Maar als je dat overweegt wordt er gedreigd met jeugdzorg. Moeten we dan maar overgeleverd zijn aan matige zorg? En een klacht indienen bij een instelling, ooit gedaan? Wat een gedoe is dat zeg. Daar heeft zo'n vrouw helemaal geen energie voor. Bovendien schamen ze zich vaak. Kijk maar naar sommige reacties hier. Er wordt zo denigrerend op gereageerd.
Pff, Ik hoop maar dat vrouwen die binnenkort moeten bevallen niet bang worden door die nare ervaringen van andere vrouwen. Wat ben ik dankbaar dat ik dan 2x een fijne bevalling heb gehad. Bij de eerste wel heftig maar dankzij het ziekenhuispersoneel (die mij overhaalden om toch een ruggenprik te doen) was het toch een goede bevalling en bij de 2e ging het gewoon helemaal vanzelf, een bevalling volgens het boekje, ik geloofde nooit dat dat bestond. Heb ze een geboortekaartje gestuurd en erbij geschreven dat ze zo lief en begripvol waren. De babytijd was dan weer helemaal niet volgens het boekje maar dat is een ander verhaal Wat ik maar zeggen wil: heb je echt nare ervaringen achter de rug en helpt het om te delen? Doe het dan op een goede manier. En: wees dankbaar als het wel een fijne bevalling was en dank de VK, Gynaecoloog, Verpleegkundige, Kraamzorg daar ook voor!
Ik had het over dat andere verhaal, dat van iemands nichtje, niet over jou. In jouw geval was het dan wel een medische misser, maar je kunt dat niet zeggen over andere gevallen als je er niet bij was of als die informatie niet vermeld is. Dat noem ik kort door de bocht.
Ja, via de vk. Klacht is bij de juiste mensen terecht gekomen en er is iets mee gedaan. O.a. op de afdeling besproken. 3 jaar later was heel de afdeling verbeterd. Denk je dat dat ook was gebeurd als alle vrouwen geen klacht hadden ingediend maar het op Facebook hadden gezet?