Ik zal ook zeker niet beweren dat slechte communicatie in ziekenhuizen niet bestaat en dat er niets te verbeteren valt. Ik ben alleen van mening dat je dit neer moet leggen op de plaats waar het hoort, nl het desbetreffende ziekenhuis/ arts/ verloskundige. Iedereen heeft 6 weken na de bevalling ( recht op) een nacontrole. Bespreek het dan! En is de uitkomst niet bevredigend, maak er een klacht van. Ik zeg ook niet dat een geboorteplan nooit nodig/ handig is, maar de trend is wel dat vrouwen denken hun eigen bevalling te kunnen regisseren. De teleurstelling is dan groot als vader bijv niet de baby aan kon pakken, of als het kindje na de geboorte niet 2 uur op de buik van moeder kan liggen.
De geboortebeweging is er juist om angst bij vrouwen weg te nemen. Door hen te informeren. Én te waarschuwen. Ik vind het jammer dat geboorteplannen zo omlaag worden gehaald hier. Ik heb juist dankzij mijn geboorteplan een topbevalling gehad. En als ik deze niet had geschreven en had besproken met mijn vk dan waren er zeker weten dingen gebeurd die ik niet wilde. Het was in mijn situatie zeker nodig om een plan te schrijven. Mijn zwangerschap was naar en dat is een understatement. Maar daar waar ik controle over had, heb ik controle over genomen. En dat voelt goed. Ik ken mijn lijf het best. En het was echt een gave bevalling. Pijnlijk maar wonderlijk. En dat had ik niet gekund als ik mijzelf niet had geinformeerd over mijn mogelijkheden. Bevallen is een stuk minder eng wanneer je weet hoe het in zijn werk gaat. Ik kan iedereen aanraden om de docu orgasmic birth te kijken. Bizarre naam (marketingtechnisch gekozen) maar zo informatief en gerust stellend.
Ja, als het maar gezond is, dan moet je alles maar op de koop toenemen? Wát een dooddoener. Het kan zoveel beter. Ik snap echt niet waarom mensen zo huiverig zijn voor verandering. Er wordt altijd zo moeilijk gedaan en mensen willen het niet begrijpen. Weet je hoe dat heet? Privilege. Dat jij het zelf allemaal onzin vindt, neemt de nare ervaring van de ander niet weg. Noch zegt het iets over jouw leven. Empathie kun je best tonen, zélfs als je het allemaal maar gemekker vindt. Want echt dat zegt meer over jou dan over de vrouw die haar verhaal kwijt wil. Maar jij probeert de discussie plat te slaan door een schuldgevoel aan te praten met een cliché. En for the record: vrouwen met een medische indicatie hoeven helemaal niet extra dankbaar te zijn voor een gezond kind. Als de gezondheid van moeder en kind fantastisch waren, zouden ze die hele medische indicatie niet hebben.
Dit is normaal in het ziekenhuis waar ik twee keer bevallen ben. Heeft te maken met de doorbloeding en kijken hoe je het doet, of je al naar je kind op de nicu kunt bijvoorbeeld.ik vond het helemaal geen probleem! Als ik op de knop gedrukt had kwam de zuster, of als ik gilde hoorde ze me ook wel.
Ik heb er een stuk of tien gelezen maar ik vind het niet schokkend sommige dingen zijn niet zo slim van de verloskundige maar nou ook geen drama lijkt mij....
Nee hoor. Jij weet helemaal niets van mijn bevallingen en hoe dit is gegaan. Ik zeg alleen dat je zelf invloed hebt op je eigen gedachten. Ik ben blij dat ik ondanks mijn zeer heftige bevallingen er positief op terugkijk. Omdat zij vochten voor mijn kinderen!! Omdat ze alles gedaan hebben om mijn kinderen in leven te houden. Wat ze bij mij deden is ondergeschikt belang. Leuk gekozen woord dooddoener.
Het feit dat jij vind dat wat ze met jouw deden van ondergeschikt belang is betekent niet dat iedereen er zo in staat. Een ander kan er wel last van hebben ook al is ze net zo blij dat er hard voor haar kind is gevochten. En zeker niet als medisch ingrijpen dus niet van levensbelang is.
Voor mijn gevoel is er al wel iets veranderd sinds 2 jaar terug. Toen deden ze veel zonder te zeggen, zoals een sonde aanleggen bij mijn baby. Bij mijn tweede bevalling waren ze overdreven voorzichtig met bijvoorbeeld toucheren. "Ik ga je nu aanraken" "je voelt nu mijn vingers, probeer je te ontspannen" maakt het alleen maar ongemakkelijker vind ik
'Niet schokkend'. Is dat omdat je het zo vaak hoort dat je het normaal bent gaan vinden? Of vindt je het echt niet opvallend dat als iemand duidelijk 'nee' zegt, er geen gehoor aan wordt gegeven?
Wij hadden geen geboorteplan, omdat je dingen die kan plannen. Het enige wat mijn man en ik afgesproken hadden was dat de baby niet van hand tot hand ging (medisch personeel hoort dat niet bij, dat is noodzaak) en we bellen pas als we met zijn drieën compleet zijn. (Gezien keizersnee) Maar sommige verpleegkundigen mogen inderdaad wel op hun woorden letten. Sommige dingen vind ik niet netjes. Als ik lees dat iemand niet getoucheerd wil worden een tweede maal door Eem co. Em de arts zegt: doe toch maar, en de barende vrouw wordt onder protest toch getoucheerd, nou daar gaan mijn haren wel van overeind staan. Maar sommige verhalen vind ik niet nodig. Bijv iemand die op zijn rug moest baren en liever op d'r zij wilde. Misschien was er wel een medische reden voor?
Nou ik ben eigenlijk van mening dat het erbij hoort ookal wil je het liever niet. Bij de geboorte van de jongste kwam eerst zijn hand en daarna zijn hoofdje. Ik had liever niet dat ze weer keken maar als ze niet hadden gekeken voor het persen had hij zijn armpje gebroken. Dit is iets wat dan niet heel erg is maar ik ben bang dat als er alleen maar naar de moeders geluisterd word er meer kinderen overlijden ofzo. Ookal zijn bepaalde opmerkingen niet nodig.
Ok ik was benieuwd . Ik snap je redenatie op zich wel hoor, en zeker mbt je eigen bevalling. Maar ik ervaar het toch wel als schokkend als de 'nee' van een moeder zonder reden van tafel wordt geveegd. In de buitenwereld is dat namelijk ook niet normaal en staan we op onze achterste benen als dat gebeurt. En nogmaals; ik denk dat het merendeel van de vrouwen het al anders ervaart als er gewoon wordt uitgelegd waarom een handeling tóch verstandiger is ipv het gewoon te doen als iemand 'nee' zegt.
Het is wel goed dat ze dit doen. Sommige vrouwen hebben nou eenmaal slechte ervaringen helaas en blokkeren bij een aanraking. Ik hoorde het al niet eens meer overigs, ik gooide de boel gewoon open. Nooit verwacht, maar het interesseerde me echt helemaaaaal niets wie het allemaal zag en wie er voelde. Er was een stagiaire bij en zij heeft mij ook getoucheerd, ze was superzenuwachtig ( het was haar eerste keer ) maar ze deed het super. Ik heb alle diensten gehad, maar telkens werd er zich opnieuw voor gesteld ect ect. Hele lieve verpleging en gynaecologen ( heb er 3 gehad, zo lang duurde het 😅 ) maar al met al zijn ze super lief voor me geweest. Het lijkt me zo verschrikkelijk wanneer je zo'n slechte ervaring hebt en denk ook dat het goed is dat er een platform voor is om dit te uiten. Wie zijn wij om te oordelen over anderen of ze het wel of niet als traumatisch mogen ervaren toch? Zelf heb ik geen geboorteplan gemaakt. Ik werd hier juist onrustig van. Ik kan er lastig tegen als dingen niet volgens plan verlopen en het werkt juist averechts dus bij mij. Natuurlijk de belangrijke zaken wel door genomen en voor de rest heb ik het over mij heen laten komen. Maar goed ook, want niets liep volgens de normale weg en in de nacontrole werd er ook aangegeven dat ze zelden zo'n bevalling mee hebben gemaakt en dat ze bewondering hadden voor hoe rustig ik bleef en alles over me heen liet komen. Zo zie je maar, ieder mens is anders met andere wensen en zit anders in elkaar. En dit is maar goed ook
Mijn. Ik. Mijn kinderen. Mij. Ik. Je hebt het alleen maar over jezelf. Charming. Dat bedoelde ik met empathie. Wat jij zo ervaart kan door een ander heel anders ervaren worden. Begrijp je dat echt niet of wíl je dat niet begrijpen? En laat je sarcasme aub achterwege als we het hebben over gezondheid van moeders en kinderen. Het laat weer zien hoe geblokkeerd je empathie is.
Misschien is 'plan' slecht gekozen. Maar het is heus niet zo dat een 'geboorteplan' een geboorte'planning' is. Ik begreep dat prima en volgens mij de meeste vrouwen die zo'n plan schrijven wel!
Vooraf zeggen vrouwen vaak van wel. Rationeel gezien is dat ook wel zo. Maar als dan achteraf dingen totaal anders gingen, is er vaak toch verwijt naar de medische professionals. Dat is ook een stukje verliesverwerking, maar dat wordt zeer regelmatig niet goed gekaderd.
Een bevalling is nu eenmaal geen feestje. Ik ben 3x vaginaal bevallen en daar zijn ook heus wel dingen gezegd of gedaan waarvan je achteraf kan denken van was dit nu nodig op deze manier. Maar goed hadden ze dit bij mijn oudste niet gedaan dan was die misschien geeneens levend ter wereld gekomen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen en zullen er echt weleens dingen gebeuren die niet door de beugel kunnen, maar we leven ook wel in een maatschappij waarin we altijd iets te klagen hebben en alles snel op een trauma wordt gegooid en al snel iets grensoverschrijdend wordt genoemd. Ik werk zelf al 20 jaar in de zorg en kom dit vaak tegen. Soms heb je gewoon even geen keuze en gebeuren er dingen die niet altijd fijn of goed zijn maar een arts is dan daar om een leven (s) te redden en niet om eindeloze discussies te voeren over wat wel of niet in jouw rijtje past op dat moment. Ik wil benadrukken dat ik zeker op de hoogte ben over de vele misstanden in de zorg maar ik wil ook benadrukken dat er altijd twee kanten van een verhaal zijn.
Volgens mij doe je zelf niets anders. JIJ hebt een bepaalde ervaring en gaat er daarom vanuit dat iedereen dat zo ervaart. Dat jij een geboorteplan waardevol vindt, wil nie zeggen dat een geboorteplan altijd waardevol is. Mijn ervaring is ( en ook die van collega's) dat met de komst van de geboorteplannen, er meer ontevredenheid en frustraties is gekomen. Dat wil niet zeggen dat een geboorteplan per definitie waardeloos is. Er zou meer benadrukt moeten worden dat een bevalling vaak niet volgens planning verloopt.
Deze discussie lijkt een heel andere wending te krijgen. #genoeggezwegen gaat niet over het wel of niet nuttig zijn van een bevalplan. Het gaat erover dat er vrouwen zijn die zich tijdens hun bevalling niet gehoord voelen/tegen hun zin ingrepen worden gedaan met als gevolg ze zich zelfs een soort aangerand kunnen voelen of in elk geval het gevoel hebben dat hun lichamelijke/mentale integriteit is geschonden. Dat is iets heel anders dan dat de bevalling niet volgens 'planning' ging. Het gaat ook niet per se om situaties waar het een kwestie van leven of dood was, maar ook om 'reguliere' bevallingen. Ja er zijn vrouwen bij die met een bevalplan denken dat zij kunnen regiseren hoe hun bevalling eruit komt te zien en dat is ongelofelijk naïef en behoorlijk dom, maar ook met hen kun je (achteraf) het gesprek aangaan om uitleggen hoe en wat. Dát, het gemis aan enig vorm van uitleg/luisteren/de hoe en waarom, lijkt me het probleem waardoor mensen dermate slecht terugdenken aan het hun eigen bevalling.. En daarnaast, als je de verhalen leest, zijn er ook een behoorlijk aantal mensen werkzaam in de zorg die dat gewoon niet moeten zijn :x
Ik had echt een vreselijke verpleegkundige en ook toen ik op zaal kwam werd er van mij verwacht dat ik alles wel wist. Ik zou het handig vinden als er meer uitleg, of een handleiding oid aanwezig zou zijn.