Gepest.

Ik ben nooit gepest en heb nooit gepest maar ik heb genoeg mensen gehoort die wel zijn gepest.

Het maakt me altijd erg verdrietig. Die onschuldige kinderen die zich vreselijk voelen.

Daarom heb ik een school gezocht waar ze een heel goed pestbeleid hebben. En de juf ( kennen we toevallig) heeft zelf eraring met gepest worden en is daar heel erg fel op.

Ik heb het trouwens nog niet gezien.

 

Ik heb het niet gekeken, en zuiver omdat ook ik gepest ben.
Ik denk dat ik te emotioneel ga reageren op zo`n programma.
Mijn basisschool periode en voortgezet onderwijs periode is een stukje van mijn jeugd die ik liever vergeet.
Ik denk ook dat als je die pestkoppen nu zou vragen er naar, dat ze het niet eens meer weten.
Voor hun was het iets "kleins".
Voor degene die gepest is,is het wel een groot ding.
Ik ga dus zeker niet kijken.

 

Daar heb je gelijk in, hoor, dat we niet meer zijn wie we toen waren, maar wie ik toen was en wat ik toen heb meegemaakt heeft me wel in hele grote mate gevormd tot wie ik nu ben. Ik vind het blijkbaar toch moeilijker om dat helemaal los te laten dan ik dacht.
Bij het stukje dat ik heb gezien was mijn breekpunt dat ze voorlas uit haar dagboek, maar ik werd ook wel heeeeeel erg boos door de onderkoelde reacties van haar leraren van toen. Vooral doordat ik er in die tijd heel lang mee heb rondgelopen voor ik de moed had naar een vertrouwenspersoon te gaan en toen de reactie kreeg: "S.? Nee, die doet zoiets niet! Ik geloof het gewoon niet!". En daar kon ik het mee doen. Dat heeft al mijn vertrouwen in de medemens toch wel flink de bodem in geslagen.

Overigens gaan mijn nekharen nog steeds overeind als ik haar naam ook maar ergens lees. Ik zou dan ook nooit mee doen aan een programma als dit, mede omdat ik weet dat zij het zich waarschijnlijk niet eens herinnert en ik wil haar absoluut niet laten weten wat haar gedrag van toen voor gevolgen heeft gehad voor mij. Ben (nog steeds!) bang dat dat haar een soort voldoening zal geven ofzo, en dat gun ik 'r niet. Sneu, he..?
Misschien toch tijd voor professionele hulp, hahaha!

 

door 1 persoon, die lekker de hele klas opstookte , leraren deden niets, 1 jaar flink gepest.
niet geslagen ofzo, maar constant treiteren etc.
alles achter me gelaten, uiteraard er ook door gevormd. maar ook in positieve zin gelukkig.
maar ik moet wel zeggen als ik die persoon tegen kom dan ooooo, dan wordt ik kwaad dat wil je niet weten.
dan ben ik echt geneigd om naar haar toe te lopen en haar eens recht in haar gezicht uit te schelden voor van alles en nog wat, maar vooral dat ik haar erg zielig vind, en dat mijn handen dan jeuken kan ik niet ontkennen.

maar gelukkig is ze geemigreerd en heb ik haar maar 2 keer gezien de afgelopen 14 jaar.
en ik zou ik het nooit doen, maar wil het dan wel

ben wel als de dood dat mijn jongens gepest gaan worden, ze zijn allebei erg klein, en daar moet ik nog even niet teveel aan denken dat het weleens zou kunnen.
we leren ze dan ook wel van zich af te bijten, niet letterlijk he.

goed programma, ben alweer benieuwd naar volgende week.

joyce

 

heeft iemand een veger en blik? Mijn hart is gebroken... Arm kind!

 

Ik ben nooit echt gepest, hoorde overal een beetje bij.
Maar accepteerde het niet als er kinderen in mijn klas gepest werden.

Zei er dan wat van, of hielp een omgekiepte tas opnieuw inpakken. Vond dat altijd zo flauw allemaal. Of zei een pakkende zin terug. Bijvoorbeeld: Nee jij trekt volle zalen.

Nou ja zoiets korts snoerde ze dan wel de mond. Weinig op te zeggen.

Gelukkig heeft dat nooit zo heel erg gespeeld in mijn omgeving.

Mijn zus is lerares op een basisschool. Groep 7 en 8. Zij hanteerd een zero tolerance beleid. Pesten? Mooi, schrijf maar een werkstuk van 10 a4tjes, wat pesten inhoudt en wat de gevolgen kunnen zijn voor de mensen die gepest worden.

(Uit)schelden? Schrijf maar een werkstuk wat het woord inhoudt waarmee je gescholden hebt.

Werkt goed.

 

Ook zei een kind eens iets in de klas, en zei ze: Zullen we het eens over jou hebben en jouw gebreken?

Was toen snel afgelopen, en het ging hier dan wel om een kind dat al sinds groep 1 bekend staat als pester. En wel een harde aanpak nodig had. Dan heb je echt een slechte aan mn zus.

 

Om eerlijk te zijn... vind ik het een heel slecht programma.
Ik ben vroeger ook veel gepest (altijd buitengesloten, uigeschilden, fiets in de bosjes, tas weg etc), maar ben er al jaren achter dat sommige kinderen deels zelf schuld zijn aan pestgedrag. Wat ik in het programma bijvoorbeeld heel treffend vond is dat het pesten na overgang naar een andere school (van basis naar voortgezet) weer overnieuw begon, terwijl het toch andere kinderen waren. En later op het werk wederom. Dan moet je jezelf toch eens achter de oren kwabben wat er nu misgaat. Word je echt gepest, of is het alleen jouw beleving en trek je je de dingen te veel aan (bv het voorbeeld: ze begonnen eerder met de vergadering zonder mij iets te vertellen, waardoor ik te laat was... Dat gebeurt mij zo vaak! Maar ipv het op pesten te gooien is er vaker sprake van miscommunicatie tussen partijen). Alle schuld leggen bij de pesters vind ik niet terecht.

Wat ik ook heel erg vond is dat de dame in kwestie eigenlijk een 'sorry' wilde horen. Maar meer dan 'sorry dat je het zo ervaren hebt' kun je niet komen. Heel typerend dat geen van de jongens zich kan herinneren specifiek iets tegen dat meisje te hebben gehad.
Ook de reactie van de moeder vind ik heel begrijpelijk. Pubers zijn op zo'n moment ook heel onbereikbaar en als een kind zelf niet aangeeft wat er loos is, wat moet je dan?

Kortom, eigenlijk denk ik dat de vrouw in kwestie gewoon een hele zware puberteit heeft gehad, waarin alles zwaarder leek voor haar. Dit is vreselijk! En ik spreek uit ervaring. Maar ik kan nu zeggen dat mijn houding/instelling/geestelijk gestel een grote rol heeft gespeeld in mijn beleving wat 'pesten' precies is.
Dat je altijd het gevoel kan hebben dat alles negatief bedoeld is en iedereen tegen jou is.

Ik hoop werkelijk dat niet alle afleveringen op de toon zijn als die van afgelopen week. Het is niet: de gepeste is zielig en de pesters zijn rotzakken, vaak is er veel meer en ligt de waarheid in het midden.

Misschien denk je: nou, dan ben jij vast niet hard genoeg gepest!... Ik kan je zeggen: die dagboek-passage die werd voorgelezen, ik dacht dat de mijne werd voorgelezen! Het was 1 bonk herkenning.
Als ik wat meer lef had gehad, dan was ik hier niet meer geweest.
Maar ook ik kon mijn barbies niet achterlaten...

 

ik heb het ook gezien... heftig hoor wat pesten kan doen met een mens....
voor die jongens heeft het niet veel betekend toen der tijd maar ze bleven zichzelf wel een beetje "verdedigen"met woorden als ik weet er echt niets meer van enz.
waarom zeggen ze dan niet gewoon, "het spijt me dat ik jou met mijn gedrag deze gevoelens bezorgd heb ookal was ik me daar niet van bewust het spijt me wel..."
als je allemaal volwassen bent kun je je toch inleven in wat het met iemand gedaan moet hebben, helemaal als je dat filmpje ziet....
vond het echt opvallend, ook dat ze haar ouders moest aansporen om sorry te zeggen.....

 

dit is precies beschreven hoe ik het voel en zag.. kon alleen niet de juiste woorden vinden om het hier neer te zetten zonder dat ik meteen alle mensen die gepest zijn in hokjes neer wil zetten.
Ik kreeg ook een akelig gevoel bij het programma en ik denk dat het pesten vooral ik het meisje haar hoofd zat. Dit bedoel ik absoluut niet verkeerd, maar die jongens gaven ook aan dat ze eigenlijk iedereen wel treiterden maar zij heeft het zich verschrikkelijk aangetrokken. Op de middelbare school hadden wij ook zo'n stel jongens in de klas, op meiden schieten met snotballetjes, tassen omgooien, uitschelden.. het heeft mij nooit geraakt en voel me ook nooit gepest. Deze jongens deden het ook bij alle meisjes omdat ze op een leeftijd waren dat het echte pubertjes waren die meisjes in het algemeen stom vonden. Het zal absoluut echt gebeurd zijn, zij heeft het vreselijk ervaren en het had niet mogen gebeuren maar ik denk wel dat zij zelf als kind al een probleem had, onzeker, gevoelig, kwetsbaar, perfectionistisch en een negatief zelfbeeld. Het straalt er zo van af, de goedkeurig van haar ouders willen hebben, de liefde willen voelen en ook op school het perfect willen doen en er bij willen horen. Deze eigenschappen hebben er voor gezorgd dat zij het pesten zo vreselijk heeft aangetrokken en op zich zelf heeft gericht. Dat van de vergadering is zo'n mooi voorbeeld!

 

Al voel ik me zelf niet aangesproken door de posts van Merah en Butterfly83, ik wil toch even kwijt dat er genoeg gevallen zijn waarbij het dus echt niet alleen maar 'tussen de oren' van de gepeste zat.
Ikzelf ben daar een voorbeeld van, maar ik heb zelf op de basisschool 1 meisje in de klas gehad die echt gepest werd (ok, zij was stront-verwend en dat lokte het uit, maar dat ze gepest werd staat buiten kijf) en op de middelbare school was er ook 1 meisje in mijn jaar dat genadeloos het pispaaltje was van alle klassen in dat jaar. Dat was echt geen geval dat zij het zich zo aantrok: ze werd gewoon echt enorm getreiterd. En de eerste 3 jaar was zij ook echt de enige in dat hele jaar waar dat bij gebeurde....
Dus al zullen er misschien gevallen zijn waarbij het een belevingsverschil is/was, ik ben er van overtuigd dat dat niet geldt voor de meerderheid van de mensen die gepest zijn.

 

Daar ben ik het absoluut mee eens, hoe erg het ook is, soms zijn mensen gewoon echt het mikpunt van pesterijen maar bij de uitzending kreeg ik een ander gevoel

 

Helemaal eens met MvS. En ik wil ook niet de indruk wekken dat 'Echt' pesten niet bestaat of dat pesten altijd deels ook de schuld is van de gepeste.
Maar wat Butterlfy zegt, in mijn beleving ging het in deze aflevering toch echt over een andere situatie en vond ik het programma als geheel geen goed beeld geven over wat pesten echt inhoudt.

 

Ik ben het ook wel eens met Merah en Butterfly, ik kon ook de juiste woorden niet vinden, maar denk wel dat dat beeld een beetje klopt.
Als jij al gevoelig bent voor dat soort dingen, altijd al onzeker geweest, dan trek je je dat soort dingen ook meer aan.

En ja wat wil je meer dan horen dan sorry? Die mensen kunnen het verleden ook niet meer veranderen, het is zo gebeurd en klaar. Net als die moeder, wat moet ze er nu nog aan doen? Pubers zijn ook dat ze zich terug trekken en moodswings hebben.
Niet elk kind komt naar de ouders toe om te zeggen wat er is. Dat deed ik ook niet en vele met mij denk ik.
Je kan aan de buitenkant niet zien wat er in iemands hoofd omgaat...

 

Ik vind niet dat pesten eigen schuld, dikke bult is maar wat wel zo kan zijn is de belevingswereld.

Ik ben heel erg gepest en was dus heel eenzaam in die tijd, ik sloot me af voor de wereld want thuis had ik het erg slecht, nu 15 jaar later heb ik weleens contact gehad met oud klasgenootjes die het zoooooo erg vonden voor mij ik heb gezegd dat ik niet zielig was/ben en dat als ze het zo erg vonden er toen ook wel wat van gezegd hadden kunnen hebben, tja ... zeiden ze wij wilden niet gepest worden

 

Ja is denk ik echt zo.

Ik heb een keer met iemand gesproken die vroeger erg geintimideerd was door mij en een vriendin van me. Terwijl wij dus niet pesten maar alleen populiar waren.

Ze werd er erg onzeker door en daardoor haalde ze allemaal dingen in haar hoofd over ons. Ik was juist erg tegen mensen uitsluiten en deed dat ook echt niet.

Onzekerheid kan ook een ervaring versterken.

 

Een psycholoog heeft ooit tegen mij gezegd dat sommige mensen onzeker geboren worden en dat misschien altijd zullen blijven en sommige mensen onzeker worden gemaakt.
Als jij dus al onzeker bent,zul je je sneller dingen aantrekken van wat mensen zeggen.

Ik wil niet zeggen dat pesten altijd eigen schuld,dikke bult is, maar zoals al eerder gezegd de belevingswereld waarin je als kind zit is soms zooo anders als hoe de realiteit is. Je kan dingen zo groot (of klein) maken als je wil.

Als ik terug kijk op mijn 'pest-verleden' denk ik dat ik het me zo aantrok omdat ik me al rot voelde en onzeker was. Ik ben na de middelbareschool ook nooit meer gepest.
Kinderen voelen als geen ander dat soort dingen aan,daarom worden de wat zwakkere er natuurlijk uitgepikt.
Nu kan ik de dingen ook beter relativeren en kijk ik anders terug op mijn schooltijd als toen ik er in zat.
Hoewel ook ik het dagboek-stukje herkende.

Daarnaast hebben we op de basisschool ook over wat meiden en jongens dingen gezegd in onze toch wel hechte klas, ik kijk er nu op terug als onschuldig en nietszeggend, wellicht kijken de personen in kwestie erop terug als pesten...

 

Merah, ergens snap ik wel wat je zegt maar ik vind het ook gevaarlijk. Want dat je "anders" bent of gevoeliger dan anderen en dus bepaalde zaken heftiger ervaart, doet niks af aan de ervaring op dat moment. Ook al kun je achteraf veel dingen verklaren en rationaliseren. Het punt is juist dat die dingen gebeuren in een fase in je leven waarin je niet in staat bent te relativeren of te rationaliseren.

Ik ben zelf ook gepest als kind. Ik weet ook dat ik een ontzettend gevoelig kind was, mijn moeder zei altijd dat ik echt te lief was for my own good. Ik trok me alles aan wat werd gezegd en begon altijd te huilen wat natuurlijk olie op het vuur was. Achteraf zie ik foto's van mezelf en denk ik: tja.... Bril, mijn moeder maakte onze kleren zelf, ik kwam uit de stad en woonde in een dorp en wij spraken thuis abn, ik was één van de weinigen die een beetje goed kon leren, was behalve lief ook erg eigenwijs en betweterig, enz. Maar dat doet allemaal niks af aan mijn ervaring. En dat doet ook niks af aan het feit dat als je voor brillenjood wordt uitgescholden bijvoorbeeld of na schooltijd wordt opgewacht door een groepje kinderen die je gaan slaan, dat dat gewoon pesten is, klaar. De één kan het naast zich neerleggen, de ander trekt het zich aan en neemt het mee de rest van zijn/haar leven en dat kan ook op verschillende manieren.
Overigens ben ik er zelf ook sterker van geworden hoor, ben lang niet zo gevoelig meer (en ook niet zo lief, hihi) en trek me weinig aan van wat anderen vinden. Volgens mij júist omdat ik gepest ben.

Maar goed, in die aflevering zag ik ook een heel gevoelige vrouw, nog steeds. Daar kunnen wij onze gedachten over hebben en denken dat ze niet zo gevoelig moet zijn, maar wij zitten niet in haar hoofd en ik denk dat ze dat niet heel erg in de hand heeft. Betekent niet dat ze er niet aan zou kúnnen werken en dat je overal maar in mee zou moeten gaan, maar om het af te doen als overdreven vind ik heel makkelijk.
En ik vond dat die kerels zich er erg makkelijk van af maakten, sorry. In alles zag je dat het vreselijke jongens waren geweest en eigenlijk nog steeds zijn. Dat die "sorry dat we je gepest hebben en dat je daar zo'n last van hebt gehad" die zij wilde horen er niet van af kon, vind ik echt heel kinderachtig. Het werd bij háár neergelegd en dat vind ik gewoon echt niet terecht.