Hai allemaal! Bijna 1,5 jaar geleden ben ik ingeleid omdat ik 42 weken zwanger was. Ik heb mijn bevalling best wel als traumatisch ervaren, al waren er niet echt complicaties (naja wel totaalruptuur maar dat vond ik helemaal niet zo erg toen en achteraf). Het meest nare vond ik dat ik de pijn totaal niet op kon vangen, compleet in paniek was en helemaal niet in een bubbel zat. Ook dat het persen prettig zou zijn omdat je dan eindelijk wat kunt doen... nee hoor, ik vond het de hel! Nu willen wij binnenkort voor een tweede kindje gaan en ik merk dat die bevalling mij een beetje tegen houdt. Wil ik dat allemaal wel nog een keer? Tegelijkertijd heb ik de verwachting dat het bij een (hopelijk!) tweede kindje niet zo zal gaan. Dat ik normaal en spontaan zal bevallen, daardoor gewoon lekker thuis waardoor ik fijn in een bubbel kan kruipen en sowieso begrijp ik van veel moeders dat weeën van weeopwekkers echt veel pijnlijker zijn dan normale weeen. (Sowieso had ik een weeenstorm door die stomme opwekkers, maar dat ter zijde.) Nu hoop ik eigenlijk dat jullie mij gerust kunnen stellen. Maar, wees ook eerlijk hoor! Ik heb liever een reeel beeld. Wie is er nog meer bij de eerste ingeleid maar bij de tweede spontaan bevallen? Wat vond je de verschillen?
Hier hetzelfde! Alleen gisteren 4 jaar geleden bevallen en nu weer in afwachting! Ben ook heel erg benieuwd. Moet wel zeggen dat ik nu meer gerommel heb dan in mn vorige zwangerschap op t laatst.. Dus ik lees mee!
Ik herken het ik heb mijn inleiding ook vanwege wat jij zegt oa als traumatisch ervaren. Het helpt om het te verwerken, 'perfecte bevallingen bestaan niet' (boek) heeft me geholpen! Ik ben nu zwanger vd tweede en ik heb de eerste weken echt veel gehuild vanwege dat ik weer zou moeten bevallen. Maar de angst is nu redelijk voorbij
Ik ben beide keren ingeleid. De eerste keer was ik compleet in paniek. Ik kon de weeen niet goed opvangen en verging van de pijn. De persfase was heel hectische, dochter zat vast, duw knip etc. Hoewel de bevalling niet lang heeft geduurd (7uur) heb ik het echt als heel heftig ervaren. Bij de 2e was het compleet anders. Ik zocht een punt om me op te focussen.. dat werd zijn hartslag. Als ik een wee kreeg bleef ik rustig doorademen en naar zijn hartslag luisteren. Op het ritme van zijn hartslag lag ik dan te denken "deze wee komt nooit meer terug" De bevalling heeft 4 uur geduurd en heb 9 minuten geperst. Geen knip, geen duw, geen hechtingen, geen pijnstilling. Wat een verademing was dat zeg.. zo doe ik er nog wel 10 . Ik voelde me ook veel beter na de bevalling. Liep veel rond en deed veel zelf. Bij mijn eerste kon ik pas na een week weer normaal opstaan.
Bij mijn dochter werd ik met 42 weken ingeleid, dat vond ik ook niet zo fijn. Heftige weeën, al dat gedoe in het ziekenhuis, blegh! Mijn zoon kwam uit zichzelf, 1 week na de uitgerekende datum. Ik werd wakker met weeën, heb de dag gewoon wat rondgelopen, dingen gedaan etc, en toen ze vaker kwamen belde ik mijn verloskundige en zij kwam toen om me bij te staan (thuisbevalling). Heerlijk in het bevallingsbad gezeten (met mijn dochter, die vond een zwembad in de huiskamer geweldig ) en daar is uiteindelijk mijn zoon geboren. Het was veel relaxter dan in het ziekenhuis met weeënopwekkers e.d., ik ervaarde het als bijzonder positief
Was er reden tot inleiden? Als de baby het nog goed maakt, kun je afwachten. De druk van artsen zal dan wel toenemen maar je beslist zelf. Er is een fb groep met veel info over wat je rechten zijn als zwangere met onderbouwing van ook verloskundigen over risico's etc. Daar kun je misschien je vraag kwijt en horen hoe het anders kan een tweede keer.
Ik ben bij de 1e ook ingeleid bij 41+5. Ook ik kon de weeen niet opvangen. De 2e was een wereld van verschil. Kwam bij 40+6 en thuis bevallen.
Kijk zó zou ik het dus ook wel willen! Natuurlijk doet het pijn, maar op jouw laatste manier kun je er zoveel beter mee omgaan lijkt me!
Liva, ik was het er ook totaal niet mee eens. Heb de avond ervoor nog het ziekenhuis gebeld en gezegd dat ik af wilde wachten. Ctg en hoeveelheid vruchtwater waren die dag namelijk helemaal mooi! De arts die ik sprak heeft me echt verschrikkelijk proberen te overtuigen. Noemde zelfs op dat ze bang waren dat de baby te groot zou zijn want dat hadden ze gezien op de echo! Nooit wat over gehoord, hij was altijd prima gemiddeld. Nu sta ik er heel anders in. Nu sta ik veel steviger in mijn schoenen. Maar toen... je bent moe, je gaat twijfelen, je voelt je een slechte moeder, je vriend zegt dat hij het best eng vindt om te wachten...... en zo zit je toch zomaar de volgende ochtend om 7 uur in het ziekenhuis! Ook met de verwachting dat ze toch echt wel rekening zouden houden met mijn wensen (niet gebeurd). Een volgende keer zou ik wél afwachten, maar dat is allemaal achteraf gepraat met deze ervaring in mijn achterhoofd natuurlijk. Er was dus idd geen reden om in te leiden, afgezien van het 42 weken zwanger beleid. En bedankt voor het noemen van die fb groep! Ik zal ter zijner tijd zeker daar kijken. Daarbij ben ik ook al door veel mensen gewezen op het feit dat homeopathie veel kan doen wb overtijd gaan. En misschien zoek ik een antroposofische verloskundige die wat minder het standaard beleid aanhangt.
Rot dan he. En vreselijk moeilijk om op je eigen gevoel te bkijven vertrouwen als je angst wordt aangepraat. Stuur me maar een pb als je in die fb groep wilt. Ik moet je daar dan voor uitnodigingen. Is denk ik wel precies wat je zoekt.
Hier eerste keer ingeleid met 38.2 ivm grootte baby en bloeddruk. Ik herken jouw beschrijving van de inleiding helemaal. Daarom zag ik ook als een berg op tegen de tweede bevalling, wat ook weer een inleiding werd om dezelfde reden. Afgelopen maandag bevallen en wát een verschil!!! Na het breken van de vliezen kwam alles zelf op gang, geen infuus nodig gehad, geen geen medicatie, niks. Heb onder de douche kunnen staan en uiteindelijk binnen 4u bevallen na 3 persweeen. Ja, de ontsluiting van 5 naar 10 cm in anderhalf uur was heftig, maar doordat het zo snel ging kon ik dit aan. Mijn tip is om heel goed op papier te zetten wat je de vorige keer als vervelend hebt ervaren en wat je nu absoluut wel en niet wil. Hebben ze bij mij heel goed rekening mee gehouden en bijv. Na vliezen breken eerst eens een hele tijd afgewacht ipv binnen het uur het infuus eraan. Succes!!!
Van harte gefeliciteerd! Lekker genieten van je tweede kindje! Ik vond ook wel het ziekenhuis héél bot. Met uitspraken als: "ja, we weten dat je al zelf weeën hebt door het breken van de vliezen. Maar we willen dat je binnen kantooruren bevalt zodat je niet weer onder een andere gynaecoloog valt straks." Echt te bizar voor woorden. Er werd steeds zo over mijn wensen heen gewalsd terwijl mijn eigen vk achteraf zei (die had het verslag van het ziekenhuis gelezen) dat het ziekenhuis veel te veel het standaard protocol gevolgd heeft. Ze hadden me best nog een aantal uren de tijd kunnen geven... Ik had 2 weeën per 10 minuten! Prima toch voor een startende eerste bevalling? Anyway... ik heb dus echt nul vertrouwen in mijn ziekenhuis. Dus een tweede inleiding zou ik echt niet zien zitten!
Ik ben ook ingeleid, kwam bijna meteen in een weeenstorm die ik njet aan kon. Bij een 2e wil ik gebruik gaan maken van een doula. Hoop niet ingeleid te worden en met haar zelf door de bevalling te komen! Misschien voor jou ook een idee.
Eerste ingeleid met 39.4 weken, tweede kwam spontaan met 40.1 weken. De tweede bevalling was zoveel fijner! Het ging sneller en was lekker thuis. Hoop nu weer op een spontane thuisbevalling
Hoi Liva, ik probeer het nog even zo. Ik had je een pb gestuurd begin augustus of je me toe wil voegen aan die prive fb groep. Zou je dat willen doen?
Kindje 1: ingeleid met 38.1 week. In twintig minuten van 4 naar 10 cm, autch!!! Ik weet dus goed wat een weeënstorm is Kindje 2&3: gebroken vliezen met 37.4, enkele uren later bevallen met 37.5. Geen vreselijke weeënstorm, nog steeds wel met pijn maaaaaaaaar veel beter vol te houden. Moraal van het verhaal: niet inleiden is relaxter. Maar dat betekend niet dat ik je zou willen adviseren om je nooit meer te laten inleiden. Gezonde baby's in gezonde buiken overlijden soms spontaan aan het einde vd zwangerschap, ondanks prachtige hoeveelheden vruchtwater en noem maar op. Het is niet gegarandeerd te voorkomen. Maar je verlaagd de kans wel door tijdig te bevallen dus ik zou niet zo eigenwijs willen zijn en met 42 nog door te willen gaan lopen. Ik ben zelf bij mijn eerste preventief ingeleid. Gyn wilde na mijn traject kosten wat kost voorkomen dat ik met een lege maxi cosi naar huis hoefde te gaan... Die pijn en stress van het inleiden is maar even