Ik merk ook duidelijk dat m'n ex nu keuzes maakt die hem en zijn vriendin beter uitkomen..... En ondertussen maar blijven roepen dat hij zo'n goede vader is. De grootste wens van m'n kinderen was om een keer alleen met papa op vakantie te gaan Nou vooruit dan een midweek met de kinderen alleen in een huisje maar in het weekend komt vriendin er ook gezellig bij hoor. En dan wordt het zo mooi verpakt dus natuurlijk vinden ze het dan ook zo leuk dat zij komt. Zodat m'n kinderen het niet eens door hebben dat hun vader maar gedeeltelijk gehoor geeft aan hun wens om eens alleen met papa op vakantie te gaan. En dit is maar 1 klein voorbeeldje...... Hoe vaak de kinderen idd wel niet extra bij mij zijn omdat hij niet kan. En ja, mijn deur staat dan altijd open. Vriendin van mij zegt wel eens, hou dan je poot stijf en zeg nee, maar dan weet ik dat hij ze dan echt wel ergens anders dumpt. Dus ja, mijn deur staat open. Op de lange termijn zullen de kinderen het echt wel weten bij wie ze altijd terecht kunnen.
Lief van je. Ja sta al overal in geschreven. En heb al veel dingen op papier staan hoe ik er over denk en wat ik eventueel zou willen houden. Ben op bericht van mijn advocaat aant wachten
Hier ben ik ook van overtuigd. Kinderen zullen uit eindelijk wel weten wat ze aan wie hebben. Zonde dat ex zo met zijn kinderen om gaat
Zelf ben ik gelukkig niet gescheiden, maar het onderwerp gaat me wel aan het hart. Mijn ouders zijn heel laat pas gescheiden toen ik volwassen was, maar ze hadden het 10 jaar eerder moeten doen. Had heel veel ruzie bespaart én dat is als kind toch het belangrijkste, een stabiel thuisfront. Dat kan ook heel goed met gescheiden ouders en bij vriendinnen zie ik dat dit gelukkig heel vaak goed gaat. Toch word ik altijd zo verdrietig van de verhalen van kinderen die tussen ouders worden gezet, ik snap heel goed dat er van alles in een (ex) relatie aan de hand kan zijn.... maar denk alsjeblieft aan de kinderen, want zij kunnen er allemaal niets aan doen.
Probeer vooral te kijken naar hoe de kinderen het vinden, als zij tevreden zijn met de oplossing: midweek alleen met papa en weekend ook met zijn nieuwe vriendin erbij, dan is het toch goed? Wat jij daarvan vindt is op dat moment ondergeschikt, jij ziet dat als houden aan een halve afspraak, misschien had je ex als zijn vriendin niet in het weekend gekomen was, slechts een midweek weg gegaan met de kinderen, dan hebben de kinderen nu dankzij vriendin het weekend extra. Ik snap overigens best dat een nieuwe partner bij je ex kan steken en dat het moeilijk is voor jou dat er een andere vrouw (deels) mee gaat op vakantie met de kinderen, maar het is nu wel iets wat los staat van jou en dat is natuurlijk gek, aangezien jij en je ex een geschiedenis hebben waarin alles samen hoorde. Maar op het moment dat je dat naast je neer kan leggen, dan zal je veel meer rust vinden. Ik vind het overigens wel tof dat hij een midweek alleen met ze weg gaat. Dat zie ik mijn ex niet zo snel doen. Wat betreft het jou als oppas vragen, kan je aangeven, ik ga niet oppassen omdat ik het persoonlijk belangrijk vindt dat ook jij tijd doorbrengt met de kinderen. (Als hij dan andere oppas regelt is aan hem, maar jij maakt dan wel je boodschap duidelijk en nu is “het lekker makkelijk want zij past toch wel op” waardoor het plannen bij hem al makkelijker gaat en hij niet meer over zijn kinderen na HOEFT te denken, want dat regel jij wel.... Het zijn alleen wat tips, je kan hem namelijk niet veranderen, maar misschien lukt het wel om je eigen gevoel en eigen bijdrage erin een beetje te sturen
@Sassie1981 Lees dat jullie nu toch begonnen zijn met het regelen.. Ik zal je pb nog even beantwoorden morgen, heb hem laatst gelezen maar antwoorden is me toen niet gelijk gelukt en daarna vergeten Hier ook middenin de scheiding.. Hopelijk is het binnen een paar maanden afgerond en kan ik een eigen plekje zoeken.. Ex blijft ws. hier wonen met de kids, wij krijgen co-ouderschap. Ik hoop dat het qua communicatie soepel blijft gaan, is wel het streven voor de kinderen. Maar ik denk dat het ook wel samenhangt met de reden voor scheiden.. Uit elkaar groeien en samen beslissen is toch anders dan als er iets anders in het spel is zoals overspel, verslaving, of andere problemen bijv.. Hier zorgt dat toch wel voor veel frustratie aan mijn kant.. Dat hij de perfecte vader speelt terwijl er zoveel kapot is door zijn acties.. Herken veel van wat er geschreven wordt in ieder geval..
Ja en je laatste zin herken ik helemaal!! Moeilijk is dat hé! Heel veel sterkte met de laatste regel dingen. Heb je al wel uitzicht op eigen woonruimte?
@Tweedeopkomst ik heb je tips even goed tot mij laten inwerken. Toen ik het las ervaarde ik tegenstrijdige emoties die ik niet gelijk kon plaatsen. Ja, je hebt gelijk. Ik kan hem niet veranderen maar wel mijn eigen houding en gevoelens. En ja, moet meer kijken naar zijn positieve acties ipv alle negatieve. Maar waarom wringt het dan toch bij mij. Ik realiseerde mij dat het omgaan met hem en zijn vriendin zo moeilijk ligt omdat zij samen mijn ontzettend hebben voorgelogen en bedonderd. Ten tijde van de affaire is zij meerdere malen in mijn huis geweest, heeft de kinderen leren kennen. Zij hadden toen al een relatie zonder dat ik het wist. En toen heeft zij mijn kinderen een dansje aangeleerd, speciaal om uit te voeren op mijn verjaardag........ En die kinderen helemaal enthousiast over het dansje, m'n toenmalige man helemaal enthousiast over het dansje....... En ik kan het liedje niet meer horen of ik krijg al braak neigingen. En dit is maar 1 voorbeeld. Dus ja, ik moet accepteren dat m'n ex en zij nu samen zijn en dat m'n kinderen haar erg leuk vinden. Maar tegelijkertijd hoor ik m'n kinderen ook vaak genoeg zeggen: ik wil zo graag dat jij en papa samen met ons weg gaan ipv papa en vriendin. Er zit zo'n enorme geschiedenis achter....
Nog niet direct helaas.. Het scheidingsplan moet af zijn en dan kan ik proberen om urgentie te krijgen.. Hopelijk lukt dat ook, anders heb ik wel een probleem met de wachtlijsten hier.. Ik heb daar nu al mijn hoop op gevestigd, moet er niet aan denken als ik geen urgentie krijg, zou niet weten wat ik dan zou moeten..
Moelijk is dat he.. Zo makkelijk gezegd: ja jij kan het niet veranderen, dus moet je het accepteren.. Maar het is gewoon zo frustrerend allemaal als het niet aan jou ligt maar jij altijd wel degene bent die zich moet aanpassen aan de ander.. Zeker als die het lekker makkelijk heeft.. Lage actie trouwens van die vriendin.. Fijn zulke steken onder water..
Het accepteren is iets wat je voor jezelf “moet” doen niet voor je ex. Want als je blijft hangen in de boosheid, vergiftig je jezelf met negatieve gevoelens. Je hoeft jezelf niet aan te passen aan de ander, maar enkel te kijken naar de wensen en behoeften van jezelf en je kinderen en daarnaar handelen zonder anderen iets “op te leggen” en de zaken waar je geen controle op heb van je af proberen te zetten, zonder vergiftigt te zijn door de boosheid. @koningsdochter ik snap zeker dat je je bedonderd voelt, gekwetst en verdrietig, maar daarin kan je beter die emoties aanpakken en eventueel uiten, in plaats van de boosheid. Daar zal je veel meer begrip door vinden. Als jij je ex en zijn vriendin aangeeft dat jij het erg moeilijk vindt, dat de situatie je verdriet doet en dat je je belazerd voelt, waardoor het moeilijk te accepteren is dat zij nu met elkaar “een gezinnetje” vormen. En daarbij aangeven dat je niet anders kan dan het accepteren, hoe moeilijk ook. En vragen of ze er rekening mee willen houden dat jij verdriet heb, dan neem ik aan dat ze ook wat meer respectvol naar jou zullen zijn. Ik denk dat dat ingestudeerde dansje enigszins uit schuldgevoel door je ex zijn vriendin is aangeleerd aan de kinderen. Haar motivatie voor de affaire zal niet geweest zijn: laat ik koningsdochter even verdriet aan doen, maar waarschijnlijk is zij “gewoon” verliefd geworden op een man die een relatie had en blijkbaar haar ook leuk vond. Dat jij daar verdriet van heb, is neem ik aan niet hun intentie geweest, maar is uiteraard wel gebeurd. Voor je eigen gemoedstoestand kan het misschien prettig zijn om eens met haar in gesprek te gaan en te spreken over je verdriet en misschien te spreken over hoe deze ongemakkelijke situatie voor jullie beiden dragelijk kan zijn. Mocht je dat niet trekken, is het misschien wel fijn als je je kan realiseren dat de motivatie van de affaire niet is dat ze jou wilde kwetsen. Dat was waarschijlijk zeer ongewenste “nevenschade” (Uiteraard mag je verdrietig zijn! Heel logisch!!!! Maar misschien is het fijn als je (op momenten) bij jezelf de pijn kan verzachten)
Fijn dat er zo'n topic besta! Ik zit nu ook middenin een scheiding. Voor alsnog loopt dit wel maar weet natuurlijk niet of dit altijd zo blijft. De kinderen gaan er goed mee om, mijn oudste geeft wel aan verdrietig te zijn en de jongste heeft het nog niet zo door denk ik. Weet ook niet hoe ik hem hierin kan begeleiden hij is 5 dus als iemand tips heeft? Wij hebben afgesproken dat de kinderen om de week 4 dagen bij de vader is. Ik heb er wel veel moeite mee dat waarvan ik dacht dat ze een goede vriendin was mij keihard heeft laten vallen.
Contact tussen mij en de vader van mijn kinderen is helaas dramatisch te noemen zelfs na al die jaren. Soms is er iets mogelijk vaker niet.maar heb dit maar geacepteerd ik kan hem toch niet veranderen en houd het contact minimaal. Contact tussen mijn man en zijn ex is redelijk tot goed. Er is van beide kanten dingen mogelijk en communicatie bij de deur is goed hier doen ze hun best voor . Helaas als er iets een keer niet zo gaat als zij dat wilt komt alles eruit gooit ze met modder naar mijn man als zijn de rol als vader. Het jammer hiervan is dat die kinderen dat haar fijn merken en er dan ook naar gaan praten
Ik ben nu ruim een jaar gescheiden (ik zeg altijd ik ben gelukkig gescheiden ) Ex en ik hebben nog goed contact mbt de kinderen gelukkig. Dingen die belangrijk zijn doen we ook nog samen (zoals de onderzoeken van onze oudste zoon) en de vriendin van m'n ex is ook gek op de jongens en andersom ook. Hoewel ik haar in het begin verschrikkelijk vond (was nog niet officieel gescheiden en ze lag al met m'n ex in bed) , kan ik nu ook goed met haar opschieten en regel ik juist met haar de omgang tijdens vakanties enzo haha. Ben blij dat het zo gaat, ik heb het idee dat ik veel vaker negatieve verhalen lees ipv positieve.
Ik haak even op over sommige verhalen van vriendin van vader en diens nieuwe gezin...ik ben ook een vriendin van zo'n vader en ik weet ook dat de ex van mijn man zulke uitspraken heeft met eem omweg en volgens haar word onze gezamelijk dochter beter behandeld etc. Maar ik vraag me dan wel eens af heeft dit wat te maken met jaloezie? Want toen lukt het niet nu wel zulk iets? Vraag me dit wel eens af.en zit er ook iets van dankbaarhei naar de vriendin van ex in?
Hier helaas ondertussen al meer dan 8 jaar een vechtscheiding. Communicatie met elkaar is zelfs onder begeleiding niet mogelijk dus beperkt zich tot updates vanaf mijn zijde naar ex. Reacties worden niet gegeven, vragen worden niet beantwoord evenals verzoeken waardoor voor zoon niks geregeld kon worden ook geen noodzakelijke zorg en begeleiding. Hier zat ook met begeleiding van derden geen verbetering in waardoor zijn gezag uiteindelijk ontzegt is. Wanneer er een derden betrokken was dan werd er nog steeds niet gereageerd en wanneer hij daarop aangesproken werd of aangegeven werd dat hij geen reactie gaf en dit wel noodzakelijk was dan reageerde hij enkel naar de begeleidende derde en negeerde mij volkomen of hij sprong uit zijn vel met de nodige scheldpartijen en bedreigingen omdat hij ergens op aangesproken werd. Wat dat betreft lijkt hij in een volledig eigen wereld te leven die totaal los staat van de werkelijkheid. Ook betreffende het contact met onze zoon overigens, zoon moet hetgeen leuk vinden wat hij wil anders is er geen leuke omgang, vond zoon dat niet leuk of wilde hij iets anders dan was hij gemanipuleerd en opgestookt door mij en liep het contact dus moeizaam en gespannen door mij. Dat zoon bleef aangeven geen contact meer te willen lag dus ook alleen aan mij in zijn ogen en het negatieve vaderbeeld over specifiek ex lag ook alleen aan mij en had niks te maken met dat hij geen moeite doet om aan te sluiten bij de interesses en beleving van zijn zoon, geen kaartje of telefoontje pleegt om zoon te feliciteren met zijn verjaardag, geen reactie naar zoon geeft op zijn rapporten, wanneer zoon bij een omgangs of contact moment niet reageert zoals hij wil dreigt met slaan etc etc. Hoe zeer ik het voor zoon graag anders zou zien en er zelf moeite mee heb hoe hij over zijn biologische vader praat, hem daar dus ook op aanspreek, ik kan het niet voor hem veranderen en moet dus naast hoe mijn ex is en zich manifesteert ook accepteren wat de gevolgen bij zoon zijn. Met dat laatste had ik, en nu soms nog, meer moeite dan met het eerste. En daar hebben instanties een hele negatieve bijdrage in gehad doordat al deze punten wel al jarenlang opgemerkt werden en in het dossier vermeld stonden maar bijvoorbeeld niet aan de rechter werden medegedeeld in de rapportages. De gevolgen hiervan zijn helaas voor zoon enorm groot en als ouder doet het enorm zeer om na jaren te horen dat je kind getraumatiseerd is en ernstig beschadigd omdat instanties niet hetgeen deden wat er conform de wet van ze verwacht wordt (en niet te vergeten daar nog jarenlang mee weg komen ook). Zoon krijgt nu eindelijk de juiste hulpverlening om het trauma en de beschadigingen een plek te geven en deze mama de nodige gesprekken om me neer te leggen bij zoon zijn keuze omtrent zijn biologische vader. Hij heeft het er echt zelf naar gemaakt, heeft alles en iedereen voor zijn karretje proberen te spannen om de boeman bij mij te leggen waarbij manipulatie en inspringen op vooroordelen een gemeengoed was. Puntje bij paaltje blijft dat hij het zelf verziekt heeft bij zijn zoon en alles wat ik geprobeerd hem om de schade beperken, hulp te bieden etc eerder een negatief effect heeft gehad dan een positief effect. Zijn verlies uiteindelijk.
@Tweedeopkomst nou in gesprek gaan en het bespreekbaar maken heb ik al gedaan bij hen allebei. Ik heb ze verteld hoe ik mij hieronder voel (zonder met de vinger te wijzen) maar het gehouden bij mijzelf. Tsja, daar kwam geen enkele respons op.... Er werd gauw over iets anders gepraat. Er is geen begrip of ruimte voor alles wat ze (bedoeld of onbedoeld) hebben aangericht. Geen erkenning voor mijn pijn en verdriet. Maar vooral de houding waarom kan jij niet eens gewoon normaal doen. Dus je tips zijn goed, eigenlijk zeg je voor mij weinig wat ik al niet wist en wat ik al niet probeer toe te passen,, maar als er geen enkele erkenning te vinden is voor wie ik ben als persoon, als er geen enkele erkenning is voor de pijn die de kinderen nog dagelijks ervaren.. ...... Dan schiet het niet bepaald op. Dus ik vaar m'n eigen koers, ik hou mijn blik op m'n kinderen en de toekomst gericht. Maar makkelijk is dat niet met zo'n ex! En even ter verduidelijking, de kleine regelzaken verlopen over het algemeen goed via app en mail. Enkele keer is er een botsing. Maar tja tijdens overdracht momenten kijk ik hem niet in de ogen aan na alles wat er gebeurd is. En nee, dat is niet fijn voor m'n kinderen maar het is nu wat het is. Ik ben allang blij dat de meeste regelzaken ok verlopen. Vergeleken met sommige andere verhalen...... @Maev wat een moeilijk verhaal! Zo complex is dan ook zo'n relatie tussen zoon en vader. Zal voor jou als moeder heel moeilijk zijn om dit alles te hebben moeten doormaken en nu nog de gevolgen te zien bij je zoon!