Bedankt allemaal voor de reacties. Lees dat er dus heel veel zijn die het probleem wel kennen. Ik heb net mijn zus gesproken hierover. Dit jaar doe ik het zoals ik het nu geregeld heb maar vanaf de volgende verjaardag of gelegenheid is het jammer. Ik wil de eerste verjaardag van mijn dochter niet verpesten door hun gedrag dus houd ik het maar even zo.
Mijn schoonmoeder wil mijn schoonvader ook niet tegenkomen op verjaardagen en andere gelegenheden en verwacht dat wij dan tegen mijn schoonvader zeggen dat hij maar een andere keer moet komen. Dat doen we dus niet. Als ze hem niet wil zien is dat haar keuze. Dat zij ervoor kiest op te stappen als hij binnen komt is aan haar, maar wij laten het niet ons probleem maken.
Heb hier ongeveer hetzelfde probleem gehad, maar ik heb de verjaardagen van mijn zoontje gewoon gevierd op 1 tijd. Ik vind echt dat opa en oma ter wille van hun kleinkind zichzelf maar even aan moeten passen hoor. Het kind is maar 1 x per jaar jarig, ik nodig ze allebei uit en ze zorgen maar dat ze er zijn. Kom op zeg, het zijn toch geen kleuters!
Pff lijkt me erg lastig hoor! Maar ik denk eigenlijk dat ik gewoon tegen iedereen zou zeggen op die dag is zo en zo laat het feest. En wie dan niet komen wilt heeft pech... En als je moeder dan zegt dat ze liever een dag later komt ofzo kan dat ook nog wel, maar dan moet ze er niet raar van opkijken als ze alle leuke dingen mist. (zoals het taartmeppen) Ik vind het sowieso behoorlijk kinderachtig, maargoed.
Denk er ook zo over. Heb zelf ook gescheiden ouders, alleen zijn die van mij 'pas' 8 jaar uit elkaar. De eerste jaren ging het ook niet echt samen, waren er altijd veel spanningen... Dat werd niet bepaald geholpen door het feit dat m'n moeder zich gedumpt voelde door m'n vader en hij al snel weer hertrouwde. We hebben in die beginperiode zeker wel rekening proberen te houden met de gevoelens van m'n moeder, maar wel tot op zekere hoogte. Zij moest uiteindelijk toch leren accepteren dat onze vader net zo goed deel uit blijft maken van ons leven en dat zijn nieuwe vrouw (en haar dochter en wat later de 2 kindjes die nog uit die nieuwe relatie geboren zijn) óók bij dat leven is gaan horen. Na een tijdje werden wij daar ook wel makkelijker in. Onze moeder bleef er maar een beetje moeilijk over doen en daar hadden wij simpelweg genoeg van. Heb in die periode regelmatig gezegd dat ze gerust welkom was, maar dat ik haar ook zo weer de deur uit zou bonjouren als ze zich ging misdragen waar m'n vader & stiefmoeder bij waren. En zou het ook echt gedaan hebben ook. Wij hebben er dus wel steeds voor gekozen om verjaardagen enzo op 1 tijdstip te vieren, met name ook met in ons achterhoofd dat er ook momenten zouden komen dat je simpelweg de keus niet hebt om het op 2 tijdstippen te vieren, zoals bijvoorbeeld een huwelijk... Als m'n moeder aangegeven zou hebben dat ze toch liever op een ander moment zou komen, had ik daar denk ik nog wel in mee willen gaan, maar dan was het dus wel van haarzelf uit gekomen en zou ze mij niets kunnen verwijten. Gelukkig hebben mijn ouders zich altijd zo volwassen kunnen gedragen dat ze wel tegelijk op verjaardagen enzo wilden komen. Zeker de eerste paar keer was het dan niet altijd even gezellig, toch een bepaalde sfeer... Maar ja, dat heb ik altijd zoveel mogelijk proberen te negeren en het ze zelf maar uit laten zoeken. Zorgde er dan wel voor dat ik het voor mezelf in elk geval zo gezellig mogelijk maakte en zocht desnoods het gezelschap van andere mensen op, die wél gezellig konden zijn Mijn moeder is gelukkig helemaal bijgedraaid sinds haar kleindochter geboren is. Ze zullen vast nooit meer dikke vrienden worden, maar ze kunnen nu in elk geval normaal met elkaar omgaan en praten ook weer normaal met elkaar Maakt het wel zo makkelijk met verjaardagen enzo... Want ja, ook al heb ik altijd gezegd dat ik m'n moeder zo het huis uit zou zetten als ze zich ging 'misdragen' en heb ik er altijd voor gekozen om 1 tijdstip aan te houden, het leverde van te voren toch altijd de nodige spanningen op... "als ze zich maar in kunnen houden..." Maar waar je ook voor kiest, ik zou je moeder wel duidelijk maken dat ze het voor zichzelf zo moeilijk maakt en dat ze jou daar niet de schuld van kan & mag geven! Leg de keus eventueel bij haar zelf neer: of 's middags komen en er mee leren leven dat haar ex er ook zal zijn (én eisen dat ze zich gedraagt), of als ze dat echt niet wil, dat ze dan 's morgens welkom is.
bij mijn ouders ging dat ook zo toen mijn vader nog leefde en ik was dat dus spuugzat. heb ze toen ik trouwplannen kreeg en ultimatum gesteld. Mijn verjaardag ervoor kwamen ze tegelijk en anders hoefden ze geen van beiden op mn trouwdag te komen. mooi dat ze kwamen en vanaf dat moment ook nooit meer apart verjaardagen gevierd. ik heb toen ook gezegd, het is jullie probleem, maak er niet mijn probleem van
Bedankt allemaal voor de reacties Het blijft een lastig geval maar goed ze zullen er ooit voor komen te staan Ze hebben tenslotte ooit van elkaar gehouden en als een van hun er niet zou zijn geweest zou ik er ook niet zijn
Wij hebben het verhaal met mijn oma en mijn moeder sinds de scheiding van mijn ouders. Ik heb ook nooit de moeite genomen om de verjaardagen te gaan splitsen. Ik heb gewoon gezegd dat het op die verjaardag niet om hun gaat, ze hoeven niet met elkaar te praten en je bent er voor mij. Dus ik heb ook altijd gezegd die en die dag vier ik het en ik vind het leuk als je komt... Het gaat nu ook steeds beter. Ik vind het eigenlijk een hele kinderachtige reactie van je moeder en je zusje. Het gaat die dag namelijk niet om hun, maar om jou kleine meisje. Misschien moeten ze hun eigen emoties dan maar even opzij zetten...