Hi, Sinds de 11 maandensprong heeft mijn dochter moeite met in slaap vallen in de avond. Bij haar slaapjes overdag is er geen enkel probleem. 's Avonds doen we hetzelfde wat we al sinds ongeveer 6 maanden: verhaaltje voorlezen, liedje zingen tanden poetsen nog een liedje en in bed met speen en doekje. Sinds ongeveer een maand is het drama zodra we proberen de kamer uit te gaan. Ze gaat huilen en raakt binnen de kortste keren overstuur. Als we in haar kamer blijven gaat ze liggen en lijkt op een gegeven moment te slapen, maar wanneer we dan naar haar deur lopen... drama! Ze schiet omhoog gaat zitten en meteen hard huilen. Hierdoor valt ze steeds later in slaap (bedtijd was eerst 19, toen 19.30, nu slaapt ze steeds pas tussen 20.30 en 21 waarbij het ritueel nog steeds wel om 19.30 start). Iemand tips? -Ik ben sowieso niet van het laten huilen (hooguit 1 a 2 minuten) dus die truc gaan we niet proberen. -We hebben een paar dagen 1 slaapje gedaan. Ging goed maar met hetzelfde drama in de avond.
Wat langer op haar slaapkamer blijven tot ze echt slaapt? Ik heb dat ook een tijd gedaan. Liever een half uur daar rustig een boekje lezen of mijn nagels lakken dan 100x heen en weer lopen en een uur bezig zijn. Daarnaast vond ik dat ze mij blijkbaar nodig had om zich veilig te voelen en daar heb ik nooit een probleem van gemaakt. Mijn ervaring is dat het daarna vanzelf weer beter gaat (ook dit was bij mij dus een fase) en dan ze er niet aan “wennen” waardoor je het weer moet afleren.
Ik (of mn man) probeer te blijven tot ze slaapt maar steeds als we dat denken dan schiet ze toch overeind. Gisteravond na 45min en vandaag na 50min. Snap er niks van Edit: Ben ook niet bang dat ze eraan went hoor en blijf inderdaad graag zitten als ze dat nodig heeft. Alleen ze slaapt alleen in het pikkedonker dus kan niet echt iets doen dan Vandaag record: al vanaf 19.45u bezig... net nog maar wat drinken gegeven en pcm (komen ook 1 of 2 kiezen door).
En als je probeert steeds wat verder weg te gaan zitten. Dus eerst bij bedje. Daarna iets verder weg van bedje. En zo steeds iets verder weg.
Ohh dat is wel heel waardeloos zeg.. dat heb ik niet meegemaakt. Misschien een heel rustig muziekje opzetten zodat als je na een tijdje weggaat er nog een vertrouwd geluid blijft en/of een klein lampje aan?
Klinkt heel herkenbaar! Mijn zoontje nu 16 maanden heeft deze fase ook gehad. Sowieso het is dus een fase dus gaat weer over maar wat ik deed was mijn zoontje als hij echt zo aan het huilen was hem optillen en tegen me aan wiegen tot hij weer helemaal rustig een slaperig was en rustig terug in bed leggen en vaak was hij dan gekalmeerd en ging hij slapen. Maar merkte dat hij het nog even nodig had om bij mij te zijn. Inmiddels slaapt hij gewoon prima soms alleen een beetje mopperen of zeuren of kletsen in bed voor hij in slaap valt. Maar hij weet nu heel goed dat bed tijd ook echt bed tijd is
Heb ik ook geprobeerd, was eerst drama: mocht alleen in de schommelstoel (1m van haar bed vandaan) en alles richting deur was fout. Nu kan ik wel bij de deur staan (als ik blijf zingen) en op de overloop (nog steeds zingend). Zodra ik dan stil ben is het weer drama. Stil op een andere plek dan de schommelstoel is drama.
Sowieso wel fijn om te lezen dat het een fase is Meestal zit ze echt precies op 'sprongmomenten' met wat lastig gedrag maar nu zit het ertussen... Geen idee wat me overkomt.
Klopt mijn zoontje ging dan af en toe ook weer huilen maar ik wachtte dan wel even voor ik weer terug ging. En meestal door het wiegen was hij al een beetje slaperig geworden waardoor hij op eengegeven moment toch stopte met huilen en dan ging slapen. Ik snap je gevoel hierin echt heel goed het blijft zo lastig om ze te laten huilen ik liet hem vaak niet langer dan 10/15 minuten huilen. Maar zeker na 1 jaar worden het hele slimme mini mensjes en weten ze ook heel goed hun tactiek in te zetten. Zo heeft meneertje hier vanavond veel moeite gehad met het uur verschil. Hij heeft 1,5 uur in zijn bed lopen kletsen en lachen en daarna mopperen, mama roepen, zeur huilen maar ik ken hem nu door en door dus geef er niet aan toe. Maar nu is hij wel 3 maanden ouder. Je zal echt zien dat het straks weer makkelijker word.
Oh ja dr zeurhuiltje herken ik wel daar doen we niks mee. We hebben hier echt een stervende zwaan-act als bijvoorbeeld haar appel op is Maar tis nu wel echt steeds een paniekhuil... Fases fases fases... We gaan dus proberen: lang schommelen en wiegen en niet de kamer uit voor ze echt slaapt maar wel richting deur! Thnx dames!
We hebben wel altijd heel stevig ingezet op kiekeboe dus misschien dat dat heeft geholpen of karakter. Ik kon meestal gewoon vanaf beneden of onze slaapkamer roepen dat t goed was, we er waren en dat ze kon gaan slapen. Vaak volgde dan een mopper toontje van haar kant (beetje zo'n idee van 'bah, plan mislukt' ware t niet dat ze zo ver nog niet komen) en ging ze dan maar slapen. Overigens hier in t begin weinig keuze gehad met wel of niet laten huilen. Er moest echt geslapen gaan worden anders werd t ziekenhuisopname. Beeld van die uk huilend op een vreemde plek, bij vreemde mensen vond ik toen iets hartverscheurends hebben. Eerste nacht heb ik meer gehuild dan zij, geen oog dichtgedaan. Wat ik echter in de ochtend zag gaf me echter weer hoop dat dit voor haar en ons per saldo echt beter was. Maar dat is crisis situatie wanneer verdere opties niet (meer) mogelijk zijn. Zolang je lijf t aankan zou ik t niet doen tenzij t de gebruiksaanwijzing blijkt te zijn.
Kiekeboe doen we al maanden. Het is zelfs zo dat ze overdag zelf wegkruipt en zich achter de keukenkastjes verstopt zodat wij haar moeten zoeken en dan schaterend tevoorschijn komt. Te schattig! Bij crisis snap ik t maar dat is het niet want ze slaapt (als ze eenmaal slaapt) de nacht gewoon door tot ongeveer 7.30u. Ik hou me vast aan "een fase".
Verlatingsangst. Komt hier ook met vlagen voorbij. Ik knuffel hem, leg hem terug in bed en wanneer hij weer huilt doe ik hetzelfde, maar ik fluister wel en doe heel rustig zodat hij weet dat het ‘nachttijd’ is. Wij hebben het ook alleen met in bed leggen in de avond. Vaak is het 1 a 2 avondjes en dan is het weer een tijdje weg. 1 van de eerste keren hebben we hem uit zijn kamertje meegenomen naar de huiskamer omdat ik niet wist wat er aan de hand was...dat was feest natuurlijk Nooit meer gedaan...
Hahaha ja uit de kamer halen is hier ook feest inderdaad. Spelen en echt niet slapen. We hebben wel vaker vlagen van verlatingsangst gehad maar meestal tijdens sprongetjes. En het duurt nu al 2 weken, dat hebben we nog nooit gehad
En als je de momentjes dat je na haar toe gaat kort en ‘zakelijk’ houdt zodat ze weet dat je er voor haar bent, maar dat ook duidelijk is dat het gewoon bedtijd is? Dat het langer licht is nu werkt ook niet mee. M is vaak tot 19.30 aan het ‘spoken’
We gaan geen momentjes naar haar toe. Een van ons is bij haar vanaf het moment dat ze op bed ligt. Ze maakt namelijk drama als we weggaan. En het is sowieso zakelijk want we zijn stil of fluisteren. Het blijft ook donker dus ze weet echt wel dat het nacht is. Er wordt niet gespeeld, ze is in bed. Hooguit eruit om te wiegen omdat ze echt helemaal overstuur is.
Dat langer licht wordt hier ook een probleem. Ofschoon dr geen huilen aan te pas kwam (behalve een poepluier ineens, maar goed dat is heel begrijpelijk) is ze gisteravond van 18:30 tot bijna 00:30 aan t kraaien en joelen geweest. Niet vervelend, maar wel dat je bij jezelf denkt, ga nou slaaaaaaapen je bent morgen niet te genieten. Nou ging ze vandaag bij de grote kindjes spelen op t kdv (draait proefdaagjes bij een groep hoger) dus genoeg afleiding maar in de middag is dan niet meer te handhaven. Moet slapen, wil niet slapen maar spelen etc. Mama kleefdagen hebben we hier ook maar voornamelijk overdag, bedje is dr heilig geloof ik, ongestoord ravotten met dr knuffies.
Ik ben vanaf dat moment een knuffel in zn bed gaan leggen. Ik wou eerst niet, maar jeetje wat een opluchting! Ik liep dan we letterlijk weg, bleef geen uur hangen, maar hij kon echt krijsen dus kwam ik terug. Sinds er een knuffel, nu zelfs twee, in zn bed liggen slaapt hij perfect in. Nachtlampje ook al geprobeerd?