Hoi! Hierbij mijn bevallingsverhaal van onze prachtige dochter Chloé Amélie. Na al een aantal weken met voorweëen en andere onverklaarbare pijntjes te hebben gelopen begon afgelopen donderdagochtend mijn bevalling. De nacht van woensdag op donderdag kon ik niet goed slapen want ik had elke keer pijn in mijn rug en dit bleef maar aanhouden. Ik dacht dat dit weer voorweëen waren maar iets zei me dat wel eens door kon gaan zetten. Rond 5:00 's ochtends werd het alleen maar erger en verloor ik bloed met wat slijm.. Dit was voor mij direct een teken dat het waarschijnlijk was begonnen! De (rug)weëen kwamen direct om de 5:00 minuten en werden steeds pijnlijker. Omdat mijn vriend uit Duitsland moest komen (daar zat hij voor z'n werk) heb ik hem meteen gebeld dat het (waarschijnlijk) was begonnen. Ook mijn moeder had ik gebeld en die kwam meteen. Ondertussen werden de weëen steeds heftiger en toen de verloskundige kwam toucheren om 9:00 had ik al 3 cm ontsluiting. De baarmoedermond was super week en tevens hardstikke dun, dus het ging goed. Ik werd weer even alleen gelaten en ondertussen was mijn vriend, gelukkig, om 09:30 ook gearriveerd. Om 13:00 kwam de verloskundige weer en toucheerde.. Tijdens het toucheren zei ik ineens: "Volgens mij voel ik iets stromen" .. De verloskundige kijken en ja hoor, mijn vliezen waren spontaan gebroken. Vanaf toen ging alles in een treinvaart en mocht ik meteen naar het ziekenhuis (ik wilde poliklinisch bevallen). De rit naar het ziekenhuis ging redelijk en de weëen waren nog redelijk op te vangen. Aangekomen in het ziekenhuis kregen we een verloskamer aangewezen en mocht ik gaan liggen. Ik werd eerst aan de CTG gelegd om alles te controleren en ook werd ik nog een keer getoucheerd. Het ging allemaal goed en het hoofdje moest nog iets verder indalen. Ik moest daardoor op m'n zij de weëen opvangen. Pff... wat een hel! De weëen werden heel krachtig en super pijnlijk.. en het puffen werd wat moeilijker. Gelukkig was mijn vriend ontzettend behulpzaam en lief! Hij pufte elke keer mee en hield mij bij bewustzijn, zodat ik niet in de wee zou verdwijnen. Inmiddels mocht ik weer op m'n rugweëen opvangen en kreeg ik ook al wat persdrang. Ik mocht voorzichtig meepersen als ik het niet kon tegenhouden en al snel (voor mijn gevoel) zagen ze het hoofdje! De verloskundige hield mijn ene been vast en mijn vriend de andere en mijn hoofd en zo hebben we samen na ongeveer driekwartier onze prachtige dochter op de wereld gezet om 17:18! Ongeveer tien minuten later werd de nageboorte geboren en alles zag er prima uit, ons meisje had niks te kort gehad bij mij. Ik zelf had geen scheurtje of wat dan ook, dus ik was ontzettend blij dat ik geen hechtingen hoefde. Chloé werd gewogen, gemeten e.d. en was 3360 gram en 48 cm. Ze wikkelden haar in een doek en toen mocht ik haar voor het eerst borstvoeding geven. Het ging hardstikke goed en ze was een echt 'natuurtalent', aldus de verpleegkundige. Vervolgens mocht ik zelf even lekker gaan douchen enzo en toen werden Chloé en ik de zaal opgereden, waar Ed, Chloé en ik eerst even lekker met z'n drietjes konden genieten. Wat een pijn maar wat een geweldige dag! Ik zou het nu, na alles, zo weer doen. Wat een ervaring.. pff... het is niet te bevatten. Meiden, het is écht een wonder. En nu gaan we lekker weer genieten met z'n drietjes!
Gefeliciteerd! Wat fijn dat het zo 'soepeltjes' is verlopen. Heel veel geluk met zn drietjes...geniet ervan! Liefs Angeltje
Gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochtertje! Je klinkt zo enthousiast dat ook ik nu de kriebels krijg, was het maar vast februari! Geniet van jullie meissie, en veel geluk samen!