Ik ook! @pluk: ik vind niet dat mensen die een hond afschieten omdat deze een keer heeft gehapt een hond verdienen.
net echt vol verbazing dit topic zitten lezen... Doe alsjeblieft je hond weg naar mensen die wel weten hoe ze met een hond moeten omgaan en het gedrag herkennen wat een hond vertoont... Denk dat gedragstherapie etc je hond niet veel gelukkiger gaat maken om eerlijk te zijn.
Ik zou de hond ook weg doen, maar! Wel naar naar iemand die het beest goed op gaat voeden heb de omgang met kinderen. Anders is het straks een kennis, vriendje van iemand, familielid, kind op straat dat gebeten wordt. Feit blijft: hij heeft jouw kind gebeten en zal zich dus boven jouw kind voelen staan. Hij is nu dus niet te vertrouwen met een kindje.
Mensen die überhaupt om wat voor reden hun hond afschieten verdienen het werkelijk niet om liefde van enig dier te ontvangen. Echt schokkend Hoe sommige mensen met dieren omgaan. Hoop dat je dat niet met je vent doet...
Ja zo ging dat vroeger op de boerderij, daar heb je beesten om voor je te werken, voldoen ze niet aan die taak dan gaan ze weg. En daarin schuilt ook meteen de meeste problemen die heden ten dage zich voordoen. Mensen schaffen honden aan maar werken er niet meer mee. Hondjes mogen thuis zitten en moeten lief zijn, worden als ze mazzel hebben een paar keer uitgelaten en mogen dan weer binnen zitten mooi wezen. Hondjes worden gefrustreerd en gaan raar gedrag vertonen en dan gaan we met zijn allen naar een gedragstherapeute om zich te laten vertellen dat je met de hond moet werken.
Is het geen optie om hond en kind gescheiden te houden. Bijvoorbeeld door het plaatsen van traphekjes. Je kindje groeit ook op en wordt ook steeds wijzer, gaat meer begrijpen en dan kan het leren de hond zijn ruimte te geven. Hier gaat de hond niet, nooit weg omdat er een beebje komt. We gaan er alles aan doen om het samenleven in goede banen te leiden en mocht dat toch mis gaan dan zijn er nog opties genoeg om hond en kind gescheiden te houden. Onze hond is OOK een deel van ons gezin! Wat ik eerder in het topic las, de hond vanalles afleren als het kind erbij is dat hij wel mag als het kind er niet is, is volgens mij één van de domste dingen die je kan doen. Dat is jaloezie in de hand werken. TS, je moet zelf weten hoe ver je hierin wil gaan, wat de hond jullie waard is en of jullie kennis ver genoeg rijkt om dit op te lossen. En vooral over dat laatste heb ik bij jullie mijn twijfels, dat is niet kwaad bedoeld, maar je moet goed beseffen tot waar je kennis en kunnen rijkt, 't is niet omdat het maar een mini-hondje is, dat hij geen nood heeft aan dezelfde omgangsregels, structuur, opvoeding, ... als een grote hond.
Maar wat nou he...stel dat de hond ineens zo hapt dat jouw dochtertje ernstig gewond raakt of littekens voor de rest van haar leven. Dan zeg je toch niet: tja eigen schuld?? Ik ben het er zeker mee eens dat het niet altijd de hond aan te rekenen is als een kindje de hond pest, dat begrijp ik echt wel, maar het kan gewoon goed fout gaan.
Echt wel... Een hond geeft tig signalen voor hij echt hapt en het is je verantwoordelijkheid als ouder of toezichthouder (in het geval kind bij oma en opa is bv.) om kind en hond altijd met volle aandacht in het oog te houden. Kan je dat even niet, dan zorg je dat ze niet aan elkaar kunnen en daar zijn oplossingen genoeg voor, traphekje, box, bench, hond aan de lijn en rond je middel, hond op zijn mat (als hij dat kent en flink doet en als kind al bij hem weg kan blijven), ... Eens kinderen ouder worden, kan je hen gewoon leren bij de hond weg te blijven, wat kan en wat niet kan met een hond, ... Kruipertjes, beginnende stappertjes hou je gewoon met je volle aandacht onder toezicht in de buurt van een hond of ander dier of andere potentieel gevaarlijke situatie. PS: misschien heel grof, maar als je niet de kennis hebt om bovenstaande situatie tijdig te herkennen, dan hoor je geen hond en kind samen in huis te hebben, ook geen chi... of zeker geen chi
Ik ben geen hondenkenner, maar met gezond verstand denk ik het volgende: Je merkt dat de hond niet goed reageert op je kind. Dan zou ik een keer een poging doen om een gedragstherapeut te laten komen en dat advies een tijdje opvolgen. Als dit niet blijkt te werken dan zou het klaar zijn. Ik zou geen risico meer nemen. Je hebt de therapeut langs gehad en het advies opgevolgd, vervolgens hapt het hondje alsnog. Dat is een teken dat het niet werkt. (en of dit nou aan het advies van de therapeut, aan de eigenaar of aan het hondje ligt...who knows) Blijkbaar werkt de combinatie eigenaar-kindje-hondje niet in deze situatie. En jullie zijn er alledrie de dupe van. Een van die drie zal het huis uit moeten. Aan jou de keus: je kind of het hondje. Lijkt me duidelijk Hopelijk wordt het hondje ergens anders gelukkig.
Heb daarnet de moeilijke beslissing genomen samen met de gedragstherapeute om hem te herplaatsen. Hij is heel angstig en heeft dit dus waarschijnlijk uit angst gedaan. Volgens haar krijgen we die angst er nooit uit en zullen we altijd kind en hond gescheiden moeten houden. Voor de hond zelf vind ik dit te zielig om hem steeds apart te moeten steken en wou zouden altijd op ons hoede moeten zijn. Is voor hem en voor ons niet leuk dus. We gaan samen met de therapeut op zoek naar een rustige thuis. Zie dat er vele zijn die zeggen dat ik dus slecht ben en niets ken van honden en geen hond zou mogen hebben, maar ik heb dus wel alles geprobeerd. Ik heb me echt wel ingelezen voor de komst van de baby, heb verschillende boeken aangeschaft en heb alle oefeningen opgevolgd. Ik zeg niet dat ik alles goed zal gedaan hebben en zal dus wel niet genoeg kennis hebben ervan hebben. Maar ik heb hem echt wel graag gezien, er veel voor gedaan en hem behandeld als een hond hoor en niet als knuffeldier! Hij is door die oefeningen tegenover vreemden en bezoek dus heel veel verbeterd. Maar door de angst is het fout gelopen.
Tja TS heeft nu al zo vaak te kennen gegeven dat ze niet in staat is om een hond met kind in huis op te voeden. Dan is er maar 1 mogelijkheid en dat is de hond weg doen. Mijn ouders hebben 1 grote hond van nu 12. Deze heeft nog nooit naar eender wie gegromd of wat dan ook. Zelfs niet naar vreemden. Mijn ouders hebben een hond voor de gezelligheid, niet voor te waken. Ze tolereren dus ook geen gegrom naar anderen. Ze hebben nu ook een pup van 13 weken. Mijn dochter is er gek op. Maar ze weet wel dat wanneer de hond slaapt/eet, ze niet bij hem mag komen. De hond zoekt haar zelf op, en dat is super om te zien! Hond komt zelfs bij haar liggen en dan gaan ze op de grond liggen knuffelen. De eerste 2 dagen dacht de hond dat hij baas kon spelen over haar maar door meteen ieder zijn plaats duidelijk te maken was het snel over. Ook van deze hond wordt grommen niet getolereerd. Verder hebben ze ook goed gezocht altijd naar honden/puppen die wat rustiger waren, die wat onderdaniger waren juist omdat ze (klein)kinderen hadden. Die grote hond is een herplaatser, is vroeger vreselijk mishandeld, is nu 9 jaar bij mijn ouders en heeft altijd veel liefde en respect gekregen. Terwijl ook iedereen zij van pas maar op deze wordt vreselijk vals blablabla.
Ik snap wel de eigenaar daar heel goed op moet letten maar je kunt het een klein (kruipend) kind echt niet kwalijk nemen hoor en dan vind ik wel dat de hond weg moet als die een keer echt goed naar het kind gehapt heeft. Of zo afgescheiden dat ze niet meer bij elkaar kunnen.
Als je achter deze beslissing staat moet je dat vooral doen, maar weet je dat er voor angstige honden ook medicatie bestaat? Geen wondermiddel, want overige aanpassingen en therapie zijn ook nodig. Maar om zo snel te zeggen dat je die angst er nooit uit gaat krijgen... Wagenrenk - Veterinair Specialistisch Centrum Dr. Valerie Jonckheer-Sheehy. Duur, maar alleen door HAAR uitgebreide onderzoek heb ik uiteindelijk kunnen en willen geloven dat mijn hondje echt ongeneeslijk ziek in haar koppie was en hebben we haar laten gaan. De 'gewone' gedragstherapeute vond ik niet overtuigend genoeg en zij stelde ook zelf voor om ook voor beoordeling in Wageningen te gaan. Wij hebben naast therapie ook nog 3 soorten medicatie geprobeerd, maar helaas ging het echt niet En voor diegenen die zo makkelijk zeggen de hond en het kind uit elkaar te zullen houden. Leuk voor je hond? Mijn beessie werd er echt niet beter en gelukkiger van door de hele dag afgezonderd te zitten van het gezin. Echt heel zielig!!
Ik vind het onbegrijpelijk als je kinderen met dieren vergelijkt.. Snap dat enorm moeilijk en lastig is maar de veligheid van mijn kind gaat boven alles
Ik vind het knap dat de ts na het inschakelen van een gedragstherapeut ervoor gekozen heeft de hond te herplaatsten. Angstige honden zijn ongeleide projectielen die uit angst soms rare dingen doen....Verwar dit niet met agressieve honden, dit is totaal anders. Het meisje waarover gesproken wordt die door een honden beet in het ziekenhuis is beland is waarschijnlijk gebeten door een hond uit de laatste categorie. En daarbij heb ik begrepen dat deze hond/honden inmiddels niet meer rondlopen. Als eigenaar van een herder ben ik mij elk moment van de samengang tussen kind en dier bewust van de kleinste signalen tussen hun beide.... een dier blijft immers een dier en hij is de liefste hond ever maar het kan zo ineens anders zijn (dominantie, uit spel, uit pijn, etc) Daarnaast ben ik wel van mening dat een hond nooit zo maar ineens hapt (even diegene met een kronkel in de kop hier buiten gelaten).... Ergens is er een verhaal van een golden die ineens de kinderen hapt en dat de eigenaren na euthanasie er achter kwamen dat de hond talloze nietjes in zijn oor had.... nou sorry maar al ik een hond was had ik bij nietje een al gebeten..... TS succes met het vinden van een goed huis voor je hondje!
Precies dit! Het is een hond. Mensen zijn de baas. Jammer maar m'n kind gaat boven alles. Ik zou er geen moment aan twijfelen om die hond weg te doen. Happen naar m'n kind... Nope. Weg d'r mee.