Soms denk je dat je leven niet mooier kan worden.. Ben zwanger van de liefste man op de wereld.. We zijn gelukkig en nu krijgen we waarschijnlijk ook nog ons droomhuis.. Aankomende maandag hebben we de eertse echo.. Als ik aan al deze dingen denk, krijg ik helemaal de kriebels.. Maar ook ben ik best bang.. hoevaak denk je nou dat je leven niet mooier kan? Heel vaak donder je daarna in een zwart gat, omdat bepaalde dingen niet zo gaan zoals je gedacht had.. Dan slaat de twijfel weer toe.. Wat zit een (zwanger) mens toch raar in elkaar, waarom kan je niet gewoon genieten, op dit moment.. wat komt dat komt.. Soms denk ik wel eens, ik moet niet al die verdrietige verhalen lezen, van een miskraam.. Maar ja, onbewust lees ik dit toch.. Ach dit moest ik even kwijt.. Ik heb sinds mijn zwangerschap hele wisselende humeuren.. soms ineens super positief.. en dan opeens zie ik alles niet meer zitten.. Ach zullen de hormonen zijn.. daar schuif ik het maar op.. Groetjes Kalush
Allereest wil ik je zeggen dat ik je gevoel wel herken hoor, van het kan toch allemaal niet mooier (ook al ben ik niet zwanger). maar ook dat het gevoel dan toeslaat waarin je dan een beetje bang bent om dan te genieten, want, als en waarom ideeën...die eigenlijk nergens op slaan... Dus probeer juist te genieten van dat je het nu zo goed hebt en dus gelukkig bent, dat is helemaal geweldig. Dat is toch helemaal super als je je zo voelt, het is je gegund!!! Geniet ervan, groetjes Kaily122
heel herkenbaar, hoort echt bij het zwanger zijn... heb precies hetzelfde... maar geniet van de positieve momenten en probeer positeif te denken tijdens de mindere momenten..
Ik heb ook precies het zelfde, en vooral de eerste tijd. Ik raakte meteen de eerste keer zwanger. Maar dat maakte me totaal niet blij. Ik voelde mezelf zo schuldig, want een ander lukte dit niet. En telkens dacht ik, er moet toch iets verkeerd gaan, dit kan toch niet anders. En zeker tot aan week 17 heb ik dit heel erg gevoeld, een soort van ik mag niet blij zijn, maar van binnen straalde ik stiekem toch wel. En nu geniet ik er steeds meer van. Mijn zus heeft mij bijvoorbeeld heel veel pijn gedaan in het begin, door rot opmerkingen en niet geintereseert zijn, en ik dacht steeds ja, ze heeft gelijk, want ik moet niet zo blij zijn, want dat doet andere pijn. Maar nu kon ik daar niet meer tegen, en heb ( natuurlijk nadat er het een en ander gebeurt is, ook al in het verleden) een einde aan onze relatie gemaakt. Ik vind namelijk dat ik op dit moment moet genieten van de zwangerschap en het feit dat ik ga trouwen. En dat niemand het recht heeft om mij in deze tijd ongelukkig te maken. Dat heeft ze altijd al gedaan maar nu is het tijd om aan mezelf te denken en alleen maar te genieten sinds ik deze beslissing heb genomen, voel ik dat er een hele last van me af is en voel ik met echt gelukkig zwanger, en niet meer schuldig. En ik kan je alleen maar aanraden, de tijd dat je zwanger bent gaat zo snel voorbij, geniet er van zoveel als je kunt. Je verdient het. En natuurlijk krijgt iedereen een keer een tegen slag in z'n leven, maar als je daar altijd aan moet denken ben je nooit gelukkig. En dat moet je nu echt zijn. De eerste drie tot vier maanden is het een en al onzekerheid, maar dat is normaal, dat hoor je bij de meeste mensen. Let straks maar op als je je kleintje telkens mag horen of zien op een echo, dan ben je de meeste onzekerheid en angsten kwijt.
Hai.. Ben blij om te lezen (sorry dat ik het zeg) dat ik niet de enige ben.. Heb dit vandaag met een collega gedeeld... en ze was stom van verbazing.. Ze zei: als je nu niet geniet, stuur ik je naar huis en kom je pas terug als je je goed voelt.. Ach ze drukte me evn met de neus op de feiten.. En ja dan fluit ik weet vrolijk verder.. totdat de twijfel weer toeslaat.. Haha.. ja dat is op het moment mijn beste vriend, komt altijd weer om de hoek kijken. Joep, wat jij zegt, ik denk dat je wel gelijkt hebt, als ik eerst maar eens wat zie en hoor.. en dat is gelukkig dichtbij nu.. Nog 4 dagen en dan is het zover! Ik probeer om te gaan genieten.. En dat gaat ook zeker lukken! Groetjes Kalush
Wat een rare reactie van jhe zus Joep! Ze zou juist blij moeten zijn juist omdat jij zwanger bent geraakt! Overigens ging het niet van een leien dakje bij mij, maar ben dan wel blij voor anderen in mijn omgeving! En kalush, die twijfels horen wat mij betreft neit alleen bij het krijgen van een kind maar ook gewoon bij deze fase in je leven. Ook ik, dolgelukkig met man en 2 kindjes en nu in verwzchting van de 3e krijg ineens de kriebels dat ik alles ook kwijt kan raken, omdat weet ik veel, mijn droomman toch ineens verandert, er een vliegtuig neerstort, etc. En nu ook een ander huis gekocht (moet nog gebouwd worden), dus dan twijfel ik weer of we daar wel goed aan gedaan hebben. hebben we niet teveel financiele verplichtingen dadelijk. En met een 3e erbij, is het dan allemaal wel zo leuk als ik nu denk.... twijfel alom. En bang voor een gehandicapt kindje, omdat ik al 2 gezonde koters heb. Dus ik schiet heen en weer van blij naar stress.... Suc6
achhhh wat is het leven van een zwangere toch zwaar moet er wel om lachen we hebben al die dingen gezamelijk gemeen en zo herkenbaar en ieder heeft zo zijn eigen verhaal,meiden wat die hormonen al niet doen,ik denk dat het pas rustig in je hoofd word als de kleine er is en dan kan gaan genieten sterkte allemaal. groetjes jacky