Hoi allemaal, eigenlijk weet ik niet of ik mijn twijfels hier op dit forum uit moet schrijven .. namelijk, ik twijfel enorm of ik wel zwanger wil worden. Ik loop hiermee al een tijdje en heb ondertussen leeftijd bereikt waarop ongeveer iedereen in mijn familie mij steeds vraagt wanneer er dan eindelijk een kindje komt. En dat weet ik niet! Ik heb nog steeds geen moedergevoel, voel me gelukkig zoals het nu is. We zijn al een jaar of 7 met mijn vriend en praten nu zo af en toe over een kindje maar echt willen doe ik het niet! Hij wil wel. Niet nu maar wel over een jaartje beginnen of zo. Maar ik ben er nog niet aan toe! En weet ook niet wanneer ik het zal worden! Eerlijk gezegd verwacht ik ook niet dat ik op een dag zomaar leuk zou denken, hey, zullen we aan een kindje beginnen... (of het wel of niet zou lukken dat laat ik nu effe terzijde) Hoe wisten jullie dat?
Hey meid, Ik had zo ongeveer tot voor kort ook dat gevoel dat ik dacht het lijkt me wel leuk maar ik sta er niet om te springen... Tot vorige maand mijn menstruatie weg leek te blijven en ik dat echt een teleurstelling vond toen hebben we besloten er voor te gaan deze maand en zie mijn banner! Vind het nog steeds een spannend idee hoor hebben niet echt veel tijd gehad om er aan te wennen maar weet zeker dat het onze tijd is nu.... Hoop dat je er wat aan hebt en dat vele verhalen volgen!
Eerlijk... effe denken. Mijn vriend ha enorme geldproblemen toen we elkaar ontmoetten. Ik heb niet aan ons getwijfeld en na een 8tal maanden was alles opgelost en hadden we ons eigen nestje gekocht. We hadden zo wnel gekocht omdat huren al even duur was en het dan tenslotte nooit van ons zou zijn. T Zat goed tussen ons en hij was tien jaar ouder. Ik heb zelf jonge ouders maar wou er nooit voor mijn dertigste aan beginnen. Maar het was tijd in onze relatie voor wat nieuws. Dit al na 1 jaartje samen. Nu we 3,5 jaar samen zijn vind ik dat onze dochter maar ook een grote broer moet krijgen... Het ging heel snel. Ik dacht maar: als je der niks op tegen hebt dan moet je ervoor gaan. Er 100% klaar voelde ik me er ook niet voor. Het is een sprong in het diepe. En nu ze mama zegt voelt het allemaal goed aan. Je hebt daarvoor wat wenningstijd! LiefsKitty
hoi kvido, moeilijke vraag, mijn gevoel zegt dat je je niet moet laten leiden door wat anderen vinden. Ook ik heb heel lang de vraag gehad wanneer er bij ons nou een babietje kwam en dat kwam niet omdat wij dat niet wilde. Nu zijn we er wel klaar voor. Ik ben niet meer de jongste maar ik denk dat het een hele verandering is in je leven waar je wel helemaal achter moet staan zeker omdat je vooraf niet weet welke impact het zal hebben. Veel succes met het vinden van je weg hierin, simi
Volg vooral je eigen hart meid... als je zelf aangeeft dat je twijfelt, dan lijkt me dat geen goede basis om ervoor te gaan. Geef het rustig de tijd. Komt het gevoel... mooi, dan kun je er samen voor gaan. Maar komt het niet... even mooi. Ik ben ervan overtuigd dat er ook mensen zijn die zonder kinderen enorm gelukkig kunnen zijn. Misschien wel gelukkiger dan mét kinderen. Laat je in ieder geval niet leiden door wat andere mensen zeggen. Jullie weten zelf het beste wanneer je eraan toe bent. Heel veel succes! Josien
Bij twijfel niet doen! Volg je hart en niet wat anderen vinden wat je zou moeten doen... Een beebje heeft een enorme inpact op je leven en als het niet bevalt kan je er niet mee stoppen ofzo. Ik heb jaren lang geen kinderen gewild, tot ik bij vriendinnen zag hoe leuk het ook kon zijn en heel langzaam begon het te kriebelen. Vrienden van me hebben net een baby maar ze waren er nog niet aan toe, ze zullen het niet hard op zeggen, maar ik merk aan heel veel dingen dat ze veel spijt hebben dat ze niet nog een jaar hebben gewacht. Ook hebben ze veel schulden en zitten nu alleen maar krapper. Achteraf gezien... Luister naar je hart. Succes, Miek
Over die inpact op mijn leven en conseqencies van een baby krijgen heb ik het ook altijd maar mensen zeggen tegen mij dat ik niet zo erg vooruit moet denken. Maar als ik dat niet doe dan word ik er (later) gek van! Op moment voel ik heel sterk dat als ik nu baby zou krijgen, ik er heel ongelukkig van word. Gek is dat of niet!? Er wordt ook tegen mij gezegd dat ik egoïstisch ben maar ik denk dat het niet zo is. Ik heb nog geen kind om egoïstisch tegenover te doen. We hebben jaar geleden een hondje genomen (en ook al wil ik een puppy beslist niet vergelijken met een kind) heb ik me daardoor gerealiseerd dat zo'n kind vele malen meer van je eist dan een hond. Daar ben ik niet klaar voor, dat wil ik nu niet hebben. Alleen woorden van andere mensen in mijn omgeving maken me zo onzeker over deze zaak!
Ik vind dat mensen soms hun eigen situatie op anderen projecteren. Vind ik niet zo respectvol. Het is een hele erge privekwestie en niemand anders dan jullie samen kunnen bepalen wat je wilt. Ik vind je juist niet egoistisch. Ik zou het egoistisch vinden als je over een aantal jaar je diep ongelukkig voelt en en jouw kind niet kan geven wat je had willen geven omdat je nog zoveel voor jezelf nodig hebt. In de periode toen ik heel graag kinderen wilde en mijn vriend nog niet, kregen wij ook heel veel vragenwaarom wij nog niet. We hebben samen afgesproken om wat we zouden antwoorden op deze vraag. Soms kwam er dus een bot antwoord waardoor we mensen even hielpen herinneren dat dit een zeer ongepaste vraag is en dat iets is tussen ons. Neem je tijd om samen een beslissing te nemen en laat je niet onder druk zetten door wat anderen vinden!
Als je het zo sterk gevoel is zou ik er nog niet aan beginnen. Wat mensen in je omgeving zeggen? Poep aan hun! Hun hoeven dat kind niet op te voeden...het is dan jullie verantwoording niet die van hun. Misschien denk je er al iets anders over over 2 jaar...niemand kan in de toekomst kijken
Bij mij kwam dat gevoel pas toen ik 37 was. Daarvoor had ik altijd zoiets van....geen kinderen voor mij, maar toch, zomaar ineens (en omdat ik toch de man van mijn leven vond) kwamen die mama kriebels wel opzetten. Ik werd ook helemaal gek van die vragen:"wanneer kunnen we er eentje bij jou verwachten? Of:"je lijkt wel gegroeid...ben je zwanger? Waar men zich zoals mee bemoeit Het is niet een pakje boter wat je even maakt. Het gaat om een kind en je hele leven wordt totaal anders (het is het absoluut waard hoor vind ik ) en daar mag je best rustig over nadenken. En ik heb altijd geleerd:"Bij twijfels NIET DOEN". Maar dat is hoe ik er tegenaan kijk. JIJ moet doen wat JIJ wilt en je absoluut niks aantrekken van wat anderen vinden. En als je vriend wel wilt en jij niet....dan gaat het toch niet door?! Als je er echt aantoe bent dan komen die kriebels vanzelf wel toch?
Ik vind het absoluut niet egoistisch dat je er goed over nadenkt of je wel een kindje wilt. Een kind moet wel welkom en gewild zijn. Ik vind mensen die 'zomaar' een kind 'nemen' en er dan achter komen dat ze er niet blij mee zijn veel en veel egoistischer. Als jij denkt dat je er niet gelukkiger van wordt: niet doen! Waarom zou je?!
kan me alleen maar aansluiten op wat de andere dames zeggen, luister naar je eigen gevoel, dat telt en niet het gevoel van de mensen uit je omgeving. knuffel conny
Ik weet niet hoe oud je bent, maar ik kreeg pas moeder kriebels op mn 31ste! Ben nu een jaar bezig en ik weet zeker dat ik het nu wel graag wil, alleen bevliegt me de angst soms wel of ik het allemaal wel kan/goed zal doen. Hier voor had ik niets met kinderen, heb ook nooit opgepast ofzo. Moet je eerlijk bekennen dat ik nog nooit een luier heb verschoond en het aantal flesjes wat ik heb gegeven is op 1 hand te tellen! Mensen in mn omgeving roepen altijd dat je leven niet compleet is zonder kind, maar daar ben ik het niet mee eens. Ben al 32 jaar erg gelukkig zonder kinderen en dat zal ook zo blijven. Dit ondanks mn moeder gevoel! Zolang je twijvelt zou ik er zeker niet aan beginnen. Laat je niet gek praten door anderen, want het is tenslotten jullie leven! Sterkte met alles...
Mijn moedergevoel kwam pas toen ik mijn eerste in mijn armen had. Heb eigenlijk ook lang getwijfeld. Had niet zo veel met kleine kinderen van anderen. Altijd wel geweten dat ik kinderen wilde, maar nu nog effe niet. Uiteindelijk toch de stap gewaagd. Ik vroeg me nl ook af of dat gevoel wel ooit zou komen. Geen spijt van gehad.