Ik dacht altijd dat ik een meisjesmama was, dus ik moest ook even wennen aan het idee dat we nu een jongen erbij kregen! ...maar echt, ik ben om! Wat zijn jongens leuk! Kan me niet eens meer voorstellen dat ik dacht dat ik een meisjemama was haha.. Jongens zijn vaak dol op hun moeder, mijn dochter is bijvoorbeeld echt een papaskindje.. Speelgoed! Ik dacht dat ik daar helemaal niets van zou begrijpen.. Indd; Cars! en dat soort jongensdingen.. Op een gegeven moment begon mijn zoontje een autootje te rijden en maakte er autogeluiden bij, nou ik wist niet hoe snel ik de camera moest pakken om te filmen! Ik vond het zo leuk! Nu rijden we samen met zijn autootjes en vind ik Cars heel leuk als ik naar de jongetjes om me heen kijk. Helemaal niets mis mee. Het aankleden van een jongen vind ik juist veel makkelijker, al is er wel minder te vinden inderdaad. Zo kon ik voor mijn dochter bij iedere winkel wel slagen, voor mijn zoon shop ik altijd merk in de sale.. Vind de spulletjes in de winkel niet zo, maar dat is een kwestie van smaak natuurlijk. Oh en... Bereid je er maar op voor.. Straks heb je een zoon die ontzettend verliefd op jou is en jij op hem! Mijn man zegt heel vaak voor de gein; kijk hem nou naar je kijken joh! Hij heeft gewoon heel mijn vrouw geclaimd haha.. Het is 1 en al knuffelen, kroelen en kusjes geven. Dus niets om je zorgen over te maken, jongens zijn harstikke leuk en het komt allemaal goed!
Ik heb 2 jongens en dat is echt heel leuk! Kan er ook super leuke kleding voor vinden. Wel op internet, ik kan niet slagen bij H&M, V&D of dergelijke maar dat is misschien een kwestie van smaak. Je rolt er vanzelf in. Ik vond Cars enzo ook altijd verschrikkelijk haha maar ja zoonlief is er nu ook gek op en als je dan ziet hoe blij hij er van wordt ga je het vanzelf leuk vinden Jongens zijn ook heel erg lief (soms ook ondeugend hoor) maar als ik zie bij andere met meiden die zijn toch een stuk kattiger tegen mama. Komt allemaal goed hoor.
Echt meid gaat helemaal goed komen! Ik schrok bij onze tweede echt (schaam me nu nog) maar ik was ook zo overtuigd van een tweede meid. Ik, die houdt van roze, tutten, prinsessen, rokjes, kreeg een jongen???!! Vond het zelfs erg voor mijn kind Ik heb tegen mijn man gezegd wat moet hij nu met mij als mama???!! Ik glimlach en huil tegelijk terwijl ik dit typ want oooo wat ben ik verliefd op onze man! Dat was vanaf de eerste seconde zo en nu 2 jaar en 5 maanden later nog steeds. Hij is mijn hartendief en we zijn twee handen op een buik. Echt geef jezelf de tijd het is ge-wel-dig een koningskoppel te hebben! Ik ben in verwachting van nummer drie dus het evenwicht wordt weer verstoord maar echt meiden/jongens alles is leuk!! Liefs (en niet zo streng voor jezelf zijn!)
Ik ben een jongensmoeder. Nooooit verwacht, ik was zelf een ontzettend meisjes-meisje, echt een tutje als kind (prinsessen, zeemeerminnen, eenhoorns, my little pony), en zag als ik over 'later' nadacht altijd kleine meisjes met lieve jurkjes voor me. Toen de eerste 20 weken echo een jongetje onthulde was ik echt even stomverbaasd. Inmiddels zijn we bijna 3 jaar en nog een babybroertje verder en vind ik het heerlijk! Jongetjes zijn zo leuk. Ja, druk, gevaarlijk, luidruchtig, dat allemaal, maar het is zo grappig ik te zien. Ik bewonder mijn oudste ook echt om wat hij allemaal uitprobeert, onderneemt en durft, dingen die ik als kind nooit zou hebben aangedurfd. Echt heel leuk. Maar kleding, tja, je kan echt wel hele leuke dingen kopen, maar ik snuffel toch wel eens jaloers door de meisjesrekken hoor. Daar is gewoon veel meer keuze. Voor een jongen moet je beter zoeken en ben je vaak duurder uit, vind ik. En speelgoed, ik kan niet echt warm worden van een grote plastic dino. Koop de my little pony's nu maar voor de kinderen van vriendinnen.
Nou Pooh82... volgens mij genoeg opbeurende verhalen hier... Zelf vond ik me ook geen jongens moeder... Voelde me niet schuldig over mijn twijfel en vreemd gevoel dat ik een jongen droeg... Wel heel nieuwsgierig hoe het zou zijn, of het klopte voor mijn gevoel. Toen hij geboren was heb ik echt een poosje naar hem gekeken en mijn gevoel 'gecheckt'. En? Verbaasd merkte ik op: Dit is gewoon mijn kind, zo voelde het en vanaf toen wist ik: Het maakt niet uit voor mij, het is gewoon mijn kind, of het nu een jongen of meid is. Nu moet ik wel zeggen dat jongens in mijn leven alleen een rol van bijzonder en onbereikbaar zijn speelde. Had zelf 2 zussen en op mijn 10de kreeg ik een broertje. Verder echt amper contact met jongens, en zo wel, dan was ik verlegen... Dus daar zal het ook wel mee te maken hebben.
Herkenbaar hoor. Hier ook verwacht dat de 2e een meisje zou zijn. Ik moest heel even wennen aan een jongen,heb wel tijdens alle volgende echos gevraagd of er echt nog iets aan hing. En nu? Superleuk een jongen,net zo leuk als zijn zus! Heerlijke knuffeldoos, lekker spelen met de autos en genoeg kleding te vinden. Fijne zwangerschap verder!
Wat een lieve reacties allemaal!! Dank jullie wel Het is zo fijn om te horen dat je niet de enige bent die zo denkt en het zo voelt. Soms voel ik me ook schuldig tegenover de kleine man in m'n buik, maar ik weet ook dat hij er niks van meekrijgt en als hij straks geboren is zal hij net zoveel liefde en aandacht krijgen als mijn dochter. Mijn dochter is meer een mama-kindje dan een papa-kindje, maar je hoort vaak dat dit later ineens om kan draaien ( als vrouwen onder elkaar lig je toch sneller in de clinch) Lijkt me heerlijk om nog zo'n kroeldoos erbij te krijgen
Bij jou moet ik altijd aan je laatste zin van deze post denken: http://www.zwangerschapspagina.nl/16536358-post1.html Dat is zo waar en precies wat ik dacht toen Ediz werd geboren <3
Wij kregen ook te hoeren wat het was via het aansnijden van een taart. Ik had zelfs al een naam bedacht e.d. en toen was het toch het andere geslacht. Heb ed drie dagen aa. Moeten wennen en toen werd het echt leuk.
Ik zag mijzelf ook altijd als een meisjesmama. Na de 20-wekenecho bleek dat wij een jongetje verwachten. Ik moest er ook even aan wennen, maar ik vind het nu helemaal leuk!
Hahahah ja ik dacht altijd....ik ga eerst gelijk kijken of het wel een jongen is, zo stom eigenlijk hahaha. En wat denk je...geen moment aan gedacht hahaha Ik ben echt zo verliefd op mijn mannetje ...echt jongens zijn ook zo leuk
Ik wordt ook een jongensmama. Nummer twee ligt al klaar en mag nog even een maandje of 2 blijven zitten. Maar ik heb beide keren even moeten schakelen. Ik ben echt langs jurkjes gekomen en dat ik pas met het jurkje in m'n handen dacht van ohja dat is niet meer nodig.
De grootste schok ben ik inmiddels wel te boven en ik begin het weliswaar steeds leuker te vinden dat er nu een mannetje op komst is Op de vraag hoe oud mijn dochter is, die is bijna 4. Zij weet nog niet wat het wordt ( anders weet de hele wereld het), maar ze is al erg bezig met het fenomeen broertje/zusje. Vandaag een nieuw (blauw) boxkleed gekocht en al wat kleertjes....ik ben op de goede weg
Ik ben een echte jongensmama. Ik heb een zoon en een dochter en moest ook echt wennen aan het idee van het krijgen van een dochter. Na de geboorte voelde het pas goed. Dus ja ook ik herken je gevoel. Maar het komt echt goed hoor
Nog even over de jongenskleding Mijn zoon van 5 is echt een stoere vent, met nep tattoos, strakke broek. Lange pluk pony en achter kort. Loopt de hele dag met stokken en stenen rond. Maar ik vind hem zo geweldig, dat hij dat zelf graag wil en een beetje van papa ziet. Ik bedoel te zeggen, je hebt met jongens ook zo veel gave en aparte stijltjes zoals Finger in the nose en kijk naar de jongens van Gwen Stefanie. Ieder z'n smaak, maar voor ieder wat wils. Het bloempot of stekeltjes-kapsel wat er vroeger alleen was voor jongens hoeft niet meer.
Mijn oudste is een jongen en daar was ik meteen stapelverliefd op (nu nog). Het is mijn lieve, zachtaardige doerak die niet van geweld en gevaar houdt. Mijn dochter daarentegen is een echte wildebras, draagt het liefste broeken en speelt erg weinig met haar poppen. Ik ben zeer nieuwsgierig naar ons derde kindje, wat voor kindje is dat?