Wie is er ook weleens bang dat je kindje iets afwijkends heeft met de geboorte? Bijv syndroom van down? Op een of andere manier krijg ik het niet uit mijn hoofd.
Ik denk er wel eens overna, maar goed dan is het zo, ik wil er niet bang voor zijn.. als het zo is ga je er niet minder van houden, zul je anders moeten gaan leven.. maar zal mijn hart gevuld zijn met liefde en daar heb ik hoe dan ook zin in! misschien als ik verder in de zw ben praat ik heel anders, maar gelukkig denk ik er tot nu toe zo over! probeer gewoon te genieten van je buikbaby en de bevalling de rest zie je toch pas erna.. en dat overkomt je of niet, er nu bang voor zijn heeft geen zin.. *knuf*
Heel herkenbaar! Ik maak me daar ook regelmatig zorgen over. Mijn kleine is over het algemeen heel rustig, ik voel hem wel de hele dag voorbij schuiven en wiebelen, maar hij heeft nooit een periode gehad waar hij me helemaal bont en blauw schopt van binnen. Als ik dan verhalen lees van vrouwen die echt last hebben van hun ribben, en klagen dat het zo'n pijn doet wanneer de baby schopt herken ik dat helemaal niet en maak ik me automatisch zorgen. Haal dan allerlei gekke dingen in mijn hoofd dat ie misschien iets aan zn beentjes heeft ofzo... Ik denk inderdaad dat het heel normaal is dat je je daar zorgen over maakt, alleen je moet het niet overdrijven natuurlijk. Als er echt iets ernstigs zou zijn hadden ze het vast al wel gezien. Maar ik begrijp helemaal hoe je je voelt! xxx
Jezebel, ik heb juist een erg drukke baby (het is zelfs met 28 weken wel eens onprettig omdat het zo hard schopt) en denk dan ook 'o jee, straks is het niet gezond, maar spastisch ofzo?'. Ik denk dat veel mensen die zorgen hebben. Eerst ben je bang voor een miskraam, dan voor dingen die ze kunnen zien op de 20 weken echo... dan komt die baby bijna en denk je 'er kan nogsteeds iets mis zijn, wat dan?' Tja, wat dan? Dat moet je toch maar 'overlaten'. De kans dat je kindje gewoon gezond is is veeeel groter dan de kans dat het ernstige afwijkingen heeft, maar ja, het KAN natuurlijk wel. Maar er kunnen later ook dingen met je kindje gebeuren die erg zijn maar niks te maken hebben met aangeboren problemen... je kan je om 1000 redenen zorgen maken!
Heel stom, maar ik zat er gisteren nog aan te denken...Het maakt mij ook ontzettend bang. Al is dan ook van harte welkom of zo. Nu achter af, had ik me daar wel beter op kunnen testen of wij er kans op hebben, dan weetje het van tevoren en zat ik me nu geen zorgen te maken. Nu is het afwachten en dat maakt me soms wel bang, terwijl het niet in de fam voorkomt (maar je weet maar nooit) Sinds ik nu zwanger ben zie ik alleen maar Down kindjes...
Bedankt voor jullie geruststellende woorden. Ik ga nu maar echt proberen om te genieten en geen rare dingen in mijn hoofd te halen. De vk zei ook al dat ik me geen zorgen moest maken.
Ja, je let meer op die dingen he balleke. Laatst zag ik ook een stel met een kind dat echt totaal niks kon. Echt een rampscenario, vooral ook om een kindje dan zo te zien lijden. Toch is dat een uitzondering. Je LET er meer op, er ZIJN er niet meer. Net als toen we net bezig waren in de eerste ronde zwanger worden, toen leek iedereen opeens zwanger. Nu valt dat me helemaal niet meer op.