Al een aantal weken heb ik harde buiken en deze werden steeds erger en pijnlijker. Gisterenochtend werd het heel erg en begon ik toch wat in de paniek te raken. Een kramperige pijn trok door mijn bovenbenen en naar mijn onderrug bij elke harde buik. Net zoals bij de weeen van mijn dochter! Direct naar het ziekenhuis gegaan. Urine getest en deze was schoon. Wel vond de gynaecoloog mijn buik ook tussen de harde buiken door te gespannen. Met de baby was alles goed en hij/zij was een trampolinefeestje in mijn buik aan het houden . Nu zit ik thuis niks te doen en de harde buiken zijn gelukkig niet meer zo pijnlijk als gisteren. Nog wel regelmatig. Voorlopig rust houden en daarna langzaam mijn activiteiten oppakken. Ik verveel me, maak me zorgen, heb teveel om doemscenario's te bedenken en ik hoor graag positieve verhalen .
Hey Trees, Ik begrijp je angst. Had hetzelfde bij mijn eerste zwangerschap (nu thuis omwille van bloedverlies, zo is het altijd wat ). Maar wel een positief verhaal. Al van 15 weken harde buiken, bij 25 weken opgenomen met weeen, nog eens op 33 weken. Daartussen wel honderden harde buiken gehad. Kwam bij mij voornamelijk door stress. Ze hebben mij op 25 weken weëenremmers gegeven, ook voor thuis waardoor het wel wat beter ging. Mijn bmh bleef mooi dicht tot het einde en uiteindelijk op 38 weken en een beetje bevallen. Bij een tweede komen harde buiken dan ook nog iets meer voor, maar ze zouden minder kwaad kunnen. Inderdaad veel rusten, veel drinken helpt veel en onthouden, er bestaan altijd medicijnen om alles weer wat rustiger te maken als het nodig zou zijn, ze kunnen tegenwoordig wel heel veel. Laat je bmh regelmatig controleren zodat je op tijd enige veranderingen ziet. Zolang deze goed blijft, kunnen de harde buiken blijkbaar weinig kwaad. veel succes meid en houd de moed er een beetje in (hoe moeilijk dat soms ook is )
Hier ook een positieve afloop. Bij 1e zwangerschap vanaf 18 weken harde buiken en vanaf 22 weken thuis gezeten. Er was niets te vinden. Rest van zwangerschap liggend doorgebracht (duurde heel lang) en bij 37 weken bevallen van gezonde zoon (wel hellp syndroom en dus ingeleid, maar dat stond daar los van)
Dank je wel meiden! Merel vreemd dat er niks wordt gevonden. Denk je dat het te maken heeft gehad met stress? Hier namelijk ook geen directe oorzaak en denk zelf nu aan stress. Gefeliciteerd trouwens met je zwangerschap en hopelijk deze keer harde-buiken-vrij. Karine26, ik doe het precies andersom. Bij de eerste juist veel bloedverlies en nu de harde buiken. Weet je waar het bloedverlies vandaan komt? De gynaecoloog gaf aan dat ze pas vanaf 24 weken pas met medicatie zouden gaan ingrijpen. Nu is het vooral rust, rust en rust. Mijn baarmoeder was trouwens wel mooi dicht en dat vond ik een hele opluchting. Waarom is veel drinken belangrijker bij harde buiken? Ik heb direct een kan water naast me neergezet .
Beiden zwangerschappen vanaf 10 weken harde buiken, met 17 weken aan de adalat als weeenremming gezet en bed/bank rust. Eerste zwangerschap vaak in het ziekenhuis gelegen en ook infuus gehad. Dit keer controleren ze niet, wil ik ook niet. Dat bracht mij zoveel stress. Onze uk kwam met 35 weken en had een groeiachterstand, nu grote stoere vent met deze zwangerschap is het wat moeilijker, er huppelt er hier al 1 rond. Maar ik ben inmiddels wel al 30 weken zwanger. Je moet er alleen wel vanuit gaan dat je dus rust zal moeten houden tot de 34 weken. Vaak gaan harde buiken niet zomaar meer weg als ze er eenmaal zijn. Saai, rot, etc ja... Maar oke ik lig ook bijna heel de dag al heel lang
Hey Trees, ik las het net in een ander topic , we wisselen blijkbaar. Mijn bloedverlies is ook door de placenta. Hij ligt op het randje van de baarmoederhals. De bloedingen zijn niet zo heel zwaar, maar wel vaak als ik te veel doe. Ik hoop dat hij ook nog optrekt... dat ik eens wat meer kan doen, want het is zo saaaai Water is belangrijk omdat spieren samentrekken als ze wat uitgedroogd zijn. En dan niet de uitdroging zoals wij ze kennen, maar gewoon wat vocht te kort komen. Bij mijn eerste zwangerschap veel over harde buiken opgezocht (ook op engesteltalige sites) en steeds werd het advies gegeven om veel water te drinken. Ik moet zeggen dat ik wel het gevoel heb dat het helpt. Magnesium zou je ook al kunnen helpen, kun je op deze termijn wel al nemen he... Stress was bij mij ook de oorzaak, dus als je dat wat kan vermijden (hetgeen natuurlijk zo gemakkelijk gezegd is, maar doen ). Hebben ze je thuis gezet van het werk?
Hoi, het kan door stress komen, maar had ik geen last van. En ik heb 3 maanden gelegen, maar bij elke beweging een harde buik. Dus dat hielp niet, alleen om te voorkomen dat de harde buiken weeen werden. Mij werd verteld dat ik waarschijnlijk gewoon een extreem gevoelige baarmoeder heb. Gewoon pech dus.
Bij jou hebben ze al wel vanaf 17 weken medicijnen gegeven. Hoe erg was het bij jou? Hier doen ze het namelijk niet. De gynaecoloog voelde wel duidelijk elke harde buik opkomen en dat deze tussendoor niet goed 'zacht' werd, maar dat was niet genoeg om er iets aan te doen. Ik ben dus heel benieuwd waarom bij jou wel? Ik zie wel op tegen het rusten. Bij mijn dochter ook lang plat gelegen en het inderdaad erg saai . Jij nog heel veel succes!
Bij me laatste had ik met 24 weken al harde pijnlijke buiken die dus overgingen in weeen helaas. Heb al die tijd met 3cm ontsluiting rond gelopen, maar ze is gelukkig pas op DE uitgerekende datum geboren! Smorgens deed ik gewoon alles, smiddags nam ik me rust door op bed te gaan. Zo heb ik het gelukkig thuis vol kunnen houden tot ze mocht komen! Ik heb al die tijd veel gelezen, veel geknutseld, tv gekeken en slapen haha....Het lijkt een end maar als ik er nu op terug kijk is de tijd wel omgevlogen. Succes, rustig aan en als je het niet vertrouwd meteen aan de bel trekken!
Ik ga eens informatie verzamelijk over magnesium ed. Ik ben nu in ieder geval flink aan het drinken . Ik heb me inderdaad maar ziek gemeld, maar vond het zelf net wel een goed idee om vanaf het huis wat te werken. Dom idee, want direct weer meer harde buiken. Vandaar dat ik toch denk aan een vorm van stress. Ik voel alleen geen stress, maar er zijn wel genoeg redenen waarom ik gestresst zou kunnen zijn. Daar komt bij dat mijn schildklier op dit moment nauwelijks werkt, wat ook niet echt positief voor de stemming is. --- Balen van je placenta. Ik hoop echt dat die nog optrekt. Met 26 weken lag mijn placenta er nog helemaal voor en ruim drie weken later was mijn baarmoedermond vrij. Het kan echt supersnel gaan. Ik kreeg trouwens van die bloedingen toentertijd ook veel harde buiken, uiteindelijk zelfs weeenremmers gehad, heb je daar nu geen last van? Het bloedverlies prikkelt je baarmoeder.
Tja hoe erg was het. Dat is moeilijk te zeggen van mijzelf. mijn baarmoederhals raakte verkort en ik had gewoon veel harde buiken. Ook pijnlijk. Ik heb een baarmoederafwijking en daarom zeer grote kans op prematuur kindje. Ze kunnen weinig voor mij doen behalve de adalat. Het is een bloeddrukverlagend middel, maar omdat je bloeddruk zo daalt is je spierspanning minder. En aangezien je baarmoeder een spier is nemen de harde buiken af, of nouja deden ze. Ik ben zo 2 keer de kritieke periode doorgekomen. Bij de eerste mocht ik stoppen en binnen een paar dagen ben ik bevallen (te vroeg) het helpt dus echt goed. Ze willen bij mij niet het risico lopen dat ik met 20 weken beval, dus dan deze oplossing. Ben er erg blij mee dat ze de 24 weken grens nooit hebben aangehouden. Deze zwangerschap gelukkig nog niet opgenomen, maar de gyn weet dat ik dat ook niet wil. mijn zoontje daar wil ik voor thuisblijven en gelukkig gaat het zo wel. Nu heb ik al weken heel veel pijn en dat bouwt op, ik kan nu niet meer zitten, lopen etc. Doe het wel, maar met de tranen in mijn ogen. Dat komt niet alleen door de harde buiken hoor Maar ik ben dus bank/bed gebonden en af en toe zondig ik, maak ik iets schoon en daar heb ik 2 dagen spijt van. Maarja ik zit nu ook wel in een iets andere fase he. Bijna 31 weken. Wel heb ik nu rust door de harde buiken, de pijn en een groeiachterstand van de baby. En het resultaat he? Dat telt. Maar saai zeker
Jazzlyn bedankt voor je verhaal. Ik denk dat ik toch even met de gynaecoloog ga overleggen over Adalat of iets dergelijks. Ik wil het in ieder geval genoemd hebben en iets achter de hand hebben als het erger wordt. Mijn baarmoederhals hebben ze ook gemeten en dat was hier goed. Hebben jullie trouwens ook dat de harde buiken doortrekken naar je onderrug? Ik weet soms niet goed hoe ik moet zitten/ liggen.
Ja en dat zijn juist de gevaarlijke, die doortrekken naar je rug. Ik vind het fijn op mijn zij, half op mijn buik!
Oh bah echt. Ze voelen ook echt niet fijn. Gisteren trok het ook door mijn bovenbenen en dat vond ik echt doodeng aangezien ik bij mijn dochter beenweeen had. Ik ga het eens op mijn zij proberen.
Ik lag ook steeds op mijn zij, zitten gaf toen harde buiken. Werd wel beter hoor na een tijdje bij mij, vanaf 35 weken had ik er nauwelijks nog . Na de opname van 25 weken was het twee weken echt erg omdat de baarmoeder zo geprikkeld was, maar daarna begon het iets te beteren. Het kan dus wel binnenkort na veel rust wel wat beteren. En als je harde buiken krijgt van het werken, zal het inderdaad een groot deel met stress te maken hebben. Nu aan jezelf denken!! Vraag inderdaad eens om een weëenremmer. Ik heb nu prepar gekregen vanaf 18 weken waardoor de harde buiken dus heel goed meevallen. Adalat kan inderdaad ook al op die periode, zou zelf nog beter werken en minder bijwerkingen geven (maar daar krijg ik uitslag van, hiep hoi). Adalat is een calciumblokker en zorgt er onder andere voor dat er minder calcium op de spieren en aders worden gezet. Calcium zorgt voor spierspanningen en door dit tegen te gaan, ontspant de baarmoederspier blijkbaar ook (en omdat er ook minder spanning op de aderen komt, verwijden die een beetje en zakt idd je bloeddruk die dan ook weer minder spanning in de spieren geeft) En dat is een beetje wat magnesium doet, maar dan in mindere mate. Magnesium is een beetje een tegenhanger van calcium. Als je teveel magnesium neemt, wordt er minder calcium opgenomen en gaan spieren meer ontspannen. Ik neem magnesium al van in het begin van de zwangerschap, wordt hier in België steeds aangeraden bij harde buiken.... (of gewone krampen in de kuit of zo) ale, de wetenschappelijke uitleg zal wel meer dan dat zijn en adalat zal wel ook wat anders doen, maar daar zou het qua spierontspanning op neer komen. Leuk om te horen dat de placenta dan toch nog kan optrekken.... Zou wel graag gewoon bevallen, maar als dat niet gaat, dan maar niet. Zou gewoon wel graag nog eens iets doen, want met een tweejarige karakterkop in huis is dat soms wel moeilijk. Bloedingen vallen nu gelukkig mee en door de prepar hebben ze nooit echt heel veel harde buiken gegeven... Hopen dat het zo blijft natuurlijk. Je komt er wel meid! De weg er naartoe is moeilijker, maar het resultaat blijft hetzelfde!! (moet ik ook veel herhalen tegen mezelf )
meiden..het is allemaal zo herkenbaar ik sta gewoon te klapperen met me oren...IK BEN NIET DE ENIGE...ik maak me zo zorgen... ik moet morgen naar de huisarts voor urinetest..de verloskundige is net geweest en hoopt/vermoed een blaasontsteking..als dat niet zo is ja wat is het dan??? ik heb me sinds woensdag ziekgemeld...wilde morgen weer gaan werken maar dat gaat jammergenoeg niet lukken...en nu...lig ik op bed tv kijken en achter de laptop verveel me nu al.. sterkte voor iedereen!!! liefs jacky
Hoi Karine, Hoe gaat het met jou? Nog steeds bloedingen? Ik ben deze week (te) eigenwijs geweest. Dinsdag drie uur gewerkt, daarna hele dag plat gelegen, woensdag twee uur en daarna weer plat gelegen. Gisterenochtend na een uur door collega's naar huis gestuurd en ze willen me voorlopig ook niet zien. Ik wilde het toch zo graag proberen en ik had de hoop dat het misschien in mijn hoofd zou zitten. Dat als ik me maar er overheen zou zetten dat het wel over zou gaan. Dat werkt dus niet. Ik ben nu thuis een overdracht voor collega's aan het schrijven en ik leg me er maar bij neer dat zwanger zijn hier niet normaal gaat. Ik ben er stiekem een beetje depri van . Kom ik ook wel weer overheen, maar ik baal gewoon stevig.
Hey Trees, herken je gevoel. Ik had ook zo gehoopt dat ik eindelijk eens een normale zwangerschap zou hebben. Iedereen rond mij fietst er door en bij mij is het altijd iets. Baal er ook erg van, maar probeer het een beetje los te laten. Uiteindelijk is het resultaat dat telt en dat blijft hetzelfde he . Ben ook vooral het bang zijn beu, elke dag hopen dat het een beetje een goede dag wordt... Heb vandaag ook een dipje, weet niet goed hoe ik de volgende dagen nog moet trekken, maar het is van moeten he Rust maar goed uit, zal het enigste zijn dat goed helpt. Wel leuk dat de collega's zo begripvol zijn, scheelt al een beetje he. De bloedingen blijven voorlopig weg, kan precies al iets meer doen al moet ik nog veel rusten (de harde buiken zijn er terug). geniet van je weekend en hopelijk levert het rusten snel wat op!!!