Ik wil het niet weten. Mijn man vond dat bij de eerste moeilijk, want hij wilde het wel weten. Achteraf vond hij de verrassing zo bijzonder, dat hij het deze keer ook niet wil weten. Ik ben niet zo van het gender gebeuren (lief/stoer en roze/blauw zeg maar). Er is nog zat te kopen als je kleintje er straks. Ik weet niet hoe het bij jullie zit, maar ik koop bijna alles online (ben getrouwd met een hartstochtelijk prijsvergelijker en koopjesjager). Wat ik ook een voordeel vind is dat je tot de geboorte kan dromen van beide. Succes met jullie keuze.
Bij de eerste wisten we het wel en bij de tweede niet. Ik vond wel weten veel leuker, de verrassing na geboorte bij de tweede viel een beetje tegen, was niet zo bijzonder als ik had gehoopt (dat klinkt maf) En ik had een makkelijke bevalling, stel dat je een vervelende bevalling hebt dan ben je enkel blij dat je kind eruit is denk ik. Bij een echo is het een ontspannen moment. Als je het weet wordt het concreter, vooral voor je man Anderzijds als mensen het weten en alles kenbaar maken (geslacht en naam) dan zeggen ze: het is toch een verrassing hoe de baby eruit ziet?! Maar dat vind ik ook nooit, pasgeboren baby's lijken ontzettend veel op elkaar Maar wel weten vind ik zelf fijner.
Wij hebben bij beide zwangerschappen gekozen om het wel te weten. Beide keren hebben we met 16 weken een geslachtsecho laten doen. Wij vonden het juist heel leuk, de zwangerschap werd leuker en echter vond ik. Verspreken was geen punt omdat iedereen het gewoon mocht weten.
Wij wouden het graag weten, vooral uit nieuwsgierigheid. Nu maken we er tegenover andere er ook geen geheim van,dus daar hoeven we ook geen rekening mee te houden.
ik wil het niet weten, gewoon ik ben met allebei ontzettend blij en tevreden en een verrassing is ook leuk. en vriendlief wel ivm aankopen.
Ik wilde het heel erg graag weten. Heel makkelijk met shoppen, met de naam en eigenlijk met alles. Gelijk ook met iedereen gedeeld. Kan ik me ook niet verspreken.
Ik ben veel te nieuwsgierig! Ik moet nog 3 nachtjes slapen en dat lijkt een eeuwigheid! Maar vind het ook heel spannend want het is met de 20 weken echo.. Hopen dat alles goed is dus!
wij willen het ook weten, 13 november hebben we ook de geslachtsbepalingsecho ook wij zijn veelste nieuwsgierig + het is makkelijker om te shoppen en het kamertje in te richten
Ik wilde het nu wel weten, puur ook uit het praktisch oogpunt voor de inrichting etc. Daarnaast omdat dit echt een wondertje is en zo hoopte dat het dan ook een meisje zou zijn. Toch zeg ik nu, dat als er nog een 2e mag komen, dan zou ik het dan niet willen weten. Ook om dat magiche moment bij de geboorte te mogen te ervaren. Maar ook omdat mijn wens nu al in vervulling is gegaan (überhaupt na 15 jaar toch zwanger worden zonder medische hulp en ook nog eens een meisje) en dat de 2e een extra geschenk wordt, dat het geslacht mij dan ook niet meer uitmaakt.
Wij wisten het niet en daar was ik blij mee. Ik had wel heel sterk het gevoel jongetje maar dat was alleen mijn gevoel. we hadden vrij snel twee namen, eigenlijk zonder moeite. Dat moment na de bevalling was zo magisch om eindelijk te weten wie er nu al die tijd in je buik heeft gezeten. Het heeft wel 5 minuten of zo geduurd voordat ik eindelijk zover was dat het tot me doordrong dat het toch echt en jongen was. Een volgende zwangerschap zou ik het precies weer zo doen.
Wij wilden het beide niet weten. Het moment van de bevalling lijkt me daardoor nog specialer. Ik ben inmiddels bijna 35 weken zwanger en wel heel erg nieuwschierig! Qua inkopen en het kamertje is het gewoon vrij neutraal, mint groen. Nog even en dan weten we het!
Ik denk dat het beiden wel wat heeft. Wij willden het wel weten en zijn daar nu heel blij mee. We hebben inmiddels al een naam en bij elke interactie tussen mij en de babe in de buik noem ik de naam. Lijkt me geweldig als de kleine al went aan de eigen naam. Het gezin waar ik uit kom weet inmiddels het geslacht. Het gezin waar mijn man uitkomt nog niet. Ik wilde het van de daken af schreeuwen en hij niet, dus dit leek ons een goed compromis. De naam houden we voor onszelf. Ik merk dat mijn man nu al stapel is met zijn kleine babe. En een geslacht en naam maken het zoveel werkelijker. Verder heb ik niet de smaak van andere mensen. Als je alles neutraal koopt en je krijgt van alles voor een jongen of meisje.. En je vindt de kleding niets. Nou woehoeeee dat is leuk
Ik wou het graag weten ik was al zo in me gedachte dat ik een jongentje kreeg dat ik op het punt stond om alvast spullen te kopen! Bleek het toch een meisje te worden Daarbij denk ik dat bovenstaand ook van toepassing zal zijn bij mij! dat moment is al zo mooi dat het me op dat moment toch niet meer afvraag! dus dubbel plezier! nu shoppen en dan lekker genieten, ipv online shoppen! of natuurlijk allebei
Wij wisten het niet. Het maakte ons niet uit en daarbij leek het me altijd zo een mooi moment als er bij de geboorte werd gezegd; Het is een ...... Toen ze geboren werd zei de vk dat ik zelf moest kijken wat er al die tijd in mijn buik had gezeten. Was een erg leuk moment
Ik heb heel veel bewondering voor mensen die het geduld hebben om tot de bevalling te wachten Zelf willen we het wel graag weten (vooral ik). Als voornaamste reden omdat het dan wat 'echter' voor mezelf wordt en ik op voor m'n gevoel al wat beter hecht aan het kleintje omdat ik weet wat het is (dit klinkt raar of niet, haha).
Wij weten het niet. Voor de 7de keer laten wij ons verrassen. Wij vinden het gewoon het mooist om na de geboorte te horen: Het is een jongen/meisje. Ik ben nu ruim 37 weken, dus ik hoef niet meer zo lang te wachten. We zijn heel nieuwsgierig hoor. Wat betreft dingen kopen: Ik heb eerste kleertjes in het wit en nu ook van de andere kinderen liggen. Dus ik heb kleine meisjes en jongens kleertjes. Die liggen schoongewassen in een doos. Daar kunnen we zo uit pakken wat we nodig hebben. De babykamer is lichtblauw met crème. En plaatjes van Winnie the Pooh. Dat vinden wij ook best kunnen voor een meisje. De namen? Wij hebben alle kinderen vernoemd, dus wij beginnen met: Wie vernoemen we? En uit die namen puzzelen we een roepnaam. Dat maakt het namen verzinnen een stuk eenvoudiger. Wij gebruiken ook gewoon de doopnamen van diegene die we vernoemen. Dus we verbouwen niet eerst die namen. Bijv. Cornelis blijft ook Cornelis. We hadden bij de oudste 2 namen staan. Ze werd een meisje, dus de jongensnaam bleef staan. Bij de 2de hoefden we alleen een meisjesnaam te verzinnen. Pas bij de derde werd de jongensnaam gebruikt. Nu hebben we voor de 5de keer dezelfde meisjesnaam staan. Wie weet wordt hij nu eindelijk gebruikt.
Voor ons het eerste kindje en we willen het niet weten! Het lijkt ons toch leuker als dat een verrassing blijft Om ons heen lijkt iedereen het al van te voren te weten! Terwijl hier toch veel mensen ook zeggen dat ze het niet willen weten. Misschien is dat wel streek gebonden, wat meer wordt gekozen.
Het heeft allebei wel iets. Bij Aiden hebben we ons laten verrassen. Wilden het absoluut niet weten. Het was best een spannend en speciaal moment toen Aiden boven het groene doek gehouden werd tijdens de geplande keizersnee. Onmiskenbaar een jongetje! Bij Finley wisten we het vanaf de 20-wekenecho. Toen konden we dus gericht het kinderkamertje maken en kleertjes kopen. Wij hebben het bij Finley ook gewoon aan iedereen verteld dat we een jongetje erbij zouden krijgen. De naam hebben we echter wel geheim gehouden tot de geboorte. Nog een raar moment tijdens Finleys geboorte trouwens. Ik kreeg een ruggenprik ivm de spoedkeizersnee. Die werd te hoog gezet waardoor ik geen adem meer kon halen. Werd toen direct onder zeil gebracht. Toen ik wakker werd, feliciteerden ze mij met de geboorte van mijn dochtertje! Huh? Dacht eerst dat het een test was om te checken of ik wel goed was bijgekomen ofzo. Maar toen ik zei dat ik toch echt een jongetje had verwacht, werd er gelijk naar beneden gebeld. En voila het was en is nog steeds toch echt een jongetje!
Ik ben nog bezig met zwanger worden, maar ik wil straks niet weten wat het wordt. Ik vind het belangrijkste dat het gezond is. En allebei is hartstikke welkom. Daarnaast vind ik dat alles al zoveel bepaald is. Ik weet even niet hoe ik dat moet uitleggen. Het voelt voor mij niet goed dat ik weet het wat is en dat het al een naam heeft. Terwijl ik het kindje nog niet (goed) ken. Laat het mensje er eerst maar gewoon zijn. Ik wil eerst de kleine na de geboorte leren kennen en dan de naam kiezen. En daarnaast is alles zo in gedeeld is in jongen/meisje en blauw/roze. Bah en brrr!
Ik heb hier zowel de eerste keer als nu over getwijfeld. Mijn man wil het absoluut weten. Ik denk dat het komt omdat dit in onze natuur ligt... We zijn mensen die graag weten waaraan ze toe zijn... ALS dat kan natuurlijk. ALS blijkt dat de kleine niet goed ligt, dan is het zo en dan wachten we ook. Ga niet allemaal echo-bureau's afrijden om het toch zo nodig te weten. Voor ons dus omdat het EN in onze natuur ligt EN omdat we graag gericht bepaalde dingen kiezen zoals kleding, inrichting, kaartjes, suikerbonen en een naam. Maar ik denk dat het prachtig moet zijn om pas te weten te komen wat het geworden is wanneer je dat kleine wonder in je armen krijgt.