Heel herkenbaar... Mijn zus had een voorkeur voor een meisje, die sprak ze niet heel luid uit, maar ik wist het. Ze kreeg ook een meisje en is er dolgelukkig mee. Nu zei ze laatst, 'Sorry maar ik denk dat jij een jongetje krijgt'. Dus toen vroeg ik ook waarom ze daar sorry voor zei. Ze dacht dat ik het niet zo leuk zou vinden... Toen de vriendin van mijn zus haar 2e zoon kreeg en een ander haar 3e, zei mijn moeder 'Ach...' Ik heb toen gezegd dat al zou ik er 10 krijgen, ik dat nooit wilde horen. Waarom medelijden met iemand hebben die net een kerngezond kindje op de wereld heeft gezet? Omdat het (weer) een jongen is? Dat is toch ontzettend krom?! Iemand anders zei pas geleden dat je jongens maar te leen hebt, dat vond ik echt de meest idiote opmerking die ik gehoord heb! Ik heb geen voorkeur, mijn hele leven zie ik mezelf al met een klein mannetje, maar sinds ik zwanger ben denk ik regelmatig in de zij-vorm. Ik vind het nu dus extra spannend en ben heel benieuwd wat het is! Maar het lijkt wel alsof ik minder blij moet zijn met een zoon, dan met een dochter... Dat vind ik erg jammer, het is in mijn ogen allebei net zo bijzonder!
Ben het met jullie eens, een voorkeur hebben is 1 ding maar het andere geslacht 'niet willen' is wat mij pijn deed, alsof meisjes superieur zijn. Ik zou het ook leuk vinden een dochter als maatje te hebben als ze volwassen is om meidendingen mee te delen, daar niet van... maar ik bedenk me wel dat het mooi mijn kindje is, ons eigen vlees en bloed. Of dat nu een jongen of meisje is, het gaat om je eigen kind. Als ik hem dan op de echo lekker zag spartelen en drinken in het vruchtwater dacht ik echt, 'hoe kan men nou teleurgesteld zijn omwille van geslacht??' Ik wil onvoorwaardelijk van mijn kind houden en vind ik het heel oppervlakkig dat men geen jongen zou willen, überhaupt. Zoals ik al verteld over dat familielid, die heb ik dus letterlijk horen zeggen dat dr 'vakantie helemaal geslaagd zou worden' met de gedachte dat het een meisje werd. Toen bekend was dat ik een jongen kreeg werd er aan mijn moeder gevraagd wat ik ervan dacht dat het een jongen was, of ik er blij mee was. Tja, wat moet je daarop antwoorden? Ze kwamen bij ons kamertje kijken, ze vond de kleding die we hadden uitgezocht wel leuk. Vroeg haar man, 'wil je nu niet stiekem een jongetje', 'had je nou niet ook graag een jongetje gehad' of iets in die trant, waarop ze kort en bondig 'NEE' antwoordde. Ja dan word ik wel even verdrietig ja... dat er zo gedacht wordt. Als ik zie hoe mijn man dan weer met kleine meisjes omgaat in onze familie en hoe vertederd hij is door hun schattigheid, tja, dan bedacht ik me wel hoe leuk het voor hem zou zijn om 'zijn meisje' te hebben en hij een vader-dochter band zou kunnen opbouwen. Hij heeft idd ook meer met zijn moeder. Van de andere kant heeft hij me op het hart gedrukt dat het hem echt niets uitmaakte. Door al die voorkeursuitspraken uit onze omgeving ging ik me ook inbeelden dat hij liever een meisje wou als hij MOEST kiezen... het is me allemaal wat!
Ik had bij de eerste ook een 'voorkeur', voor een meisje. Is misschien vrouw-eigen hoor. Hier had ik ook geen geheim van gemaakt, waarom? Ook dan weten mensen niet hoe ze moeten reageren. Jij bent een echte jongens moeder, is bijv zo'n opmerking. Nu is onze zoon 2 en het is echt een lieverd, zowel naar mij als z'n vader. En ja, het is soms lastig met kleding want er is niet zoveel keus, want stoere jongens kleding kopen is hardstikke leuk! Onze tweede komt er hopelijk snel aan, ben morgen uitgerekend, en dat is ook een jongen. Nou, hij is welkom hoor! Geen moment zijn we daar 'teleurgesteld' om geweest, omdat jongen/meisje leuker zou zijn. Ik heb een broer, nou daar had ik vroeger echt geen r**t aan hoor! En zo'n typische moeder-dochter band is er hier ook niet geweest dus men moet zich daar niet op blind staren.
Ik doe nooit echt meidendingen met mijn moeder. Mijn zusje gaat soms met haar winkelen, maar ik ben zelf helemaal niet meisjesachtig en mijn moeder eigenlijk ook niet. Dus zoals RianneF zegt, daar moet men zich niet blind op staren (ik zeg niet dat jij dat doet, maar gebruik je quote even om het aan te halen). Je weet nooit hoe een persoonlijkheid zich ontwikkelt. Ik krijg wel eens het gevoel dat mensen er van uit gaan dat hun kind op hen zal lijken, dat er vergeten wordt dat het een heel nieuw individu is.
ik wil zelf heel graag een jongen, dus ik ben benieuwd. Ik krijg geen opmerkingen (nog niet) nu we nog niet weten wat het is, ik hoop niet dat ik die opmerkingen krijg als het een jongen is, het klinkt heel vervelend. Maar ik ga dan zeker zeggen dat ik graag een jongen wilde.
@beebje: het kan ook andersom: ik heb al twee meisjes en we zijn nu zwanger van de derde: weer een meisje! We zijn er dolblij mee, maar de omgeving reageert steeds vreemd: O, geeft toch niks? Of: nu ga je zeker wel door voor een jongen? Nou, ten eerste: wij gaan niet door met het krijgen van kinderen totdat we een bepaald geslacht krijgen. De kinderen moeten toch ook gevoed, gekleed, verzorgd worden? En, we zijn al blij dat we uberhaupt kinderen mogen krijgen, het geslacht zegt niets, het karakter bepaald hoe "leuk" een kind is, hoe lief en hoe aanhankelijk is afhankelijk van het kind, niet van het geslacht. Dus...trek je er niets van aan. Geniet van je zwangerschap en van je zoontje.
Ik mag het nu wel zetten hier aangezien we weten wat we krijgen. Bij de eerste had ik het gevoel van een jongen maar had lichte voorkeur voor een meid.Is ene jongen geworden en ben er superblij mee.Nu wilde ik erg graag een meid en het is een meid!!! En het rare was....dat ik een dubbel gevoel had dat het een meid is.Weer eng,nieuw..even dacht ik was het een jongen geweest dan was oik het gewend. Erg raar dus hoe je kan verschillen van gevoel. Maar superblij met een meid na onze zoon. Wel idd weer wennen en vreemd.
Ik heb dit zelf niet ervaren in mijn omgeving. Gelukkig maar, want ik had vast niet zo leuk gereageerd. Van een collega kreeg ik een heel leuk kaartje nadat ik had verteld dat wij een jongen krijgen. Over hoe leuk, schattig, stoer en geweldig jongetjes zijn en dat we trots mogen zijn dat wij daar de papa en mama van mogen worden. En zo voel ik het ook echt In het begin van de zwangerschap was ik er van overtuigd dat het een meisje was, maar ik kon dat me niet goed voorstellen. Voor mijn gevoel kan ik beter overweg met jochies Op een gegeven moment veranderde mijn gevoel en dacht ik moeder te worden van een zoontje. En dat bleek een paar weken later dus te kloppen De dag dat ons werd verteld dat we een mannetje krijgen, is tot nu toe, de mooiste dag van mijn leven. En dat was het vast ook geweest als het een meisje zou zijn Het maakt nou eenmaal niks uit. Een kindje van jezelf is een kindje van jezelf en dat is zo'n bijzonder geschenk. Piemel of niet Mochten we een tweede krijgen, dan maakt het me ook niks uit. Een meisje zou leuk zijn. Al zou ik dat wel even wennen vinden, denk ik Maar een jongensgezin lijkt me net zo leuk! Zoals vrijdag bij Holland's got Talent: die vrouw met 6 zoontjes. Da's toch ook geweldig!?
Die dingen die mensen tegen jou zeggen, werden in mijn familie ook letterlijk zo gezegd. O jammer als het een jongen zou worden want dit en dat... Je bent echt een meisjesmoeder.. ik had zelf wel al een lichte voorkeur voor een zoon, dus misschien dat de opmerkingen me daarom niets deden. Ik was ontzettend blij toen we hoorde dat we een jongen kregen. Ook ik ben echt een kledingfreak en er zijn ZOVEEL leuke jongensdingen. Ik ben nu zwanger van een meisje en ik was laatst bij de Hema en vond dat ze voor jongens toch echt leukere dingen hadden dan voor meiden hoor. Voor meisjes is over het algemeen alles zo zoetjes en roze. Ik vond al doe stoere jongenskleding juist heel erg leuk. Nu ook, hij wordt bijna 2 en heb voor de winter al van die stoere jongenslaarzen gekocht. Ik kan me echt verkneukelen als ik hem in zijn leuke kleertjes zie. Dat zal straks met mijn dochter niet anders zijn, ook zeker niet meer dan bij mijn zoon. Verder is mijn zoon een enorme knuffel. Als ik zie hoeveel mijn man met mijn schoonmoeder knuffelt, man man, dat heb ik nog nooit met mijn moeder gedaan. Laat je niks aanpraten en geniet lekker van je kindje! Een zoon hebben is geweldig, vind ik.
Idd, ik zou het ook heel leuk vinden als er een hier nog een ventje bijkomt. (meisje is ook welkom hoor)
Ik heb hetzelfde als Luna. Eerst een zoon en nu de 2e wordt een dochter. Maar ik merk ook dat voor meisjes toch veel van hetzelfde is. Vooral de babykleertjes. Voor mijn zoontje heb ik voor deze winter al hele stoere kleding gekocht en vooral de truien en vesten zijn echt allemaal zo verschillend! Alleen broeken vind ik veel van hetzelfde. Maar ja, bij een meisje vind ik die truien enzo weer veel van hetzelfde.
Ik heb een meisje en ze is tot nu toe alles wat je van een meisje verwacht... maar juist een meisje raak je op ten duur kwijt aan papa (denk ik... zelf geen papa, dus geen ervaring mee, maar zie het wel veel in mijn omgeving). Een jongen trekt meer naar zijn moeder, ook dat zie ik in mijn omgeving. Alle mannen, allemaal mama's kindjes. Een jongen zou hier dus ook wel een grote wens zijn. Mocht ik nog een keer zwanger worden van een meisje, dan ook geen probleem natuurlijk. Maar juist omdat ik niet precies weet hoe de ontwikkeling van een mama met een zoon is, zou ik dat wel mee willen maken. En ik ben het wel met de meeste hier eens, voor meisjes wel leukere kleding... maar goed, daarvoor wil ik niet nog een tweede erbij.
ik heb altijd geroepen ik krijg ( hoop de kunnen krijgen ) 2 jongens....mijn oudste is idd een jongen maar de 2 e toch echt een meid ( echt een meisje meisje ) ik moest echt wel wennen aan het idee ook omdat met het voor een meisje niet leuk LEEK om een broer te hebben en vise versa, maar volgens de vk is het voor de kinderen juist heel goed om verschillende geslachten te hebben in het gezin..... en moest zeggen het is echt wel heel leuk, Maar heb wel eens de opmerking gekregen jij boft maar met een jongen en een meisje......nee ik bof met 2 gezonde lieve kinderen!!
Wat betreft kleertjes (waar het natuurlijk eigenlijk totaal niet om draait!): ik vind dat ze voor jongens HELE leuke dingen hebben Kast puilt nu al uit
Bij zara heb ik leuke broeken gekocht. Beige chino en zo'n baggy achtige spijkerbroek met slijtplekken. Ze hebben daar best veel aparte dingen. Voor de zomer heb ik daar ook veel van die 'skate' broeken vandaan met ruitjes enzo.
Wacht... hebben ze bij Zara baby kleding?? Dan heb ik toch echt iets gemist! Echt vanaf kleine maatjes al? Kwam er voor mezelf wel graag, maar vanwege de zwangerschap ben ik al vanaf het begin niet meer in normale kledingwinkels geweest.
Ik herken het helemaal niet, maar dat komt misschien omdat ik altijd duidelijk te kennen heb gegeven nog hééél lang te willen wachten. De babypraat gaat daardoor meestal aan mij voorbij. Als ik voor mezelf spreek, dan merk ik dat wij allebei blij zijn dat we überhaupt een kindje kunnen krijgen. De voorkeur voor een bepaald geslacht is na 2 mk totaal niet meer aan de orde. Ik denk dan ook dat mensen die met dergelijke 'onzin' bij me aankomen, beslist een erg scherpe opmerking van me krijgen. Bovendien denk ik dat wij na 2 mk nog 'geluk' hebben gehad, zeker als ik hier lees over sommigen die járen bezig zijn. Als ik al pissig wordt van mensen die zulke 'onzin' verkopen, dan moeten zij nu echt op hun vingers zitten.... (sorry.... laten we het maar op de hormonen gooien )
@Beebje, kijk maar eens op de site van zara. Alleen ze hebben maar bij een paar filialen echt baby en kinderkleding. Online kun je ook bestellen.
Toen ik net bevallen was van mn 2e dochter hoorde ik mijn zusje tegen mijn man zeggen dat de volgende toch echt een jongetje moest worden....