Allereerst gefeliciteerd met Lucas. En inderdaad: wat komt er een hoop over je heen zo in het begin hè? Ik weet nog heel goed dat bij de oudste de adrenaline door mijn lijf gierde als hij weer eens niet ging slapen. Echt een rotgevoel. Maar goed, waar ik meteen aan moest denken is wat katjepatatje ook zegt: dragen. Heb ik bij de jongste ook gedaan. Wilde hij niet in zijn bed slapen? Dan wil hij vast bij mama zijn. En hup in de draagzak. Ik heb een marsupi, ergonomisch en supermakkelijl in gebruik. Maar een draagdoek is natuurlijk ook goed. Ik heb de jongste met name de eerste 2-3 maanden heel veel gedragen. Vond ik zelf fijn en handig, want je hebt je handen vrij. En over andere moeders: iedereen beleeft het anders EN veel vrouwen houden de mindere kantjes voor zich waardoor het lijkt alsof ze allemaal op een roze wolk zitten de eerste weken. Nou, dat is echt niet zo. Niet allemaal tenminste. Succes en vooral genieten van je kleine man!
bedankt voor jullie reacties! Het dragen van Lucas is geen optie omdat ik een keizersnede heb gehad en nauwelijks kan herstellen van de operatie omdat ik al zoveel met hem aan de wandel ben geweest.... Maar...Lucas is vannacht opgenomen in het ziekenhuis en moet minimaal 2 dagen blijven... ze verdenken hem van toch een koemelkeiwit allergie waar hij extreem heftig op reageert ondanks mijn strenge dieet wat ik al een week volg. Bovendien denken ze ook aan verborgen reflux. Dus gisteren de eerste fles pepti met nutriton gegeven en het lijkt te werken. We gaan zo weer naar hem toe. het vele huilen heeft hier volgens de kinderarts zeker mee te maken, dus hopelijk huilt hij straks wat minder. Huilen hoort natuurlijk bij een baby maar zoveel en zo hard hoort er niet bij....
Ingrijpend he? Hier ook een jongetje met kma en verborgen reflux (en 4 keer in het ziekenhuis gelegen). Wij zijn hier na 12 weken (pas) achter gekomen, dus dat nare gevoel bij het huilen heb ik nog steeds... Al wordt het echt minder naarmate ze ouder worden! (als ze de juiste voeding krijgen, hier zijn we uiteindelijk op de neocate uitgekomen, de nutramigen werkte nog niet voldoende...) Maar ook ik heb zeker een flinke klap hierdoor gehad, doordat mijn eerste zoontje tot 6 maanden ook heel veel gehuild heeft. En als je het dan nog een keer meemaakt is dat zeker verre van genieten... Maar het komt vast goed! En dat hij in het ziekenhuis ligt is erg vervelend, maar het brengt hopelijk wel verbetering! Duim voor je!
Ook hier herkenbaar! Finn begon in de eerste week al met krampjes e.d. en na de 3e week werd het steeds heftiger. Echt zielig, ook voor mama en papa! Ik heb wat huilend en wanhopig op de bank gezeten hoor! Gelukkig sliep Finn na een paar maanden wel 's nachts heel goed door! Dus laat je niet gek maken meid, en voel je niet schuldig! Ik denk dat elke moeder wel eens zo'n moment heeft!
hier geen ervaring met kma. Wel met een baby die veel huilde. Nu niet meer gelukkig. Wat toen veel hielp was de draagdoek. Dat vond hij heerlijk. Maar over je zenuwachtige gevoel... meid zo herkenbaar... en ik word er gek van. Mijn zoontje huilt niet meer zo veel maar soms huilt hij in zijn slaap en als ik er dan naartoe ga is het hek van de dam. Ik probeer hem wel 1 of 2 keer te troosten maar dan huilt ie even een paar minuutjes en dan gaat ie weer slapen. Nou meid... dat gevoel... alsof er een steen op mijn maag ligt. Ik lig te draaien in mijn bed en ben mega onrustig. Ik kijk op mijn klok: over 5 minuten ga ik er weer heen. En man man wat duren die 5 minuten lang... Pfoe dit stukje moedergevoel is wel lastig hoor o ik heb ook een ks gehad maar je mag wel een draagdoek hoor! Je mag namelijk niks tillen wat zwaarder is dan je baby. Je baby dus wel. En met een draagdoek voelt zo een kleine pasgeboren baby (mits goed geknoopt) bijna gewichtloos. Maar ik liep niet heel veel met de doek. Ik ging ook gewoon achter de laptop zitten met de doek om en hem heerlijk op mijn buik slapend. Toch net wat makkelijker als je even naar de wc moet ofzo of wat te drinken wil pakken.
Even een update dat mijn zoontje inmiddels thuis is. We hebben een heel ander kindje terug! Hij heeft drie dagen in het ziekenhuis gelegen. We hebben wat gestoeid met voeding, wel nutriton, geen nutriton, welke fles en speen (ben van BV naar FV overgegaan omdat hij waarschijnlijk toch KMA heeft). Hij krijgt nu pepti zonder nutriton. Ik moet wel bijhouden hoeveel melk hij teruggeeft. Over 3 weken naar de KA terug en over 3 maanden twee dagopnames voor een provocatietest. Wat ik me wel afvraag: Lucas heeft nog steeds minimaal 2x per dag dat hij gaat slapen en dan even moet huilen. Na 5 minuten is het dan stil. Meestal wordt hij dan na een half uur wakker en jengelt hij. Dan is hij weer stil, wordt weer wakker en huilt weer 2 minuten, slaapt weer en zo gaat dat wel een uur door. Dit zijn van die momenten dat ik denk: moet ik er nou heen of niet. Als ik wil opstaan om naar hem toe te gaan, dan is het weer stil....ga ik weer zitten begint hij weer.... Herkennen jullie dit? En wat moet ik dan doen? Wel of niet gaan? Vaak is het nl zo als ik naar hem toe ga dat het huilen erger wordt en hij moeilijker getroost wordt. Heb ook wel eens gehoord dat baby's in hun slaap huilen??
Ha Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik herken het zeker! Mijn kleine is nu 6,5 maand. En als ik terug kijk op die eerste tijd, hadden wij samen onze draai nog niet de eerste 10 weken. Zij huilde veel, kon niet zelf in slaap komen. Ook huilen in de supermarkt. Maarja, je bent ook nog aan het herstellen, dus heel lang ronddragen was inderdaad erg vermoeiend. Als ik terugkijk zou ik haar meer borst geven. Dat werkte bij haar. Ik deed het op verzoek, maar zij wilde zo vaak dat ik het af en toe begon te rekken. Ook omdat 'ze' zeiden dat ze ongeveer 7 x per dag moest drinken. Nou dat vind ik niet. Gewoon zo vaak ze wil, al is het maar een slokje. Als het hem rust geeft kun je dat doen. Anders heeeel veel bij je houden. Het wordt ws vanzelf rustiger en duidelijker. Succes
Na vorige week (opname, echt verschrikkelijk veel huilen) merk ik dat ik er niet zo goed meer tegen kan. Als mijn zoontje huilt, dan ga ik allerlei dingen bedenken die mis zouden kunnen zijn (en waar ik iets aan moet doen), dus vieze luier, te warm, te koud, boertje moeten laten, krampjes e.d. Lucas heeft erg vaak dat hij na 30 minuten slaap ineens weer wakker wordt en gaat huilen. Meestal huilt hij dan even en slaapt hij weer verder. Maar soms blijft hij jengelen, dan gaan we wel kijken.
Herkenbaar hoor! Onze dochter heeft wekenlang uren gekrijst op een dag! Als ik nu nog wel eens zo'n randje hoor in dr huilen dan heb ik ook gelijk weer paniek! Kma zou heel goed de oorzaak kunnen zijn maar misschien ook het klem zitten tijdens de bevalling? Heel veel sterkte! En de eerste weken zijn er ook nog horrormonen die door je lijf heen gieren... die helpen ook niet echt mee. *knuf*
Lees nu over de opname en verdenking van reflux. Let goed op of dat je m hoort slikken/zuur ruiken. kma en reflux gaan vaak samen! Mocht je meer willen weten dan mag je me altijd even een pb sturen!!
Wat vervelend allemaal voor jullie. Ik herken het wel dat je steeds wilt weten wat eraan kan schelen als hij dan weer even huilt. Als hij na 30/40 minuten weer wakker wordt dan is dat vrij normaal in het begin. Hij moet de slaapcyclussen nog leren aan elkaar te plakken. Gaat hij niet direct heel hard huilen dan gewoon laten liggen. Het kan zo weer 20 minuten duren voor hij zijn 2de slaapje, zodat het 1 1/2 uur tot 2 uur wordt, (zelf) erbij pakt. Maar je weet natuurlijk nu niet goed of het iets anders is, reflux of de kma. Maar komt tijd komt raad. Als er verdenking is van reflux kan je altijd al de voorzorgsmaatregelen nemen, bedje omhoog met boeken bij voeteneind, ingedikte voeding (voeding waar johannesbroodpitmeel al in zit is beter te verdragen dan Nutriton toevoegen) langer rechtop of in wipstoel na voeding etc. Veel sterkte, het wordt allemaal makkelijker straks. Charlie
Als je kindje reflux heeft, kan het veel verlichting geven om 'm rechtop te houden. Bijvoorbeeld in een draagdoek of Bondolino (geen babybjörn!). Mijn dochter had erg vele krampjes en het enige dat ik voor haar kon doen was dragen en lopen. En als ze dan wilde slapen, zorgde ik dat ik ook even ging liggen of in elk geval niet als een gek mijn huishouden op orde ging brengen. (kon trouwen sbest veel doen met kind in de draagdoek ) Laten huilen vond ik zelf best zielig en ik geloof ook dat baby's hun energie zo "verspillen", die kunnen ze beter gebruiken om te groeien. Zeker als ze pijn hebben, is troost wel zo fijn voor ze. Ik denk dat het heel (bio)logisch is dat je gespannen wordt van het gehuil Veel sterkte! Ik heb een keizersnee gehad zes jaar geleden en je verhaal komt me zo bekend voor. het is soms ook loodzwaar. Ga lekker met het ritme van je kind mee en neem zoveel rust als je kan.
Ja, maar mensen laten vaak ook niet het achterste van hun tong zien. Met dit soort dingen is het heel vaak zo dat de omgeving er een handje van heeft het probleem bij de ouders te leggen. Zeker met zulke emotioneel heftige dingen, laat je dat dan wel. Ik merk ook nog best wel vaak een taboe. Onze dochter huilde ook heel veel en ik raakte daardoor helemaal op mijn eindje. Op een gegeven moment raakte ik ook echt in paniek. Dat was een moment dat ik snapte dat er moeders bestonden die hun baby schudden. Gelukkig ben ik zo ver niet gekomen, maar ik snap het nu wel. Soms als ik daar een beetje voorzichtig openheid in geef, merk ik wel dat er meer mama's zijn die dit hebben (gehad). Als het om kinderen gaat dan zijn de eisen en verwachtingen zo hoog, je moet het bijna perfect doen. En dat kan niet, want een moeder moet ook geboren worden. Naast je eigen gevoel dat het helemaal tot in de puntjes wil doen en het onbekende/leren kennen van je kindje en die hormonen is het allemaal een hele kluif. Knap dat je het zo goed al onder woorden kan brengen en blijf er vooral over praten. Weet je ook dat kindjes rond de 6 weken meestal het meeste huilen? Het is misschien fijn als je ook een beetje weet wat er gebeurd, dan kan je het beter verklaren en dat maakt accepteren ook gemakkelijker. Wel altijd goed om uit te sluiten of er niet iets aan de hand is, maar dat doe je al. heel veel sterkte en het gaat echt beter worden.
hoi allemaal Wilde even laten weten dat het steeds beter gaat met Lucas (en met mij!). Lucas is donderdag uit het ziekenhuis gekomen en vanaf toen is er zichtbaar verschil gekomen. Meestal slaapt hij nu zo'n 15-18 uur per dag, wat voor de opname slechts 10-12 uur was. En als hij dan wakker was, huilde hij alleen maar. Nu is hij tevredener en geniet van aandacht en zijn box! Hij heeft meestal in de avonduren zijn moeilijk momentje. Tussen 19-22 uur is hij vaak jengelig en wil dan niet slapen. Kunnen we hem dan gewoon beneden houden? We proberen hem wel naar bed te brengen maar vaak blijft hij dan huilen in bed, en na 20 minuten kan ik er dan niet meer tegen. Is het dan wel verantwoord, want dat is wel een lange periode en we zijn bang dat hij dan nog vermoeider wordt als hij zo lang niet slaapt. Nu zijn we heel voorspelbaar voor hem: wakker worden, voeden en verschonen, samen spelen, alleen spelen in de box, naar bed. Ik lees overal over schema's, tijden en zo. Wij laten het nu compleet van Lucas afhangen en hebben dus geen schema's enz. Dat komt later wel denk ik! De voedingen waarbij hij direct weer moet gaan slapen (dus de laatste voeding voor de nacht, de nachtvoeding en de hele vroege ochtendvoeding) doen we op zijn kamertje met gedimd licht. De rest van de voedingen doen we beneden. Hopelijk snapt hij dit op een gegeven moment ook. Nu was er net een collega van me hier en zij vertelde dat ze haar kindje op een gegeven moment wel wakker maakten om 23 uur om zo de laatste voeding te geven in de hoop dat ze op een gegeven moment doorsliepen. Maar als je een kindje om 23 uur wakker maakt, moet je schema daarvoor ook wel ongeveer kloppen toch?? Want als ik om half 10 een voeding gegeven heb, ga ik niet om 11 uur weer voeden toch?? Is het zo slecht om je kindje wakker te maken om de zoveel uur? Mijn moeder zegt namelijk altijd: nooit wakker maken voor een fles, een kindje komt vanzelf wel....
Tuurlijk mag jij gewoon lekker je kindje bij je pakken (maar ik moet bekennen dat ik in de insteek van attachment parenting geloof, kan je via google opzoeken wat dat is). Beter verwend dan verwaarloosd, als je gevoel zegt, lekker bij me houden, dan gewoon doen. Tot een jaar verwen je ze zeker niet. Het hoort blijkbaar bij je kindje, ik zou het gewoon lekker koesteren in de weet dat het vanzelf beter wordt. Of zoals iemand zei in het topic van 'wat is het beste opvoedadvies wat je ooit gehad hebt": Een baby kun je niet verwennen, lekker knuffelen, oppakken, eten geven wanneer ie wil enz. Er zijn andere culturen waarin kinderen zo lang mogelijk in draagdoeken de hele dag worden rondgedragen, ze slapen bij de ouders in bed en ' time outs' hebben ze nog nooit van gehoord. Toch zijn dat de mensen met de meest beleefde kinderen ever. Geeft toch te denken... Ik denk dat er in de westerse wereld te snel dingen van kinderen worden verwacht, vooral om het makkelijker te maken voor de ouders. Dus niet te lang plakkerig zijn, meteen doorslapen, in eigen bed, zelfstandig spelen enz. pfff Heb een aantal keuzes om gedrag te corrigeren, dus humor, spelletje ervan maken, keuze geven, en pas als laatste ' time out' . Een kind aankijken als je iets vraagt, niet vanuit een andere kamer iets roepen. Kun je blijven roepen tot je een ons weegt. 5-3-1 methode: we gaan over 5 minuten naar huis. (dan 3 en 1 en weg) huishoudelijke klusjes storen het spelen met je kinderen, niet andersom. Een huilend kind heeft z'n oren dicht. Wacht tot de huilbui over is Wij hebben er trouwens wel altijd voor gekozen om het flesje om 23:00 uur te geven. Dat hoort dan weer niet helemaal bij "AP", maar ik hoopte daarmee toch een redelijke nacht slaapt te kunnen krijgen. Dat is bij ons ook gelukt. Ik had mijn slaap zelf gewoon nodig. Soms is het wel een beetje zoeken naar de balans, waarin kom ik mijn kindje te gemoed en wanneer luister ik ook weer naar wat ik zelf nodig heb.
Heel herkenbaar! Aan alle reacties zou ik nog willen toevoegen: - denk niet te ver vooruit, leef bij het uur - elke week dat je verder bent zul je merken hoeveel je hebt bijgeleerd, echt waar! Meestal ben je verder dan je ooit voor mogelijk had gehouden. Sterkte!