Hallo dames, Ik word soms gek van mezelf. Ik maak er tegenwoordig een sport van over te piekeren over alles wat ik doe en gedaan heb. Ik snap het niet... Ik geniet van de zwangerschap maar ik kan over alles piekeren. Zo maakte mijn vriend deze morgen blaasgeluidjes op mijn buik en de kleine was enorm verschoten. Eerst was ik aan het lachen. Je zag echt dat de kleine verschoot en daarna was het eventjes stil in de buik. Nu heb ik schrik dat het eventueel meconium zou hebben gemaakt. Wrs maak ik me weer zorgen om niks maar nu blijft dat maar door mijn hoofd spoken ondanks het nu weer super actief is. Pieker, gepieker, vreselijk wat ik mezelf aandoe!!!
Je baby kan daar echt wel tegen Iedere zwangere vrouw heeft te maken met onzekerheden, ik ook. Bewegingen kunnen erg veranderen en de laatste maand kan de baby ook rustiger worden ter voorbereiding op de bevalling (aldus mn yoga lerares). Mijn ervaring is dat extra stress (creeëren) er alleen maar voor zorgt dat onze zoon stokstijf blijft liggen en dat ik dan overal op ga letten. Werkt dus averechts. Stel je vragen aan je vk en probeer te vertrouwen op je lijf. Je bent al zo ver
Ik liet in mijn 2e zwangerschap rond jouw termijn een pan vallen. Voelde echt een schrikbeweging in mijn buik toen die neer kwam! Had toen echt weer even het besef van "er zit een levend wezen in mijn buik wat kan schrikken!" Bizar haha. Overigens ook rond de 34 weken zwangerschap een auto-ongeluk gehad en de baby was ook prima in orde, ook al zou ze vast geschrokken zijn. Dus denk dat je je echt geen zorgen hoeft te maken
Je baby'tje zit lekker ingepakt! Van harde geluiden en fel licht kunnen ze inderdaad schrikken, maar ik denk echt niet dat je je zorgen hoeft te maken over meconium! Ze schrikken wel vaker, ook zonder dat jij het doorhebt. Probeer het los te laten Juist als die extra (zinloze) zorgen werken door op je baby. Geniet ze nog eventjes!