Hallo allemaal, Het is middennacht en kan er niet van slapen en moet even mijn ei kwijt. Ik ben inmiddels ongeveer 14 weken zwanger en vanaf een week of 7 a 8 heel erg ziek door de zwangerschap. Ik heb mij dus ook ziekgemeld bij het UWV vanaf 21-08. Ziektewet werd toegekend en op 28-09 gisteren dus was ik uitgenodigd door het UWV bij een arts voor controle. Ik zit zelf sinds 01-08 thuis en heb de afgelopen 8 jaar fulltime gewerkt. Ik vind het vreselijk om thuis te zitten, mijn dagen gaan zo enorm traag en ik zou zo graag wat willen doen maar op dit moment voel ik me zo ziek. Ik heb elke dag heel erg last van misselijkheid, heb laatst in de supermarkt overgeven...maar voel me voornamelijk futloos. Ik ben constant buiten adem en na een kleine afwas ben ik de rest van de dag helemaal kapot. Ik lig heel de dag door op de bank of bed zo futloos voel ik me, als het niet op de wc is om over te geven. Daarbij komt kijken dat ik in het verleden veel last heb gehad van bijholte ontstekingen en daar de medicijnen voor had gevonden. Nu ik zwanger ben mag ik deze medicijnen niet meer slikken en tot nu toe geen vervangende medicijn gevonden. Ik heb elke dag zo een knallende koppijn ervan en mijn holtes zitten zo verstopt, duizeligheid etc.. het doet zo een pijn!! Goed nu had ik gisteren dus gesprek en volgens de arts zijn het de normaalste symptomen die horen bij een zwangerschap. En ze meld me vanaf volgende week beter. Ze vroeg of ik nog ww had staan en zei dat ik daar gebruik van mocht maken. Ik had dit totaal niet zien aankomen en vroeg haar of ik dan voor de show moest solliciteren. Het kwam er op neer dat ik dat moest gaan doen, ik was pas ziek genoeg als ik was opgenomen in het ziekenhuis of aan het infuus moest en ze zat gebonden aan hele strenge regels. Ik zei jij en ik weten beiden dat ik op dit moment niet aan de slag kan en niet serieus kan solliciteren. Ik heb haar verteld dat als ik de ww weer in ga ik graag serieus wil solliciteren en serieus gebruik wil maken van mijn ww. Ik was best in shock dat dit de enigste optie was die ze nog voor me had. Ik vond het oneerlijk dat ik op deze manier gebruik moest maken van mijn ww en dat ik het uwv op deze manier ook niet meer serieus neem. Aan de ene kant geeft ze duidelijk aan dat ze ziet dat ik ziek ben maar dat ze me toch niet ziek genoeg vind voor mijn eigen werk. Ik heb haar gevraagd hoe ze dit voor zich ziet aangezien ik een hele fysieke baan heb met kinderen en jongeren die uit huis zijn geplaatst en niet meer thuis mogen wonen. Hier komt vaak agressie bij kijken en heel veel verzorging. Toch vond ze me geschikt! Ik heb zelfs voorsteld om het over 2 a 3 weken weer te evalueren zodat ik me misschien beter voel en nog maar net de eerste 3 maanden uit ben. Dit wilde ze absoluut niet. Ik ga zeker in bezwaar omdat ik me op dit moment echt niet serieus genomen voel. Ik heb me nooit zomaar ziekgemeld en nooit zo ellendig gevoeld als de laatste weken. Ik zou echt niet weten hoe ik nu aan de slag zou moeten. Verder begin je al een buikje te zien. Toen ik dit aangaf zei ze ja dat klopt je kansen zijn op dit moment wel minder... Ik heb me daar toch een potje gejankt uit frustratie. Is er iemand die zoiets soortgelijks heeft meegemaakt?
Jemig zeg wat een doos! Ik zou contact opnemen met het uwv en je verhaal doen en om een nieuwe afspraak vragen met een andere arts. Sommige artsen lijken er wel op gebrand om zo min mogelijk ziekmeldingen goed te keuren. Ik vraag me ook af hoe je gebruik kunt maken van ww als je gewoon een baan hebt? Ik had bij mijn oudste ook zo'n doos. Ik deed staand en fysiek werk. Mijn lijf was het daar niet mee eens. Nou dan ging ik toch gewoon zittend werken? Oh ja goed idee hoor maar dan zit je zo debiel dat je weer heel andere nieuwe klachten krijgt omdat je niet fatsoenlijk zitten kan. Dat begreep ze niet. Was een pittig gesprek maar uiteindelijk werd ik toch volledig ziek gemeld. Bij de 2e moest ik helaas ook al vroeg stoppen met werken omdat ik continu aan bijkomen was van die 15 uurtjes die ik nog werkte. Als mijn lijf weer hersteld was moest ik weer werken. Thuis kwam ik ook nergens aan toe. Dus ook weer naar de arbo arts. Ik kneep hem dus al want tja, de vorige keer was het ook zo'n gedoe om begrip te krijgen. Ik moest laten zien welke bewegingen ik maakte op mijn werk een welke klachten dat gaf. Zij begreep wel dat ik mijn werk niet zittend kon doen en dat ik het gewoon niet vol kon houden. En hups! ik werd meteen volledig ziek gemeld. Ik was gewoon bijna in shock dat het deze keer zo makkelijk was om uit te leggen waarom ik gewoon niet meer kon. Dus normaals vraag om een andere arts omdat je je niet serieus genomen voelt. En als het moet ga je een dag aan het werk en meld je je weer ziek
Ah wat vervelend! Kan me voorstellen dat je daar enorm gestresst van raakt! Ik heb ook zo'n slechte ervaring met een arbo arts. Ik was zo energieloos tijdens mijn laatste zwangerschap dat ik na het douchen een half uur op m'n bed moest gaan liggen omdat ik niet meer op mijn benen kon staan. Maar ik doe kantoorwerk. De arts was van mening dat ik mijn werk gewoon kon doen en dat ik daarvoor een uur heen en terug moest reizen met het openbaar vervoer had hij niets mee te maken. Op dat ik aangaf nog niet eens mijn huiskamer te kunnen stofzuigen zei hij: maar dat is toch geen onderdeel van je werkzaamheden? Ik heb dus ook flink zitten janken na dat gesprek. Zoals hiervoor aangegeven, even contact opnemen met het uwv. De dame waarmee ik een gesprek heb gehad was wel begripvol.
Bezwaar maken en daarmee om een second opinion gesprek/herbeoordeling verzoeken. En naar de huisarts en verloskundige/gynaecologe en het ook daar ter sprake brengen. Herken de starheid van het Uwv wel, hier ziek sinds een spoedoperatie vanwege een bbz, helaas reageer ik niet heel goed op narcose. Is al jaren bekend, ook bij het ziekenhuis door eerdere operaties. Ondanks dat ik nog halve dagen lig te slapen kon ik aldus de arts prima 32 uur terug aan het werk per direct. Dat ik tevens met burn-out klachten zat door jarenlang over mijn grenzen heen te gaan hadden ze überhaupt geen boodschap aan. Zijn nu in afwachting van het bezwaar overigens.
Wat fijn dat het bij 2e keer zo gemakkelijk ging bij jou! Het voelt oneerlijk he zeker als je altije zo je best hebt gedaan voor je werk! Even voor de duidelijkheid. Ik zat in de ww had geen baan meer. Maar ze vond dat ik geschikt genoeg was voor het werk wat ik al eerder deed en daar was ik het dus totaal niet mee eens. Kan mijn eigen huishouden niet eens aan laat staan wat voor een ander betekenen
Vreselijk he als je je niet gehoord voelt.. Heb jij toen bezwaar ingediend en een second opinion aangevraagd?
Jeetje wat heftig. De verhalen zijn ook zo verschillend. In mijn omgeving hoor ik van andere mensen juist dat er totaal niet moeilijk wordt gedaan bij zwangerschap en bij mijn vriendin waren ze zelfs veels te makkelijk! Ik hoop dat het bezwaar goed uitpakt voor jou! Volgens mij hebben ze 6 weken de tijd om er op te reageren..
Nee, het was in april/mei met veel vrije dagen. Met mijn werkgever geregeld dat ik nog een aantal weken volledig thuis kon werken en uiteindelijk 2 weken voor mijn verlof weer ziek gemeld maar toen heb ik geen uitnodiging meer gehad.
Ah ja dat is fijn dat je zo een werkgever hebt die meedenkt. Uwv is op dit moment mijn werkgever helaas...
Vervelend is dat he.. Hier ook vorig jaar zo ziek dat ik mijn werk echt niet kon uitvoeren (staand, in een bakkerij met allemaal verschillende luchtjes door elkaar)! S ochtends was ik alleen maar aan t overgeven en s middags was ik daar zo beroerd van! Maar mn werk en het UWV vonden dat ik makkelijk kon werken.. op een gegeven moment ben ik me maar gewoon elke x ziek gaan melden totdat ik weer een uitnodigin kreeg! En toen uiteindelijk wel toestemming gekregen om de ziektewet in te gaan. Maar dat heeft me zover stress en spanning gekost dat ik hoop dat het me nu bespaard blijft.. Terwijl ik met een bekende tegelijk zwanger was, zij was minder ver en geen fysiek werk. Vond der werk niet meer leuk een beetje overdreven gedaan bij de arbo en ze hoefde tot het einde van der zw niet meer terug te komen! Die verschillen zijn echt bizar!
Hier juist een goede ervaring bij het UWV. Eerste zwangerschap idd met opnames en infusen maar nu in de tweede zwangerschap geen opnames en infusen en ook minder overgeven (dankzij medicatie). Maar ook nu doet het UWV niet moeilijk. Schandalig dat dat bij jou wel zo is!!! Los van het overgeven, ik herken de vermoeidheid, en ik heb een kantoorbaan en me ook ziek kunnen/moeten melden. Mag ik vragen hoevaak je overgeeft, daarnaast kokhalst per dag? En hoeveel uur je misselijk bent? Vanaf een bepaald punt is het namelijk geen gewone misselijkheid meer, maar hyperemesis gravidarum, en die diagnose maakt vaak wel indruk. Zeker om een second opinion vragen! Sterkte!
Ik heb alleen in het begin in deze situatie gezetten. Ik had de beste meneer die mijn ziekmelding behandelde half spugend aan de lijn. Ik kon handig werken volgens hem. Nou beste meneer als ik alles uitspuug heb ik geen energie om 8 uur op mijn benen te staan. Uit eindelijk wel mijn gelijk gekregen van UWV arts. Soms ben je te eerlijk zeg dus niet dat je niet kan stofzuigen. Je kan gewoon niks door de misselijkheid. Aan tafel zitten is na een kwartier al te zwaar en mort je liggen. Je moet het niet mooier maken maar juist een tikkeltje erger. Helaas te veel ervaring mee. Zwanger zijn is geen ziekte (een man) werd er zelfs tegen mij gezegd.
Zwanger zijn is ook geen ziekte he. Het zijn mogelijke bijwerkingen waardoor je je beroerd kunt voelen. TS. ik zou een second opinion aanvragen. Ik ben zelf geen voorstander van om dingen aan te dikken maar gewoon open en eerlijk zijn. Daar komt je toch het verste mee. Overleg ook met je werkgever, wellicht kan hij je hierin helpen.
Ik hou er ook helemaal niet van om dingen aan te dikken, maar als je eerlijk ben kom je er vaak niet met het UWV! Zoals ik hierboven al in mn reactie heb gezegd^^