hoi dames, Nog even en dan is ons muppie alweer 1 jr oud. Ik geloof nu alle cliche's over kinderen, het gaat ECHT hard! EN het is zo dubbel... De kans is aanwezig dat ze voor haar 1e verjaardag al grote zus is... En ze is nog zo klein! En dan ga ik denken aan haar geboorte, pak ik de fotoalbums erbij... en dan komen de tranen weer... pffff Ze is al zo een grote meid! zo veranderd, zoveel wat ze al kan... en dan zie ik op de foto's dat kleine hummeltje... Nooit geweten dat je zoveel van iemand kon houden... Ben er trots op dat ze het zo goed doet! Maar af en toe betrap ik me erop dat ik beetje verdrietig kan worden omdat ze groter, ondernemender en zelfstandiger wordt... 1 jr terug lag ze nog lekker bij mij aan de borst... en nu.. wil ze zelf d'r flesje vasthouden, het liefst zelf ook haar lepeltje vasthouden met eten... ppffff... Reageer ik nu zo extreem vanwege me hormonen of zijn er meer mamma's die er zo over denken? liefs,
Nee hoor.... Ik stond ook te tranen bij het eerste tandje en het eerste hapje vast voedsel. Als Elian straks 1 jaar is dan loop ik waarschijnlijk ook de hele dag lekker sentimenteel te wezen, het gaat zo hard... Mijn moeder had daar zelfs op mijn 30ste verjaardag nog last van Commentaar van mijn moeder: "Ohhh alweer 30 jaar geleden en ik weet het nog als de dag van vandaag dat je geboren werd"
Ik weet nog wel dat ik niet kon wachten tot ze wat ouder zou zijn..zo'n maandje of 9,10 en dat ze dan al mee at en kroop, spelen, lekker brutaal zijn etc. Nu heeft ze die leeftijd en ik vind het helemaal super, geniet er met volle teugen van...maar toch heel stiekem, als ik dan inderdaad terug denk/kijk naar dat piepkleine afhankelijke wereldvreemde meisje, denk ik toch nog af en toe van pfff...ik mis dat kleine hoopje mens. Het gaat snel he? Voor je het weet openen we hier een onderwerp; 'Jaaaaaaa ik wordt oma!'
Geen hormonen hoor, ik had het ook. Vond het geweldig dat ze 1 werd, maar verschrikkelijk dat ik afscheid moest nemen van het babytijdperk. Terwijl ik eigenlijk niet zo'n vreselijke babymoeder ben Heb die dag ook vaak een flinke brok in mijn keel weg moeten slikken, maar was ook heel blij om te zien wat er van ons lieve, klein hulpeloze babietje was geworden.
Ik heb dit ook gehad hoor. En bij m'n jongste, was het dubbel zo erg. Nu is m'n kleine mannetje echt weg, hij kan al zoveel alleen, hij is echt geen baby meer. Je reageert zeker niet overdreven.
ik heb het nu al dat ik denk sjeetje waar blijft de tijd, hij kruipt, zingt, eet, rent, babbelt. ikke is ook sentimenteel
Hier precies het zelfde verhaal. Ik moet met name deze week heel wat tranen vegen. Vrijdag word onze kleine meid al weer een jaar. Maar wat ben ik trots op der. Alles wat ze al kan . En dan het woordje mmmmmama. zwijmel. Of ben ik nu ook sentimenteel..............
ik word al helemaal emo van jullie stukjes te lezen! Maar hou me in zit op mn werk Maar de tijd gaat te snel, waar is die stop knop
Haha, wat goed om te lezen dat ook ik niet de enige ben die zo reageert... Het lijkt wel gisteren dat mijn man en ik emotioneel boven de box hingen omdat Estelle voor het eerst zelf een speeltje aanpakte. Nu is het heel anders. Mijn schoonmoeder zei gisteren:"Estelle begint al echt een dreumesje te worden!" Ze wil ook zo veel, is zo nieuwsgierig en ondernemend. Af en toe zeg ik tegen haar dat ze best nog even klein mag blijven, ze heeft nog tijd genoeg om groot te zijn...
Hier nog zo'n moeder..... Dinsdag wordt ze 1! Kan mijn tranen maar moeilijk bedwingen.... Dacht ik van de hormoonschommelingen af was :-k
Niet gek dat je emo wordt hoor! Ik denk dat wanneer mijn zoontje 1 wordt ik dat ook zou hebben. Maar wat Angeltje24 zegt, heb ik nu ook. Ik kan niet wachten totdat hij kan omrollen, zitten, meer brabbelen, schaterlachen, kruipen etc. Ik geniet nu ook volop van hem, maar ik kijk nu ook zo uit naar wanneer hij al wat maandjes ouder is.
hier hetzelfde vorige week. met haar verjaardag. ook zo emotioneel.maar o zo leuk, de gedachte met wat nog allemaal komen gaat, het wordt nu echt a; een dametje
Nog iets meer dan een maandje en dan ook hier dr eerste verjaardag! Als ik daaraan denk word ik ook helemaal emo! vind het zoooo ontzettend snel gaan! Iedereen zegt dat altijd wel van tevoren, maar dat het echt zoooo snel zou gaan had ik nooit verwacht!
Hier ook nog maar een paar daagjes en dan wordt ze 1! Echt, het jaar is voorbij gevlogen! Lekker relaxed in mama's armen in slaap vallen? Welnee, daar heeft ze nu geen rust meer voor, ze wil kruipen, spelen, staan! En soms mis ik dat en natuurlijk wordt het alleen maar meer! Al geniet ik natuurlijk ook hartstikke van deze leeftijd, het is echt een persoontje en zo leuk wat ze steeds allemaal leert. Nou, ik vind het me wat hoor, nooit gedacht, ben normaal niet zo'n emotioneel typje, maar als het om mijn moppie gaat...!
OOooooooooo zo herkenbaar! Hier word ons mannetje eind aug 1 jaar oud. Poe hee echt zo snel gaat t! Ik geniet echt elke dag van m...hij kan al zo veel, maar soms zou het ook nog heerlijk zijn als ie zo lekker op mijn borst in slaap zou vallen...dat gebeurd nu nog maar zelden hahaha. Ach ja de 2e is onderweg kan ik toch nog even baby-een. Ben benieuwd hoe het zal gaan met de 2 kids dan....spannend!
Och meisje, zoooo herkenbaar! Dat heb ik afgelopen weken allemaal gehad en vorige week was het toppunt! Vorige week woensdag was Elena jarig en bij elke felicitatie liep ik helemaal vol. Ik heb er zelfs een topic over geplaatst.... Wij hebben met een knalfeest haar tweede jaar ingeluid, hopelijk wordt het van jullie ook een superleuke verjaardag!
hier ook zo een emo mama, vooral als Elyesa snachtsq niet slapen kan dan neem ik hem bij me in de schommelstoel en wieg ik hem net als toen hij nog zo klein was en dan ruik ik aan zijn haartjes en wrijf ik over zijn wangen en dan komt er meestal een traantje omdat ik besef dat ik dit gewoon niet meer vaak mag doen bij hem en dat als hij 12 is ik hem nog met moeite een knuffel zal mogen geven. nu is het al nee ikke doen, nee zelf doen, azls ik wel helpen nee mama ! en als ik dan Erenay vast heb weet ik dat het maar heel even zal zijn dat hij nog zo klein is en probeer daarom nog wat vaker aan zijn haartjes te ruiken hem in mijn armen te houden... gaat gewoon veel te snel, iedere leeftijd heeft zijn charmes maar deze tijd mis ik wel erg hard.