Hallo allemaal, Na bijna twee weken flinke pijn hebben tijdens het voeden, heb ik besloten te stoppen met bv en over te schakelen op kv. Dit is mijn tweede kindje (ook bij de eerste deed het veel pijn en ben ik na twee a drie weken gestopt), de bv leek deze keer wel beter op gang te komen. Samen met de kraamzorg en daarna ook lactatiedeskundige gekeken naar het aanhappen, houdingen, etc. Helaas is er geen duidelijke verklaring te vinden voor de pijn die ik ervaar (aan mijn tepels). Na twee weken pijn, pijn en pijn ben ik het behoorlijk beu en na veel wikken en wegen (en veel tranen) besloten toch te stoppen, maar nu heb ik al een aantal dagen dat de toeschietreflex blijft, ook al komt er bijna niks meer uit mijn borst (vanochtend kwam er nog maar 15 ml uit één borst en uit de ander een paar druppels tijdens het kolven). Het lijkt wel alsof mijn lichaam het nog niet op wil geven. Voor zover ik het had opgebouwd, ben ik kolvend gaan afbouwen, van drie keer per dag nu naar één keer per dag. Is het normaal dat de toeschietreflex blijft komen? Hoe lang duurt het ongeveer voordat dit stopt? De toeschietreflex is bij mij ook best pijnlijk, vandaar dat ik hoop dat het gauw stopt. Natuurlijk ook omdat deze reflex me er constant opnieuw bewust van maakt dat ik mijn kindje bv had kunnen geven, maar dat het ons helaas niet gegeven is Iemand die dit herkent of misschien advies voor mij heeft? Bedankt!
De melkproductie en dus ook de toeschietreflex zal in stand blijven zolang jij nog kolft (en ik meen ook nog even een paar dagen daarna, maar dat laatste weet ik niet zeker). Heb je al eens geprobeerd wat er gebeurt als je een keertje kolven overslaat? Krijg je dan veel last van stuwing of valt het wel mee? Misschien kun je beter toe met met de hand afkolven en het daarmee afbouwen? Lijkt me een vervelende situatie als je je kindje wel graag wilt voeden maar het werkt allemaal niet mee Edit: ik neem aan dat er ook al gekeken is of je last hebt van spruw op je tepels en/of tepelkloven??
Is normaal, bij de eerste nooit borstvoeding gegeven maar mijn lijf heeft t lang volgehouden (en is idd super confronterend). De eerste keer zonder eigen kind in de hm begon een baby te huilen en ik stond te vloeken.... had gewoon echt tijd nodig. Wel hooguit 1 keer per dag hoor na de kraamweek gelukkig en stuwing was toen ook al even weg Coldpack in je bh stoppen, is heerlijk! En niet met je borsten warmte opzoeken, dus vermijd warme douche erop. Ik moest 2 bhs over elkaar heen doen ook van de kraamzorg. (Ik verloor ook tot 2 jaar na zijn geboorte regelmatig wat melk, heel maf, gelukkig wel zonder toeschietreflex! )
Heel OT maar blij te lezen dat ik niet de enige ben met borsten met een eigen willetje. Hier na het stoppen met bv bij de jongste (nu 10 maanden. of ietsjes langer terug) nog een enkel keertje (denk 1-3x per maand ofzo) een lichte toeschietreflex en dan inderdaad. ook nog een drupje melk. Heel weird!
Kun je nagaan, die van mij zijn gelijk na de bevalling in 2 sport bh's gestopt om ze duidelijk te maken dat hun functie puur decoratief is maar nee hoor... gewoon natte plekken in bh en kon er toen hij 2 was nog zo melk uit eh melken. Erg wonderlijk, al went t gelukkig. Na een paar maanden vond ik het niet confronterend en hoorde t erbij. Maar ik had wel graag die info willen horen vooraf, dat dit ook kan..mistte dat wel enorm
Mee eens. Wist ik ook echt niet. En dat terwijl ik al zeker een jaar of 15-20 alle artikelen uit tijdschriften zoals OvN etc. van voor tot achter lees.
Na een paar weken is je bv net goed net goed op gang dus je zal moeten afbouwen. Iedere 3-4 dagen en voeding of kolfbeurt eraf. Je toeschietreflex blijft zolang je kolft. Doet kolven ook pijn? Wat heeft de lk voor tips gegeven? Het is nl best normaal dat de eerste weken pijnlijk kunnen zijn. Heb je een tepel hoedje geprobeerd?
Hoi allemaal, Bedankt voor jullie reacties en ergens ook fijn om mensen 'te lezen' die het herkennen. @hummeltje5 de lactatiedeskundige heeft wel naar mijn tepels gekeken (niet heel uitgebreid ofzo) maar niks gezegd over spruw o.i.d. Ze vond mijn tepels er wel goed uit zien. Zag wel dat de baby het een beetje beschadigd had, maar er was nog niet echt sprake van kloven. Ook in het mondje van m'n dochter gekeken. Net als bij mijn oudste vond ze wel dat ze een beetje kort aanhapte en de tongriem ietsjes kort was, maar ze had niet het idee dat dit echt de oorzaak is. @GroeneBomen dat lijkt me inderdaad ook heel confronterend als je zo reageert, zelfs op andere kinderen. Het vrouwenlichaam geeft het denk ik niet zomaar op... @zonnetje2015 ik weet inderdaad dat het normaal is om pijn te hebben in het begin, maar ik vond de pijn echt niet leuk meer en had ook al een slechte ervaring bij de eerste. Wat er precies mis is met mijn tepels weet ik niet. De lk vond het wel opvallend dat mijn tepelhuid er heel flexibel uitziet, waardoor ze denkt dat dit extra veel pijn doet zodra de baby zuigt. Zelf was ik via Google op vasospasme terecht gekomen. Daar herkende ik het meest in qua klachten, behalve dat ik het niet in mijn ledematen heb o.i.d. Daarnaast ben ik deze keer bevallen met een onverwachte (spoed) keizersnede en merk ik dat mijn lichaam druk bezig is met herstellen. De bv komt dan sowieso langzamer op gang. Tips die de lk had gegeven: aanleggen in andere houdingen en mijn tepel blijven corrigeren in het mondje. Eventueel nog een tepelhoedje en domperidon erbij gebruiken om te kijken of ik mijn productie een boost kon geven. Het tepelhoedje had ik bij mijn eerste geen goede ervaring mee. Misschien had ik het deze keer nog een keer een kans moeten geven, maar dat heb ik niet gedaan. Ik denk dat de stress rondom mijn bevalling en het herstellen van de keizersnede daar ook een rol in hebben gespeeld. Het idee dat ik nog zo hard aan het werk moest om het voeden beter te krijgen, zag ik op een gegeven moment niet meer zitten. Misschien had ik het nog wat langer de kans moeten geven en door de pijn heen moeten gaan, aan de andere kant kon en kan ik maar weinig echt genieten van onze kraamtijd. Gisteren heb ik voor het laatst gekolfd en vandaag alleen met de hand onder de douche wat druppels eruit geknepen. De toeschietreflex lijkt qua kracht vandaag wel iets af te nemen. Als ik het voel denk ik: zal ik het dan toch nog proberen? Maar ik denk dat het daarvoor al te laat is en wil het mezelf eigenlijk niet meer aan doen. Nooit gedacht dat dit zo'n groot dilemma zou kunnen worden
Heel herkenbaar en met tijd slijt het écht dat gevoel. Ik ben begonnen met kolven omdat ik mij zo schuldig voelde toen nr 1 koemelkallergie en zware eczeem had. Heel eerlijk? Ik ging eraan onderdoor aan dat power kolven en moest voor de tweede keer opgeven. En toen kreeg hj eindelijk de juiste voeding voorgeschreven, ik was uit de hormonen en genoot intens van het flesvoeden en ook wel van de vrijheid die dat meebrengt En met tepelhoedje kun je ook vreselijke pijn hebben, ik kan de eerste 30 seconden ook amper ademhalen omdat hij slecht aanhapt en ik de vinger al klaar heb om los te wrikken... en heb dus tepelhoed.... als die pijn heel de voeding door was, was ik er ook klaar mee. Voeden is een mooi lief moment maar als pijn de boventoon voert pfoe nee... liefdevol de fles is dan echt oke
Dankjewel. Het doet me goed om dit te lezen Lijkt wel alsof ik een soort goedkeuring zoek, dat het oké is om ermee te stoppen en de fles te geven. Ik weet nog dat ik uit het zh mocht en zei: het maakt mij echt niet uit als de bv niet lukt, dan krijgt ze gewoon de fles, als ze maar groeit! Drie dagen later zat ik al met mezelf in de knoop, omdat ik de bui al zag hangen. De bv loslaten is alsnog een groter ding geworden dan ik dacht. Maar ja, hier zullen de hormonen waarschijnlijk de hoofdrol spelen. Begrijp ik uit jouw verhaal goed dat je bij je eerste kindje bewust hebt gekozen om geen bv te geven? En bij de huidige baby wel? Of lees ik het verkeerd? Ik ben niet per se voor of tegen bv of de fles. Vind dat elke vrouw dat voor zichzelf moet bepalen, maar ben gewoon even nieuwsgierig!
Ik was bij de eerste te erg verzwakt, had geen kracht om voor mijzelf te zorgen dus laat staan energie over om borstvoeding te geven. fysiek was ik zeg maar op -10 en revalidatie duurde lang (jaren en nu weer opnieuw starten grr) De fles geven was al enorm pittig zelfs. Deze zwangerschap er tov van de eerste er beter doorgerold, dus nu wel kunnen kiezen voor borstvoeding. Wel drama start met uitgedroogd kind omdat t hem niet lukte en nu nog steeds problemen.
Wat vervelend dat het zo gelopen is, maar wel knap dat je het deze keer nog een keer probeert. Ik hoop dat het toch wat beter zal gaan dan met hem en de bv. Veel sterkte ermee!