Ja lijkt me ook moeilijk weer naar huis na zo'n tijd. Maar ik neem aan dat jullie nog wel gaan praten over d everdeling van de inboedel. Heb jij ook recht op!
Heb echt zo met je te doen! Konden we nu maar met zijn allen naar je toe om je verhaal aan te horen en je te troosten. Hadden jullie samen een koophuis? Ga jij nu weer bij je ouders intrekken? Het erge is dat je natuurlijk niet alleen je vriend twijt bent maar vaak komt er zoveel meer bij kijken. Zoals het huis, spullen, huisdieren, zoiezo jullie trouwplannen en de kinderwens. Ineens in 1 klap is alles weg. Toch weet ik zeker dat jij "zo'n sterke vrouw" er weer helemaal bovenop komt, al kan je je dat nu nog helemaal niet voorstellen! DIKKE KNUF
'gelukkig' is in principe het huis van hem en zijn ouders... ik ben nooit in de hypotheek mee gegaan, mede door een eerdere dip van hem, maar vooral ook omdat ik toen geen vast werk had, net afgestudeerd en de bijbaaan was te weinig salaris, logisch... maar de inboedel/uitzet is allemaal van mij, op zijn slaapkamer na.. dus in principe heeft meneer straks alleen een bed, massagetafel, 1 tv boven, 1 lcd beneden en een stereoinstallatie.. oja, en een wasmachine die we van zijn oma hadden gekregen... de rest is gekocht door mij..
Pfff, ja die zorgen, al die dingen heb je natuurlijk niet op gerekend. De dingen zullen op hun pootjes terecht komen wat wonen enz aan gaat. Maar je moet je niet laten afschepen samen is samen..
julesz... je verwoord het heel mooi.. en in die 8.,5 jaar heb je ook zo'n vriendenkring opgebouwt samen... hadden/hebben alleen gemeenschappelijke vrienden.. heb wel een aantal vriendinnen, wel geteld 3, die niets met deze vriendengroep te maken hebben, maar die zijn allemaal gesetteld. 1 net mama, de ander is aan het bouwen en de laatste net gaan samenwonen.. dusss steun krijg ik wel van ze, maar verder niets natuurlijk..
kijk dan begin je niet helemaal met niks. Maar dat is natuurlijk voor latere zorg. Eerst de komende dagen maar eens door komen. Zoals gelukkig al zei konden we maar even bij je langs komen om even te praten en te troosten..
super... gek he, maar ik wil al die spullen niet eens meer... allemaal herinneringen aan hem.. geef me maar gewoon geld ervoor ofzo.. maar ik moet het niet hoor...
Dat kan ik mij indenken. Maar hij mag ook niet zomaar makkelijk achter blijven met alles....jij moet alles in je leven gaan veranderen hij is alleen zijn meisje kwijt...jij je hele vertrouwde omgeving..
Heeft hij wel spaargeld? Dan zou ik een bepaald bedrag vragen voor de inboedel die jij destijds hebt betaald. Nu heb je toch niks aan die spulen en als je het gaat opslaan in een box kost dat ook weer een hoop geld. Heb je wel een fijne band met je ouders? Mijn ouders zijn schatten van mensen, maar ik zou er ook niet aan moeten denken om ineens weer bij ze te moeten inwonen hoor. Als je je inschrijft voor huurwoningen, hoelang is de gemiddelde wachttijd bij jullie dan? Hier rond de 3 jaar iig.
hij is zijn schatje kwijt zegt hij zelf... geen idee wat de wachttijden hier zijn, nooit mee bezig hoeven houden.... mijn ouders zijn ook super lief... alleen bots ik makkelijk met mijn pa... weet ook dat hij inmens kwaad is op mijn vriend, onee alweer klote op mijn ex, en dat hij hem helemaal zwart maakt en negatief over hem heb.. en dat wil ik niet (al vond mijn schoonmoeder dat die dat makkelijk mocht doen, want wat haar zoon nu deed was niet goed te praten) kwaad ben ik niet, alleen gebroken..
oja, gelukkig.. nope hij heeft nul komma nul spaargeld... maar wil alles betalen wat moet heeft hij al gezegd.. wil mij goed achterlaten en niet zonder wat weg sturen.. had zelfs gezegd dat ik nog gewoon kon blijven zolang ik wilde daar... dat is mijn thuis niet meer, sinds hij het heeft uitgemaakt, ben nu eigenlijk thuisloos denk ik.. snik snik...
Oh ja, idd. de gezamelijke vrienden. Dat lijkt me ook zoiets moeilijks. En wat je schrijft over die 3 vriendinnen, ze zullen je zeker steunen, maar zijn gesetteld, dus echt stappen enz. zal er niet echt inzitten. Maar ja, dit zijn allemaal dingen voor straks. Nu eerst morgen naar je ouders, waar je ook tegenop ziet. Ben je er al uit of je alleen of samen gaat?
Ja lastig voor je pa. ZIjn meisje is verdrietig doordat een jongen haar zo verdrietig maakt!!! Helpt het als je hem zegt dat je het niet trekt als hij nu al negatief gaat praten? Of zal dat niet werken? Hoop dat dat iets zal schelen. Jij kunt er nu nog niks mee als ze hem afkatten.
Lieve Kris, zou het idd ook aan je ouders vertellen, hoe moeilijk het ook is. Met name omdat je schoonouders het ook weten. Wat een schatjes moeten dat zijn zeg, dat ze je zo opvangen. Vind het moeilijk om idd ook objectief te reageren wat betreft je vriend..herken de boosheidvan Jojo. Maar ik heb zelf ook in zijn schoenen gestaan, heb alleen heel snel de knoop doorgehakt en mijn ex niet te lang in onzekerheid laten zitten. Maakt de pijn niet minder erg natuurlijk. Wat betreft de spullen; ook herkenbaar. Ik woonde in een huis wat wij samen helemaal opnieuw opgebouwd/verbouwd hadden en heb ook alles achtergelaten, zelfs geen geld meegenomen. (hetzelfde geldt voor Mark, ook alles achtergelaten) achteraf gezien had ik daar toch wel spijt van...dus denk daar goed overna, ook al is dat nu echt totaal onbelangrijk.
meiden, wat wil ik het morgen gewoon graag niet vertellen.. maar als ik het doe, doe ik het alleen... anders is mijn pa helemaal niet te houden...
Meis, een knuffel van mij. Ik moet richting mijn bedje. Morgen pittige dag. Trusten en heel veel sterkte.
En gezamenlijke vrienden herken ik ook. Achteraf gezien hadden wij alleen nog maar de vrienden groep en deden we weinig nogmet zijn tweeen. Een aantal van die vrienden zijn gebleven bij mij een aantal eerst nog bij hem, maar nu ook niet meer. (extra leuke bijkomstigheid was dat mijn nichtje met zijn broer was (is) getrouwd) maar ook dat komt allemaal terecht, je leert je echte vrienden kennen in moeilijke tijden. (pffff oma spreekt)